Πώς ένας Έλληνας δημοσιογράφος ξεγύμνωσε το μεγαλύτερο "θαύμα" της Ορθοδοξίας Η εξομολόγηση του Αρχιεπισκόπου, οι συνομιλίες με το Πατριαρχείο και το ψέμα που κρατά αιώνες - Ισίδωρος : «Ανάβω το Άγιο Φως με... αναπτήρα!», λέει ο σκευοφύλακας του Παναγίου Τάφου και ρίχνει "φωτιά" στον πυρήνα μιας από τις πιο ιερές παραδόσεις της Ορθοδοξίας!
Το 2024, ένα δικαστήριο στην Αθήνα αθώωσε τον δημοσιογράφο Δημήτρη Αλικάκο, ο οποίος βρέθηκε στο στόχαστρο του Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων επειδή αποκάλυψε μάλλον την πιο άβολη αλήθεια: την αλήθεια για το «Άγιο Φως» και πως αυτό «ανάβει μυστικά», που συνιστά το πιο διαδεδομένο και ανέγγιχτο θαύμα της Ορθοδοξίας αιώνες τώρα.
Στο βιβλίο του «Λύτρωση. Η υπόθεση του Αγίου Φωτός», αποδομεί το τελετουργικό βήμα προς βήμα, βασισμένος σε προσωπικές συνεντεύξεις, έγγραφα και ένα βίντεο-σοκ: ο Αρχιεπίσκοπος Ισίδωρος, φύλακας του Πανάγιου Τάφου, παραδέχεται μπροστά στην κάμερα ότι ανάβει το Άγιο Φως με… αναπτήρα.
Από τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου «γκρεμίζει» τον «μύθο αιώνων» — και φέρνει το Πατριαρχείο αντιμέτωπο με τις αντιφάσεις του.
Όπως γράφει ο Αλικάκος στο Πρώτο Κεφάλαιο ήταν μια «Προσωπική Ανάγκη» και «Ανάβεται όπως σε όλες τις εκκλησίες»
«Ήταν μια προσωπική ανάγκη που συσσωρευόταν για χρόνια και κορυφώθηκε λίγο μετά το Πάσχα του 2018.
Ο πατέρας μου ήταν ιερέας (έφυγε από τη ζωή το 2021).
Σ’ αυτόν απευθύνθηκα όταν ήμουν παιδί, για να λύσω την απορία μου: Πώς ανάβει το Άγιο Φως στα Ιεροσόλυμα;», ρωτά ο Αλικάκος
«Από την ίδια πηγή που ανάβω κι εγώ – και κάθε ιερέας – το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου», μου απάντησε.
Δεν χρειαζόταν περισσότερες εξηγήσεις.
Το είχα δει πολλές φορές: άναβε το κερί του από το καντήλι που βρίσκεται πίσω από την Αγία Τράπεζα.
Ως παιδί, βρισκόμουν δίπλα του κάθε Μεγάλο Σάββατο, μέσα στο ιερό.
Με παραξένευε όμως ότι πριν ανάψει το κερί, τραβούσε πάντα το παραπέτασμα, ώστε να μη βλέπουν οι πιστοί.
Το 1994, είχα τραβήξει τη σκηνή σε βίντεο.
Παρά την κάποια μυστικότητα, κανένας πιστός δεν πίστευε ότι το Άγιο Φως που άναβε ο πατέρας μου – όπως και κάθε άλλος ιερέας – ήταν θαύμα.
Το θεωρούσαν ιερό, ευλογημένο, το σταύρωναν στην είσοδο του σπιτιού, άναβαν το καντήλι τους… αλλά δεν το θεωρούσαν θαυματουργό.
Φυσικά, το πνευματικό βάρος κάθε ναού δεν συγκρίνεται με τον Πανάγιο Τάφο.
Αυτό το κατανοούσα.
Αλλά δεν μπορούσα να αρνηθώ τα λόγια του πατέρα μου: «Από την ίδια πηγή που ανάβω κι εγώ…»
Με αυτή την πίστη έζησα για χρόνια.
Πίστευα ότι ναι, το Άγιο Φως των Ιεροσολύμων είναι μοναδικό, με μυστικιστική αύρα, αλλά ανάβεται όπως σε κάθε άλλη εκκλησία.
Στις συζητήσεις όμως για το θέμα αυτό, ένιωθα σχεδόν μόνος.
Ελάχιστοι πιστοί μπορούσαν να δεχτούν ότι το Άγιο Φως ανάβεται φυσικά εδώ και αιώνες.
Η συντριπτική πλειοψηφία πιστεύει ότι πρόκειται για θαύμα.
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δεν αμφιβάλλουν ούτε στιγμή.
Από τη μια η δική μου πεποίθηση, χωρίς αποδείξεις – από την άλλη, η πίστη τόσων ανθρώπων.
Αυτό με ώθησε να αναζητήσω την αλήθεια με έναν τρόπο που, πιστεύω, δεν είχε επιχειρηθεί ξανά.
Κεφάλαιο Δεύτερο: «Αρχή – 12 Απριλίου 2018» - Σκοπός: να βρεθεί και να αποδειχθεί η αλήθεια
Εδώ και αιώνες, το «θαύμα του Αγίου Φωτός» θεωρείται το «θαύμα των θαυμάτων».
Καμία άλλη περίπτωση «θαύματος» στον χριστιανικό – και κυρίως στον ορθόδοξο – κόσμο δεν έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο και δεν προκαλεί τόση συγκίνηση και δέος όσο αυτό.
Ακόμα και μεταξύ των πιστών που αμφισβητούν άλλα θαύματα, το Άγιο Φως παραμένει ιερό και αναμφισβήτητο. Στην καλύτερη περίπτωση το αντιμετωπίζουν ως «μια όμορφη ιστορία» που δεν πρέπει να χαλάσει, γιατί ενισχύει την πίστη και συνδέεται με την Ανάσταση του Χριστού.
Χαρακτηριστικό είναι ότι τόσο από πλευράς Εκκλησίας και κράτους όσο και των ΜΜΕ, το Άγιο Φως παρουσιάζεται ως κάτι που δεν πρέπει να διερευνηθεί εις βάθος. Πρώτον γιατί «δεν χαλάμε την ιστορία», και δεύτερον γιατί αυτή η ιστορία πουλάει και συμφέρει πολλούς.
Έτσι, έχουμε μια σιωπηλή συνωμοσία γύρω από την ουσία του ζητήματος.
Στις 12 Απριλίου 2018, γράφει ο Αλικάκος, επικοινώνησα με την Κεντρική Γραμματεία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, για να ζητήσω το τηλέφωνο του αρχιεπισκόπου Πέτρας Κορνηλίου.
Ήταν ο ίδιος που είχε δηλώσει το 2001 σε τηλεοπτική εκπομπή ότι το Άγιο Φως «είναι φυσικό φως, που ανάβει από το ακοίμητο καντήλι της Ιεράς Αποθέσεως».
Αυτή ήταν η μοναδική δήλωση μοναχού του Παναγίου Τάφου για το πώς ανάβει το Άγιο Φως.
Όμως, υπήρχε πρόβλημα.
Το καντήλι υπάρχει, αλλά πώς ανάβει;
Εφόσον ο Πανάγιος Τάφος σφραγίζεται και δεν επιτρέπεται είσοδος με φλόγα, τότε πώς υπάρχει αναμμένο καντήλι μέσα;
Αυτό είναι το ερώτημα-κλειδί.
Το Πατριαρχείο επίσημα δεν μιλά για θαύμα.
Το ανέφερε και ο αρχιεπίσκοπος Αριστάρχος, όταν μου είπε: «Δεν χρησιμοποιούμε τη λέξη θαύμα στον ιστότοπό μας».
Όταν του επεσήμανα ότι πράγματι η λέξη υπάρχει εκεί, εξεπλάγη και μου ζήτησε να του το στείλω. Έστειλα το σχετικό απόσπασμα με e-mail την ίδια μέρα.
Κεφάλαιο Τρίτο: «23 Ιουνίου – Ιστορική Ημέρα» Η εντολή του Πατριάρχη να διαγραφεί η λέξη «θαύμα»
Στις 19 Απριλίου τηλεφώνησα ξανά στον Αριστάρχο.
Η συζήτηση διήρκησε 41 λεπτά.
Ήταν ουσιαστικά μια προσωπική εξομολόγηση.
Μου ζήτησε να μην αποκαλύψω το περιεχόμενο.
Του έδωσα τον λόγο μου.
Αλλά υπήρξε μια σημαντική είδηση: «Ενημέρωσα τον Πατριάρχη και συμφώνησε να αλλάξει το κείμενο στον ιστότοπο.
Θα αφαιρεθεί η λέξη "θαύμα"».
Ακολούθησαν τουλάχιστον 15 τηλεφωνικές συνομιλίες για το θέμα.
Στις 25 Μαΐου μου είπε ότι βρέθηκε ένα παλαιότερο πατριαρχικό κείμενο, το οποίο θα αντικαθιστούσε το προηγούμενο, χωρίς "σκανδαλισμούς".
Είχε και την έγκριση του Πατριάρχη.
Στις 30 Μαΐου με ενημέρωσε ότι άρχισε η εκτύπωση του νέου κειμένου.
Στις 7 Ιουνίου ότι τελείωσε και θα ανέβαινε σύντομα στο site.
Από τότε επισκεπτόμουν καθημερινά την ιστοσελίδα του Πατριαρχείου για να ελέγξω αν έγινε η αλλαγή.
Τελικά, η αλλαγή έγινε.
Και μαζί με αυτή, άνοιξε ο δρόμος για να πάω στα Ιεροσόλυμα.
Να ερευνήσω, να διαπιστώσω και να αποδείξω όλα όσα ήξερα – και που, μέχρι τότε, κανείς δεν είχε αποκαλύψει.
Ο Αρχιεπίσκοπος που «ανάβει» το Άγιο Φως: Ο Ισίδωρος μιλάει ανοιχτά
Η καταγγελία του Αρχιεπισκόπου Ισίδωρου, επικεφαλής του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική.
Στην πρώτη συνέντευξη που παραχώρησε στον Αλικάκο, ο Ισίδωρος μιλά για την «πραγματικότητα» του Αγίου Φωτός, αποκαλύπτοντας με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι η διαδικασία που ακολουθείται δεν είναι και τόσο θεϊκή όσο φαίνεται.
Αντί για το «θαύμα» που η εκκλησία προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι γίνεται κάθε χρόνο, ο Αρχιεπίσκοπος παραδέχεται ότι η φωτιά ανάβει με τον ίδιο τρόπο που θα ανάβει μια αναπτήρα σε οποιοδήποτε σπίτι.
Το χριστιανικό θαύμα που επί αιώνες θεωρείται αδιαμφισβήτητο και αμετακίνητο, αποκαλύπτεται ως ένα καλά κρυμμένο μυστικό πίσω από τη σκηνή του Ναού της Αναστάσεως.
Δεν είναι Θεία Δύναμη που κατέρχεται στον κόσμο, αλλά ανθρώπινα χέρια που τα κάνουν όλα.
«Ακούστε.
Το καντήλι μπαίνει σβηστό από μένα, όλος ο κόσμος το βλέπει μέσα από την τηλεόρασή του. Όμως όταν ο Πατριάρχης εισέρχεται στον Πανάγιο Τάφο το βρίσκει αναμμένο... Εγώ το ανάβω... Με έναν αναπτήρα, τι άλλο;», λέει ο σκευοφύλακας του Παναγίου Τάφου, Ισίδωρος.
Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων: Επικίνδυνες συνομωσίες και ελεγχόμενη... σιωπή
Το πιο εκπληκτικό όμως είναι η στάση του Πατριαρχείου απέναντι στις αποκαλύψεις του Αλικάκου.
Αντί να διαψεύσει τις κατηγορίες ή να αντιδράσει έστω με... εκδίκηση, το Πατριαρχείο προτίμησε να παραμείνει σιωπηλό, υιοθετώντας την στρατηγική της «σιωπηλής άρνησης».
Παρά τις σοβαρές κατηγορίες και τις αποκαλύψεις, η εκκλησία επιλέγει να κλείσει τα αυτιά της και να επιτρέψει την συνέχιση του τελετουργικού.
Κανείς δεν μιλάει ανοιχτά, και το Πατριαρχείο, πίσω από τις μεγάλες πόρτες του Ναού, φροντίζει να διατηρήσει την εικόνα του αμείωτη.
Το γεγονός αυτό γεννά ερωτήματα.
Τι κρύβεται πίσω από την αδιαφορία του Πατριαρχείου για την αλήθεια;
Αρνείται απλώς να χάσει τον έλεγχο της πίστης ή πρόκειται για μια μακρόχρονη, σκόπιμη παραπλάνηση των πιστών για να διατηρηθεί η θρησκευτική και πολιτική εξουσία του Πατριαρχείου;
Οι αποκαλύψεις του Αλικάκου βάζουν σε κίνδυνο όλο το αφήγημα που έχει στήσει η Εκκλησία εδώ και αιώνες.
(Δημήτρης Αλικάκος)
Η στρατηγική των μυστικών και η αποκάλυψη περί Ιερού «Φωτός»
Κανείς δεν ήξερε ότι το Άγιο Φως δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια καλά σκηνοθετημένη παράσταση.
Ο τρόπος που η Εκκλησία κατάφερε να πουλήσει το θαύμα στους πιστούς είναι ακριβώς ο ίδιος με εκείνον των μεγάλων θεατρικών παραγωγών: όλα είναι προετοιμασμένα, όλα είναι υπολογισμένα, και τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη.
Με τις φλόγες να ανάβουν πάνω από το πανηγύρι της Αναστάσιμης νύχτας, οι πιστοί βλέπουν μόνο το «θαύμα».
Δεν βλέπουν όμως τους χειριστές πίσω από τις κουρτίνες.
Ο Αλικάκος δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το ποιος ελέγχει την παραπλάνηση.
«Η διαδικασία είναι απλή, όπως το άναμμα ενός κεριού.
Δεν υπάρχει τίποτα παράξενο ή θεϊκό σε όλο αυτό», τονίζει με αφοπλιστική σιγουριά, όπως περιγράφει το τελετουργικό στο 4ο κεφάλαιο.
Κεφάλαιο Τέταρτο – «Το τελετουργικό»: «Όλα είναι συγχρονισμένα μέχρι το δευτερόλεπτο»
Ο «άνθρωπος με το κλειδί» δεν μίλησε αμέσως για το τελετουργικό.
Χρειάστηκαν αρκετές συναντήσεις και ακόμη περισσότερη εμπιστοσύνη. Τον επισκέφθηκα ξανά, αρκετές εβδομάδες αργότερα, αυτή τη φορά με ηχογράφηση και σημειώσεις.
Μου περιέγραψε με λεπτομέρειες τι συμβαίνει πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το λεγόμενο «θαύμα».
«Η προετοιμασία ξεκινάει τουλάχιστον δύο ημέρες πριν.
Δεν είναι αυθόρμητο.
Είναι οργανωμένο.
Ένα μικρό τεχνικό επιτελείο μπαίνει στον Ναό υπό πλήρη μυστικότητα.
Ούτε οι αστυνομικοί της Ιερουσαλήμ δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες».
Η διαδικασία, σύμφωνα με την αφήγησή του, είναι σχεδόν… θεατρική.
Ο Πατριάρχης, φορώντας μόνο τον λευκό χιτώνα, μπαίνει στον Πανάγιο Τάφο, συνοδευόμενος από επιλεγμένους ιερείς.
Ο χώρος έχει ήδη ελεγχθεί και «διαμορφωθεί».
Κάποια κεριά τοποθετούνται με συγκεκριμένο τρόπο, σε προκαθορισμένα σημεία.
«Ένας άνθρωπος – πάντα ο ίδιος – είναι υπεύθυνος για την "πρώτη φλόγα".
Δεν φαίνεται πουθενά.
Μόλις ανάψει, ο Πατριάρχης την παίρνει και αρχίζει να βγαίνει με τις δέσμες των 33 κεριών.
Όλα είναι συγχρονισμένα μέχρι το δευτερόλεπτο.
Ο ήχος, ο φωτισμός, οι ψαλμοί, όλα».
Τον ρώτησα γιατί συνεχίζουν αυτή την παράδοση.
Γιατί δεν αποκαλύπτουν την αλήθεια, γράφει ο Αλικάκος για να λάβει την εξής απάντηση:
«Γιατί ο κόσμος δεν θέλει την αλήθεια.
Θέλει το θαύμα.
Δεν θα άντεχε να του το πάρεις».
Κοίταξα τα μάτια του.
Δεν υπήρχε κακία, ούτε περιφρόνηση.
Μόνο μια βαθιά, ήσυχη λύπη.
«Δεν κοροϊδεύουμε τον κόσμο», μου είπε.
«Του δίνουμε κάτι να ελπίζει».
Η Εκκλησία και η δύναμη του μύθου: Ποιος ωφελείται από το σκοτάδι;
Με την αποκάλυψη του Αλικάκου, το Πατριαρχείο βρίσκεται σε μια επικίνδυνη θέση.
Δεν είναι απλώς ένα σκάνδαλο για τον κόσμο της Εκκλησίας, αλλά και μια καίρια πλήξη στην πολιτική και οικονομική εξουσία που έχει αναπτύξει στον κόσμο της Ορθοδοξίας.
Το Άγιο Φως, η ίδια η υπόσταση του ως σύμβολο πίστης και ενότητας, αποκαλύπτεται ως ένα τέχνασμα, ένα εργαλείο για την εξασφάλιση της πολιτικής επιρροής και της οικονομικής εξουσίας του Πατριαρχείου.
Οι παραδόσεις και τα τελετουργικά που κρατούν αιώνες, συντηρούν τη δύναμη και τον πλούτο του Πατριαρχείου, αλλά ταυτόχρονα κλείνουν τα μάτια των πιστών στο ποιοι πραγματικά είναι οι φορείς αυτής της θρησκευτικής ισχύος.σ
Η αντίδραση του πολιτικού κατεστημένου: Σιωπή ή συγκάλυψη;
Ενώ η κοινή γνώμη στην Ελλάδα και τη διεθνή κοινότητα αντέδρασε έντονα στις αποκαλύψεις του Αλικάκου, η ελληνική πολιτική ηγεσία αποφάσισε να κρατήσει μια εκκωφαντική σιωπή.
Ούτε η κυβέρνηση, ούτε τα επίσημα πολιτικά κόμματα έκαναν κάποια κίνηση να επανεξετάσουν τη σχέση του κράτους με την Εκκλησία ή να διατάξουν οποιαδήποτε έρευνα.
Αντίθετα, η σιωπή ήταν παντού — και σε αυτό το κενό, το Πατριαρχείο συνεχίζει να κινείται αθόρυβα, κερδίζοντας την αμετακίνητη πίστη εκατομμυρίων.
Η σκοτεινή ιστορία του Αγίου Φωτός: Το Πατριαρχείο και η υποκρισία της θρησκευτικής εξουσίας
Ανατροπή των πιστεύω, κατάρρευση του ιερού: το Άγιο Φως, που αιώνες τώρα αποτελεί θεμέλιο της Ορθόδοξης πίστης, αποκαλύπτεται ως το μεγαλύτερο ίσως ψέμα της εκκλησιαστικής Ιστορίας.
Η στιγμή που οι πιστοί από όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται για να λάβουν το «θαύμα», γίνεται πια αφορμή για μία ακόμα ενορχηστρωμένη παράσταση, όπου οι «θαυματουργές» φλόγες δεν είναι παρά ένα προμελετημένο τέχνασμα.
Ο Αλικάκος, ο οποίος χρόνια τώρα έχει στραφεί κατά των θεσμικών αυτών απατών, φωτίζει τα σκοτεινά μονοπάτια που κρύβονται πίσω από τις λαμπερές εικόνες των τελετουργικών.
Και όπως υπογραμμίζει, οι θρησκευτικοί ηγέτες του Πατριαρχείου, προκειμένου να κρατήσουν τη δύναμη και την επιρροή τους, αναπαράγουν τα ίδια ψεύδη, χρόνιοι υπηρέτες ενός συστήματος που θρέφεται από τη μυστικοπάθεια και τον φόβο.
Με τα λόγια του Αλικάκου, «το Άγιο Φως δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα έθιμο, ένας παραδοσιακός μηχανισμός για να αναπαράγεται η πίστη και να συντηρείται η οικονομική δύναμη του Πατριαρχείου».
Μετά την αποκαλυπτική συνέντευξη του Ισίδωρου, το ψευδές πρόσωπο της Ορθοδοξίας ξεσκεπάζεται πλήρως.
Η θρησκευτική και πολιτική εξουσία συναντιούνται σε αυτόν τον ανίερο συνδυασμό που συνεχώς πλουτίζει την Εκκλησία σε βάρος των απλών πιστών.
Οι πολιτικές παράμετροι: Η σχέση Εκκλησίας και Κράτους
Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, έχοντας επί αιώνες αναπτύξει μια λεπτομερή στρατηγική, δεν είναι μόνο το κατεστημένο της Εκκλησίας — είναι μια εξαιρετικά ισχυρή πολιτική και οικονομική οντότητα.
Η σχέση του με το κράτος και τα διεθνή συμφέροντα είναι αλληλένδετη και αλληλοσυμπληρούμενη.
Ο Αλικάκος αποκαλύπτει ότι, η επιρροή του Πατριαρχείου δεν περιορίζεται μόνο στα θρησκευτικά όρια, αλλά επεκτείνεται σε μια αθέατη κυριαρχία που συντηρεί την εκκλησιαστική εξουσία μέσω πολιτικών επαφών και συμφωνιών με διεθνείς παράγοντες. Κάθε χρόνο, το Άγιο Φως δεν είναι μόνο μια τελετή για την ανανέωση της πίστης — είναι και ένα παιχνίδι εξουσίας.
Η αδιάφορη και συγκαλυμμένη σιωπή των κυβερνήσεων απέναντι στις αποκαλύψεις του Ισίδωρου είναι ενδεικτική αυτής της επικίνδυνης εξάρτησης.
Από το 1948, οπότε και το Πατριαρχείο κατέχει ισχυρές θέσεις στον θρησκευτικό και πολιτικό χάρτη της περιοχής, η Ελλάδα έχει επιλέξει να μην αγγίξει τα αγκάθια αυτού του ζήτηματος, παρά τις αλλεπάλληλες καταγγελίες που έρχονται στην επιφάνεια.
Η υποκρισία της Εκκλησίας: Τι μένει πίσω από τις εορτές και τα θρησκευτικά σύμβολα;
Η αίσθηση που δημιουργείται από την ανάγνωση του βιβλίου είναι συνταρακτική: η Εκκλησία, με την αδιαμφισβήτητη εξουσία που κατέχει, εκμεταλλεύεται τη θρησκευτική πίστη ως εργαλείο για να επιβιώσει σε έναν κόσμο που αλλάζει.
Οι πιστοί, που προσέρχονται κάθε χρόνο στην Ιερουσαλήμ με την ελπίδα να ζήσουν το θαύμα, στην πραγματικότητα γίνονται κομμάτι ενός μηχανισμού που συντηρεί την εκκλησιαστική ηγεσία και την πολιτική της θέση στην περιοχή.
Οι πραγματικοί αποδέκτες αυτών των τελετουργικών, λοιπόν, δεν είναι ο Θεός και η πίστη, αλλά οι άνθρωποι που κρύβονται πίσω από τα ιερά κείμενα και τις τελετές.
Η έκθεση της αλήθειας δεν περιορίζεται στην αποκάλυψη του μηχανισμού του Αγίου Φωτός.
Αφορά και τη γενικότερη εκκλησιαστική στρατηγική που συντηρεί τη διαίρεση μεταξύ των πιστών και την κλειστή κοινωνία που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων.
Ο Αλικάκος αναφέρεται σε ένα σύστημα που έχει αναπτύξει έναν «μυστικισμό» γύρω από την εκκλησιαστική διαδικασία, ώστε να κρατήσει τους πιστούς σε μια μόνιμη κατάσταση εξάρτησης και αμφιβολίας.
Η αντίδραση των θρησκευτικών ηγετών: Η ανησυχία του πατριαρχείου
Όταν οι αποκαλύψεις του Αλικάκου ξεκίνησαν να παίρνουν έκταση, το Πατριαρχείο, αν και ακολούθησε τη στρατηγική της σιωπής, εσωτερικά γνώριζε ότι τα νερά έπρεπε να ταράξουν.
Οι πρώτες αντιδράσεις από πλευράς εκκλησιαστικής ιεραρχίας ήταν προσεκτικά διατυπωμένες, μερικές φορές γεμάτες από ανώδυνες διαβεβαιώσεις και άλλες φορές με μετρημένη αποδοχή του «λάθους» — χωρίς ποτέ όμως να παραδεχτούν την πλήρη αλήθεια. Οι θρησκευτικοί ηγέτες απέφυγαν να καταγγείλουν τον Αλικάκο ή να τοποθετηθούν με σαφήνεια, κυρίως για να μην ανοίξουν περαιτέρω την πληγή που ήδη τους έκαιγε.
Το μέλλον της Εκκλησίας και το κοινωνικό καθεστώς: Σκοτεινές προοπτικές
Τελικά, το ερώτημα που παραμένει είναι: πώς θα αντιδράσουν οι πιστοί στις αποκαλύψεις του Αλικάκου και ποια θα είναι η επίδραση στην εκκλησιαστική και πολιτική σκηνή της χώρας;
Η αποδόμηση ενός από τα πιο ιερά τελετουργικά της Ορθοδοξίας ανατρέπει το σύστημα που αιώνες τώρα συντηρείται στην Ελλάδα και πέρα από αυτήν.
Η ελπίδα, ίσως, να αρχίσουν να βλέπουν οι άνθρωποι πίσω από τις λέξεις και τα σύμβολα, να αναγνωρίσουν την εκμετάλλευση που υπήρξε και να αναζητήσουν έναν νέο δρόμο, πιο αυθεντικό και λιγότερο εξαρτημένο από τη θεοκρατική εξουσία.
Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, η ίδια η καρδιά της Ορθοδοξίας, αντιμετωπίζει ένα άγνωστο μέλλον.
Αν οι πιστοί ξυπνήσουν, η εξουσία του μπορεί να κλονιστεί ανεπανόρθωτα, καταλήγει ο Αλικάκος.
www.bankingnews.gr
Στο βιβλίο του «Λύτρωση. Η υπόθεση του Αγίου Φωτός», αποδομεί το τελετουργικό βήμα προς βήμα, βασισμένος σε προσωπικές συνεντεύξεις, έγγραφα και ένα βίντεο-σοκ: ο Αρχιεπίσκοπος Ισίδωρος, φύλακας του Πανάγιου Τάφου, παραδέχεται μπροστά στην κάμερα ότι ανάβει το Άγιο Φως με… αναπτήρα.
Από τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου «γκρεμίζει» τον «μύθο αιώνων» — και φέρνει το Πατριαρχείο αντιμέτωπο με τις αντιφάσεις του.
Όπως γράφει ο Αλικάκος στο Πρώτο Κεφάλαιο ήταν μια «Προσωπική Ανάγκη» και «Ανάβεται όπως σε όλες τις εκκλησίες»
«Ήταν μια προσωπική ανάγκη που συσσωρευόταν για χρόνια και κορυφώθηκε λίγο μετά το Πάσχα του 2018.
Ο πατέρας μου ήταν ιερέας (έφυγε από τη ζωή το 2021).
Σ’ αυτόν απευθύνθηκα όταν ήμουν παιδί, για να λύσω την απορία μου: Πώς ανάβει το Άγιο Φως στα Ιεροσόλυμα;», ρωτά ο Αλικάκος
«Από την ίδια πηγή που ανάβω κι εγώ – και κάθε ιερέας – το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου», μου απάντησε.
Δεν χρειαζόταν περισσότερες εξηγήσεις.
Το είχα δει πολλές φορές: άναβε το κερί του από το καντήλι που βρίσκεται πίσω από την Αγία Τράπεζα.
Ως παιδί, βρισκόμουν δίπλα του κάθε Μεγάλο Σάββατο, μέσα στο ιερό.
Με παραξένευε όμως ότι πριν ανάψει το κερί, τραβούσε πάντα το παραπέτασμα, ώστε να μη βλέπουν οι πιστοί.
Το 1994, είχα τραβήξει τη σκηνή σε βίντεο.
Παρά την κάποια μυστικότητα, κανένας πιστός δεν πίστευε ότι το Άγιο Φως που άναβε ο πατέρας μου – όπως και κάθε άλλος ιερέας – ήταν θαύμα.
Το θεωρούσαν ιερό, ευλογημένο, το σταύρωναν στην είσοδο του σπιτιού, άναβαν το καντήλι τους… αλλά δεν το θεωρούσαν θαυματουργό.
Φυσικά, το πνευματικό βάρος κάθε ναού δεν συγκρίνεται με τον Πανάγιο Τάφο.
Αυτό το κατανοούσα.
Αλλά δεν μπορούσα να αρνηθώ τα λόγια του πατέρα μου: «Από την ίδια πηγή που ανάβω κι εγώ…»
Με αυτή την πίστη έζησα για χρόνια.
Πίστευα ότι ναι, το Άγιο Φως των Ιεροσολύμων είναι μοναδικό, με μυστικιστική αύρα, αλλά ανάβεται όπως σε κάθε άλλη εκκλησία.
Στις συζητήσεις όμως για το θέμα αυτό, ένιωθα σχεδόν μόνος.
Ελάχιστοι πιστοί μπορούσαν να δεχτούν ότι το Άγιο Φως ανάβεται φυσικά εδώ και αιώνες.
Η συντριπτική πλειοψηφία πιστεύει ότι πρόκειται για θαύμα.
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δεν αμφιβάλλουν ούτε στιγμή.
Από τη μια η δική μου πεποίθηση, χωρίς αποδείξεις – από την άλλη, η πίστη τόσων ανθρώπων.
Αυτό με ώθησε να αναζητήσω την αλήθεια με έναν τρόπο που, πιστεύω, δεν είχε επιχειρηθεί ξανά.
Κεφάλαιο Δεύτερο: «Αρχή – 12 Απριλίου 2018» - Σκοπός: να βρεθεί και να αποδειχθεί η αλήθεια
Εδώ και αιώνες, το «θαύμα του Αγίου Φωτός» θεωρείται το «θαύμα των θαυμάτων».
Καμία άλλη περίπτωση «θαύματος» στον χριστιανικό – και κυρίως στον ορθόδοξο – κόσμο δεν έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο και δεν προκαλεί τόση συγκίνηση και δέος όσο αυτό.
Ακόμα και μεταξύ των πιστών που αμφισβητούν άλλα θαύματα, το Άγιο Φως παραμένει ιερό και αναμφισβήτητο. Στην καλύτερη περίπτωση το αντιμετωπίζουν ως «μια όμορφη ιστορία» που δεν πρέπει να χαλάσει, γιατί ενισχύει την πίστη και συνδέεται με την Ανάσταση του Χριστού.
Χαρακτηριστικό είναι ότι τόσο από πλευράς Εκκλησίας και κράτους όσο και των ΜΜΕ, το Άγιο Φως παρουσιάζεται ως κάτι που δεν πρέπει να διερευνηθεί εις βάθος. Πρώτον γιατί «δεν χαλάμε την ιστορία», και δεύτερον γιατί αυτή η ιστορία πουλάει και συμφέρει πολλούς.
Έτσι, έχουμε μια σιωπηλή συνωμοσία γύρω από την ουσία του ζητήματος.
Στις 12 Απριλίου 2018, γράφει ο Αλικάκος, επικοινώνησα με την Κεντρική Γραμματεία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, για να ζητήσω το τηλέφωνο του αρχιεπισκόπου Πέτρας Κορνηλίου.
Ήταν ο ίδιος που είχε δηλώσει το 2001 σε τηλεοπτική εκπομπή ότι το Άγιο Φως «είναι φυσικό φως, που ανάβει από το ακοίμητο καντήλι της Ιεράς Αποθέσεως».
Αυτή ήταν η μοναδική δήλωση μοναχού του Παναγίου Τάφου για το πώς ανάβει το Άγιο Φως.
Όμως, υπήρχε πρόβλημα.
Το καντήλι υπάρχει, αλλά πώς ανάβει;
Εφόσον ο Πανάγιος Τάφος σφραγίζεται και δεν επιτρέπεται είσοδος με φλόγα, τότε πώς υπάρχει αναμμένο καντήλι μέσα;
Αυτό είναι το ερώτημα-κλειδί.
Το Πατριαρχείο επίσημα δεν μιλά για θαύμα.
Το ανέφερε και ο αρχιεπίσκοπος Αριστάρχος, όταν μου είπε: «Δεν χρησιμοποιούμε τη λέξη θαύμα στον ιστότοπό μας».
Όταν του επεσήμανα ότι πράγματι η λέξη υπάρχει εκεί, εξεπλάγη και μου ζήτησε να του το στείλω. Έστειλα το σχετικό απόσπασμα με e-mail την ίδια μέρα.
Κεφάλαιο Τρίτο: «23 Ιουνίου – Ιστορική Ημέρα» Η εντολή του Πατριάρχη να διαγραφεί η λέξη «θαύμα»
Στις 19 Απριλίου τηλεφώνησα ξανά στον Αριστάρχο.
Η συζήτηση διήρκησε 41 λεπτά.
Ήταν ουσιαστικά μια προσωπική εξομολόγηση.
Μου ζήτησε να μην αποκαλύψω το περιεχόμενο.
Του έδωσα τον λόγο μου.
Αλλά υπήρξε μια σημαντική είδηση: «Ενημέρωσα τον Πατριάρχη και συμφώνησε να αλλάξει το κείμενο στον ιστότοπο.
Θα αφαιρεθεί η λέξη "θαύμα"».
Ακολούθησαν τουλάχιστον 15 τηλεφωνικές συνομιλίες για το θέμα.
Στις 25 Μαΐου μου είπε ότι βρέθηκε ένα παλαιότερο πατριαρχικό κείμενο, το οποίο θα αντικαθιστούσε το προηγούμενο, χωρίς "σκανδαλισμούς".
Είχε και την έγκριση του Πατριάρχη.
Στις 30 Μαΐου με ενημέρωσε ότι άρχισε η εκτύπωση του νέου κειμένου.
Στις 7 Ιουνίου ότι τελείωσε και θα ανέβαινε σύντομα στο site.
Από τότε επισκεπτόμουν καθημερινά την ιστοσελίδα του Πατριαρχείου για να ελέγξω αν έγινε η αλλαγή.
Τελικά, η αλλαγή έγινε.
Και μαζί με αυτή, άνοιξε ο δρόμος για να πάω στα Ιεροσόλυμα.
Να ερευνήσω, να διαπιστώσω και να αποδείξω όλα όσα ήξερα – και που, μέχρι τότε, κανείς δεν είχε αποκαλύψει.
Ο Αρχιεπίσκοπος που «ανάβει» το Άγιο Φως: Ο Ισίδωρος μιλάει ανοιχτά
Η καταγγελία του Αρχιεπισκόπου Ισίδωρου, επικεφαλής του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική.
Στην πρώτη συνέντευξη που παραχώρησε στον Αλικάκο, ο Ισίδωρος μιλά για την «πραγματικότητα» του Αγίου Φωτός, αποκαλύπτοντας με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι η διαδικασία που ακολουθείται δεν είναι και τόσο θεϊκή όσο φαίνεται.
Αντί για το «θαύμα» που η εκκλησία προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι γίνεται κάθε χρόνο, ο Αρχιεπίσκοπος παραδέχεται ότι η φωτιά ανάβει με τον ίδιο τρόπο που θα ανάβει μια αναπτήρα σε οποιοδήποτε σπίτι.
Το χριστιανικό θαύμα που επί αιώνες θεωρείται αδιαμφισβήτητο και αμετακίνητο, αποκαλύπτεται ως ένα καλά κρυμμένο μυστικό πίσω από τη σκηνή του Ναού της Αναστάσεως.
Δεν είναι Θεία Δύναμη που κατέρχεται στον κόσμο, αλλά ανθρώπινα χέρια που τα κάνουν όλα.
«Ακούστε.
Το καντήλι μπαίνει σβηστό από μένα, όλος ο κόσμος το βλέπει μέσα από την τηλεόρασή του. Όμως όταν ο Πατριάρχης εισέρχεται στον Πανάγιο Τάφο το βρίσκει αναμμένο... Εγώ το ανάβω... Με έναν αναπτήρα, τι άλλο;», λέει ο σκευοφύλακας του Παναγίου Τάφου, Ισίδωρος.
Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων: Επικίνδυνες συνομωσίες και ελεγχόμενη... σιωπή
Το πιο εκπληκτικό όμως είναι η στάση του Πατριαρχείου απέναντι στις αποκαλύψεις του Αλικάκου.
Αντί να διαψεύσει τις κατηγορίες ή να αντιδράσει έστω με... εκδίκηση, το Πατριαρχείο προτίμησε να παραμείνει σιωπηλό, υιοθετώντας την στρατηγική της «σιωπηλής άρνησης».
Παρά τις σοβαρές κατηγορίες και τις αποκαλύψεις, η εκκλησία επιλέγει να κλείσει τα αυτιά της και να επιτρέψει την συνέχιση του τελετουργικού.
Κανείς δεν μιλάει ανοιχτά, και το Πατριαρχείο, πίσω από τις μεγάλες πόρτες του Ναού, φροντίζει να διατηρήσει την εικόνα του αμείωτη.
Το γεγονός αυτό γεννά ερωτήματα.
Τι κρύβεται πίσω από την αδιαφορία του Πατριαρχείου για την αλήθεια;
Αρνείται απλώς να χάσει τον έλεγχο της πίστης ή πρόκειται για μια μακρόχρονη, σκόπιμη παραπλάνηση των πιστών για να διατηρηθεί η θρησκευτική και πολιτική εξουσία του Πατριαρχείου;
Οι αποκαλύψεις του Αλικάκου βάζουν σε κίνδυνο όλο το αφήγημα που έχει στήσει η Εκκλησία εδώ και αιώνες.
(Δημήτρης Αλικάκος)
Η στρατηγική των μυστικών και η αποκάλυψη περί Ιερού «Φωτός»
Κανείς δεν ήξερε ότι το Άγιο Φως δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια καλά σκηνοθετημένη παράσταση.
Ο τρόπος που η Εκκλησία κατάφερε να πουλήσει το θαύμα στους πιστούς είναι ακριβώς ο ίδιος με εκείνον των μεγάλων θεατρικών παραγωγών: όλα είναι προετοιμασμένα, όλα είναι υπολογισμένα, και τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη.
Με τις φλόγες να ανάβουν πάνω από το πανηγύρι της Αναστάσιμης νύχτας, οι πιστοί βλέπουν μόνο το «θαύμα».
Δεν βλέπουν όμως τους χειριστές πίσω από τις κουρτίνες.
Ο Αλικάκος δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το ποιος ελέγχει την παραπλάνηση.
«Η διαδικασία είναι απλή, όπως το άναμμα ενός κεριού.
Δεν υπάρχει τίποτα παράξενο ή θεϊκό σε όλο αυτό», τονίζει με αφοπλιστική σιγουριά, όπως περιγράφει το τελετουργικό στο 4ο κεφάλαιο.
Κεφάλαιο Τέταρτο – «Το τελετουργικό»: «Όλα είναι συγχρονισμένα μέχρι το δευτερόλεπτο»
Ο «άνθρωπος με το κλειδί» δεν μίλησε αμέσως για το τελετουργικό.
Χρειάστηκαν αρκετές συναντήσεις και ακόμη περισσότερη εμπιστοσύνη. Τον επισκέφθηκα ξανά, αρκετές εβδομάδες αργότερα, αυτή τη φορά με ηχογράφηση και σημειώσεις.
Μου περιέγραψε με λεπτομέρειες τι συμβαίνει πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το λεγόμενο «θαύμα».
«Η προετοιμασία ξεκινάει τουλάχιστον δύο ημέρες πριν.
Δεν είναι αυθόρμητο.
Είναι οργανωμένο.
Ένα μικρό τεχνικό επιτελείο μπαίνει στον Ναό υπό πλήρη μυστικότητα.
Ούτε οι αστυνομικοί της Ιερουσαλήμ δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες».
Η διαδικασία, σύμφωνα με την αφήγησή του, είναι σχεδόν… θεατρική.
Ο Πατριάρχης, φορώντας μόνο τον λευκό χιτώνα, μπαίνει στον Πανάγιο Τάφο, συνοδευόμενος από επιλεγμένους ιερείς.
Ο χώρος έχει ήδη ελεγχθεί και «διαμορφωθεί».
Κάποια κεριά τοποθετούνται με συγκεκριμένο τρόπο, σε προκαθορισμένα σημεία.
«Ένας άνθρωπος – πάντα ο ίδιος – είναι υπεύθυνος για την "πρώτη φλόγα".
Δεν φαίνεται πουθενά.
Μόλις ανάψει, ο Πατριάρχης την παίρνει και αρχίζει να βγαίνει με τις δέσμες των 33 κεριών.
Όλα είναι συγχρονισμένα μέχρι το δευτερόλεπτο.
Ο ήχος, ο φωτισμός, οι ψαλμοί, όλα».
Τον ρώτησα γιατί συνεχίζουν αυτή την παράδοση.
Γιατί δεν αποκαλύπτουν την αλήθεια, γράφει ο Αλικάκος για να λάβει την εξής απάντηση:
«Γιατί ο κόσμος δεν θέλει την αλήθεια.
Θέλει το θαύμα.
Δεν θα άντεχε να του το πάρεις».
Κοίταξα τα μάτια του.
Δεν υπήρχε κακία, ούτε περιφρόνηση.
Μόνο μια βαθιά, ήσυχη λύπη.
«Δεν κοροϊδεύουμε τον κόσμο», μου είπε.
«Του δίνουμε κάτι να ελπίζει».
Η Εκκλησία και η δύναμη του μύθου: Ποιος ωφελείται από το σκοτάδι;
Με την αποκάλυψη του Αλικάκου, το Πατριαρχείο βρίσκεται σε μια επικίνδυνη θέση.
Δεν είναι απλώς ένα σκάνδαλο για τον κόσμο της Εκκλησίας, αλλά και μια καίρια πλήξη στην πολιτική και οικονομική εξουσία που έχει αναπτύξει στον κόσμο της Ορθοδοξίας.
Το Άγιο Φως, η ίδια η υπόσταση του ως σύμβολο πίστης και ενότητας, αποκαλύπτεται ως ένα τέχνασμα, ένα εργαλείο για την εξασφάλιση της πολιτικής επιρροής και της οικονομικής εξουσίας του Πατριαρχείου.
Οι παραδόσεις και τα τελετουργικά που κρατούν αιώνες, συντηρούν τη δύναμη και τον πλούτο του Πατριαρχείου, αλλά ταυτόχρονα κλείνουν τα μάτια των πιστών στο ποιοι πραγματικά είναι οι φορείς αυτής της θρησκευτικής ισχύος.σ
Η αντίδραση του πολιτικού κατεστημένου: Σιωπή ή συγκάλυψη;
Ενώ η κοινή γνώμη στην Ελλάδα και τη διεθνή κοινότητα αντέδρασε έντονα στις αποκαλύψεις του Αλικάκου, η ελληνική πολιτική ηγεσία αποφάσισε να κρατήσει μια εκκωφαντική σιωπή.
Ούτε η κυβέρνηση, ούτε τα επίσημα πολιτικά κόμματα έκαναν κάποια κίνηση να επανεξετάσουν τη σχέση του κράτους με την Εκκλησία ή να διατάξουν οποιαδήποτε έρευνα.
Αντίθετα, η σιωπή ήταν παντού — και σε αυτό το κενό, το Πατριαρχείο συνεχίζει να κινείται αθόρυβα, κερδίζοντας την αμετακίνητη πίστη εκατομμυρίων.
Η σκοτεινή ιστορία του Αγίου Φωτός: Το Πατριαρχείο και η υποκρισία της θρησκευτικής εξουσίας
Ανατροπή των πιστεύω, κατάρρευση του ιερού: το Άγιο Φως, που αιώνες τώρα αποτελεί θεμέλιο της Ορθόδοξης πίστης, αποκαλύπτεται ως το μεγαλύτερο ίσως ψέμα της εκκλησιαστικής Ιστορίας.
Η στιγμή που οι πιστοί από όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται για να λάβουν το «θαύμα», γίνεται πια αφορμή για μία ακόμα ενορχηστρωμένη παράσταση, όπου οι «θαυματουργές» φλόγες δεν είναι παρά ένα προμελετημένο τέχνασμα.
Ο Αλικάκος, ο οποίος χρόνια τώρα έχει στραφεί κατά των θεσμικών αυτών απατών, φωτίζει τα σκοτεινά μονοπάτια που κρύβονται πίσω από τις λαμπερές εικόνες των τελετουργικών.
Και όπως υπογραμμίζει, οι θρησκευτικοί ηγέτες του Πατριαρχείου, προκειμένου να κρατήσουν τη δύναμη και την επιρροή τους, αναπαράγουν τα ίδια ψεύδη, χρόνιοι υπηρέτες ενός συστήματος που θρέφεται από τη μυστικοπάθεια και τον φόβο.
Με τα λόγια του Αλικάκου, «το Άγιο Φως δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα έθιμο, ένας παραδοσιακός μηχανισμός για να αναπαράγεται η πίστη και να συντηρείται η οικονομική δύναμη του Πατριαρχείου».
Μετά την αποκαλυπτική συνέντευξη του Ισίδωρου, το ψευδές πρόσωπο της Ορθοδοξίας ξεσκεπάζεται πλήρως.
Η θρησκευτική και πολιτική εξουσία συναντιούνται σε αυτόν τον ανίερο συνδυασμό που συνεχώς πλουτίζει την Εκκλησία σε βάρος των απλών πιστών.
Οι πολιτικές παράμετροι: Η σχέση Εκκλησίας και Κράτους
Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, έχοντας επί αιώνες αναπτύξει μια λεπτομερή στρατηγική, δεν είναι μόνο το κατεστημένο της Εκκλησίας — είναι μια εξαιρετικά ισχυρή πολιτική και οικονομική οντότητα.
Η σχέση του με το κράτος και τα διεθνή συμφέροντα είναι αλληλένδετη και αλληλοσυμπληρούμενη.
Ο Αλικάκος αποκαλύπτει ότι, η επιρροή του Πατριαρχείου δεν περιορίζεται μόνο στα θρησκευτικά όρια, αλλά επεκτείνεται σε μια αθέατη κυριαρχία που συντηρεί την εκκλησιαστική εξουσία μέσω πολιτικών επαφών και συμφωνιών με διεθνείς παράγοντες. Κάθε χρόνο, το Άγιο Φως δεν είναι μόνο μια τελετή για την ανανέωση της πίστης — είναι και ένα παιχνίδι εξουσίας.
Η αδιάφορη και συγκαλυμμένη σιωπή των κυβερνήσεων απέναντι στις αποκαλύψεις του Ισίδωρου είναι ενδεικτική αυτής της επικίνδυνης εξάρτησης.
Από το 1948, οπότε και το Πατριαρχείο κατέχει ισχυρές θέσεις στον θρησκευτικό και πολιτικό χάρτη της περιοχής, η Ελλάδα έχει επιλέξει να μην αγγίξει τα αγκάθια αυτού του ζήτηματος, παρά τις αλλεπάλληλες καταγγελίες που έρχονται στην επιφάνεια.
Η υποκρισία της Εκκλησίας: Τι μένει πίσω από τις εορτές και τα θρησκευτικά σύμβολα;
Η αίσθηση που δημιουργείται από την ανάγνωση του βιβλίου είναι συνταρακτική: η Εκκλησία, με την αδιαμφισβήτητη εξουσία που κατέχει, εκμεταλλεύεται τη θρησκευτική πίστη ως εργαλείο για να επιβιώσει σε έναν κόσμο που αλλάζει.
Οι πιστοί, που προσέρχονται κάθε χρόνο στην Ιερουσαλήμ με την ελπίδα να ζήσουν το θαύμα, στην πραγματικότητα γίνονται κομμάτι ενός μηχανισμού που συντηρεί την εκκλησιαστική ηγεσία και την πολιτική της θέση στην περιοχή.
Οι πραγματικοί αποδέκτες αυτών των τελετουργικών, λοιπόν, δεν είναι ο Θεός και η πίστη, αλλά οι άνθρωποι που κρύβονται πίσω από τα ιερά κείμενα και τις τελετές.
Η έκθεση της αλήθειας δεν περιορίζεται στην αποκάλυψη του μηχανισμού του Αγίου Φωτός.
Αφορά και τη γενικότερη εκκλησιαστική στρατηγική που συντηρεί τη διαίρεση μεταξύ των πιστών και την κλειστή κοινωνία που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων.
Ο Αλικάκος αναφέρεται σε ένα σύστημα που έχει αναπτύξει έναν «μυστικισμό» γύρω από την εκκλησιαστική διαδικασία, ώστε να κρατήσει τους πιστούς σε μια μόνιμη κατάσταση εξάρτησης και αμφιβολίας.
Η αντίδραση των θρησκευτικών ηγετών: Η ανησυχία του πατριαρχείου
Όταν οι αποκαλύψεις του Αλικάκου ξεκίνησαν να παίρνουν έκταση, το Πατριαρχείο, αν και ακολούθησε τη στρατηγική της σιωπής, εσωτερικά γνώριζε ότι τα νερά έπρεπε να ταράξουν.
Οι πρώτες αντιδράσεις από πλευράς εκκλησιαστικής ιεραρχίας ήταν προσεκτικά διατυπωμένες, μερικές φορές γεμάτες από ανώδυνες διαβεβαιώσεις και άλλες φορές με μετρημένη αποδοχή του «λάθους» — χωρίς ποτέ όμως να παραδεχτούν την πλήρη αλήθεια. Οι θρησκευτικοί ηγέτες απέφυγαν να καταγγείλουν τον Αλικάκο ή να τοποθετηθούν με σαφήνεια, κυρίως για να μην ανοίξουν περαιτέρω την πληγή που ήδη τους έκαιγε.
Το μέλλον της Εκκλησίας και το κοινωνικό καθεστώς: Σκοτεινές προοπτικές
Τελικά, το ερώτημα που παραμένει είναι: πώς θα αντιδράσουν οι πιστοί στις αποκαλύψεις του Αλικάκου και ποια θα είναι η επίδραση στην εκκλησιαστική και πολιτική σκηνή της χώρας;
Η αποδόμηση ενός από τα πιο ιερά τελετουργικά της Ορθοδοξίας ανατρέπει το σύστημα που αιώνες τώρα συντηρείται στην Ελλάδα και πέρα από αυτήν.
Η ελπίδα, ίσως, να αρχίσουν να βλέπουν οι άνθρωποι πίσω από τις λέξεις και τα σύμβολα, να αναγνωρίσουν την εκμετάλλευση που υπήρξε και να αναζητήσουν έναν νέο δρόμο, πιο αυθεντικό και λιγότερο εξαρτημένο από τη θεοκρατική εξουσία.
Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, η ίδια η καρδιά της Ορθοδοξίας, αντιμετωπίζει ένα άγνωστο μέλλον.
Αν οι πιστοί ξυπνήσουν, η εξουσία του μπορεί να κλονιστεί ανεπανόρθωτα, καταλήγει ο Αλικάκος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών