Η οικονομική ύφεση που ακολούθησε τον Covid -19 εδραιώνει τις ανισότητες στην ΕΕ μεταξύ πλούσιου Βορρά και φτωχού Νότου
Οι μακροχρόνιες διαφορές και ανισότητες μεταξύ Βορρά και Νότου στην ΕΕ φαίνεται, πως εδραιώνονται από την ύφεση που ακολούθησε την πανδημία του Covid -19.
Δυσοίωνες είναι κατ΄επέκταση οι προβλέψεις για την Ελλάδα με ύφεση άνω του -9% και ανεργία πλησίον του 20%.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τις οποίες παραθέτει το Unz Review και ο αρθρογράφος του Guillaume Durocher, οι οικονομίες της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Ελλάδας θα παρουσιάσουν ύφεση πάνω από -9%.
Συγκριτικά, ο μέσος όρος της ΕΕ είναι -7,4%.
Η Γαλλία θα συρρικνωθεί κατά -8,2%, ενώ οι περισσότερες σκανδιναβικές χώρες και οι γερμανόφωνες θα εμφανίσουν ύφεση μικρότερη από -6,5% (δηλαδή Γερμανία, Σουηδία, Δανία, Αυστρία και Φινλανδία).
Η ανεργία στην ΕΕ αναμένεται να αυξηθεί από 6,7% σε 9% το 2020.
Η ανεργία θα αυξηθεί σε 9,7% στην Πορτογαλία, 10,1% στη Γαλλία, 11,8% στην Ιταλία, 18,9% στην Ισπανία και 19,9% στην Ελλάδα.
Η Γερμανία θα έχει ανεργία 4%.
Τα ελλείμματα θα εκτοξευθούν από 0,6% του ΑΕΠ το 2019 σε 8,3% το 2020.
Το χρέος θα αυξηθεί σε πάνω από το 210% του ΑΕΠ, με τεράστιες ανισότητες: πάνω από 115% για την Ισπανία και τη Γαλλία, και σχεδόν 160% για την Ιταλία και 200% για την Ελλάδα.
Αντίθετα, το χρέος της Γερμανίας θα αυξηθεί στο 75% του ΑΕΠ και του Ηνωμένου Βασιλείου στο 102%.
Όσον αφορά στις θέσεις εργασίας και τη μείωση του χρέους, όλα τα κέρδη των τελευταίων πέντε ετών περίπου έχουν εκμηδενιστεί.
Μακροοικονομικά, η Γαλλία αποτελεί πλέον τμήμα της νότιας Ευρώπης.
Από το 1965 έως το 2000, η Γαλλία ήταν, ασυνήθιστα, πολύ πιο πλούσια από τη Βρετανία.
Στη δεκαετία του '90, η Γαλλία ήταν περίπου τόσο πλούσια όσο η Γερμανία, η οποία στη συνέχεια συγκλονίστηκε από την προσάρτηση της πρώην κομμουνιστικής ανατολικής Γερμανίας.
Σήμερα, δεν έχει το δικό της νόμισμα (σε αντίθεση με τη Βρετανία) και έχει μία υπερβολικά ρυθμισμένη αγορά εργασίας (σε σχέση με τη Γερμανία).
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Γαλλία υστερεί, σημειώνει το Unz Review.
Οι οικονομικές ανισότητες μεταξύ της βόρειας και της νότιας Ευρώπης - οι οποίες άρχισαν να εκδηλώνονται στα τέλη του 20ου αιώνα και ιδιαίτερα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο - πρόκειται να εδραιωθούν βαθιά.
Στη δεκαετία του 90 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε ακόμα να ελπίζει ότι, παρά τις σημαντικές ανισότητες, τα έθνη της θα συγκλίνουν σταδιακά στο ίδιο βιοτικό επίπεδο και στο ίδιο επίπεδο ανάπτυξης.
Όταν δημιουργήθηκε το ενιαίο νόμισμα του ευρώ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εκτιμούσε ότι το δημόσιο χρέος των χωρών της Νότιας Ευρώπης ήταν εξίσου σταθερό με αυτό της Γερμανίας και ότι οι επενδύσεις σε αυτές επιδοτήθηκαν ουσιαστικά.
Οι γερμανικές και ιδίως οι γαλλικές τράπεζες άδραξαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν τεράστιες επενδύσεις στη νότια Ευρώπη, οδηγώντας ιδίως σε υπερτροφικό δημόσιο τομέα στην Ελλάδα και μια τεράστια φούσκα στην αγορά κατοικίας στην Ισπανία, που έσκασε το 2010.
Όλα αυτά έχουν μεγάλες πολιτικές επιπτώσεις.
Η κλίμακα της οικονομικής καταστροφής στη νότια Ευρώπη οφείλεται πιθανότατα στο γεγονός ότι, η Γερμανίδα καγκελάριος Angela Merkel συμφώνησε σε ένα αξιοσημείωτο διπλασιασμό του προϋπολογισμού της ΕΕ κατά 500 δισεκατομμύρια ευρώ τα επόμενα τρία χρόνια, αυξάνοντας τα δάνεια για τη μεταφορά κεφαλαίων σε χώρες που επλήγησαν από κορονωϊό, ιδίως τη νότια Ευρώπη .
Αυτό το αυτοσχέδιο οιονεί ομοσπονδιακό σύστημα είναι άνευ προηγουμένου, από την άποψη της ταχύτητας και της κλίμακας, στην ιστορία της ΕΕ.
Δεδομένου ότι ο νέος προϋπολογισμός θα χρηματοδοτείται από σχετικά ανώδυνα δάνεια, οι Ευρωπαίοι ηγέτες ενδέχεται να έχουν ισχυρά κίνητρα να καταφύγουν ξανά σε τέτοια σχέδια.
Το γερμανικό κατεστημένο - χωρίς να υπολογίζεται το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας – φαίνεται να έχει βασικά αποδεχθεί την υιοθέτηση του μαζικού δανεισμού από την ΕΚΤ, προκειμένου να στηρίξει την οικονομία.
Εάν συνεχιστεί επ 'αόριστον, αυτό πιθανώς θα αποτρέψει έναν οικονομικό πανικό τύπου 2010-11 στη νότια Ευρώπη, αλλά αυτό έχει μεσοπρόθεσμα αμφιλεγόμενες αναδιανομές και πληθωριστικές επιπτώσεις.
Πέραν των οικονομικών επιπτώσεων αυτή η εξέλιξη θα έχει και δημογραφικές διαστάσεις.
Η βόρεια Ευρώπη φαίνεται να βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση σε σχέση με την νότια και ανατολική.
Αυτό εν πολλοίς οφείλεται στο γεγονός ότι, στη βόρεια Ευρώπη οι δυνητικοί γονείς απολαμβάνουν ανώτερες υπηρεσίες πρόνοιας και φροντίδας παιδιών ενώ έχουν και μεγαλύτερα εισοδήματα.
Εάν η νότια Ευρώπη δεν ανακάμψει οικονομικά, αναμένεται η συνεχής μείωση του πληθυσμού καθώς τα ποσοστά γονιμότητάς της παραμένουν σε ύφεση και οι πιο εξειδικευμένοι και μορφωμένοι νέοι μεταναστεύουν στον Βορρά.
Η οικονομική και πολιτική εξάρτηση αυτών των κρατών θα αυξηθεί.
Οι βορειοευρωπαϊκές οικονομίες θα ωφεληθούν φυσικά από την εισροή μεταναστών της Νότιας Ευρώπης, εξουδετερώνοντας εν μέρει τις επιπτώσεις της μετανάστευσης ανθρώπων από την Ασία και την Αφρική.
Πολιτικά, παρατηρείται εύφορο έδαφος για την πρόκληση αστάθειας κυρίως σε Γαλλία και Ιταλία.
Δυσοίωνες είναι κατ΄επέκταση οι προβλέψεις για την Ελλάδα με ύφεση άνω του -9% και ανεργία πλησίον του 20%.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τις οποίες παραθέτει το Unz Review και ο αρθρογράφος του Guillaume Durocher, οι οικονομίες της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Ελλάδας θα παρουσιάσουν ύφεση πάνω από -9%.
Συγκριτικά, ο μέσος όρος της ΕΕ είναι -7,4%.
Η Γαλλία θα συρρικνωθεί κατά -8,2%, ενώ οι περισσότερες σκανδιναβικές χώρες και οι γερμανόφωνες θα εμφανίσουν ύφεση μικρότερη από -6,5% (δηλαδή Γερμανία, Σουηδία, Δανία, Αυστρία και Φινλανδία).
Η ανεργία στην ΕΕ αναμένεται να αυξηθεί από 6,7% σε 9% το 2020.
Η ανεργία θα αυξηθεί σε 9,7% στην Πορτογαλία, 10,1% στη Γαλλία, 11,8% στην Ιταλία, 18,9% στην Ισπανία και 19,9% στην Ελλάδα.
Η Γερμανία θα έχει ανεργία 4%.
Τα ελλείμματα θα εκτοξευθούν από 0,6% του ΑΕΠ το 2019 σε 8,3% το 2020.
Το χρέος θα αυξηθεί σε πάνω από το 210% του ΑΕΠ, με τεράστιες ανισότητες: πάνω από 115% για την Ισπανία και τη Γαλλία, και σχεδόν 160% για την Ιταλία και 200% για την Ελλάδα.
Αντίθετα, το χρέος της Γερμανίας θα αυξηθεί στο 75% του ΑΕΠ και του Ηνωμένου Βασιλείου στο 102%.
Όσον αφορά στις θέσεις εργασίας και τη μείωση του χρέους, όλα τα κέρδη των τελευταίων πέντε ετών περίπου έχουν εκμηδενιστεί.
Μακροοικονομικά, η Γαλλία αποτελεί πλέον τμήμα της νότιας Ευρώπης.
Από το 1965 έως το 2000, η Γαλλία ήταν, ασυνήθιστα, πολύ πιο πλούσια από τη Βρετανία.
Στη δεκαετία του '90, η Γαλλία ήταν περίπου τόσο πλούσια όσο η Γερμανία, η οποία στη συνέχεια συγκλονίστηκε από την προσάρτηση της πρώην κομμουνιστικής ανατολικής Γερμανίας.
Σήμερα, δεν έχει το δικό της νόμισμα (σε αντίθεση με τη Βρετανία) και έχει μία υπερβολικά ρυθμισμένη αγορά εργασίας (σε σχέση με τη Γερμανία).
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Γαλλία υστερεί, σημειώνει το Unz Review.
Οι οικονομικές ανισότητες μεταξύ της βόρειας και της νότιας Ευρώπης - οι οποίες άρχισαν να εκδηλώνονται στα τέλη του 20ου αιώνα και ιδιαίτερα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο - πρόκειται να εδραιωθούν βαθιά.
Στη δεκαετία του 90 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε ακόμα να ελπίζει ότι, παρά τις σημαντικές ανισότητες, τα έθνη της θα συγκλίνουν σταδιακά στο ίδιο βιοτικό επίπεδο και στο ίδιο επίπεδο ανάπτυξης.
Όταν δημιουργήθηκε το ενιαίο νόμισμα του ευρώ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εκτιμούσε ότι το δημόσιο χρέος των χωρών της Νότιας Ευρώπης ήταν εξίσου σταθερό με αυτό της Γερμανίας και ότι οι επενδύσεις σε αυτές επιδοτήθηκαν ουσιαστικά.
Οι γερμανικές και ιδίως οι γαλλικές τράπεζες άδραξαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν τεράστιες επενδύσεις στη νότια Ευρώπη, οδηγώντας ιδίως σε υπερτροφικό δημόσιο τομέα στην Ελλάδα και μια τεράστια φούσκα στην αγορά κατοικίας στην Ισπανία, που έσκασε το 2010.
Όλα αυτά έχουν μεγάλες πολιτικές επιπτώσεις.
Η κλίμακα της οικονομικής καταστροφής στη νότια Ευρώπη οφείλεται πιθανότατα στο γεγονός ότι, η Γερμανίδα καγκελάριος Angela Merkel συμφώνησε σε ένα αξιοσημείωτο διπλασιασμό του προϋπολογισμού της ΕΕ κατά 500 δισεκατομμύρια ευρώ τα επόμενα τρία χρόνια, αυξάνοντας τα δάνεια για τη μεταφορά κεφαλαίων σε χώρες που επλήγησαν από κορονωϊό, ιδίως τη νότια Ευρώπη .
Αυτό το αυτοσχέδιο οιονεί ομοσπονδιακό σύστημα είναι άνευ προηγουμένου, από την άποψη της ταχύτητας και της κλίμακας, στην ιστορία της ΕΕ.
Δεδομένου ότι ο νέος προϋπολογισμός θα χρηματοδοτείται από σχετικά ανώδυνα δάνεια, οι Ευρωπαίοι ηγέτες ενδέχεται να έχουν ισχυρά κίνητρα να καταφύγουν ξανά σε τέτοια σχέδια.
Το γερμανικό κατεστημένο - χωρίς να υπολογίζεται το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας – φαίνεται να έχει βασικά αποδεχθεί την υιοθέτηση του μαζικού δανεισμού από την ΕΚΤ, προκειμένου να στηρίξει την οικονομία.
Εάν συνεχιστεί επ 'αόριστον, αυτό πιθανώς θα αποτρέψει έναν οικονομικό πανικό τύπου 2010-11 στη νότια Ευρώπη, αλλά αυτό έχει μεσοπρόθεσμα αμφιλεγόμενες αναδιανομές και πληθωριστικές επιπτώσεις.
Πέραν των οικονομικών επιπτώσεων αυτή η εξέλιξη θα έχει και δημογραφικές διαστάσεις.
Η βόρεια Ευρώπη φαίνεται να βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση σε σχέση με την νότια και ανατολική.
Αυτό εν πολλοίς οφείλεται στο γεγονός ότι, στη βόρεια Ευρώπη οι δυνητικοί γονείς απολαμβάνουν ανώτερες υπηρεσίες πρόνοιας και φροντίδας παιδιών ενώ έχουν και μεγαλύτερα εισοδήματα.
Εάν η νότια Ευρώπη δεν ανακάμψει οικονομικά, αναμένεται η συνεχής μείωση του πληθυσμού καθώς τα ποσοστά γονιμότητάς της παραμένουν σε ύφεση και οι πιο εξειδικευμένοι και μορφωμένοι νέοι μεταναστεύουν στον Βορρά.
Η οικονομική και πολιτική εξάρτηση αυτών των κρατών θα αυξηθεί.
Οι βορειοευρωπαϊκές οικονομίες θα ωφεληθούν φυσικά από την εισροή μεταναστών της Νότιας Ευρώπης, εξουδετερώνοντας εν μέρει τις επιπτώσεις της μετανάστευσης ανθρώπων από την Ασία και την Αφρική.
Πολιτικά, παρατηρείται εύφορο έδαφος για την πρόκληση αστάθειας κυρίως σε Γαλλία και Ιταλία.
Σχόλια αναγνωστών