Ακόμη μια νίκη κατά της Γερμανίας: Ο Trump κατέστρεψε τον Merz
Μπορεί τόσο καιρό οι Γερμανοί να κυνηγούσαν τον Hitler… αλλά τώρα τον άφησαν ελεύθερο…
Κατάλαβαν ότι δεν είναι ο αληθινός, μέχρις ότου το δικαστήριο αποφανθεί το αντίθετο.
Ο «Hitler» είναι το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD).
Η διαδικασία απαγόρευσης του ως «ακροδεξιού εξτρεμιστικού κόμματος» διακόπηκε ξαφνικά, αν και η κοινή γνώμη είχε ήδη προετοιμαστεί για την εξάλειψη του δημοφιλέστερου κόμματος της χώρας.
Οι Γερμανοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι προσπαθούν να συνδέσουν το AfD με το μουστάκι του παρανοϊκού φύρερ, αποδεικνύοντας τη φρικιαστική σκέψη: αν αυτό το κόμμα δεν διαλυθεί τώρα, κάποια μέρα μπορεί να έρθει στην εξουσία μέσω του κοινοβουλίου, όπως ο Hitler, και να κάνει στη Γερμανία ό,τι έκανε ο Hitler.
Ωστόσο, η υποψήφια για καγκελάριος από το AfD στις τελευταίες εκλογές ήταν η Alice Weidel.
Ζει στην Ελβετία, μιλάει κινέζικα, διατηρεί σχέση με μια γυναίκα από τη Σρι Λάνκα.
Δηλαδή, ως ηγέτης ενός δεξιού ακροδεξιού κόμματος, είναι αμφιλεγόμενη, όπως ο Hitler…
Το ιστορικό των απαγορεύσεων
Το προηγούμενο μεγάλο κόμμα που απαγορεύτηκε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας με την αιτιολογία του εξτρεμισμού ήταν πολύ πιο απομακρυσμένο από τον Hitler.
Είναι οι Γερμανοί κομμουνιστές του KPD με επικεφαλής τον Max Raimann — πρώην επαναστάτης, αντιναζιστής αντάρτης και κρατούμενος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, ο οποίος ξεκίνησε εκεί εξέγερση πριν φτάσει ο σοβιετικός στρατός.
Το 1956, ο Raimann σταμάτησε να υποστηρίζει τη παγκόσμια επανάσταση, τον εκσυγχρονισμό και τη δικτατορία του προλεταριάτου: το πρόγραμμα των Γερμανών «κόκκινων» έγινε σχεδόν «ροζ», σοσιαλδημοκρατικό, μετριοπαθές.
Ωστόσο, οι Γερμανοί κομμουνιστές εξακολουθούσαν να υποστηρίζουν τη συνεργασία με την ΕΣΣΔ και αντιτίθεντο στην ένταξη στο ΝΑΤΟ, γι' αυτό και βρέθηκαν εκτός νόμου.
Σε αυτό το σημείο, το KPD μοιάζει πολύ με το AfD.
Οι σύγχρονοι Γερμανοί «εξτρεμιστές» υποστηρίζουν την αποκατάσταση του εμπορίου με τη Ρωσία για τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας, καταδικάζουν τη βοήθεια του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, ψηφίζουν κατά της νέας στρατιωτικοποίησης με δανεικά χρήματα.
Ο Hitler κατά της στρατιωτικοποίησης είναι σαν τις μέλισσες κατά του μελιού.
Στην εξωτερική πολιτική
Γενικά, η ρίζα των προβλημάτων του KPD και του AfD πρέπει να αναζητηθεί περισσότερο στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής παρά του εξτρεμισμού, ενώ το πνεύμα του γερμανικού ναζισμού υπάρχει περισσότερο γύρω από το κόμμα των «Πρασίνων».
Οι «Πράσινοι» επίσης αγαπούν την ενωμένη Ευρώπη, την αντιπαράθεση με τη Ρωσία, τα πειράματα στην κοινωνία, την οικονομία του κεντρικού σχεδιασμού, το θρόισμα όπλων, τα ζώα και την απαγόρευση όλων όσων δεν τους αρέσουν.
Η εκλογική βάση αυτού του κόμματος, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, έγινε ο πιο θερμός και συγκροτημένος υποστηρικτής της εξάλειψης του AfD, — και λίγο πριν οι «Πράσινοι» περάσουν στην αντιπολίτευση, αυτή η διαδικασία ξεκίνησε νομικά.
Το AfD ανακηρύχθηκε «εξτρεμιστική οργάνωση» από την αντικατασκοπία.
Ο φάκελος, με βάση τον οποίο έγινε αυτή η απόφαση, περιέχει περισσότερες από χίλιες σελίδες και συλλέχθηκε για τρία χρόνια, δηλαδή όλη την περίοδο λειτουργίας της κυβέρνησης του Olaf Scholz και της Annalena Baerbock.
Εν τω μεταξύ, ο φάκελος είναι απόρρητος: οι πολίτες της Γερμανίας δεν χρειάζεται να γνωρίζουν γιατί θέλουν να διαλύσουν το κόμμα, της δημοτικότητας του οποίου οι δημοσκοπήσεις ξεπερνούν σημαντικά και το κόμμα του Scholz και το κόμμα της Baerbock, ενώ τελευταία έχει ξεπεράσει κατά πολύ και την κυβερνώσα Χριστιανοδημοκρατική Ένωση του νέου καγκελαρίου Friedrich Merz.
Άλλαξαν τα σχέδια
Ωστόσο, με την αλλαγή της κυβέρνησης φαίνεται ότι άλλαξαν και τα σχέδια των αρχών σχετικά με το AfD.
Αρχικά, θεωρούταν ότι τώρα όλοι τα μέλη του κόμματος θα έμπαιναν «υπό παρακολούθηση» από τις μυστικές υπηρεσίες: παρακολούθηση, υποκλοπή τηλεφωνικών συνομιλιών, παρακολούθηση αλληλογραφίας και διαδικτυακής κίνησης – όλα αυτά μπορούν να γίνουν για τους «εξτρεμιστές» χωρίς ένταλμα.
Η πολιτική δραστηριότητα σε τέτοιες συνθήκες είναι δύσκολη, αλλά μάλλον δεν θα χρειαστεί: στους πιο αφελείς μέλη του κόμματος θα βρουν γρήγορα αρκετό «σκοτεινό υλικό» ώστε το Συνταγματικό Δικαστήριο να απαγορεύσει οριστικά το κόμμα της Weidel, όπως κάποτε συνέβη με το κόμμα του Raimann.
Ωστόσο, στη συνέχεια η αντικατασκοπία αρνήθηκε να χαρακτηρίσει το AfD ως «εξτρεμιστική δύναμη» και, επομένως, να αναλάβει εξαιρετικές αρμοδιότητες για τον έλεγχο του κόμματος, μέχρι να μελετήσει το τεράστιο φάκελο και να εκδώσει την απόφαση το δικαστήριο.
Αυτή η διαδικασία μπορεί να καθυστερήσει και το πιο πιθανό είναι να λυθεί με τον τρόπο που εξυπηρετεί την γερμανική ελίτ.
Απλά αυτή τη στιγμή η διαδικασία εξάλειψης της «Εναλλακτικής» ξεκίνησε σε ακατάλληλο χρόνο για τον νέο καγκελάριο: η αντικατασκοπία κατέστρεψε τον Merz ενώπιον ενός σημαντικού εταίρου – της Ουάσινγκτον.
Ο αμερικανικός ρόλος
Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, JD Vance, δήλωσε ότι οι Γερμανοί «γραφειοκράτες» θέλουν να καταστρέψουν το AfD και με αυτόν τον τρόπο «ξαναχτίζουν το τείχος του Βερολίνου» (εννοώντας ότι στην πρώην ΛΔΓ το κόμμα είναι πιο δημοφιλές από ό,τι στη Δυτική Γερμανία).
Ο ίδιος θεωρεί ότι αυτό αποτελεί άρνηση της Ευρώπης να παραμείνει δημοκρατική και της κοινής αξίας με τις ΗΠΑ, ενώ ο πρόεδρος Donald Trump άφησε να εννοηθεί ότι συμφωνεί με την εκτίμηση του Vance.
Για την τρέχουσα κυβέρνηση των ΗΠΑ, το AfD είναι ιδεολογικός σύμμαχος σε θέματα μετανάστευσης και «συντηρητικής στροφής» στον δυτικό κόσμο.
Και τα αιτήματα με τα οποία ήθελαν να απαγορεύσουν το κόμμα, ο Trump και η ομάδα του θα μπορούσαν ακόμη και να τα θεωρήσουν ως προσωπική προσβολή, αν ήθελαν να μελετήσουν το ζήτημα αναλυτικά.
Οι δηλώσεις των μελών του AfD, τις οποίες η αντικατασκοπία θεώρησε ως εξτρεμιστικές, θυμίζουν έντονα εκείνες με τις οποίες ο Trump και ο Vance κέρδισαν τις εκλογές.
Αυτό είναι γνωστό, καθώς κάποιος διέρρευσε την απόρρητη αναφορά στο πιο δημοφιλές ταμπλόιντ της Γερμανίας — το Bild.
Εκεί το AfD δεν είναι δημοφιλές, αλλά ζουν από τα σκάνδαλα, οπότε δεν μπορούσαν να παραβλέψουν αυτή την πληροφορία και δημοσίευσαν κάτι.
Κυρίως, η Weidel και οι συνάδελφοί της δέχτηκαν επιθέσεις από την αντικατασκοπία για την κριτική τους στη μετανάστευση από άλλες κουλτούρες στη Γερμανία.
Ο Trump είχε εκφραστεί για το ζήτημα της μετανάστευσης δεκάδες φορές πιο αυστηρά.
Αν η εξευγενισμένη γερμανική εκδοχή της απομονωτιστικής ρητορικής είναι αποδεκτός υπερδεξιός εξτρεμισμός, τότε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, τελικά, είναι χειρότερος από τον Hitler.
Τι φοβάται ο Merz
Στον δεύτερο (μαζί με τη Weidel) συνπρόεδρο του AfD, Tino Chrupalla, απηύθυναν κατηγορίες και επειδή αποκάλεσε τον Merz και την Baerbock «υποτακτικούς της Αμερικής».
Ο Chrupalla έχει δίκιο, αλλά, ειρωνικά, λόγω των υποτακτικών σχέσεων με την Αμερική, η χώρα του θα το απαγορεύσει για τώρα.
Δημόσια, ο Merz αντέτεινε στον Vance: οι ΗΠΑ, υποτίθεται, θα πρέπει να αποδεχτούν τον τρόπο που η Γερμανία αντιμετωπίζει τις «δεξιές εξτρεμιστικές οργανώσεις».
Αλλά μετά την εκλογή του ως καγκελάριου, το σύστημα έκανε αμέσως ένα βήμα πίσω, αν και προηγουμένως προχωρούσε προς την απαγόρευση του AfD ως έναν σαφώς καθορισμένο στόχο.
Ο Merz φοβάται ότι θα βρεθεί στην ίδια θέση με τον Hitler, που πολεμούσε σε δύο μέτωπα.
Ετοιμαζόταν για αντιπαράθεση με τη Ρωσία και καυχιόταν ότι δεν φοβάται τη Μόσχα: υποσχόταν να προμηθεύσει την Ουκρανία με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, να μιλήσει με το Κρεμλίνο με τη γλώσσα των τελεσιγράφων, να εξοπλίσει ξανά τον στρατό και να απορρίψει οριστικά τους ενεργειακούς πόρους από τη Ρωσία.
Αυτό θα κοστίσει ακριβά στη Γερμανία και απειλεί να οδηγήσει σε αποβιομηχάνιση, ενώ σε περίπτωση ταυτόχρονου συγκρούσεως με την Ουάσιγκτον και «διεθνούς εμπορικού πολέμου» με τον Trump, η κατάρρευση θα έχει χαρακτήρα χιονοστιβάδας.
Η διατήρηση του AfD ως νόμιμης πολιτικής δύναμης είναι μια αναγκαστική υποχώρηση από το Βερολίνο και μια μορφή θυσίας, χάρη στην οποία ο Merz επιθυμεί να καλοπιάσει τον Trump πριν από τις διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία και τους δασμούς.
Αλλά δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ως καγκελάριος θα καταφέρει να ανατρέψει την κατάσταση στην οικονομία.
Επομένως, η δημοτικότητα της «Εναλλακτικής» θα συνεχίσει να αυξάνεται, και το μόνο που η γερμανική ελίτ είναι ικανή να αντιτάξει σε αυτό είναι το οπλοστάσιο του ψυχρού πολέμου, υπό το πρόσχημα της μάχης κατά του εξτρεμισμού.
www.bankingnews.gr
Κατάλαβαν ότι δεν είναι ο αληθινός, μέχρις ότου το δικαστήριο αποφανθεί το αντίθετο.
Ο «Hitler» είναι το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD).
Η διαδικασία απαγόρευσης του ως «ακροδεξιού εξτρεμιστικού κόμματος» διακόπηκε ξαφνικά, αν και η κοινή γνώμη είχε ήδη προετοιμαστεί για την εξάλειψη του δημοφιλέστερου κόμματος της χώρας.
Οι Γερμανοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι προσπαθούν να συνδέσουν το AfD με το μουστάκι του παρανοϊκού φύρερ, αποδεικνύοντας τη φρικιαστική σκέψη: αν αυτό το κόμμα δεν διαλυθεί τώρα, κάποια μέρα μπορεί να έρθει στην εξουσία μέσω του κοινοβουλίου, όπως ο Hitler, και να κάνει στη Γερμανία ό,τι έκανε ο Hitler.
Ωστόσο, η υποψήφια για καγκελάριος από το AfD στις τελευταίες εκλογές ήταν η Alice Weidel.
Ζει στην Ελβετία, μιλάει κινέζικα, διατηρεί σχέση με μια γυναίκα από τη Σρι Λάνκα.
Δηλαδή, ως ηγέτης ενός δεξιού ακροδεξιού κόμματος, είναι αμφιλεγόμενη, όπως ο Hitler…
Το ιστορικό των απαγορεύσεων
Το προηγούμενο μεγάλο κόμμα που απαγορεύτηκε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας με την αιτιολογία του εξτρεμισμού ήταν πολύ πιο απομακρυσμένο από τον Hitler.
Είναι οι Γερμανοί κομμουνιστές του KPD με επικεφαλής τον Max Raimann — πρώην επαναστάτης, αντιναζιστής αντάρτης και κρατούμενος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, ο οποίος ξεκίνησε εκεί εξέγερση πριν φτάσει ο σοβιετικός στρατός.
Το 1956, ο Raimann σταμάτησε να υποστηρίζει τη παγκόσμια επανάσταση, τον εκσυγχρονισμό και τη δικτατορία του προλεταριάτου: το πρόγραμμα των Γερμανών «κόκκινων» έγινε σχεδόν «ροζ», σοσιαλδημοκρατικό, μετριοπαθές.
Ωστόσο, οι Γερμανοί κομμουνιστές εξακολουθούσαν να υποστηρίζουν τη συνεργασία με την ΕΣΣΔ και αντιτίθεντο στην ένταξη στο ΝΑΤΟ, γι' αυτό και βρέθηκαν εκτός νόμου.
Σε αυτό το σημείο, το KPD μοιάζει πολύ με το AfD.
Οι σύγχρονοι Γερμανοί «εξτρεμιστές» υποστηρίζουν την αποκατάσταση του εμπορίου με τη Ρωσία για τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας, καταδικάζουν τη βοήθεια του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, ψηφίζουν κατά της νέας στρατιωτικοποίησης με δανεικά χρήματα.
Ο Hitler κατά της στρατιωτικοποίησης είναι σαν τις μέλισσες κατά του μελιού.
Στην εξωτερική πολιτική
Γενικά, η ρίζα των προβλημάτων του KPD και του AfD πρέπει να αναζητηθεί περισσότερο στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής παρά του εξτρεμισμού, ενώ το πνεύμα του γερμανικού ναζισμού υπάρχει περισσότερο γύρω από το κόμμα των «Πρασίνων».
Οι «Πράσινοι» επίσης αγαπούν την ενωμένη Ευρώπη, την αντιπαράθεση με τη Ρωσία, τα πειράματα στην κοινωνία, την οικονομία του κεντρικού σχεδιασμού, το θρόισμα όπλων, τα ζώα και την απαγόρευση όλων όσων δεν τους αρέσουν.
Η εκλογική βάση αυτού του κόμματος, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, έγινε ο πιο θερμός και συγκροτημένος υποστηρικτής της εξάλειψης του AfD, — και λίγο πριν οι «Πράσινοι» περάσουν στην αντιπολίτευση, αυτή η διαδικασία ξεκίνησε νομικά.
Το AfD ανακηρύχθηκε «εξτρεμιστική οργάνωση» από την αντικατασκοπία.
Ο φάκελος, με βάση τον οποίο έγινε αυτή η απόφαση, περιέχει περισσότερες από χίλιες σελίδες και συλλέχθηκε για τρία χρόνια, δηλαδή όλη την περίοδο λειτουργίας της κυβέρνησης του Olaf Scholz και της Annalena Baerbock.
Εν τω μεταξύ, ο φάκελος είναι απόρρητος: οι πολίτες της Γερμανίας δεν χρειάζεται να γνωρίζουν γιατί θέλουν να διαλύσουν το κόμμα, της δημοτικότητας του οποίου οι δημοσκοπήσεις ξεπερνούν σημαντικά και το κόμμα του Scholz και το κόμμα της Baerbock, ενώ τελευταία έχει ξεπεράσει κατά πολύ και την κυβερνώσα Χριστιανοδημοκρατική Ένωση του νέου καγκελαρίου Friedrich Merz.
Άλλαξαν τα σχέδια
Ωστόσο, με την αλλαγή της κυβέρνησης φαίνεται ότι άλλαξαν και τα σχέδια των αρχών σχετικά με το AfD.
Αρχικά, θεωρούταν ότι τώρα όλοι τα μέλη του κόμματος θα έμπαιναν «υπό παρακολούθηση» από τις μυστικές υπηρεσίες: παρακολούθηση, υποκλοπή τηλεφωνικών συνομιλιών, παρακολούθηση αλληλογραφίας και διαδικτυακής κίνησης – όλα αυτά μπορούν να γίνουν για τους «εξτρεμιστές» χωρίς ένταλμα.
Η πολιτική δραστηριότητα σε τέτοιες συνθήκες είναι δύσκολη, αλλά μάλλον δεν θα χρειαστεί: στους πιο αφελείς μέλη του κόμματος θα βρουν γρήγορα αρκετό «σκοτεινό υλικό» ώστε το Συνταγματικό Δικαστήριο να απαγορεύσει οριστικά το κόμμα της Weidel, όπως κάποτε συνέβη με το κόμμα του Raimann.
Ωστόσο, στη συνέχεια η αντικατασκοπία αρνήθηκε να χαρακτηρίσει το AfD ως «εξτρεμιστική δύναμη» και, επομένως, να αναλάβει εξαιρετικές αρμοδιότητες για τον έλεγχο του κόμματος, μέχρι να μελετήσει το τεράστιο φάκελο και να εκδώσει την απόφαση το δικαστήριο.
Αυτή η διαδικασία μπορεί να καθυστερήσει και το πιο πιθανό είναι να λυθεί με τον τρόπο που εξυπηρετεί την γερμανική ελίτ.
Απλά αυτή τη στιγμή η διαδικασία εξάλειψης της «Εναλλακτικής» ξεκίνησε σε ακατάλληλο χρόνο για τον νέο καγκελάριο: η αντικατασκοπία κατέστρεψε τον Merz ενώπιον ενός σημαντικού εταίρου – της Ουάσινγκτον.
Ο αμερικανικός ρόλος
Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, JD Vance, δήλωσε ότι οι Γερμανοί «γραφειοκράτες» θέλουν να καταστρέψουν το AfD και με αυτόν τον τρόπο «ξαναχτίζουν το τείχος του Βερολίνου» (εννοώντας ότι στην πρώην ΛΔΓ το κόμμα είναι πιο δημοφιλές από ό,τι στη Δυτική Γερμανία).
Ο ίδιος θεωρεί ότι αυτό αποτελεί άρνηση της Ευρώπης να παραμείνει δημοκρατική και της κοινής αξίας με τις ΗΠΑ, ενώ ο πρόεδρος Donald Trump άφησε να εννοηθεί ότι συμφωνεί με την εκτίμηση του Vance.
Για την τρέχουσα κυβέρνηση των ΗΠΑ, το AfD είναι ιδεολογικός σύμμαχος σε θέματα μετανάστευσης και «συντηρητικής στροφής» στον δυτικό κόσμο.
Και τα αιτήματα με τα οποία ήθελαν να απαγορεύσουν το κόμμα, ο Trump και η ομάδα του θα μπορούσαν ακόμη και να τα θεωρήσουν ως προσωπική προσβολή, αν ήθελαν να μελετήσουν το ζήτημα αναλυτικά.
Οι δηλώσεις των μελών του AfD, τις οποίες η αντικατασκοπία θεώρησε ως εξτρεμιστικές, θυμίζουν έντονα εκείνες με τις οποίες ο Trump και ο Vance κέρδισαν τις εκλογές.
Αυτό είναι γνωστό, καθώς κάποιος διέρρευσε την απόρρητη αναφορά στο πιο δημοφιλές ταμπλόιντ της Γερμανίας — το Bild.
Εκεί το AfD δεν είναι δημοφιλές, αλλά ζουν από τα σκάνδαλα, οπότε δεν μπορούσαν να παραβλέψουν αυτή την πληροφορία και δημοσίευσαν κάτι.
Κυρίως, η Weidel και οι συνάδελφοί της δέχτηκαν επιθέσεις από την αντικατασκοπία για την κριτική τους στη μετανάστευση από άλλες κουλτούρες στη Γερμανία.
Ο Trump είχε εκφραστεί για το ζήτημα της μετανάστευσης δεκάδες φορές πιο αυστηρά.
Αν η εξευγενισμένη γερμανική εκδοχή της απομονωτιστικής ρητορικής είναι αποδεκτός υπερδεξιός εξτρεμισμός, τότε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, τελικά, είναι χειρότερος από τον Hitler.
Τι φοβάται ο Merz
Στον δεύτερο (μαζί με τη Weidel) συνπρόεδρο του AfD, Tino Chrupalla, απηύθυναν κατηγορίες και επειδή αποκάλεσε τον Merz και την Baerbock «υποτακτικούς της Αμερικής».
Ο Chrupalla έχει δίκιο, αλλά, ειρωνικά, λόγω των υποτακτικών σχέσεων με την Αμερική, η χώρα του θα το απαγορεύσει για τώρα.
Δημόσια, ο Merz αντέτεινε στον Vance: οι ΗΠΑ, υποτίθεται, θα πρέπει να αποδεχτούν τον τρόπο που η Γερμανία αντιμετωπίζει τις «δεξιές εξτρεμιστικές οργανώσεις».
Αλλά μετά την εκλογή του ως καγκελάριου, το σύστημα έκανε αμέσως ένα βήμα πίσω, αν και προηγουμένως προχωρούσε προς την απαγόρευση του AfD ως έναν σαφώς καθορισμένο στόχο.
Ο Merz φοβάται ότι θα βρεθεί στην ίδια θέση με τον Hitler, που πολεμούσε σε δύο μέτωπα.
Ετοιμαζόταν για αντιπαράθεση με τη Ρωσία και καυχιόταν ότι δεν φοβάται τη Μόσχα: υποσχόταν να προμηθεύσει την Ουκρανία με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, να μιλήσει με το Κρεμλίνο με τη γλώσσα των τελεσιγράφων, να εξοπλίσει ξανά τον στρατό και να απορρίψει οριστικά τους ενεργειακούς πόρους από τη Ρωσία.
Αυτό θα κοστίσει ακριβά στη Γερμανία και απειλεί να οδηγήσει σε αποβιομηχάνιση, ενώ σε περίπτωση ταυτόχρονου συγκρούσεως με την Ουάσιγκτον και «διεθνούς εμπορικού πολέμου» με τον Trump, η κατάρρευση θα έχει χαρακτήρα χιονοστιβάδας.
Η διατήρηση του AfD ως νόμιμης πολιτικής δύναμης είναι μια αναγκαστική υποχώρηση από το Βερολίνο και μια μορφή θυσίας, χάρη στην οποία ο Merz επιθυμεί να καλοπιάσει τον Trump πριν από τις διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία και τους δασμούς.
Αλλά δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ως καγκελάριος θα καταφέρει να ανατρέψει την κατάσταση στην οικονομία.
Επομένως, η δημοτικότητα της «Εναλλακτικής» θα συνεχίσει να αυξάνεται, και το μόνο που η γερμανική ελίτ είναι ικανή να αντιτάξει σε αυτό είναι το οπλοστάσιο του ψυχρού πολέμου, υπό το πρόσχημα της μάχης κατά του εξτρεμισμού.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών