Αίτημα - σοκ: Κυβερνήσεις και φαρμακευτικές να αποζημιώσουν πολίτες που τραυματίστηκαν από τα φονικά εμβόλια και τα lockdown

Σε όλο τον κόσμο φουντώνει το αίσθημα του θυμού για το πώς οι άνθρωποι κακοποιήθηκαν στη διάρκεια της πανδημίας, είτε επειδή αμφισβήτησαν το αφήγημα και στοχοποιήθηκαν, απομονώθηκαν, είτε γιατί ήρθαν σε δύσκολες οικονομικές θέσεις εξαιτίας της απροθυμίας τους να συμμορφωθούν με τις επιταγές των εμβολίων και απομακρύνθηκαν από την εργασία τους εφόσον δεν εμβολιάστηκαν, αλλά και εκείνων που υπέστησαν βλάβες από τις παρενέργειες ενός μη δοκιμασμένου εμβολίου.
Παράλληλα, δεν φαίνεται να κάμπτεται η εχθρότητα προς την επιστημονική κοινότητα μεγάλος αριθμός της οποίας υπέκυψε στο mainstream αφήγημα, λόγω πολιτικών προκαταλήψεων και του φόβου ότι θα χάσουν την υψηλή θέση τους στην κοινωνία, εάν επρόκειτο να απομακρυνθούν από το αφήγημα, παραμένοντας πιστοί στην αντικειμενικότητα.
Ούτε βέβαια φαίνεται πως θα αποκατασταθεί σύντομα η εμπιστοσύνη προς τα μέσα ενημέρωσης που βομβάρδισαν κι έπαιξαν ρόλο στην ενοχοποίηση μεγάλου αριθμού ανθρώπων να κάνουν ένα πειραματικό εμβόλιο που αποδεικνύεται περισσότερο δολοφονικό κι από την ίδια την ασθένεια, ενώ ταυτόχρονα χρηματοδοτούται από τις Big Pharma, όπως επισημαίνουν οι Epoch Times.

Αποκατάσταση ναι, αμνηστία όχι

Επουλώνοντας πληγές, όλοι πρέπει να βρουν τον τρόπο να προχωρήσει η κοινωνία μπροστά, γιατί ο θυμός γεννά περισσότερο θυμό, όχι συγχώρεση.
Αυτό όμως δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση πως πρέπει να αποσιωπηθεί η ζημιά που έγινε, για να ηρεμήσει η συνείδηση των ανθρώπων που τώρα μετανιώνουν για τη συμμετοχή τους στη διαιώνιση των ψευδών και που επευφημούσαν την κοινωνική καταστροφή των διαφωνούντων.

Αντίθετα από την έκκληση για μια γενική αμνηστία που συζητήθηκε στο άρθρο του Atlantic με τίτλο, «Ας κηρύξουμε μια πανδημική αμνηστία», είναι ορθότερο να αγωνιστούμε ως κοινότητα για κάτι που είναι πιο σαφές στην παροχή μιας μορφής δικαιοσύνης και θα ανακουφίσει μεγάλο μέρος από την πικρία που κουβαλά μεγάλη μερίδα του κοινού: αποζημιώσεις για τον COVID.
Όταν ανοίγει η συζήτηση για αποζημιώσεις, το πρώτο που έρχεται στην επιφάνεια είναι ένα «χ» ποσό σε μετρητά στους ανθρώπους με την ελπίδα ότι θα ικανοποιηθούν.

Η αποζημίωση όμως δεν ξεκινά από εκεί, αλλά από μια άλλη μορφή, που είναι κοινωνικά επανορθωτική, δίκαιη και οφελεί άμεσα τους ανθρώπους που επηρεάστηκαν από την αδικία. Έτσι...

1. Πρώτον, πρέπει να υπάρξει μια αναγνώριση της ενοχής και μια συγγνώμη που να στοχεύει άμεσα στο κοινό που τραυματίστηκε άδικα.
Χρειάζεται να αναγνωριστούν οι άνθρωποι που έχουν «τραυματιστεί» από τις παρενέργειες του εμβολίου και ενώ είναι μειοψηφία, η κατάστασή τους αγνοείται επιδεικτικά από άτομα, συμπεριλαμβανομένων των επαγγελματιών του ιατρικού τομέα, που συνεχίζουν να προσκολλώνται στην πλάνη ότι τα εμβόλια COVID-19 δεν έχουν παρενέργειες.

2. Δεύτερον, πρέπει να υπάρξει μια παγκόσμια αναγνώριση της ψυχικής βλάβης που προκλήθηκε στα παιδιά λόγω της απομόνωσης, των παρατεταμένων καραντινών και του κλεισίματος των σχολείων, ανεβάζοντας στα ύψη τις απόπειρες αυτοκτονίας των νέων.
Σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), το 2020, το ποσοστό των επισκέψεων στο τμήμα επειγόντων περιστατικών που σχετίζονται με την ψυχική υγεία μεταξύ των εφήβων ηλικίας 12-17 ετών αυξήθηκε κατά 31% σε σύγκριση με το 2019.
Από τις 21 Φεβρουαρίου έως τις 20 Μαρτίου 2021, οι επισκέψεις στα τμήματα επειγόντων περιστατικών λόγω ύποπτων απόπειρων αυτοκτονίας ήταν 50,6% υψηλότερες μεταξύ των κοριτσιών ηλικίας 12–17 ετών σε σύγκριση με την ίδια περίοδο το 2019.

3. Τρίτον, δεν διορθώνεται κάτι όταν δεν αναγνωρίζεται η ζημιά του και δεν μπορούμε να προχωρήσουμε χωρίς δημόσια αναγνώριση όλων των αρνητικών συνεπειών που προέκυψαν από έναν υπερβολικό και πολιτικά τυφλωμένο κυβερνητικό μηχανισμό που ενθάρρυνε τον ιδιωτικό τομέα να μιμηθεί την προσέγγισή του.
Θα πρέπει να υπάρξει αποκατάσταση για τους πολίτες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους και άλλες ευκαιρίες, επειδή αρνήθηκαν να εμβολιαστούν, επειδή ο εμβολιασμός θα σταματούσε την εξάπλωση, κάτι που υποστηρίχθηκε ανοιχτά από τις κρατικές γραφειοκρατίες και απεδείχθη λάθος.
Το δίλημμα «εμβόλιο ή πας σπίτι σου» κατέστρεψε πολλές οικογένειες κι έκανε άλλες τόσες να περάσουν δύσκολα αφού έχασαν το εισόδημά τους.

4. Τέταρτον, ως μέρος της αποκατάστασης, θα πρέπει να επιτραπεί σε κάθε εργαζόμενο που επηρεάστηκε αρνητικά από την παραπάνω πρακτική να επιστρέψει στη θέση του ή να λάβει χρηματική αποζημίωση απόλυσης απευθείας από τον εργοδότη του
.
5. Πέμπτον, οι ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων που υπέστησαν σοβαρή οικονομική ζημία, επειδή έκλεισαν κατά την διάρκεια των περιορισμών, να αποζημιωθούν κατά το ελάχιστο δυνατό, από τις κυβερνήσεις που επέλεξαν τους οικονομικούς νικητές και ηττημένους, ενώ οι εταιρικοί όμιλοι όπως η Amazon, η Target και η Walmart θησαύρισαν! 

6. Έκτον, θα πρέπει να υπάρχουν εγγυήσεις μη επανάληψης με την απομάκρυνση όλων των μη εκλεγμένων γραφειοκρατικών προσωπικοτήτων που διαιωνίζουν ψεύδη εκ μέρους των Big Pharma, υποστήριξαν τα lockdown χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η οικονομική επιβίωση ή ο αντίκτυπος στην ψυχική υγεία γονιών και παιδιών, καταστρατήγησαν ανθρώπινα δικαιώματα, δημιούργησαν ένα περιβάλλον αμφισβήτησης των ιατρικών αποφάσεων και κατέστησαν αντιφρονούντες, όσους υποστήριζαν την αντίθετη  άποψη.

7. Έβδομον, θα πρέπει να δημιουργηθούν νόμοι κατά της ασυλίας των φαρμακευτικών, ώστε να μην προστατευθούν από μηνύσεις, επειδή αυτές οι εταιρείες αναμφίβολα θα δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην ταχύτητα παραγωγής και τα κέρδη έναντι της ηθικής και της ασφάλειας.

Υπάρχουν αμέτρητες ενέργειες που θα μπορούσαν να γίνουν για να δείξουμε πραγματική μετάνοια για την ασέβεια που επιδεικνύεται προς τον άνθρωπο, αλλά πρέπει να υπάρξει συνειδητή δράση παράλληλα με τη ρητορική της προόδου, πριν η αγανάκτηση χτυπήσει κόκκινο.

www.bankingnews.gr