Οι έξυπνοι traders και οι κερδοσκόποι θα πρέπει να έχουν το βλέμμα τους στον DXY
Καημένη Αμερική, καημένε Jerome Powell.
Η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, αλλά επιμένει να φορά το γνωστό ψεύτικο χαμόγελο.
Και όμως, οι αγορές εξακολουθούν να περιμένουν τον Powell να κάνει τη σωστή επιλογή σε ό,τι αφορά τη νομισματική πολιτική.
Oι ειδικοί και οι θιασώτες του «τσίρκου» της Επιτροπής Ανοικτής Αγοράς της Fed διερωτώνται πότε θα έρθουν οι υπεσχημένες επιτοκιακές μειώσεις, ώστε να σωθούν οι… Διαιρεμένες Πολιτείες της Αμερικής και το διψασμένο για δολάρια -εξαρτώμενο από το χρέος- αφήγημα ανάπτυξης της κυβέρνησης Biden
Τον περασμένο Ιανουάριο, ο πρόεδρος Powell «έδωσε κατευθυντήριες οδηγίες» για τις μειώσεις επιτοκίων και, ως εκ τούτου, οι αγορές, οι οποίες αντιδρούν πάντα στη ρευστότητα που παρέχει η Fed με τον ίδιο τρόπο που αντιδρά ο Ποπάυ στο σπανάκι, εκτινάχθηκαν.
Από την αρχή του χρόνου, οι δείκτες του αμερικανικού χρηματιστηρίου S&P 500, SPX και ο Nasdaq διαγράφουν εξαιρετικά ανοδική τροχιά, με καύσιμο την ελπίδα πως τα επιτόκια, επιτέλους, θα μειωθούν.
Μάλιστα, είναι τέτοιο το momentum, που ακόμη και ο χρυσός, όπως και το Bitcoin, ανεβαίνουν.
Όλα αυτά δεν βγάζουν νόημα, παρά μόνον αν οι αγορές περιμένουν να καταφτάσουν κάποια στιγμή οι αναπόφευκτες επιτοκιακές μειώσεις.
Και ποιος θα μπορούσε να τις κατηγορήσει; Εξάλλου, ο Powell υποσχέθηκε το ίδιο, και ο Powell, η φωνή του «παροδικού πληθωρισμού», ποτέ δεν σφάλλει, σωστά;
Αλλά πλέον οι αγορές ανησυχούν πως δεν θα υπάρξει καμία μείωση επιτοκίων το 2024…
Το τι θα γίνει… μόνο η παλάμη του Powell το γνωρίζει.
Όπως και αν έχει, λέει η Gold Switzerland, στραβά αρμενίζουμε.
«Όσον αφορά τις μελλοντικές επιτοκιακές μειώσεις, η κατάσταση είναι αρκετά προφανής.
Με αμερικανικά ομόλογα αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων να ανατιμώνται το 2024 και με τα εταιρικά ομόλογα ζόμπι να ξεπερνούν τα 700 δισεκατομμύρια δολάρια, εάν ο Powell δεν μειώσει τα επιτόκια, τότε οι αγορές κρατικών και εταιρικών ομολόγων θα εξαφανιστούν…
Τα στοιχεία της ίδιας της Bank of America επιβεβαιώνουν ότι ο θείος Σαμ θα πρέπει να πληρώσει 1,6 τρισεκατομμύριο δολάρια μέχρι το τέλος του έτους αν η Fed δεν μειώσει τα επιτόκια.
Σημειώνεται πως η χρονιά την οποία διανύουμε είναι εκλογική, και μια ωραία επιτοκιακή μείωση θα αποτελούσε ούριο άνεμο για τον Λευκό Οίκο» λέει η Gold Switzerland.
Γιατί δεν μείωσε ο Powell
Σε ό,τι αφορά το ερώτημα γιατί ο Jerome Powell δεν μείωσε τα επιτόκια, η Gold Switzerland υποστηρίζει: «Το επίσημο αφήγημα είναι πως η Fed καθοδηγείται από τα δεδομένα, που δείχνουν πως ο στόχος για πληθωρισμό 2% δεν επιτυγχάνεται.
Αν κάποιος πιστεύει σε αυτό το αφήγημα, εύκολα βγάζει το συμπέρασμα πως για να κερδίσουμε τον πόλεμο κατά του πληθωρισμού απαιτούνται υψηλότερα επιτόκια.
Η μεγάλη ειρωνεία και η κωμωδία, ωστόσο, είναι ότι ο πραγματικός πληθωρισμός, όπως θα υπενθύμιζε ακόμη και ο Larry Summers (ή ο John Williams στο Shadow Stats), είναι βαθιά διψήφιος και ως εκ τούτου η εξάρτηση από τα δεδομένα της Fed δεν είναι παρά ένα κωμικό ψέμα, μια χειραγώγηση δεδομένων.
Ένα άλλο ενδεχόμενο για να αποφευχθούν μειώσεις επιτοκίων είναι ο φόβος του Powell να κάνει το λάθος Volcker του 1980, όταν ο τότε Πρόεδρος της Fed, πιστεύοντας ότι ο πληθωρισμός εξημερώθηκε, μείωσε τα επιτόκια πολύ σύντομα και αυτό που ακολούθησε ήταν μια δραματική άνοδος: Ήτοι ακόμα περισσότερος πληθωρισμός.
Επιπλέον, εάν ο Powell μειώσει τα επιτόκια, η ζήτηση για ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου, που είναι ήδη ένα παγκόσμιο αστείο από το 2014, θα μπορούσε να επιδεινωθεί.
Μια μείωση επιτοκίων ή μια σειρά από μειώσεις επιτοκίων θα ενέτειναν αυτήν την ενοχλητική υστέρηση ζήτησης και, ως εκ τούτου, θα ασκούνταν ακόμη μεγαλύτερη πίεση στην εύρεση νέων πηγών πλαστών χρημάτων για να πληρωθεί η ολοένα και πιο αξιολύπητη πείνα της Αμερικής για ρευστότητα.
Εν ολίγοις, μπορεί να υπάρξουν συνθήκες για μειώσεις επιτοκίων, και συνθήκες για μη μειώσεις επιτοκίων, αλλά ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει, η Αμερική θα πιάσει πάτο…». Να γιατί:
Η περίπτωση της μείωσης…
Σύμφωνα με τον ελβετικό οίκο, αν ο Powell επιμείνει στο αφήγημα higher for longer, σχεδόν όλα τα assets, από ομόλογα μέχρι μετοχές, θα σπάσουν – εκτός από το δολάριο.
Από αυτή την άποψη, η Αμερική μπορεί να καυχιέται ότι είναι ένα από τα καλύτερα άλογα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα νομισμάτων.
Αλλά σύντομα μετά, το αυξανόμενο κόστος των τόκων του «θείου Σαμ» για την συνεχώς αυξανόμενη έκδοση ομολόγων θα αυξηθεί τόσο, που ο μοναδικός τρόπος για να εξυπηρετηθούν τα υψηλότερα επιτόκια θα είναι μέσω πλαστών χρημάτων, κάτι που είναι εγγενώς πληθωριστικό.
Αυτό είναι ένα κλασικό αλλά αναμφισβήτητα πραγματικό ζήτημα «Δημοσιονομικής Κυριαρχίας», που σημαίνει ότι ο πόλεμος του Powell κατά του πληθωρισμού μέσω των αυξανόμενων επιτοκίων θα τελειώσει με ένα πληθωριστική έγχυση ρευστότητας.
Είδαμε αυτό το ίδιο μοτίβο (αύξηση ποσοστών και QT) το 2018, το οποίο οδήγησε σε πτώση των επιτοκίων και απεριόριστο QE έως το 2020.
Το σενάριο τριών ή περισσότερων περικοπών
Εναλλακτικά, ο Powell θα μπορούσε να μειώσει τα επιτόκια το 2024, να αποδυναμώσει το δολάριο, να διασώσει το ευαίσθητο αμερικανικό χρέος (και επομένως την αγορά ομολόγων) και να αφήσει τον πληθωρισμό να εκραγεί.
Φυσικά, η Fed και το BLS θα... αναφέρουν λάθος τον πραγματικό πληθωρισμό.
Εν ολίγοις, σε οποιοδήποτε από τα δύο σενάρια, το τέλος του παιχνιδιού είναι πληθωριστικό, και όσο εσφαλμένα αναφερθεί η κλίμακα του ΔΤΚ θα είναι για να κρύψει αυτή την αμηχανία, αλλά και την εγγενή αγοραστική δύναμη του δολαρίου (ένα παγάκι που λιώνει) με την οποία πολλοί μετρούν τον πλούτο τους.
Αυτό είναι το μάθημα που πρέπει να λάβει κάθε οικονομία που καταλήγει να είναι στο έλεος μιας κεντρικής τράπεζας και δεν εμπιστεύεται την αγορά.
Το λυπηρό είναι ότι ο καπιταλισμός έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό.
Ως αποτέλεσμα όλοι βράζουμε στο καζάνι μιας συγκεντρωτικής οικονομίας της οποίας οι κεντρικοί σχεδιαστές/τραπεζίτες, σε συμπαιγνία με τις κυβερνήσεις, μας παρασέρνουν στον πάτο.
Βέβαια, ιστορικά, όλα τα έθνη που αποτυγχάνουν καταλήγουν στο να σκοτώσουν τα νομίσματά τους για να κερδίσουν χρόνο και να «σώσουν» ένα σύστημα που είναι μαθηματικά καταδικασμένο.
Όπως υπενθύμισε ο Niel Ferguson, «κάθε μεγάλη δύναμη που ξοδεύει περισσότερα για την εξυπηρέτηση του χρέους παρά για την άμυνα, δεν θα παραμένει μεγάλη για πολύ.
Το τσίρκο
Προς το παρόν, οι έξυπνοι traders και οι κερδοσκόποι θα πρέπει να έχουν το βλέμμα τους στον DXY (και στο δολάριο) που, όπως οι αγορές, μπορεί και θα περιστρέφεται στα φτερά μιας τεράστιας σειράς τρεχουσών και εκκρεμών τεχνασμάτων ρευστότητας (backdoor QE).
Αυτά τα κόλπα μπορεί να έχουν βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις και στις μετοχές.
Αλλά αυτό που κρύβουν αυτά τα ίδια κόλπα ρευστότητας είναι πως το δημοσιονομικό πρόβλημα των ΗΠΑ είναι τεράστιο…
Σαν ένα παγόβουνο, στην επιφάνεια φαίνεται μόνο το 1/10 του μεγέθους του προβλήματος ενώ οι επενδυτές μετρούν τις αποδόσεις τους με ένα ανοιχτά υποτιμημένο δολάριο.
Όπως θα έλεγε ο F. Gump, «ο ηλίθιος είναι ηλίθιος».
Οι φορολογικές εισπράξεις και οι προβλέψεις για το ΑΕΠ βάσει του χρέους δεν θα επαρκούν ποτέ για να καλύψουν την τρύπα χρέους στην πλώρη του βυθιζόμενου πλοίου των ΗΠΑ.
Παρά τα όσα λέει ο παγιδευμένος Powell ή η διχαλωτή οχιά της Oυάσιγκτον, η Janet Yellen, η μόνη επιλογή προς τα εμπρός είναι η πληθωριστική.
Στην πραγματικότητα, από τότε που ο Nixon αποσυνδέθηκε από τον χρυσό το 1971, αυτός ο βάτραχος βράζει και γίνεται ένα συνεχώς υποβαθμισμένο δολάριο, που χάνει την αγοραστική δύναμή του έναντι του χρυσού σε επίπεδα πλέον πολύ προφανή για να αγνοηθούν΄.
Οι θιασώτες, ωστόσο, δικαίως θα υποστηρίξουν ότι σε σύγκριση με άλλα νομίσματα, συμπεριλαμβανομένου του φτωχού ιαπωνικού γεν, το οποίο βιώνει χαμηλά επίπεδα πολλών δεκαετιών έναντι του Greenback, ότι το δολάριο είναι η καλύτερη «επιλογή».
Αλλά γιατί να συγκρίνουμε ένα νόμισμα fiat έναντι ενός άλλου, όταν ο χρυσός τα ξεπερνά όλα; διερωτάται η Gold Switzerland.
www.bankingnews.gr
Η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, αλλά επιμένει να φορά το γνωστό ψεύτικο χαμόγελο.
Και όμως, οι αγορές εξακολουθούν να περιμένουν τον Powell να κάνει τη σωστή επιλογή σε ό,τι αφορά τη νομισματική πολιτική.
Oι ειδικοί και οι θιασώτες του «τσίρκου» της Επιτροπής Ανοικτής Αγοράς της Fed διερωτώνται πότε θα έρθουν οι υπεσχημένες επιτοκιακές μειώσεις, ώστε να σωθούν οι… Διαιρεμένες Πολιτείες της Αμερικής και το διψασμένο για δολάρια -εξαρτώμενο από το χρέος- αφήγημα ανάπτυξης της κυβέρνησης Biden
Τον περασμένο Ιανουάριο, ο πρόεδρος Powell «έδωσε κατευθυντήριες οδηγίες» για τις μειώσεις επιτοκίων και, ως εκ τούτου, οι αγορές, οι οποίες αντιδρούν πάντα στη ρευστότητα που παρέχει η Fed με τον ίδιο τρόπο που αντιδρά ο Ποπάυ στο σπανάκι, εκτινάχθηκαν.
Από την αρχή του χρόνου, οι δείκτες του αμερικανικού χρηματιστηρίου S&P 500, SPX και ο Nasdaq διαγράφουν εξαιρετικά ανοδική τροχιά, με καύσιμο την ελπίδα πως τα επιτόκια, επιτέλους, θα μειωθούν.
Μάλιστα, είναι τέτοιο το momentum, που ακόμη και ο χρυσός, όπως και το Bitcoin, ανεβαίνουν.
Όλα αυτά δεν βγάζουν νόημα, παρά μόνον αν οι αγορές περιμένουν να καταφτάσουν κάποια στιγμή οι αναπόφευκτες επιτοκιακές μειώσεις.
Και ποιος θα μπορούσε να τις κατηγορήσει; Εξάλλου, ο Powell υποσχέθηκε το ίδιο, και ο Powell, η φωνή του «παροδικού πληθωρισμού», ποτέ δεν σφάλλει, σωστά;
Αλλά πλέον οι αγορές ανησυχούν πως δεν θα υπάρξει καμία μείωση επιτοκίων το 2024…
Το τι θα γίνει… μόνο η παλάμη του Powell το γνωρίζει.
Όπως και αν έχει, λέει η Gold Switzerland, στραβά αρμενίζουμε.
«Όσον αφορά τις μελλοντικές επιτοκιακές μειώσεις, η κατάσταση είναι αρκετά προφανής.
Με αμερικανικά ομόλογα αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων να ανατιμώνται το 2024 και με τα εταιρικά ομόλογα ζόμπι να ξεπερνούν τα 700 δισεκατομμύρια δολάρια, εάν ο Powell δεν μειώσει τα επιτόκια, τότε οι αγορές κρατικών και εταιρικών ομολόγων θα εξαφανιστούν…
Τα στοιχεία της ίδιας της Bank of America επιβεβαιώνουν ότι ο θείος Σαμ θα πρέπει να πληρώσει 1,6 τρισεκατομμύριο δολάρια μέχρι το τέλος του έτους αν η Fed δεν μειώσει τα επιτόκια.
Σημειώνεται πως η χρονιά την οποία διανύουμε είναι εκλογική, και μια ωραία επιτοκιακή μείωση θα αποτελούσε ούριο άνεμο για τον Λευκό Οίκο» λέει η Gold Switzerland.
Γιατί δεν μείωσε ο Powell
Σε ό,τι αφορά το ερώτημα γιατί ο Jerome Powell δεν μείωσε τα επιτόκια, η Gold Switzerland υποστηρίζει: «Το επίσημο αφήγημα είναι πως η Fed καθοδηγείται από τα δεδομένα, που δείχνουν πως ο στόχος για πληθωρισμό 2% δεν επιτυγχάνεται.
Αν κάποιος πιστεύει σε αυτό το αφήγημα, εύκολα βγάζει το συμπέρασμα πως για να κερδίσουμε τον πόλεμο κατά του πληθωρισμού απαιτούνται υψηλότερα επιτόκια.
Η μεγάλη ειρωνεία και η κωμωδία, ωστόσο, είναι ότι ο πραγματικός πληθωρισμός, όπως θα υπενθύμιζε ακόμη και ο Larry Summers (ή ο John Williams στο Shadow Stats), είναι βαθιά διψήφιος και ως εκ τούτου η εξάρτηση από τα δεδομένα της Fed δεν είναι παρά ένα κωμικό ψέμα, μια χειραγώγηση δεδομένων.
Ένα άλλο ενδεχόμενο για να αποφευχθούν μειώσεις επιτοκίων είναι ο φόβος του Powell να κάνει το λάθος Volcker του 1980, όταν ο τότε Πρόεδρος της Fed, πιστεύοντας ότι ο πληθωρισμός εξημερώθηκε, μείωσε τα επιτόκια πολύ σύντομα και αυτό που ακολούθησε ήταν μια δραματική άνοδος: Ήτοι ακόμα περισσότερος πληθωρισμός.
Επιπλέον, εάν ο Powell μειώσει τα επιτόκια, η ζήτηση για ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου, που είναι ήδη ένα παγκόσμιο αστείο από το 2014, θα μπορούσε να επιδεινωθεί.
Μια μείωση επιτοκίων ή μια σειρά από μειώσεις επιτοκίων θα ενέτειναν αυτήν την ενοχλητική υστέρηση ζήτησης και, ως εκ τούτου, θα ασκούνταν ακόμη μεγαλύτερη πίεση στην εύρεση νέων πηγών πλαστών χρημάτων για να πληρωθεί η ολοένα και πιο αξιολύπητη πείνα της Αμερικής για ρευστότητα.
Εν ολίγοις, μπορεί να υπάρξουν συνθήκες για μειώσεις επιτοκίων, και συνθήκες για μη μειώσεις επιτοκίων, αλλά ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει, η Αμερική θα πιάσει πάτο…». Να γιατί:
Η περίπτωση της μείωσης…
Σύμφωνα με τον ελβετικό οίκο, αν ο Powell επιμείνει στο αφήγημα higher for longer, σχεδόν όλα τα assets, από ομόλογα μέχρι μετοχές, θα σπάσουν – εκτός από το δολάριο.
Από αυτή την άποψη, η Αμερική μπορεί να καυχιέται ότι είναι ένα από τα καλύτερα άλογα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα νομισμάτων.
Αλλά σύντομα μετά, το αυξανόμενο κόστος των τόκων του «θείου Σαμ» για την συνεχώς αυξανόμενη έκδοση ομολόγων θα αυξηθεί τόσο, που ο μοναδικός τρόπος για να εξυπηρετηθούν τα υψηλότερα επιτόκια θα είναι μέσω πλαστών χρημάτων, κάτι που είναι εγγενώς πληθωριστικό.
Αυτό είναι ένα κλασικό αλλά αναμφισβήτητα πραγματικό ζήτημα «Δημοσιονομικής Κυριαρχίας», που σημαίνει ότι ο πόλεμος του Powell κατά του πληθωρισμού μέσω των αυξανόμενων επιτοκίων θα τελειώσει με ένα πληθωριστική έγχυση ρευστότητας.
Είδαμε αυτό το ίδιο μοτίβο (αύξηση ποσοστών και QT) το 2018, το οποίο οδήγησε σε πτώση των επιτοκίων και απεριόριστο QE έως το 2020.
Το σενάριο τριών ή περισσότερων περικοπών
Εναλλακτικά, ο Powell θα μπορούσε να μειώσει τα επιτόκια το 2024, να αποδυναμώσει το δολάριο, να διασώσει το ευαίσθητο αμερικανικό χρέος (και επομένως την αγορά ομολόγων) και να αφήσει τον πληθωρισμό να εκραγεί.
Φυσικά, η Fed και το BLS θα... αναφέρουν λάθος τον πραγματικό πληθωρισμό.
Εν ολίγοις, σε οποιοδήποτε από τα δύο σενάρια, το τέλος του παιχνιδιού είναι πληθωριστικό, και όσο εσφαλμένα αναφερθεί η κλίμακα του ΔΤΚ θα είναι για να κρύψει αυτή την αμηχανία, αλλά και την εγγενή αγοραστική δύναμη του δολαρίου (ένα παγάκι που λιώνει) με την οποία πολλοί μετρούν τον πλούτο τους.
Αυτό είναι το μάθημα που πρέπει να λάβει κάθε οικονομία που καταλήγει να είναι στο έλεος μιας κεντρικής τράπεζας και δεν εμπιστεύεται την αγορά.
Το λυπηρό είναι ότι ο καπιταλισμός έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό.
Ως αποτέλεσμα όλοι βράζουμε στο καζάνι μιας συγκεντρωτικής οικονομίας της οποίας οι κεντρικοί σχεδιαστές/τραπεζίτες, σε συμπαιγνία με τις κυβερνήσεις, μας παρασέρνουν στον πάτο.
Βέβαια, ιστορικά, όλα τα έθνη που αποτυγχάνουν καταλήγουν στο να σκοτώσουν τα νομίσματά τους για να κερδίσουν χρόνο και να «σώσουν» ένα σύστημα που είναι μαθηματικά καταδικασμένο.
Όπως υπενθύμισε ο Niel Ferguson, «κάθε μεγάλη δύναμη που ξοδεύει περισσότερα για την εξυπηρέτηση του χρέους παρά για την άμυνα, δεν θα παραμένει μεγάλη για πολύ.
Το τσίρκο
Προς το παρόν, οι έξυπνοι traders και οι κερδοσκόποι θα πρέπει να έχουν το βλέμμα τους στον DXY (και στο δολάριο) που, όπως οι αγορές, μπορεί και θα περιστρέφεται στα φτερά μιας τεράστιας σειράς τρεχουσών και εκκρεμών τεχνασμάτων ρευστότητας (backdoor QE).
Αυτά τα κόλπα μπορεί να έχουν βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις και στις μετοχές.
Αλλά αυτό που κρύβουν αυτά τα ίδια κόλπα ρευστότητας είναι πως το δημοσιονομικό πρόβλημα των ΗΠΑ είναι τεράστιο…
Σαν ένα παγόβουνο, στην επιφάνεια φαίνεται μόνο το 1/10 του μεγέθους του προβλήματος ενώ οι επενδυτές μετρούν τις αποδόσεις τους με ένα ανοιχτά υποτιμημένο δολάριο.
Όπως θα έλεγε ο F. Gump, «ο ηλίθιος είναι ηλίθιος».
Οι φορολογικές εισπράξεις και οι προβλέψεις για το ΑΕΠ βάσει του χρέους δεν θα επαρκούν ποτέ για να καλύψουν την τρύπα χρέους στην πλώρη του βυθιζόμενου πλοίου των ΗΠΑ.
Παρά τα όσα λέει ο παγιδευμένος Powell ή η διχαλωτή οχιά της Oυάσιγκτον, η Janet Yellen, η μόνη επιλογή προς τα εμπρός είναι η πληθωριστική.
Στην πραγματικότητα, από τότε που ο Nixon αποσυνδέθηκε από τον χρυσό το 1971, αυτός ο βάτραχος βράζει και γίνεται ένα συνεχώς υποβαθμισμένο δολάριο, που χάνει την αγοραστική δύναμή του έναντι του χρυσού σε επίπεδα πλέον πολύ προφανή για να αγνοηθούν΄.
Οι θιασώτες, ωστόσο, δικαίως θα υποστηρίξουν ότι σε σύγκριση με άλλα νομίσματα, συμπεριλαμβανομένου του φτωχού ιαπωνικού γεν, το οποίο βιώνει χαμηλά επίπεδα πολλών δεκαετιών έναντι του Greenback, ότι το δολάριο είναι η καλύτερη «επιλογή».
Αλλά γιατί να συγκρίνουμε ένα νόμισμα fiat έναντι ενός άλλου, όταν ο χρυσός τα ξεπερνά όλα; διερωτάται η Gold Switzerland.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών