Σε έναν κόσμο που κινείται πλέον από δίκτυα, αισθητήρες και ταχύτητα πληροφορίας, τα αεροσκάφη μόνο δεν φτάνουν
Στις 7 Μαΐου 2025, η Ινδική Πολεμική Αεροπορία εξαπέλυσε την Επιχείρηση Sindoor, στοχεύοντας βάσεις και εγκαταστάσεις που συνδέονται με τρομοκρατικές οργανώσεις εντός πακιστανικού εδάφους.
Αν και στην επιχείρηση συμμετείχαν τα κορυφαία γαλλικά μαχητικά Dassault Rafale και προηγμένα οπλικά συστήματα, η σύγκρουση κατέληξε σε ένα σοβαρό ινδικό αεροπορικό πρόβλημα, με το Πακιστάν να καταρρίπτει τουλάχιστον ένα Rafale χωρίς επιβεβαιωμένες δικές του απώλειες.
Τι πήγε στραβά;
Πώς κατάφερε η Πακιστανική Αεροπορία (PAF) να υπερισχύσει απέναντι σε μια δύναμη με τεχνολογική υπεροχή;
Η απάντηση βρίσκεται σε δικτυοκεντρική πολεμική επιχειρησιακή λογική, AWACS, και κινεζικά μαχητικά 4.5
γενιάς. Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε ως αντίποινα για τρομοκρατική επίθεση που στοίχισε τη ζωή σε 26 τουρίστες στο Κασμίρ.
Δεκάδες ινδικά μαχητικά, όπως τα Rafale, Su-30MKI και Mirage 2000H, εκτόξευσαν πυραύλους SCALP-EG και BrahMos από τον ινδικό εναέριο χώρο, πλήττοντας στόχους εντός Πακιστάν.
Ωστόσο, η αντίδραση του Πακιστάν ήταν όχι μόνο άμεση, αλλά και εξαιρετικά συντονισμένη. Σύμφωνα με διαθέσιμες πληροφορίες και φωτογραφικά τεκμήρια, τουλάχιστον ένα Rafale BS-001 καταρρίφθηκε πάνω από την Ινδία, με τραγικές απώλειες και παράπλευρες ζημιές.
Επιπλέον, υπάρχουν ενδείξεις για απώλειες και σε άλλα μαχητικά όπως Su-30 ή MiG-29.
Το πακιστανικό πλεονέκτημα: J-10CE, PL-15, Erieye
Η επιτυχία της PAF αποδίδεται σε ένα τρίπτυχο:
1. Μαχητικά J-10CE και JF-17 Block III: Εξοπλισμένα με κινεζικά AESA ραντάρ και βλήματα PL-15E μακράς εμβέλειας, υπερείχαν σε εναέριο αγώνα πέραν της οπτικής επαφής (BVR).
2. Βλήματα PL-15E: Με βεληνεκές ~145 χλμ, διπλό προωθητικό κινητήρα και radar seeker AESA, τα PL-15 υπερέβησαν σε αποτελεσματικότητα τα περισσότερα όπλα της IAF.
3. Συστήματα AWACS Saab 2000 Erieye: Οι σουηδικής κατασκευής ιπτάμενοι σταθμοί ραντάρ επέτρεψαν τον απόλυτο έλεγχο του εναέριου πεδίου, εντοπίζοντας ακόμα και χαμηλά ιπτάμενα μαχητικά.
Η στρατηγική spotter-shooter-missile επέτρεψε στον πακιστανικό στόλο να εκτοξεύει βλήματα χωρίς να αποκαλύπτεται, αφού τα Erieye παρείχαν καθοδήγηση στα PL-15 μέσω ασφαλούς ζεύξης δεδομένων.
Τα Rafale, εξοπλισμένα με τα επίσης μακράς εμβέλειας Meteor βλήματα, διαθέτουν θεωρητικά το πλεονέκτημα. Όμως:
• Δεν αξιοποιήθηκαν αποτελεσματικά οι ινδικές πλατφόρμες AWACS Embraer, ούτε αναπτύχθηκαν επαρκή συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου.
• Η επικοινωνία της IAF υπέφερε από παρεμβολές και απουσία κρυπτογράφησης, εκθέτοντας την επιχειρησιακή δράση της.
• Η επιχείρηση φαίνεται να περιορίστηκε πολιτικά, αποφεύγοντας επιθέσεις σε στρατιωτικούς στόχους, γεγονός που επέτρεψε στο Πακιστάν να επιλέξει πότε και πώς να εμπλακεί.
Το μάθημα
Οι αερομαχίες των Cope India (2004–2005) μεταξύ Ινδίας και ΗΠΑ είχαν εντυπωσιάσει, με την IAF να κερδίζει πολλούς εικονικούς αγώνες. Όμως:
• Δεν υπήρξε χρήση μακράς εμβέλειας πυραύλων.
• Δεν συμμετείχαν AWACS ή πλήρη ηλεκτρονικά συστήματα.
• Οι αριθμητικές και τεχνολογικές ισορροπίες ήταν διαφορετικές.
Η μάχη της 7ης Μαΐου δεν ήταν άσκηση — ήταν πόλεμος BVR (Beyond Visual Range), όπου το δίκτυο και η πληροφορία παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Τι δεν ξέρουμε ακόμη;
• Τα πλήρη αποτελέσματα ενδέχεται να παραμείνουν θολά λόγω προπαγάνδας και εσκεμμένης παραπληροφόρησης.
• Υπάρχει ανεπιβεβαίωτο υλικό για επιπλέον απώλειες και από τις δύο πλευρές.
• Η συμβολή των αντιαεροπορικών συστημάτων (S-400, HQ-9) παραμένει αδιευκρίνιστη.
Ωστόσο, τα συντρίμμια δύο PL-15 εντοπίστηκαν 60 χλμ. εντός ινδικού εδάφους, ενώ υπάρχουν ενδείξεις για εκτόξευση BrahMos που δεν ολοκλήρωσαν αποστολές λόγω αιφνιδιαστικής εμπλοκής.
Η Ελλάδα πρέπει να προσέξει
Η μάχη της 7ης Μαΐου δεν ήταν απλώς ένα πολεμικό επεισόδιο — ήταν πρόγευση του πώς θα διεξάγονται οι αεροπορικές συγκρούσεις στο μέλλον.
Η Ινδία καλείται να αναπροσαρμόσει τα δόγματα και τις δομές της.
Σε έναν κόσμο που κινείται πλέον από δίκτυα, αισθητήρες και ταχύτητα πληροφορίας, τα αεροσκάφη μόνο δεν φτάνουν.
Και ίσως αυτό να είναι το πραγματικό μάθημα του Rafale που έπεσε.
Η Ελλάδα έχει στη δύναμη της Πολεμικής της Αεροπορίας 24 Rafale.
Ωστόσο δεν αρκεί από μόνο του ένα εξαιρετικό μαχητικό αεροσκάφος.
Πρέπει να αντλήσει διδάγματα από την πτώση του ινδικού αεροσκάφους και να εστιάσει στη δικτυοκεντρική επιχειρησιακή λογική.
www.bankingnews.gr
Αν και στην επιχείρηση συμμετείχαν τα κορυφαία γαλλικά μαχητικά Dassault Rafale και προηγμένα οπλικά συστήματα, η σύγκρουση κατέληξε σε ένα σοβαρό ινδικό αεροπορικό πρόβλημα, με το Πακιστάν να καταρρίπτει τουλάχιστον ένα Rafale χωρίς επιβεβαιωμένες δικές του απώλειες.
Τι πήγε στραβά;
Πώς κατάφερε η Πακιστανική Αεροπορία (PAF) να υπερισχύσει απέναντι σε μια δύναμη με τεχνολογική υπεροχή;
Η απάντηση βρίσκεται σε δικτυοκεντρική πολεμική επιχειρησιακή λογική, AWACS, και κινεζικά μαχητικά 4.5
γενιάς. Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε ως αντίποινα για τρομοκρατική επίθεση που στοίχισε τη ζωή σε 26 τουρίστες στο Κασμίρ.
Δεκάδες ινδικά μαχητικά, όπως τα Rafale, Su-30MKI και Mirage 2000H, εκτόξευσαν πυραύλους SCALP-EG και BrahMos από τον ινδικό εναέριο χώρο, πλήττοντας στόχους εντός Πακιστάν.
Ωστόσο, η αντίδραση του Πακιστάν ήταν όχι μόνο άμεση, αλλά και εξαιρετικά συντονισμένη. Σύμφωνα με διαθέσιμες πληροφορίες και φωτογραφικά τεκμήρια, τουλάχιστον ένα Rafale BS-001 καταρρίφθηκε πάνω από την Ινδία, με τραγικές απώλειες και παράπλευρες ζημιές.
Επιπλέον, υπάρχουν ενδείξεις για απώλειες και σε άλλα μαχητικά όπως Su-30 ή MiG-29.
Το πακιστανικό πλεονέκτημα: J-10CE, PL-15, Erieye
Η επιτυχία της PAF αποδίδεται σε ένα τρίπτυχο:
1. Μαχητικά J-10CE και JF-17 Block III: Εξοπλισμένα με κινεζικά AESA ραντάρ και βλήματα PL-15E μακράς εμβέλειας, υπερείχαν σε εναέριο αγώνα πέραν της οπτικής επαφής (BVR).
2. Βλήματα PL-15E: Με βεληνεκές ~145 χλμ, διπλό προωθητικό κινητήρα και radar seeker AESA, τα PL-15 υπερέβησαν σε αποτελεσματικότητα τα περισσότερα όπλα της IAF.
3. Συστήματα AWACS Saab 2000 Erieye: Οι σουηδικής κατασκευής ιπτάμενοι σταθμοί ραντάρ επέτρεψαν τον απόλυτο έλεγχο του εναέριου πεδίου, εντοπίζοντας ακόμα και χαμηλά ιπτάμενα μαχητικά.
Η στρατηγική spotter-shooter-missile επέτρεψε στον πακιστανικό στόλο να εκτοξεύει βλήματα χωρίς να αποκαλύπτεται, αφού τα Erieye παρείχαν καθοδήγηση στα PL-15 μέσω ασφαλούς ζεύξης δεδομένων.
Γιατί δεν λειτούργησαν τα Rafale;K-36DM ejection seat of the downed Indian MiG-29 https://t.co/Gtwp2Vw5B2 pic.twitter.com/3YgfbxbzIH
— ??? ???? ????????△ ???????? (@TheDeadDistrict) May 7, 2025
Τα Rafale, εξοπλισμένα με τα επίσης μακράς εμβέλειας Meteor βλήματα, διαθέτουν θεωρητικά το πλεονέκτημα. Όμως:
• Δεν αξιοποιήθηκαν αποτελεσματικά οι ινδικές πλατφόρμες AWACS Embraer, ούτε αναπτύχθηκαν επαρκή συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου.
• Η επικοινωνία της IAF υπέφερε από παρεμβολές και απουσία κρυπτογράφησης, εκθέτοντας την επιχειρησιακή δράση της.
• Η επιχείρηση φαίνεται να περιορίστηκε πολιτικά, αποφεύγοντας επιθέσεις σε στρατιωτικούς στόχους, γεγονός που επέτρεψε στο Πακιστάν να επιλέξει πότε και πώς να εμπλακεί.
Το μάθημα
Οι αερομαχίες των Cope India (2004–2005) μεταξύ Ινδίας και ΗΠΑ είχαν εντυπωσιάσει, με την IAF να κερδίζει πολλούς εικονικούς αγώνες. Όμως:
• Δεν υπήρξε χρήση μακράς εμβέλειας πυραύλων.
• Δεν συμμετείχαν AWACS ή πλήρη ηλεκτρονικά συστήματα.
• Οι αριθμητικές και τεχνολογικές ισορροπίες ήταν διαφορετικές.
Η μάχη της 7ης Μαΐου δεν ήταν άσκηση — ήταν πόλεμος BVR (Beyond Visual Range), όπου το δίκτυο και η πληροφορία παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Τι δεν ξέρουμε ακόμη;
• Τα πλήρη αποτελέσματα ενδέχεται να παραμείνουν θολά λόγω προπαγάνδας και εσκεμμένης παραπληροφόρησης.
• Υπάρχει ανεπιβεβαίωτο υλικό για επιπλέον απώλειες και από τις δύο πλευρές.
• Η συμβολή των αντιαεροπορικών συστημάτων (S-400, HQ-9) παραμένει αδιευκρίνιστη.
Ωστόσο, τα συντρίμμια δύο PL-15 εντοπίστηκαν 60 χλμ. εντός ινδικού εδάφους, ενώ υπάρχουν ενδείξεις για εκτόξευση BrahMos που δεν ολοκλήρωσαν αποστολές λόγω αιφνιδιαστικής εμπλοκής.
Η Ελλάδα πρέπει να προσέξει
Η μάχη της 7ης Μαΐου δεν ήταν απλώς ένα πολεμικό επεισόδιο — ήταν πρόγευση του πώς θα διεξάγονται οι αεροπορικές συγκρούσεις στο μέλλον.
Η Ινδία καλείται να αναπροσαρμόσει τα δόγματα και τις δομές της.
Σε έναν κόσμο που κινείται πλέον από δίκτυα, αισθητήρες και ταχύτητα πληροφορίας, τα αεροσκάφη μόνο δεν φτάνουν.
Και ίσως αυτό να είναι το πραγματικό μάθημα του Rafale που έπεσε.
Η Ελλάδα έχει στη δύναμη της Πολεμικής της Αεροπορίας 24 Rafale.
Ωστόσο δεν αρκεί από μόνο του ένα εξαιρετικό μαχητικό αεροσκάφος.
Πρέπει να αντλήσει διδάγματα από την πτώση του ινδικού αεροσκάφους και να εστιάσει στη δικτυοκεντρική επιχειρησιακή λογική.
www.bankingnews.gr
.gif)
Σχόλια αναγνωστών