Η στρατηγική της Ρωσίας που «κλείδωσε» το Donbass εν μία νυκτί και η... αποαμερικανοποίηση του Ουκρανικού
H αμερικανική αντιπροσωπεία ταξίδεψε στη Μόσχα στις 2/12 για να συζητήσει με τον Putin την πρόταση – πακέτο του Trump για τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Αναρωτιέται όμως εύλογα κανείς, τι γύρευε ο Witkoff στο Κρεμλίνο, από τη στιγμή που η Ρωσία είχε -εκ των προτέρων και σε όλους τους τόνους- ξεκαθαρίσει ότι θα απέρριπτε «νοθευμένες» εκδοχές του ειρηνευτικού σχεδίου Trump;
Αφού ο Ρώσος πρόεδρος Putin και το επιτελείο του είχαν διαμηνύσει ότι οι ευρωο-ουκρανικές παραλλαγές του προσχεδίου ειρήνης, όπως προέκυψαν στη Γενεύη και στη Φλόριντα, είναι απαράδεκτες… τότε τι στο καλό συζήτησαν 5 ώρες με τους Αμερικανούς διπλωμάτες;
Τι παραπάνω διαπραγματεύτηκε με τη Ρωσία, τότε, ο Ειδικός Απεσταλμένος των ΗΠΑ, πέραν από ένα προσχέδιο συμφωνίας που βρισκόταν ούτως ή άλλως στα χέρια του Κρεμλίνου προ ημερών…;
Δευτερεύοντως, τι το νέο και το διπλωματικά σπουδαίο προέκυψε από αυτή τη συνάντηση αφού οι Witkoff και Kushner γύρισαν στην Ουάσινγτον… με το υποτιθέμενο ρωσικό νιετ στις βαλίτσες τους, ενώ παράλληλα αρνήθηκαν να δουν τον Zelensky στο μεταξύ;
Η στρατηγική της Ρωσίας που «κλείδωσε» το Donbass εν μία νυκτί
Είναι προφανές ότι ούτε η Ρωσία, ούτε και η ομάδα του Trump προσδοκούσαν σε μία οριστική συμφωνία στις 2 Νοεμβρίου στο Κρεμλίνο.
Γνωρίζουν άλλωστε αμφότερα τα μέρη ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο.
Όμως, και οι δύο πλευρές αποκόμισαν τρόπον τινά κέρδη.
Η μεν Ρωσία κατοχύρωσε πια ως κόκκινη γραμμή το Donbass με την αδιαμφησβήτητη -καίτοι άτυπη- συναίνεση του Trump.
Οι δε Αμερικανοί έκαναν ένα καθοριστικό βήμα για τη «Μεγάλη Έξοδο» από την ουκρανική περιπέτεια που τόσο πολύ χρειάζεται ο Αμερικανός πρόεδρος εν όψει των ενδιάμεσων εκλογών του 2026.
Δίοτι, δεδομένα ζήτησαν και έλαβαν παρασκηνιακές εγγυήσεις από τη Μόσχα για την «επόμενη μέρα» στην Ουκρανία..
Και κάπως έτσι οδεύουμε σε μία «αποαμερικανοποίηση» της ουκρανικής κρίσης που βολεύει και τις δύο πλευρές.
Η επιβεβαίωση από τον McGregor
Όλα αυτά επιβεβαιώθηκαν με τον πιο επίσημο τρόπο από έναν άνθρωπο που γνωρίζει ... εντός, εκτός κι επί ταυτά τόσο τη ρωσική, όσο και την αμερικανική διπλωματία.
Η «συνάντηση του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin με τον ειδικό απεσταλμένο του Αμερικανού προέδρου Trump, Steve Witkoff, είχε σκοπό να μεταφέρει στον Αμερικανό ηγέτη τα σημεία του ειρηνευτικού σχεδίου για την Ουκρανία που δεν είναι διαπραγματεύσιμα», δήλωσε ο πιο συγκεκριμένα ο πρώην αναλυτής της CIA, Larry Johnson, στο κανάλι Deep Dive στο YouTube.
Ο Johnson σημείωσε ότι ο Λευκός Οίκος με τη σειρά του... θεωρεί τις συμφωνίες ευέλικτες.
Ενώ την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τον ίδιο, η Ρωσία θα επιτύχει τους στόχους της «μέσω διπλωματικών ή στρατιωτικών μέσων».
«Ούτε η Ουκρανία ούτε η Δύση θα μπορούν να κάνουν τίποτα για να αναγκάσουν τη Ρωσία να συμφωνήσει με τις προτιμήσεις του Κιέβου», ανέφερε ο πρώην αναλυτής της CIA.
Αλήθεια, ποιοι είναι οι απαράβατοι ρωσικοί όροι;
Οι όροι που ο Johnson χαρακτηρίζει ως μη διαπραγματεύσιμους για τη Μόσχα είναι όπως έχουμε αποκαλύψει και από εδώ τρεις:
Το κέρδος της Ρωσίας που είναι πιο κρίσιμης σημασίας και από το εδαφικό
Ωστόσο, η επιστροφή του Witkoff στις ΗΠΑ με άδεια χέρια σφράγισε και κάτι ακόμη πολύ σημαντικό για τη ρωσική πλευρά.
Κάτι που η Μόσχα διαμηνύει τουλάχιστον εδώ και έναν χρόνο:
Ότι δηλαδή η ουκρανική κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με deal- επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, αλλά τουναντίον, πρέπει να θεραπευτεί ως προς τα βαθύτερα αίτια της.
Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς για ένα ζήτημα με ιστορικού χαρακτήρα πολιτιστικές, εθνοτικές και θρησκευτικές απολήξεις…
Άρα, η Μόσχα αρνήθηκε να δώσει στην Ευρώπη και στο Κίεβο μία εκεχειρία πολιτικό λάφυρο και -ορθώς- ο Ειδικός Απεσταλμένος Witkoff συναίνεσε στωικά σε αυτό.
Απεναντίας, στις 2 Δεκεμβρίου εμπεδώθηκε η ρωσική θέση, σύμφωνα με την οποία η διαπραγμάτευση για ειρήνη συνιστά μία σύνθετη διαδικασία, η οποία μπορεί να εξελίσσεται στα διπλωματικά τραπέζια, αλλά κυρίαρχα, επικαθορίζεται από τους στόχους της ρωσικής επιχείρησης αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας.
Και αυτά τα δύο -διπλωματία και ισχύς- συμπλέκονται αδιάλυτα…
Ο (μεγάλος) αστάθμητος παράγοντας
Παρόλα αυτά, πρέπει να αναγνωριστεί, ότι οι ΗΠΑ, παρά τη φιλοδοξία Trump για εξεύρεση διπλωματικής λύσης δεν αποτελούν τον δεύτερο πόλο αυτής της σύγκρουσης σε αυτή τη φάση.
Το αντίπαλον δέος των Ρώσων είναι τώρα η Ουκρανία, επομένως (καλώς ή κακώς) ένα μεγάλο μέρος αυτού του … αιματηρού τανγκό καθορίζεται από τις ενέργειες του Κιέβου.
Με τη σειρά του, το Κίεβο φαίνεται σε αυτή τη φάση να εντάσσεται δουλικά στους ευρύτερους σχεδιασμούς των Ευρωπαίων Προθύμων και εκεί το πράγμα περιπλέκεται ασύμμετρα…
Με απλά λόγια: Ό,τι κι αν συμφωνήσουν Trump και Putin, ουδεμία αξία έχει εφόσον ο ευρω-ουκρανικός σχεδιασμός προκρίνει την, με κάθε κόστος, αντιρωσική κλιμάκωση.
Κι εδώ γεννάται το πλέον καθοριστικό ερώτημα: Εννοούν πραγματικά οι ευρωπαϊκές ελίτ τα όσα διακηρύττουν για «Μεγάλο» και μακράς πνοής πόλεμο ενάντια στη Ρωσία με αιχμή το καθεστώς του Κιέβου;
Θα ακολουθήσουν οι λαοί αυτό το αυτοκτονικό σενάριο ή θα προκύψουν ανεξέλεγκτα φαινόμενα κλίμακας… 1917;
Αυτό, λοιπόν, μένει να κριθεί από την ανοησία των ελίτ και τις αντοχές των λαών.
www.bankingnews.gr
Αναρωτιέται όμως εύλογα κανείς, τι γύρευε ο Witkoff στο Κρεμλίνο, από τη στιγμή που η Ρωσία είχε -εκ των προτέρων και σε όλους τους τόνους- ξεκαθαρίσει ότι θα απέρριπτε «νοθευμένες» εκδοχές του ειρηνευτικού σχεδίου Trump;
Αφού ο Ρώσος πρόεδρος Putin και το επιτελείο του είχαν διαμηνύσει ότι οι ευρωο-ουκρανικές παραλλαγές του προσχεδίου ειρήνης, όπως προέκυψαν στη Γενεύη και στη Φλόριντα, είναι απαράδεκτες… τότε τι στο καλό συζήτησαν 5 ώρες με τους Αμερικανούς διπλωμάτες;
Τι παραπάνω διαπραγματεύτηκε με τη Ρωσία, τότε, ο Ειδικός Απεσταλμένος των ΗΠΑ, πέραν από ένα προσχέδιο συμφωνίας που βρισκόταν ούτως ή άλλως στα χέρια του Κρεμλίνου προ ημερών…;
Δευτερεύοντως, τι το νέο και το διπλωματικά σπουδαίο προέκυψε από αυτή τη συνάντηση αφού οι Witkoff και Kushner γύρισαν στην Ουάσινγτον… με το υποτιθέμενο ρωσικό νιετ στις βαλίτσες τους, ενώ παράλληλα αρνήθηκαν να δουν τον Zelensky στο μεταξύ;
Η στρατηγική της Ρωσίας που «κλείδωσε» το Donbass εν μία νυκτί
Είναι προφανές ότι ούτε η Ρωσία, ούτε και η ομάδα του Trump προσδοκούσαν σε μία οριστική συμφωνία στις 2 Νοεμβρίου στο Κρεμλίνο.
Γνωρίζουν άλλωστε αμφότερα τα μέρη ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο.
Όμως, και οι δύο πλευρές αποκόμισαν τρόπον τινά κέρδη.
Η μεν Ρωσία κατοχύρωσε πια ως κόκκινη γραμμή το Donbass με την αδιαμφησβήτητη -καίτοι άτυπη- συναίνεση του Trump.
Οι δε Αμερικανοί έκαναν ένα καθοριστικό βήμα για τη «Μεγάλη Έξοδο» από την ουκρανική περιπέτεια που τόσο πολύ χρειάζεται ο Αμερικανός πρόεδρος εν όψει των ενδιάμεσων εκλογών του 2026.
Δίοτι, δεδομένα ζήτησαν και έλαβαν παρασκηνιακές εγγυήσεις από τη Μόσχα για την «επόμενη μέρα» στην Ουκρανία..
Και κάπως έτσι οδεύουμε σε μία «αποαμερικανοποίηση» της ουκρανικής κρίσης που βολεύει και τις δύο πλευρές.
Η επιβεβαίωση από τον McGregor
Όλα αυτά επιβεβαιώθηκαν με τον πιο επίσημο τρόπο από έναν άνθρωπο που γνωρίζει ... εντός, εκτός κι επί ταυτά τόσο τη ρωσική, όσο και την αμερικανική διπλωματία.
Η «συνάντηση του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin με τον ειδικό απεσταλμένο του Αμερικανού προέδρου Trump, Steve Witkoff, είχε σκοπό να μεταφέρει στον Αμερικανό ηγέτη τα σημεία του ειρηνευτικού σχεδίου για την Ουκρανία που δεν είναι διαπραγματεύσιμα», δήλωσε ο πιο συγκεκριμένα ο πρώην αναλυτής της CIA, Larry Johnson, στο κανάλι Deep Dive στο YouTube.
Ο Johnson σημείωσε ότι ο Λευκός Οίκος με τη σειρά του... θεωρεί τις συμφωνίες ευέλικτες.
Ενώ την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τον ίδιο, η Ρωσία θα επιτύχει τους στόχους της «μέσω διπλωματικών ή στρατιωτικών μέσων».
«Ούτε η Ουκρανία ούτε η Δύση θα μπορούν να κάνουν τίποτα για να αναγκάσουν τη Ρωσία να συμφωνήσει με τις προτιμήσεις του Κιέβου», ανέφερε ο πρώην αναλυτής της CIA.
Αλήθεια, ποιοι είναι οι απαράβατοι ρωσικοί όροι;
Οι όροι που ο Johnson χαρακτηρίζει ως μη διαπραγματεύσιμους για τη Μόσχα είναι όπως έχουμε αποκαλύψει και από εδώ τρεις:
- H κυριαρχία επί των εδαφών του Donbass
- Όρια στο μέγεθος των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας
- Αναγνώριση από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη των νέων εδαφών της Ρωσίας...
Το κέρδος της Ρωσίας που είναι πιο κρίσιμης σημασίας και από το εδαφικό
Ωστόσο, η επιστροφή του Witkoff στις ΗΠΑ με άδεια χέρια σφράγισε και κάτι ακόμη πολύ σημαντικό για τη ρωσική πλευρά.
Κάτι που η Μόσχα διαμηνύει τουλάχιστον εδώ και έναν χρόνο:
Ότι δηλαδή η ουκρανική κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με deal- επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, αλλά τουναντίον, πρέπει να θεραπευτεί ως προς τα βαθύτερα αίτια της.
Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς για ένα ζήτημα με ιστορικού χαρακτήρα πολιτιστικές, εθνοτικές και θρησκευτικές απολήξεις…
Άρα, η Μόσχα αρνήθηκε να δώσει στην Ευρώπη και στο Κίεβο μία εκεχειρία πολιτικό λάφυρο και -ορθώς- ο Ειδικός Απεσταλμένος Witkoff συναίνεσε στωικά σε αυτό.
Απεναντίας, στις 2 Δεκεμβρίου εμπεδώθηκε η ρωσική θέση, σύμφωνα με την οποία η διαπραγμάτευση για ειρήνη συνιστά μία σύνθετη διαδικασία, η οποία μπορεί να εξελίσσεται στα διπλωματικά τραπέζια, αλλά κυρίαρχα, επικαθορίζεται από τους στόχους της ρωσικής επιχείρησης αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας.
Και αυτά τα δύο -διπλωματία και ισχύς- συμπλέκονται αδιάλυτα…
Ο (μεγάλος) αστάθμητος παράγοντας
Παρόλα αυτά, πρέπει να αναγνωριστεί, ότι οι ΗΠΑ, παρά τη φιλοδοξία Trump για εξεύρεση διπλωματικής λύσης δεν αποτελούν τον δεύτερο πόλο αυτής της σύγκρουσης σε αυτή τη φάση.
Το αντίπαλον δέος των Ρώσων είναι τώρα η Ουκρανία, επομένως (καλώς ή κακώς) ένα μεγάλο μέρος αυτού του … αιματηρού τανγκό καθορίζεται από τις ενέργειες του Κιέβου.
Με τη σειρά του, το Κίεβο φαίνεται σε αυτή τη φάση να εντάσσεται δουλικά στους ευρύτερους σχεδιασμούς των Ευρωπαίων Προθύμων και εκεί το πράγμα περιπλέκεται ασύμμετρα…
Με απλά λόγια: Ό,τι κι αν συμφωνήσουν Trump και Putin, ουδεμία αξία έχει εφόσον ο ευρω-ουκρανικός σχεδιασμός προκρίνει την, με κάθε κόστος, αντιρωσική κλιμάκωση.
Κι εδώ γεννάται το πλέον καθοριστικό ερώτημα: Εννοούν πραγματικά οι ευρωπαϊκές ελίτ τα όσα διακηρύττουν για «Μεγάλο» και μακράς πνοής πόλεμο ενάντια στη Ρωσία με αιχμή το καθεστώς του Κιέβου;
Θα ακολουθήσουν οι λαοί αυτό το αυτοκτονικό σενάριο ή θα προκύψουν ανεξέλεγκτα φαινόμενα κλίμακας… 1917;
Αυτό, λοιπόν, μένει να κριθεί από την ανοησία των ελίτ και τις αντοχές των λαών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών