Άρθρο του Απόστολου Αποστόλου στο Bankingnews.gr
Πολλοί οι μνηστήρες για την ΠτΔ. Υπάρχει μια πλούσια ονοματολογία και πολλές συζητήσεις για τα προσόντα των υποψηφίων.
Ας δούμε τα ονόματα που συγκεντρώνουν σύμφωνα τους αναλυτές τις περισσότερες πιθανότητες να προταχθούν.
Ευάγγελος Βενιζέλος. Ένα δίδυμο όμως Μητσοτάκη και Βενιζέλου στην εξουσία αφενός θα κινδύνευε να γίνει ανταγωνιστική πολιτική κυριαρχία μεταξύ των δύο ή να οδηγηθεί το συγκεκριμένο σχήμα σε μια δυαρχία.
Και αυτό γιατί ο κ. Βενιζέλος είναι πληθωρικός στις πολιτικές του επεκτάσεις και με τον ανοικονόμητο λόγου του και τις ερμηνευτικές συνταγματικές επιδόσεις αποτελεί σχεδόν πάντα μια υπαγορευμένη εξαίρεση.
Αφετέρου το δίδυμο Μητσοτάκη, Βενιζέλου, θα μπορούσε να συγκροτήσει μια εξουσία η οποία θα δικαιολογούσε ακόμη και τις αυθαιρεσίες της δημοκρατικής λειτουργίας, ή τους κυβερνητικούς μοναρχισμούς και αυτό γιατί με τη νομική διαλληλία και τη συνταγματική παρα-ερμηνευτική που γνωρίζει να ασκεί με επιτυχία ο κ. Βενιζέλου (όπως εξάλλου και κάθε συνταγματολόγος, δεν αποτελεί προνόμιο του κ. Βενιζέλου) θα νομιμοποιούταν οποιαδήποτε παρατυπία δημοκρατικότητας ή αυθαιρεσία.
Ο Πιέρ Μπουρντιέ έγραφε ότι με τις διασταλτικές συνταγματικές ερμηνείες μπορούμε να δώσουμε λόγο στο λόγο, δηλαδή στο συμφέρον που επιθυμείται να κυριαρχήσει.
Το ορολογικό παράδοξο της δημοκρατία μεταξύ νομιμοποίησης και απονομιμοποίησης στις μέρες μας έχει λάβει ένα μη ειδοποιό χαρακτήρα ειδικά με τις διασταλτικές ερμηνείες.
Στη χοάνη λοιπόν της ερμηνευτικής κινητικότητας των συνταγματικών διατάξεων, κανόνων, αρχών, η δημοκρατία εκπίπτει σε μια εξαμβλωματική άσκηση μέσα από εξαιρέσεις και πολυάριθμες διαφορές έτσι ώστε να αναχωνεύεται πλήρως με τις αντιδημοκρατικές συμπεριφορές.
Αλλά και σε επίπεδο προσωπικότητας των δύο ανδρών στην άσκηση των καθηκόντων τους ίσως να αναπτυχθούν συμμαχίες του τύπου μιας συνύπαρξης δίχως αμοιβαία ανοχή, ή για να το πούμε και αλλιώς μιας συνύπαρξη ενός ανταγωνισμού δίχως δυνατή έκβαση, εκφράζοντας παράλληλα αυτή η συγκατοίκηση το στερέωμα ενός μονοπωλιακού εξουσιαστικού συστήματος.
Μια απόλυτη διαφορά μεταξύ τους αποτελεί ο ναρκισσιστικός τους τρόπος (και των δύο) αναφορικά με την επιλογή της εξουσίας. Ο κ. Μητσοτάκης εκφράζει ένα ναρκισσισμό της εικόνας η οποία και νέμεται τη θέση του αντικειμένου της εξουσίας, ενώ ο κ. Βενιζέλος εκφράζει ένα ρηματικό-λεκτικό ναρκισσισμό στον τρόπο επιλογής της εξουσίας.
Επίσης σαν δίδυμο θα ήταν ο απόλυτος ισολογισμός της εξουσίας, και ακόμη καλύτερα θα λέγαμε θα αποτελούσε μια γραμμική πορεία της θέλησης για δύναμη. Βέβαια πολλοί δοξογράφοι της ενημέρωσης που λειτουργούν περισσότερο ως χειραγωγοί γνώμης παρά ως «ενημερωτές» φτιάχνουν κλίμα αποδοχής για το νέο σχήμα εξουσίας.
Σύντομα όμως θα δούμε αν ο κ. Μητσοτάκης θα ελλιμενιστεί στη λογική μιας συγκατοίκησης με τον κ. Βενιζέλο. Αξίζει όμως να πούμε ότι προτείνοντας ο κ. Μητσοτάκης τον Ευάγγελο Βενιζέλο θα έχει και την ευκαιρία να διεμβολίσει το κόμμα του ΠΑΣΟΚ και να συρθεί σιγά και σταθερά το ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με τη ΝΔ στις επόμενες εθνικές εκλογές δεδομένου ότι η ΝΔ δεν θα έχει αυτοδυναμία.
Ο κ Στουρνάρας επίσης θεωρείται φαβορί για την ΠτΔ. Προέρχεται από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ, Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και πρώην υπουργός Ανάπτυξης με πολλές γνωριμίες εντός και εκτός Ελλάδος εμμέριμνος στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και προσαρμοσμένος στο σχήμα της συνεχιζόμενης κυριαρχίας διαθέτει δηλαδή, όλα τα διαπιστευτήρια να διεκδικήσει την ΠτΔ.
Η άλλη λύση είναι η κ. Σακελλαροπούλου η οποία συμπυκνώνει την επιτήδευση του γραφειοκράτη και την αγωνία του πειθαναγκασμού για μοντερνισμό.
Τέλος ο κ. Λουκάς Παπαδήμου πρωθυπουργός της μνημονιακής περιόδου μοίρασε πόνο και ταπείνωση με την εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων με αποτέλεσμα να μη διαθέτει λαϊκό έρμα. Όμως κοντός ψαλμός αλληλούια.
Απόστολος Αποστόλου
Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής φιλοσοφίας
www.bankingnews.gr
Ας δούμε τα ονόματα που συγκεντρώνουν σύμφωνα τους αναλυτές τις περισσότερες πιθανότητες να προταχθούν.
Ευάγγελος Βενιζέλος. Ένα δίδυμο όμως Μητσοτάκη και Βενιζέλου στην εξουσία αφενός θα κινδύνευε να γίνει ανταγωνιστική πολιτική κυριαρχία μεταξύ των δύο ή να οδηγηθεί το συγκεκριμένο σχήμα σε μια δυαρχία.
Και αυτό γιατί ο κ. Βενιζέλος είναι πληθωρικός στις πολιτικές του επεκτάσεις και με τον ανοικονόμητο λόγου του και τις ερμηνευτικές συνταγματικές επιδόσεις αποτελεί σχεδόν πάντα μια υπαγορευμένη εξαίρεση.
Αφετέρου το δίδυμο Μητσοτάκη, Βενιζέλου, θα μπορούσε να συγκροτήσει μια εξουσία η οποία θα δικαιολογούσε ακόμη και τις αυθαιρεσίες της δημοκρατικής λειτουργίας, ή τους κυβερνητικούς μοναρχισμούς και αυτό γιατί με τη νομική διαλληλία και τη συνταγματική παρα-ερμηνευτική που γνωρίζει να ασκεί με επιτυχία ο κ. Βενιζέλου (όπως εξάλλου και κάθε συνταγματολόγος, δεν αποτελεί προνόμιο του κ. Βενιζέλου) θα νομιμοποιούταν οποιαδήποτε παρατυπία δημοκρατικότητας ή αυθαιρεσία.
Ο Πιέρ Μπουρντιέ έγραφε ότι με τις διασταλτικές συνταγματικές ερμηνείες μπορούμε να δώσουμε λόγο στο λόγο, δηλαδή στο συμφέρον που επιθυμείται να κυριαρχήσει.
Το ορολογικό παράδοξο της δημοκρατία μεταξύ νομιμοποίησης και απονομιμοποίησης στις μέρες μας έχει λάβει ένα μη ειδοποιό χαρακτήρα ειδικά με τις διασταλτικές ερμηνείες.
Στη χοάνη λοιπόν της ερμηνευτικής κινητικότητας των συνταγματικών διατάξεων, κανόνων, αρχών, η δημοκρατία εκπίπτει σε μια εξαμβλωματική άσκηση μέσα από εξαιρέσεις και πολυάριθμες διαφορές έτσι ώστε να αναχωνεύεται πλήρως με τις αντιδημοκρατικές συμπεριφορές.
Αλλά και σε επίπεδο προσωπικότητας των δύο ανδρών στην άσκηση των καθηκόντων τους ίσως να αναπτυχθούν συμμαχίες του τύπου μιας συνύπαρξης δίχως αμοιβαία ανοχή, ή για να το πούμε και αλλιώς μιας συνύπαρξη ενός ανταγωνισμού δίχως δυνατή έκβαση, εκφράζοντας παράλληλα αυτή η συγκατοίκηση το στερέωμα ενός μονοπωλιακού εξουσιαστικού συστήματος.
Μια απόλυτη διαφορά μεταξύ τους αποτελεί ο ναρκισσιστικός τους τρόπος (και των δύο) αναφορικά με την επιλογή της εξουσίας. Ο κ. Μητσοτάκης εκφράζει ένα ναρκισσισμό της εικόνας η οποία και νέμεται τη θέση του αντικειμένου της εξουσίας, ενώ ο κ. Βενιζέλος εκφράζει ένα ρηματικό-λεκτικό ναρκισσισμό στον τρόπο επιλογής της εξουσίας.
Επίσης σαν δίδυμο θα ήταν ο απόλυτος ισολογισμός της εξουσίας, και ακόμη καλύτερα θα λέγαμε θα αποτελούσε μια γραμμική πορεία της θέλησης για δύναμη. Βέβαια πολλοί δοξογράφοι της ενημέρωσης που λειτουργούν περισσότερο ως χειραγωγοί γνώμης παρά ως «ενημερωτές» φτιάχνουν κλίμα αποδοχής για το νέο σχήμα εξουσίας.
Σύντομα όμως θα δούμε αν ο κ. Μητσοτάκης θα ελλιμενιστεί στη λογική μιας συγκατοίκησης με τον κ. Βενιζέλο. Αξίζει όμως να πούμε ότι προτείνοντας ο κ. Μητσοτάκης τον Ευάγγελο Βενιζέλο θα έχει και την ευκαιρία να διεμβολίσει το κόμμα του ΠΑΣΟΚ και να συρθεί σιγά και σταθερά το ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με τη ΝΔ στις επόμενες εθνικές εκλογές δεδομένου ότι η ΝΔ δεν θα έχει αυτοδυναμία.
Ο κ Στουρνάρας επίσης θεωρείται φαβορί για την ΠτΔ. Προέρχεται από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ, Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και πρώην υπουργός Ανάπτυξης με πολλές γνωριμίες εντός και εκτός Ελλάδος εμμέριμνος στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και προσαρμοσμένος στο σχήμα της συνεχιζόμενης κυριαρχίας διαθέτει δηλαδή, όλα τα διαπιστευτήρια να διεκδικήσει την ΠτΔ.
Η άλλη λύση είναι η κ. Σακελλαροπούλου η οποία συμπυκνώνει την επιτήδευση του γραφειοκράτη και την αγωνία του πειθαναγκασμού για μοντερνισμό.
Τέλος ο κ. Λουκάς Παπαδήμου πρωθυπουργός της μνημονιακής περιόδου μοίρασε πόνο και ταπείνωση με την εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων με αποτέλεσμα να μη διαθέτει λαϊκό έρμα. Όμως κοντός ψαλμός αλληλούια.
Απόστολος Αποστόλου
Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής φιλοσοφίας
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών