Ουκρανική κρίση: Βρισκόμαστε κοντά σε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο ή μήπως υπογείως προετοιμάζεται μία νέα «Γιάλτα»

Σχετικά Άρθρα

Ρωσία: Πρέπει να αποφύγουμε μια νέα πυραυλική κρίση στην Ευρώπη πριν να είναι αργά
10/12/2021 - 18:28

Stoltenberg (ΓΓ): Το ΝΑΤΟ και η Ουκρανία θα αποφασίσουν τι σχέση θα έχουν, όχι η Ρωσία
10/12/2021 - 23:31

Ρωσία: Πιθανή η επανάληψη της κρίσης των πυραύλων της Κούβας του 1962 στις σχέσεις με ΗΠΑ
09/12/2021 - 21:56

Η Γαλλία προειδοποίησε τη Ρωσία για «μαζικές και στρατηγικές συνέπειες» σε περίπτωση επίθεσης κατά της Ουκρανίας
08/12/2021 - 20:34

Η ουκρανική κρίση έχει συγκεντρώσει πάνω της όλα τα φώτα της δημοσιότητας, καθώς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και γενικότερα η Δύση προειδοποιούν συνεχώς τη Ρωσία να μην επιχειρήσει μία στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του Κιέβου.
Παράλληλα τροφοδοτούν με μία ακατανόητη αυτοπεποίθηση την Ουκρανία να αντισταθεί σθεναρά στη Μόσχα και να «αντεπιτεθεί» στις περιοχές του Donbass, όπου κατοικούν ρωσικοί πληθυσμοί.
Δεδομένου ότι η Μόσχα έχει ήδη δώσει ρωσική υπηκοότητα στους κατοίκους των αποσχισμένων δημοκρατιών της Ουκρανίας και δεδομένου οι ηγέτες τους είναι μέλη του κόμματος του Putin, μπορούμε εύλογα να συμπεράνουμε, πως το Donbass είναι de facto ρωσικό και πάλι, αναφέρει σε ανάλυσή του το Strategic Culture Foundation.
Αυτό σημαίνει ότι μια μαζική επίθεση από το Κίεβο εναντίον του Donbass θα προκαλούσε μία σκληρή ρωσική απάντηση, καθώς η ρωσικότητα της περιοχής έχει καταστεί ουσιαστικά αδιαπραγμάτευτη.
Εάν ακολουθούσε μία πολεμική αναμέτρηση με το ΝΑΤΟ ο απολογισμός θα ήταν ένας μεγάλος αριθμός νεκρών στρατιωτών και αμάχων.
Αυτό το σενάριο θυμίζει πολύ μία στεγνή πυριτιδαποθήκη που περιμένει μια σπίθα για να ξεκινήσει ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος.
Είναι όμως έτσι;

Κλιμάκωση ή διαπραγμάτευση

Όταν ο Αμερικανός πρόεδρος Joe Biden ανέλαβε τα καθήκοντά του, όλοι στη Ρωσία, φαινόταν να πιστεύουν πως μία κλιμάκωση με τις ΗΠΑ θα ήταν αναπόφευκτη αλλά το δέος μπροστά σε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν αυτό που κράτησε τη Μόσχα μακριά από πράξεις αντεκδίκησης στο Donbass όπου ουκρανικές δυνάμεις σκότωσαν Ρώσους πριν από μερικά χρόνια.
Φαινομενικά η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στρέφεται σε συγκρουσιακή τροχιά απέναντι στη Μόσχα αλλά η ραγισμένη εικόνα της Αμερικής ως παγκόσμιας ηγέτιδας δύναμης και τα εσωτερικά προβλήματα οδηγούν στο συμπέρασμα, πως οι ενέργειες της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία αποτελούν ίσως μια διαπραγματευτική στρατηγική που συγκαλύπτεται.
Καθίσταται φανερό ότι η Πολυπολική Παγκόσμια Τάξη έχει επικρατήσει, αλλά η μορφή αυτή της Παγκόσμιας Τάξης είναι σίγουρα αντικείμενο συζήτησης, διαπραγμάτευσης ή ακόμα και μάχης.
Εάν προσπαθούσαμε να «εξαιρέσουμε» σενάρια για να παραμείνει η Αμερική νικητής σε έναν κόσμο με ανταγωνιστικές δυνάμεις, τότε μάλλον θα ήταν η κατάλληλη στιγμή να συνάψουμε συμφωνίες σχετικά με αυτές τις πιθανές νέες σφαίρες επιρροής.

Το τέλος του Μονοπολικού κόσμου

Θα μπορούσαμε να πούμε αυτή τη στιγμή να βρισκόμαστε σε κάποιο είδος Γιάλτας στις μέρες θανάτου του Μονοπολικού Κόσμου.
Εάν η Ουάσιγκτον σήμερα καταλήξει σε μια συμφωνία για τη διάταξη του Πολυπολικού Κόσμου, αυτή θα μπορούσε να αποδειχθεί αρκετά γλυκιά, δίνοντας στις ΗΠΑ τη μερίδα του λέοντος στον κόσμο.
Στην περίπτωση που οι ΗΠΑ επιχειρήσουν μία τέτοια συμφωνία 10 ή 20 χρόνια αργότερα θα μπορούσε να είναι ιστορικά πολύ χειρότερα τα πράγματα για την Ουάσιγκτον.
Ο δήθεν επεκτατισμός της Ρωσίας, εξάλλου, είναι μύθος των δυτικών ΜΜΕ αφού η Μόσχα το μόνο που θέλει είναι μία αδιαμφισβήτητη κυριαρχία στη ζώνη επιρροής της.
Ορισμένα εδάφη είναι τελικά αδιαπραγμάτευτα και οι Ρώσοι δεν θα τα παρατήσουν ποτέ μέχρι να μπορέσουν να τα επανενσωματώσουν: Λευκορωσία και αποσχισθείσες δημοκρατίες της Αμπχαζίας, της Νότιας Οσετίας και της Υπερδνειστερίας.
Επίσης το έδαφος της σημερινής ουκρανικής ανατολικής και νότιας περιοχής του ποταμού Δνείπερου, επίσης γνωστό ως Malorossiya ή «Μικρή Ρωσία», όπως μερικές φορές μεταφράζεται.
Ορισμένες περιοχές θα ήταν ωραίο να επέστρεφαν στην πατρίδα τους, αλλά θα μπορούσαν τουλάχιστον να ωφελήσουν τη Ρωσία ως εντός της σφαίρας επιρροής τους.

Ρωσικός ζωτικός χώρος 

Αρμενία, Γεωργία, Αζερμπαϊτζάν Καζακστάν, Κιργιστάν: Οι Ρώσοι θα εγκατέλειπαν πρόθυμα σχεδόν εξ ολοκλήρου την Ευρώπη, ακόμη και τα κράτη της Βαλτικής για να πάρουν πίσω τα τμήματα της Ουκρανίας που αποτελούν αναφαίρετο κομμάτι της κοινωνίας τους.
Αυτό θα έπρεπε να ταιριάζει πολύ στην Ουάσιγκτον.
Το Κιργιστάν είναι πιθανώς το λιγότερο εχθρικό κράτος της Κεντρικής Ασίας απέναντι στους Ρώσους, αλλά τους αποκόπτει το αμφισβητούμενο Καζακστάν που θα μπορούσε να έχει ένα αντιρωσικό καθεστώς
Προκειμένου να διατηρήσει το Καζακστάν και το Κιργιστάν κοντά, η Μόσχα μπορεί να είναι πρόθυμη να εγκαταλείψει οτιδήποτε άλλο στην Κεντρική Ασία.
Τα βουνά του Καυκάσου είναι ένα υπέροχο φυσικό σύνορο και ίσως οι λεπτές αμερικανικές διαπραγματευτικές ικανότητες θα μπορούσαν να κρατήσουν τη Γεωργία, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν μόνιμα μακριά από τη Ρωσία.
Αν και αυτό είναι τώρα πιο δύσκολο μετά την επίλυση της σύγκρουσης στο Nagorno Karabakh.


Συμφωνία βολική και για τις ΗΠΑ

Η απόκτηση σχεδόν όλης της Ευρώπης, της μισής Κεντρικής Ασίας και πιθανώς ολόκληρου του νότιου μισού των βουνών του Καυκάσου και η μόνιμη επίκληση του ρωσικού κινδύνου για την αύξηση των στρατιωτικών προϋπολογισμών, θα ακούγεται ένα πολύ καλό σενάριο για μια Αμερική σε παρακμή και τις ελίτ της χώρας.
Αυτό είναι πραγματικά πολύ καλό σενάριο για τη Ρωσία βραχυπρόθεσμα, την Αμερική μακροπρόθεσμα και όποιον δεν θέλει να ζήσει προσωπικά ένα εφιαλτικό σενάριο τύπου Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Πιθανότατα, οι πρόσφατες επισκέψεις του Αμερικανού υπουργού Άμυνας Llloyd Austin και διπλωματών της Ουάσινγκτον να αποσκοπεί σε αυτή την κατεύθυνση, της διαπραγμάτευσης δηλαδή για την Πολυπολική Ειρήνη.
Και ας προβάλλεται από τα δυτικά ΜΜΕ η εικόνα ενός Μονοπολικού κόσμου που χρειάζεται όλο και περισσότερα χρήματα να δίνονται στο στρατιωτικό πλέγμα.

www.bankingnews.gr