Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, σύμφωνα με τη Ρωσία, έχουν ξεκινήσει μια εκστρατεία παραπληροφόρησης για να αμαυρώσουν τις κινήσεις Trump
Η Ρωσική Υπηρεσία Πληροφοριών (SVR) σε έκθεση της 24ης Απριλίου 2025 καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι ευρωπαϊκές μυστικές υπηρεσίες κατασκευάζουν κατηγορίες σχετικά με τις σχέσεις του Αμερικανού Προέδρου Donald Trump με τη Μόσχα, με σκοπό να υπονομεύσουν τις προσπάθειες του για ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, σύμφωνα με τη Ρωσία, έχουν ξεκινήσει μια εκστρατεία παραπληροφόρησης για να αμαυρώσουν τις κινήσεις Trump ενώ Παρίσι και Λονδίνο φέρονται να ενδιαφέρονται περισσότερο για την αμερικανική συνεργασία με ρωσικές εταιρείες φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Στο πλαίσιο αυτό φέρεται να εντάσσεται και η αποκάλυψη της γαλλικής εφημερίδας Le Monde ότι οι επικεφαλής των κοινοβουλευτικών επιτροπών επτά ευρωπαϊκών χωρών απηύθυναν έκκληση στις ΗΠΑ να αυστηροποιήσουν την προσέγγισή τους απέναντι στη Ρωσία.
Σε κοινή τους δήλωση, οι βουλευτές της Ουκρανίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας, της Τσεχίας, της Λιθουανίας, της Λετονίας και της Εσθονίας καλούν τον πρόεδρο των ΗΠΑ Donald Trump και το Κογκρέσο «να επιδείξουν αποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση της επιθετικότητας της Ρωσικής Ομοσπονδίας».
Καταδικάζουν την πολιτική του κατευνασμού και απαιτούν «μια ενιαία και σκληρή στάση απέναντι στο τρομοκρατικό καθεστώς της Ρωσίας», τονίζοντας ότι η Ουκρανία δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο εξωτερικών πιέσεων ή συμβιβασμών που αφορούν την κυριαρχία της.
Οι αναφορές αυτές φέρνουν στο φως μια σειρά από στρατηγικές και πολιτικές αντιφάσεις, που αποκαλύπτουν τις γεωπολιτικές επιδιώξεις των ευρωπαϊκών ελίτ για μια στρατηγική σύγκρουσης με τη Ρωσία.
Η Στρατηγική της Δύσης
Η κυρίαρχη άποψη μεταξύ των δυτικών ελίτ είναι ότι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου σηματοδότησε την επικράτηση της διεθνούς φιλελεύθερης τάξης, στην οποία η «φιλελεύθερη δημοκρατία πρέπει να επικρατήσει».
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, από την οπτική των δυτικών ελίτ, εκλαμβάνεται κυρίως ως μάχη μεταξύ ιδεολογιών, με τον φιλελευθερισμό να αντιτίθεται στην ρωσική αυτοκρατορική νοοτροπία υπό την ηγεσία του Vladimir Putin.
Οι αμερικανικές ελίτ, και ιδιαίτερα οι υποστηρικτές του Donald Trump μπορεί να έχουν αποδυναμώσει αυτήν την αντιπαράθεση, ωστόσο οι ευρωπαϊκές ελίτ παραμένουν προσηλωμένες στη φιλοδοξία τους να επεκτείνουν τον δυτικό κύκλο επιρροής, αναγνωρίζοντας την ανάγκη για συνεχιζόμενη σύγκρουση με τη Ρωσία.
Η πολιτική του Trump δεν συμβαδίζει με αυτήν την στρατηγική, καθώς ο ίδιος προτιμά μια προσέγγιση «ρεαλισμού» στην εξωτερική πολιτική, βασισμένη στην ισορροπία δυνάμεων και στην αποφυγή της στρατιωτικής εμπλοκής, εκτός αν είναι απολύτως αναγκαίο.
Η ρεαλιστική προσέγγιση του Trump
Η προσέγγιση του Trump στις διεθνείς σχέσεις είναι ιδιαίτερα αντισυμβατική για έναν Αμερικανό πρόεδρο.
Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, ο Trump είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικός απέναντι σε συμφωνίες και συμμαχίες, προτιμώντας τον ανταγωνισμό από τη συνεργασία.
Αντί να βλέπει τις ΗΠΑ ως «θεϊκό παρεμβατικό» παίκτη στην παγκόσμια σκηνή, επικεντρώθηκε στην αποκατάσταση της παγκόσμιας ισχύος των ΗΠΑ μέσω γεωοικονομικών εργαλείων παρά στρατηγικών στρατιωτικών επεμβάσεων.
Εκτός από την αποφυγή της στρατιωτικής δράσης, ο Trump επιθυμεί να «επιτίθεται οικονομικά» αν κρίνεται απαραίτητο.
Η πολιτική «America First» είναι βασισμένη σε μια ρεαλιστική αντίληψη του διεθνούς συστήματος, όπου οι ΗΠΑ επιδιώκουν να προασπίσουν τα εθνικά τους συμφέροντα και να περιορίσουν τις στρατιωτικές και οικονομικές τους δεσμεύσεις εκτός αυτών των συμφερόντων.
Η ευρωπαϊκή επιθυμία για αντιπαράθεση με τη Ρωσία
Η διαφωνία μεταξύ των στρατηγικών του Trump και των ευρωπαϊκών ελίτ είναι εμφανής.
Για τους Ευρωπαίους, ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι μόνο στρατηγικός, αλλά και ιδεολογικός.
Η επέκταση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, καθώς και η προώθηση της λεγόμενης δημοκρατίας και των φιλελεύθερων αξιών, αποτελούν βασικούς στόχους τους.
Οι ευρωπαϊκές ελίτ βλέπουν την ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρώπη ως βασικό παράγοντα για την αποδυνάμωση της «ρωσικής αυτοκρατορικής ιδεολογίας».
Αυτό όμως συνεπάγεται μια πλήρη αποδοχή της ιδεολογίας του δυτικού κόσμου και έναν απόλυτο εκδυτικισμό, που δεν αφήνει χώρο για οποιαδήποτε συνεννόηση ή συμφωνία με τη Ρωσία.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει μετατραπεί έτσι σε ένα είδος «proxy war» για την επικράτηση αυτών των ιδεολογικών αξιών, με τον Βρετανό πρώην πρωθυπουργό Boris Johnson να είναι ένας από τους βασικούς υποστηρικτές αυτής της γραμμής.
Σύμφωνα με αναφορές, ο Johnson είχε σπεύσει να ακυρώσει μια συμφωνία ειρήνης τον Μάρτιο του 2022, όταν οι δύο πλευρές ήταν κοντά σε συμφωνία, υποστηρίζοντας ότι η νίκη της Ουκρανίας ήταν αναπόφευκτη με τη βοήθεια της Δύσης.
O κίνδυνος μίας μακροχρόνιας και καταστροφικής σύγκρουσης
Η σύγκρουση στην Ουκρανία φαίνεται να έχει αποκτήσει πλέον έναν χαρακτήρα που ξεπερνά τις εθνικές ή περιφερειακές διαφορές, αλλά έχει γίνει μια μάχη για τον προσδιορισμό της διεθνούς τάξης.
Οι ευρωπαϊκές ελίτ, επιδιώκοντας την ευρωπαϊκή και δυτική ολοκλήρωση της Ουκρανίας, και ο Putin, επιδιώκοντας να κρατήσει τη χώρα σε μια σφαίρα επιρροής, βρίσκονται σε μια αμοιβαία σύγκρουση.
Όπως υποστηρίζουν οι ρεαλιστές, η Ρωσία βλέπει την Ουκρανία ως κρίσιμο παράγοντα στην ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη και κάθε κίνηση για την ενσωμάτωσή της στο ΝΑΤΟ θεωρείται ως «κόκκινη γραμμή».
Η άρνηση της Ευρώπης να αναγνωρίσει τη σημασία αυτής της ισορροπίας δυνάμεων μπορεί να οδηγήσει σε μια μακροχρόνια σύγκρουση, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την περιοχή και τον κόσμο συνολικά.
Η γεωπολιτική σύγκρουση μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας στην Ουκρανία είναι αποτέλεσμα βαθύτερων στρατηγικών και ιδεολογικών αντιφάσεων.
Ενώ οι ευρωπαϊκές ελίτ επιθυμούν την πλήρη ενοποίηση της Ουκρανίας στον δυτικό κόσμο, η Ρωσία βλέπει αυτό ως υπαρξιακή απειλή για την ισχυρή θέση της στη διεθνή τάξη.
Η στρατηγική του Trump, η οποία αποφεύγει τις στρατιωτικές επεμβάσεις και επικεντρώνεται στην αναδιανομή των συμφερόντων μέσω οικονομικών εργαλείων, φέρνει σε σύγκρουση τις δυτικές και ρωσικές προσεγγίσεις και καθιστά την επιδίωξη για ειρηνική λύση ακόμη πιο δύσκολη.
Η συνέχεια αυτής της σύγκρουσης θα έχει σημαντικές συνέπειες για την παγκόσμια τάξη και τις σχέσεις ισχύος στην Ευρώπη και πέρα από αυτήν.
www.bankingnews.gr
Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, σύμφωνα με τη Ρωσία, έχουν ξεκινήσει μια εκστρατεία παραπληροφόρησης για να αμαυρώσουν τις κινήσεις Trump ενώ Παρίσι και Λονδίνο φέρονται να ενδιαφέρονται περισσότερο για την αμερικανική συνεργασία με ρωσικές εταιρείες φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Στο πλαίσιο αυτό φέρεται να εντάσσεται και η αποκάλυψη της γαλλικής εφημερίδας Le Monde ότι οι επικεφαλής των κοινοβουλευτικών επιτροπών επτά ευρωπαϊκών χωρών απηύθυναν έκκληση στις ΗΠΑ να αυστηροποιήσουν την προσέγγισή τους απέναντι στη Ρωσία.
Σε κοινή τους δήλωση, οι βουλευτές της Ουκρανίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας, της Τσεχίας, της Λιθουανίας, της Λετονίας και της Εσθονίας καλούν τον πρόεδρο των ΗΠΑ Donald Trump και το Κογκρέσο «να επιδείξουν αποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση της επιθετικότητας της Ρωσικής Ομοσπονδίας».
Καταδικάζουν την πολιτική του κατευνασμού και απαιτούν «μια ενιαία και σκληρή στάση απέναντι στο τρομοκρατικό καθεστώς της Ρωσίας», τονίζοντας ότι η Ουκρανία δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο εξωτερικών πιέσεων ή συμβιβασμών που αφορούν την κυριαρχία της.
Οι αναφορές αυτές φέρνουν στο φως μια σειρά από στρατηγικές και πολιτικές αντιφάσεις, που αποκαλύπτουν τις γεωπολιτικές επιδιώξεις των ευρωπαϊκών ελίτ για μια στρατηγική σύγκρουσης με τη Ρωσία.
Η Στρατηγική της Δύσης
Η κυρίαρχη άποψη μεταξύ των δυτικών ελίτ είναι ότι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου σηματοδότησε την επικράτηση της διεθνούς φιλελεύθερης τάξης, στην οποία η «φιλελεύθερη δημοκρατία πρέπει να επικρατήσει».
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, από την οπτική των δυτικών ελίτ, εκλαμβάνεται κυρίως ως μάχη μεταξύ ιδεολογιών, με τον φιλελευθερισμό να αντιτίθεται στην ρωσική αυτοκρατορική νοοτροπία υπό την ηγεσία του Vladimir Putin.
Οι αμερικανικές ελίτ, και ιδιαίτερα οι υποστηρικτές του Donald Trump μπορεί να έχουν αποδυναμώσει αυτήν την αντιπαράθεση, ωστόσο οι ευρωπαϊκές ελίτ παραμένουν προσηλωμένες στη φιλοδοξία τους να επεκτείνουν τον δυτικό κύκλο επιρροής, αναγνωρίζοντας την ανάγκη για συνεχιζόμενη σύγκρουση με τη Ρωσία.
Η πολιτική του Trump δεν συμβαδίζει με αυτήν την στρατηγική, καθώς ο ίδιος προτιμά μια προσέγγιση «ρεαλισμού» στην εξωτερική πολιτική, βασισμένη στην ισορροπία δυνάμεων και στην αποφυγή της στρατιωτικής εμπλοκής, εκτός αν είναι απολύτως αναγκαίο.
Η ρεαλιστική προσέγγιση του Trump
Η προσέγγιση του Trump στις διεθνείς σχέσεις είναι ιδιαίτερα αντισυμβατική για έναν Αμερικανό πρόεδρο.
Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, ο Trump είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικός απέναντι σε συμφωνίες και συμμαχίες, προτιμώντας τον ανταγωνισμό από τη συνεργασία.
Αντί να βλέπει τις ΗΠΑ ως «θεϊκό παρεμβατικό» παίκτη στην παγκόσμια σκηνή, επικεντρώθηκε στην αποκατάσταση της παγκόσμιας ισχύος των ΗΠΑ μέσω γεωοικονομικών εργαλείων παρά στρατηγικών στρατιωτικών επεμβάσεων.
Εκτός από την αποφυγή της στρατιωτικής δράσης, ο Trump επιθυμεί να «επιτίθεται οικονομικά» αν κρίνεται απαραίτητο.
Η πολιτική «America First» είναι βασισμένη σε μια ρεαλιστική αντίληψη του διεθνούς συστήματος, όπου οι ΗΠΑ επιδιώκουν να προασπίσουν τα εθνικά τους συμφέροντα και να περιορίσουν τις στρατιωτικές και οικονομικές τους δεσμεύσεις εκτός αυτών των συμφερόντων.
Η ευρωπαϊκή επιθυμία για αντιπαράθεση με τη Ρωσία
Η διαφωνία μεταξύ των στρατηγικών του Trump και των ευρωπαϊκών ελίτ είναι εμφανής.
Για τους Ευρωπαίους, ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι μόνο στρατηγικός, αλλά και ιδεολογικός.
Η επέκταση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, καθώς και η προώθηση της λεγόμενης δημοκρατίας και των φιλελεύθερων αξιών, αποτελούν βασικούς στόχους τους.
Οι ευρωπαϊκές ελίτ βλέπουν την ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρώπη ως βασικό παράγοντα για την αποδυνάμωση της «ρωσικής αυτοκρατορικής ιδεολογίας».
Αυτό όμως συνεπάγεται μια πλήρη αποδοχή της ιδεολογίας του δυτικού κόσμου και έναν απόλυτο εκδυτικισμό, που δεν αφήνει χώρο για οποιαδήποτε συνεννόηση ή συμφωνία με τη Ρωσία.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει μετατραπεί έτσι σε ένα είδος «proxy war» για την επικράτηση αυτών των ιδεολογικών αξιών, με τον Βρετανό πρώην πρωθυπουργό Boris Johnson να είναι ένας από τους βασικούς υποστηρικτές αυτής της γραμμής.
Σύμφωνα με αναφορές, ο Johnson είχε σπεύσει να ακυρώσει μια συμφωνία ειρήνης τον Μάρτιο του 2022, όταν οι δύο πλευρές ήταν κοντά σε συμφωνία, υποστηρίζοντας ότι η νίκη της Ουκρανίας ήταν αναπόφευκτη με τη βοήθεια της Δύσης.
O κίνδυνος μίας μακροχρόνιας και καταστροφικής σύγκρουσης
Η σύγκρουση στην Ουκρανία φαίνεται να έχει αποκτήσει πλέον έναν χαρακτήρα που ξεπερνά τις εθνικές ή περιφερειακές διαφορές, αλλά έχει γίνει μια μάχη για τον προσδιορισμό της διεθνούς τάξης.
Οι ευρωπαϊκές ελίτ, επιδιώκοντας την ευρωπαϊκή και δυτική ολοκλήρωση της Ουκρανίας, και ο Putin, επιδιώκοντας να κρατήσει τη χώρα σε μια σφαίρα επιρροής, βρίσκονται σε μια αμοιβαία σύγκρουση.
Όπως υποστηρίζουν οι ρεαλιστές, η Ρωσία βλέπει την Ουκρανία ως κρίσιμο παράγοντα στην ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη και κάθε κίνηση για την ενσωμάτωσή της στο ΝΑΤΟ θεωρείται ως «κόκκινη γραμμή».
Η άρνηση της Ευρώπης να αναγνωρίσει τη σημασία αυτής της ισορροπίας δυνάμεων μπορεί να οδηγήσει σε μια μακροχρόνια σύγκρουση, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την περιοχή και τον κόσμο συνολικά.
Η γεωπολιτική σύγκρουση μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας στην Ουκρανία είναι αποτέλεσμα βαθύτερων στρατηγικών και ιδεολογικών αντιφάσεων.
Ενώ οι ευρωπαϊκές ελίτ επιθυμούν την πλήρη ενοποίηση της Ουκρανίας στον δυτικό κόσμο, η Ρωσία βλέπει αυτό ως υπαρξιακή απειλή για την ισχυρή θέση της στη διεθνή τάξη.
Η στρατηγική του Trump, η οποία αποφεύγει τις στρατιωτικές επεμβάσεις και επικεντρώνεται στην αναδιανομή των συμφερόντων μέσω οικονομικών εργαλείων, φέρνει σε σύγκρουση τις δυτικές και ρωσικές προσεγγίσεις και καθιστά την επιδίωξη για ειρηνική λύση ακόμη πιο δύσκολη.
Η συνέχεια αυτής της σύγκρουσης θα έχει σημαντικές συνέπειες για την παγκόσμια τάξη και τις σχέσεις ισχύος στην Ευρώπη και πέρα από αυτήν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών