Τελευταία Νέα
Διεθνή

Πως οι κεντρικές τράπεζες εξυφαίνουν την επόμενη κρίση... το παράδειγμα 9 χωρών

tags :
Πως οι κεντρικές τράπεζες εξυφαίνουν την επόμενη κρίση... το παράδειγμα 9 χωρών
Το κύριο πρόβλημα αυτής των παγκόσμιων παρεμβάσεων είναι ότι είναι απολύτως προσανατολισμένες να υποστηρίζει τις φουσκωμένες κρατικές δαπάνες και τις τεχνητά χαμηλές αποδόσεις ομολόγων
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η παγκόσμια δημοσιονομική στήριξη για την αντιμετώπιση της κρίσης θα είναι πάνω από 9 τρισεκατομμύρια δολάρια, περίπου 12% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Αυτή η σαφώς υπερβολική, και συχνά λανθασμένη αλυσίδα των λεγόμενων σχεδίων τόνωσης θα στρεβλώσει τα δημόσια οικονομικά με τρόπο που δεν έχουμε δει από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εκτιμά ο αναλυτής Daniel Lacalle.  
Η τεράστια αύξηση των δημόσιων δαπανών και η μείωση της παραγωγής θα οδηγήσουν το παγκόσμιο δημόσιο χρέος κοντά στο 105% του ΑΕΠ.
Εάν προσθέσουμε το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος, μιλάμε για χρέος 200 τρισ. δολαρίων, μια παγκόσμια αύξηση άνω του 35% του ΑΕΠ, πολύ πάνω από το +20% που παρατηρήθηκε μετά την κρίση του 2008.
Και όλα αυτά μόλις μέσα σε ένα μόνο έτος.
Αυτή η βίαιη αύξηση του χρέους δεν πρόκειται να αποτρέψει την ταχεία πτώση των οικονομιών, εκτιμά ο Lacalle.
Το κύριο πρόβλημα αυτής της παγκόσμιας αλυσίδας τόνωσης είναι ότι είναι απολύτως προσανατολισμένο να υποστηρίζει τις φουσκωμένες κρατικές δαπάνες και τις τεχνητά χαμηλές αποδόσεις ομολόγων.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια τέτοια τεράστια παγκόσμια νομισματική και δημοσιονομική απάντηση δεν έχει καταφέρει να αποτρέψει την κατάρρευση των θέσεων εργασίας, των επενδύσεων και της ανάπτυξης.
Οι περισσότερες επιχειρήσεις, μικρές χωρίς χρέος και περιουσιακά στοιχεία, εξαφανίζονται.
Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του νέου χρέους δημιουργήθηκε για να διατηρήσει ένα επίπεδο δημόσιων δαπανών που σχεδιάστηκε για μια κυκλική ανάπτυξη, όχι για να βοηθήσει μεγάλες εταιρείες που είχαν ήδη προβλήματα το 2018 και το 2019, τις λεγόμενες εταιρείες «ζόμπι».
Σύμφωνα με την Bank Of International Settlements, το ποσοστό των εταιρειών ζόμπι - εκείνων που δεν μπορούν να καλύψουν τις πληρωμές τόκων χρέους με λειτουργικά κέρδη - έχει εκραγεί στην περίοδο των τεράστιων σχεδίων τόνωσης και των αρνητικών πραγματικών επιτοκίων.
Και το ποσοστό θα ανέβει ξανά.
Γι 'αυτό όλο αυτό το νέο χρέος δεν πρόκειται να ενισχύσει την ανάκαμψη, πιθανότατα θα παρατείνει την ύφεση, εκτιμά ο Lacalle.
Περισσότερο χρέος σημαίνει λιγότερη ανάπτυξη, πιο αργή έξοδο από την κρίση, με χαμηλότερη αύξηση της παραγωγικότητας και ισχνή βελτίωση της απασχόλησης.
Το συχνά επαναλαμβανόμενο επιχείρημα ότι «θα ήταν χειρότερο» εάν αυτά τα σχέδια διάσωσης και δαπανών δεν είχαν εφαρμοστεί και ότι «τίποτα άλλο δεν θα μπορούσε να γίνει» είναι εύκολα αμφισβητήσιμο: Οι χώρες που θα έχουν λιγότερη ύφεση το 2020, θα ανακάμψουν πρώτες.
Και αυτές είναι που έχουν διατηρήσει συνετά σχέδια δαπανών και αντιμετωπίζουν την κρίση υγείας με σοβαρά πρωτόκολλα.
Νότια Κορέα, Ταϊβάν, Σιγκαπούρη, Αυστρία, Ελβετία, Σουηδία, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία…
Πολλές χώρες που δεν έχουν πέσει στην παγίδα των μαζικών κυβερνητικών δαπανών, έχουν αποφέρει καλύτερα αποτελέσματα για την υγεία και τα οικονομικά από τα περισσότερα έθνη και το έχουν κάνει με χαμηλότερα επίπεδα παρεμβατισμού.
Πολλές χώρες δείχνουν ότι δεν είναι απαραίτητο να καλυφθεί η οικονομία με τεράστιες δημοσιονομικές ανισορροπίες για να διασφαλιστεί η υγεία.
Και αυτό διότι αυτά τα τεράστια ερεθίσματα είναι πιθανώς πολύ μεγάλα, πολύ νωρίς, και σαφώς προσανατολίζονται προς τη διατήρηση τομέων χαμηλής παραγωγικότητας.
Όλα αυτά υποστηρίζονται από μια νομισματική πολιτική που έχει περάσει από την παροχή ρευστότητας ως την ενεργοποίηση της άκρατης αύξησης των τιμών των περιουσιακών στοιχείων.
Ο ισολογισμός της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έχει αυξηθεί κατά σχεδόν δύο τρισεκατομμύρια ευρώ μέχρι στιγμής φέτος και είναι ήδη περισσότερο από το 52% του ΑΕΠ της ευρωζώνης, πολύ υψηλότερο από εκείνο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, που είναι στο 32,6% του ΑΕΠ ή της Τράπεζας της Αγγλίας στο 31,1%.
Ο ισολογισμός της Τράπεζας της Ιαπωνίας αντιπροσωπεύει ήδη το 117% του ΑΕΠ και οι συνέπειές του θα πρέπει να αποτελούν προειδοποιητικό σημάδι για όλα τα έθνη.
Η κατανάλωση έπεσε ξανά τον Μάιο και η χώρα παρέμεινε στάσιμη για δύο δεκαετίες με χρέος που θα υπερβεί το 260% του ΑΕΠ.
Η αντιγραφή της Ιαπωνίας είναι η συνταγή για την στασιμότητα.
Η τεράστια αύξηση του ισολογισμού των κεντρικών τραπεζών για να διατηρηθούν τεχνητά χαμηλές οι αποδόσεις των ομολόγων, ώθησε τις χρηματιστηριακές αγορές υψηλότερα, καθώς το 80% των εισηγμένων εταιρειών έχουν εγκαταλείψει τους επιχειρηματικούς τους στόχους κέρδους και οι αναλυτές περικόπτουν τις εκτιμήσεις για τα 2020, 2021 και 2022 με τον ταχύτερο ρυθμό την τελευταία δεκαετία, σύμφωνα με τους αναλυτές των JP Morgan και Bank of America.
Αυτή η τεράστια δράση των κεντρικών τραπεζών οδηγεί σε μια άνευ προηγουμένου αποσύνδεση μεταξύ της πραγματικής οικονομίας και των χρηματιστηρίων.
Καθιστώντας τα κρατικά ομόλογα απαγορευτικά ακριβά, συμβαίνουν δύο επικίνδυνα πράγματα: Οι κυβερνήσεις πιστεύουν ότι οι χαμηλές αποδόσεις ομολόγων οφείλονται στις πολιτικές τους και οι επενδυτές διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο από ό, τι πιστεύουν ότι έχουν στα χαρτοφυλάκια τους.
Όλα αυτά φαίνονται είναι αβλαβή εάν επεκταθεί η φούσκα και λειτουργεί το φαινόμενο εικονικού φαρμάκου, αλλά εάν τα δεδομένα μακροοικονομικών, κερδών και απασχόλησης παραμείνουν απογοητευτικά, η επόμενη συντριβή μπορεί να είναι χειρότερη από ότι χωρίς τα πακέτα στήριξης, επειδή μπορεί να προσθέσει μια χρηματοπιστωτική κρίση στην ήδη αδύναμη οικονομία.
Δυστυχώς, όταν συμβεί η επόμενη συντριβή, οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες θα μας πουν ότι απαιτούνται περισσότερα κίνητρα, καταλήγει ο Lacalle.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης