Θα ωριμάσουν οι συνθήκες για την πραγματοποίηση του... αδιανόητου;
Οι γεωπολιτικές και οικονομικές διαφωνίες μεταξύ πρώην συμμάχων στις δύο πλευρές του Ατλαντικού δημιουργούν το ενδεχόμενο η Κίνα να αντικαταστήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια μεγάλη συμμαχία.
Ωστόσο, η πραγματικότητα της σχέσης αυτής υποδηλώνει ότι το Πεκίνο δεν αποτελεί φυσικό υποκατάστατο της Ουάσινγκτον, παρά την κρίση στις διατλαντικές σχέσεις, όπως σημειώνει ο αρθρογράφος Tony Barber σε άρθρο του στους Financial Times.
Για τους Ευρωπαίους, η αυξανόμενη ανησυχία ότι οι ημέρες της διατλαντικής συμμαχίας ενδέχεται να είναι μετρημένες θέτει ένα αναπόφευκτο ερώτημα: Θα πρέπει να επιδιώξουν την αποκατάσταση των σχέσεών τους με το Πεκίνο, παρά τις βαθιές διαφορές σε θέματα γεωπολιτικής και εμπορίου, προκειμένου να αντισταθμίσουν την αναξιοπιστία των ΗΠΑ;
Ή μήπως οι κίνδυνοι μιας τέτοιας πρωτοβουλίας είναι υπερβολικά υψηλοί;
Και τι θα πρέπει να γίνει με τη ρωσο-κινεζική στρατηγική σχέση;
Τις τελευταίες ημέρες, το Υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας έχει εκφραστεί με θερμά λόγια για την Ευρώπη, χαρακτηρίζοντάς την εταίρο και φίλο και όχι αντίπαλο.
Ωστόσο, τέτοιες δηλώσεις δεν σηματοδοτούν πραγματική πρόοδο.
Αντίθετα, φανερώνουν μια προσπάθεια εκμετάλλευσης της ψύχρανσης στις σχέσεις μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ, με σκοπό να εμβαθύνει το ρήγμα μέσα στην Ένωση, η οποία ήδη διέρχεται δύσκολες στιγμές.
Θα ωριμάσουν οι συνθήκες για την πραγματοποίηση του... αδιανόητου;
Παράλληλα, τα επίσημα κινεζικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία είναι γνωστό ότι ελέγχονται από το κράτος, συχνά επικρίνουν έντονα την ευρωπαϊκή αμυντική και στρατηγική πολιτική, ειδικά όσον αφορά τη Ρωσία και τη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Μέχρι να αλλάξει αυτή η στάση –που αντικατοπτρίζει τις ισορροπίες εντός του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας– δεν μπορεί να γίνει λόγος για τη διαμόρφωση μιας νέας, έστω και «αφύσικης», στρατηγικής συνεργασίας.
Επιπλέον, το Πεκίνο θα αντιμετωπίσει σοβαρές δυσκολίες στην εξισορρόπηση δύο διαφορετικών εξωτερικών πολιτικών προσεγγίσεων –της ρωσικής και της ευρωπαϊκής– την ίδια στιγμή που βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την Ουάσινγκτον.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι δεν είναι όλοι στην Ευρώπη έτοιμοι να αντικαταστήσουν τις ΗΠΑ με την Κίνα, όπως και η Μόσχα δεν εμπιστεύεται πλέον τον Λευκό Οίκο, αλλά στηρίζεται στον παλιό της φίλο, τον Xi Jinping.
Η προσπάθεια του Πεκίνου να διατηρεί φιλικές ή τουλάχιστον συνεργατικές σχέσεις με όλους τους μεγάλους παίκτες σε έναν πολυπολικό κόσμο –μια έννοια που προωθούν η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία– είναι καταδικασμένη να αποτύχει, λένε οι δυτικοί.
Η παγκόσμια πολυπολικότητα δεν είναι εφικτή, όπως σημειώνει το άρθρο των FT.
Ο κόσμος επιστρέφει σε έναν ανταγωνισμό όλων εναντίον όλων και σε σκληρές αντιπαραθέσεις, αντί για μια απλή πολυπολικότητα με πολλαπλά κέντρα επιρροής χωρίς συγκρούσεις.
Ως εκ τούτου, μια συμμαχία μεταξύ της ΕΕ και της Κίνας δεν φαίνεται να διαγράφεται στον ορίζοντα, ακόμη και εν μέσω εντάσεων μεταξύ των δυτικών συμμάχων και της επιθυμίας της Ρωσίας να βελτιώσει τις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Παράλληλα, τίποτα δεν φαίνεται ικανό να διαταράξει τη σύσφιξη των δεσμών μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας, καθώς η διαμόρφωση νέων διεθνών συμμαχιών παραμένει ένα εξαιρετικά αβέβαιο ενδεχόμενο.
www.bankingnews.gr
Ωστόσο, η πραγματικότητα της σχέσης αυτής υποδηλώνει ότι το Πεκίνο δεν αποτελεί φυσικό υποκατάστατο της Ουάσινγκτον, παρά την κρίση στις διατλαντικές σχέσεις, όπως σημειώνει ο αρθρογράφος Tony Barber σε άρθρο του στους Financial Times.
Για τους Ευρωπαίους, η αυξανόμενη ανησυχία ότι οι ημέρες της διατλαντικής συμμαχίας ενδέχεται να είναι μετρημένες θέτει ένα αναπόφευκτο ερώτημα: Θα πρέπει να επιδιώξουν την αποκατάσταση των σχέσεών τους με το Πεκίνο, παρά τις βαθιές διαφορές σε θέματα γεωπολιτικής και εμπορίου, προκειμένου να αντισταθμίσουν την αναξιοπιστία των ΗΠΑ;
Ή μήπως οι κίνδυνοι μιας τέτοιας πρωτοβουλίας είναι υπερβολικά υψηλοί;
Και τι θα πρέπει να γίνει με τη ρωσο-κινεζική στρατηγική σχέση;
Τις τελευταίες ημέρες, το Υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας έχει εκφραστεί με θερμά λόγια για την Ευρώπη, χαρακτηρίζοντάς την εταίρο και φίλο και όχι αντίπαλο.
Ωστόσο, τέτοιες δηλώσεις δεν σηματοδοτούν πραγματική πρόοδο.
Αντίθετα, φανερώνουν μια προσπάθεια εκμετάλλευσης της ψύχρανσης στις σχέσεις μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ, με σκοπό να εμβαθύνει το ρήγμα μέσα στην Ένωση, η οποία ήδη διέρχεται δύσκολες στιγμές.
Θα ωριμάσουν οι συνθήκες για την πραγματοποίηση του... αδιανόητου;
Παράλληλα, τα επίσημα κινεζικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία είναι γνωστό ότι ελέγχονται από το κράτος, συχνά επικρίνουν έντονα την ευρωπαϊκή αμυντική και στρατηγική πολιτική, ειδικά όσον αφορά τη Ρωσία και τη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Μέχρι να αλλάξει αυτή η στάση –που αντικατοπτρίζει τις ισορροπίες εντός του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας– δεν μπορεί να γίνει λόγος για τη διαμόρφωση μιας νέας, έστω και «αφύσικης», στρατηγικής συνεργασίας.
Επιπλέον, το Πεκίνο θα αντιμετωπίσει σοβαρές δυσκολίες στην εξισορρόπηση δύο διαφορετικών εξωτερικών πολιτικών προσεγγίσεων –της ρωσικής και της ευρωπαϊκής– την ίδια στιγμή που βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την Ουάσινγκτον.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι δεν είναι όλοι στην Ευρώπη έτοιμοι να αντικαταστήσουν τις ΗΠΑ με την Κίνα, όπως και η Μόσχα δεν εμπιστεύεται πλέον τον Λευκό Οίκο, αλλά στηρίζεται στον παλιό της φίλο, τον Xi Jinping.
Η προσπάθεια του Πεκίνου να διατηρεί φιλικές ή τουλάχιστον συνεργατικές σχέσεις με όλους τους μεγάλους παίκτες σε έναν πολυπολικό κόσμο –μια έννοια που προωθούν η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία– είναι καταδικασμένη να αποτύχει, λένε οι δυτικοί.
Η παγκόσμια πολυπολικότητα δεν είναι εφικτή, όπως σημειώνει το άρθρο των FT.
Ο κόσμος επιστρέφει σε έναν ανταγωνισμό όλων εναντίον όλων και σε σκληρές αντιπαραθέσεις, αντί για μια απλή πολυπολικότητα με πολλαπλά κέντρα επιρροής χωρίς συγκρούσεις.
Ως εκ τούτου, μια συμμαχία μεταξύ της ΕΕ και της Κίνας δεν φαίνεται να διαγράφεται στον ορίζοντα, ακόμη και εν μέσω εντάσεων μεταξύ των δυτικών συμμάχων και της επιθυμίας της Ρωσίας να βελτιώσει τις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Παράλληλα, τίποτα δεν φαίνεται ικανό να διαταράξει τη σύσφιξη των δεσμών μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας, καθώς η διαμόρφωση νέων διεθνών συμμαχιών παραμένει ένα εξαιρετικά αβέβαιο ενδεχόμενο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών