Σύμφωνα με τη διεθνή κατάταξη οι Αυστραλοί κατέχουν 14,5 (νόμιμα και καταγεγραμμένα) όπλα ανά 100 κατοίκους.
Στον απόηχο της σφαγής δεκαέξι ανθρώπων στο Bondi Beach της Αυστραλίας οι "ομιλούσες κεφαλές" επαναλαμβάνουν το ίδιο μονότονο και προκατασκευασμένο μύθευμα: τα όπλα ευθύνονται και πρέπει να εξαφανιστούν.
Αυτή η απλοϊκή (για να τη χαρακτηρίσουμε με επιείκια) άποψη δείχνει πόσο μακριά βρίσκονται οι “ηγέτες” της κοινωνίας από την πραγματικότητα. Γιατί να μην είναι άλλωστε;
Εκείνοι που επιβάλλουν τέτοιες λύσεις διάγουν ένα βίο με προνόμια. Απολαμβάνουν ένοπλης προστασίας με τα χρήματα των φορολογουμένων, κατοικούν σε απροσπέλαστες γειτονιές που φρουρούνται και δεν επηρεάζονται από την εγκληματικότητα.
Ο αφοπλισμός προσκαλεί τη βία
O πρωθυπουργός της Αυστραλίας σχολίασε πως οι δράστες Σαϊντ και Ναβίντ Άκραμ απασχολούσαν τις αρχές ασφαλείας για δεσμούς με το "ισλαμικό κράτος". Αυτό δεν ωφέλησε ιδιαίτερα τα θύματα τους…
Στη βάση του το ζήτημα είναι απλό αλλά κανείς στην κυβέρνηση δε θέλει να το ονομάσει: εξτρεμιστές μουσουλμάνοι σφαγίασαν ισραηλίτες. Οπότε το πρόβλημα της Αυστραλίας δεν είναι ο αριθμός των νόμιμων όπλων που βρίσκονται στα χέρια πολιτών της. Είναι ότι επιτρέπει την εισαγωγή στο έδαφος της μιας θρησκευτικής διαμάχης από τη Μέση ανατολή.
Δεν είναι ζήτημα οπλοκατοχής, αλλά μεταναστευτικής πολιτικής. Μεταξύ 2014 και σήμερα ο μουσουλμανικός πληθυσμός της χώρας τριπλασιάστηκε.
Ξεπερνά πλέον το ένα εκατομμύριο λόγω αθρόας εισροής εισροής "μεταναστών".
Ας αναρωτηθούν γιατί αυτή η σφαγή έγινε στο Μπόντι Μπίτς και όχι στο Είλατ. Ο λόγος είναι ότι στο δεύτερο οι πολίτες είναι οπλισμένοι. Το Ισραήλ έμαθε με “το δύσκολο τρόπο” πως οι μόνοι που μπορούν να σταματήσουν ένα τρομοκρατικό χτύπημα είναι τα υποψήφια θύματα. Το τραγικό δεν ήταν οι Άκραμ είχαν όπλα, αλλά πως ήταν οι μόνοι οπλισμένοι χωρίς να υπάρχει κάποιος να αντισταθεί στη μανία τους.
Ο μύθος της “αστυνομικής προστασίας”
Η δουλειά της αστυνομίας δεν είναι να προστατεύει τους πολίτες, αλλά να επιβάλλει τη θέληση της εκάστοτε κυβέρνησης. Αυτό δε χρειάζεται να είναι κανείς Αυστραλός για να το αντιληφθεί. Το αστυνομικό τμήμα του Μπόντι Μπιτς απέχει 400 μέτρα από το σημείο της επίθεσης.
Κάποιοι αστυνομικοί περιπολούσαν ήδη στο χώρο. Οπτικό υλικό από το συμβάν δείχνει τουλάχιστον τρείς ένστολους (δύο γυναίκες) να τρέχουν έντρομοι ή να καλύπτονται πίσω από αυτοκίνητα. Κανείς τους δεν παρενέβη επί επτά λεπτά, ενώ διεξάγονταν η σφαγή. Τελικά ένας τέταρτος με πολιτική περιβολή φέρεται να πυροβολεί μετά από οκτώ λεπτά τον ένα τρομοκράτη.
Μετά τη λήξη του επεισοδίου κάποιοι ένστολοι φαίνονται να κλωτσούν και ακινητοποιούν μέλη της συγκέντρωσης. Ανήκουν στο ίδιο αστυνομικό σώμα που πριν τέσσερα χρόνια φορούσε χειροπέδες σε όσους “παραβίαζαν την απαγόρευση κυκλοφορίας του Covid” ή έμπαιναν σε σούπερ μάρκετ χωρίς να είναι εμβολιασμένοι. Πρόκειται για εκείνους που (συνεργαζόμενοι με τους πολιτικούς εργοδότες τους) θα κατασχέσουν στο άμεσο μέλλον τα υπόλοιπα νόμιμα όπλα των πολιτών της Αυστραλίας, όπως ήδη ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Δε φαντάζομαι ότι αυτό ισχύει για τους αστυνομικούς και τους πολιτικούς, μόνο για τους "υπόλοιπους". Άρα το δεύτερο πρόβλημα που έχει η Αυστραλία είναι οι προτεραιότητες και ικανότηττες των εκπροσώπων του νόμου.
Σπανίως κάποιος ένοπλος υπάλληλος του κράτους σταματά μια εν εξελίξει επίθεση. Η στατιστική είναι ξεκάθαρη. Στις ΗΠΑ όπου η αυτοάμυνα είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα οι ένοπλοι πολίτες αποσοβούν εγκλήματα 800.000 φορές ετησίως. Παρομοίως, στο Ισραήλ το εβδομήντα τοις εκατό (70%) των τρομοκρατικών επιθέσεων αντιμετωπίζονται από τους οπλισμένους πολίτες που βρίσκονται στο σημείο.
Οι αριθμοί της οπλοκατοχής
Μετά από ένα συμβάν το 1996 στο Πορτ Άρθουρ οι αυστραλιανές κυβερνήσεις συστηματικά αφοπλίζουν τον πληθυσμό.Το νομικό πλαίσιο είναι αποτρεπτικό και απαγορεύεται η οπλοφορία. Οι κάτοχοι όπλων πρέπει διαρκώς
να επιδεικνύουν “επαρκείς λόγους” εξαίρεσης από τις απαγορεύσεις και να συμμορφώνονται με απαιτητικότατες προϋποθέσεις. Η κατοχή ημιαυτομάτων όπλων κάθε είδους απαγορεύεται. Υπάρχει μια διαρκώς επεκτεινόμενη λίστα όπλων που κατά καιρούς η αστυνομία αποφασίζει μονομερώς ότι δεν επιτρέπονται πλέον και οι κάτοχοι τους αναγκάζονται να τα… παραδίδουν.
Σύμφωνα με τη διεθνή κατάταξη οι Αυστραλοί κατέχουν 14,5 (νόμιμα και καταγεγραμμένα) όπλα ανά 100 κατοίκους. Ο αριθμός βρίσκεται στη χαμηλή πλευρά του φάσματος. Συγκριτικά η Ελβετία έχει 27,6 όπλα και ο Καναδάς 34.7 όπλα ανά κάτοικο. Η Ελλάδα με 17,6 βρίσκεται εγγύτερα με την Αυστραλία. Αλλά το στοιχείο αυτό δεν είναι πλήρες χωρίς την επισήμανση πως οι αδειοδοτημένοι οπλοκάτοχοι στην Αυστραλία κατέχουν κατά μέσο όρο
τέσσερα (4) πυροβόλα όπλα σε κάθε άδεια. Αυτό σημαίνει ότι το πραγματικό νούμερο οπλισμένων ανθρώπων είναι αρκετά μικρότερο ποσοστιαία.
Η λύση που προκρίνει η κυβέρνηση είναι η μείωση των υφισταμένων νόμιμων όπλων και η επέκταση των απαγορεύσεων. Σκεπτόμενος με καλή θέληση αδυνατώ να αντιληφθώ πως κάτι τέτοιο θα επηρέαζε την αιματοχυσία στο Μπόντι Μπιτς.
Η λύση στην τρομοκρατία δεν είναι ποτέ ο αφοπλισμός των πολιτών. Αυτός είναι ένας αλλότριος στόχος που εξυπηρετεί την επιβολή δικτατορικής διοίκησης. Το “φωτεινότερο παράδειγμα” απαγόρευσης οπλοκατοχής είναι η Ιαπωνία. Από το 1945 και ένθεν οι αμερικανικές δυνάμεις κατοχής επέβαλλαν πλήρη αφοπλισμό. Ογδόντα χρόνια αργότερα οι Ιάπωνες είναι πειθήνιοι και πλήρως υποταγμένοι. Λιγότεροι από το 0,3 τοις εκατό του πληθυσμού έχουν πρόσβαση σε κάποιο αγχέμαχο ή πυροβόλο όπλο (περιλαμβανομένων ξιφών και τόξων). Παρόλα αυτά ο πρώην πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε έπεσε νεκρός κατά τη διάρκεια προεκλογικής ομιλίας το 2022. Ο εκτελεστής του είχε κατασκευάσει ένα αυτοσχέδιο τουφέκι και φυσίγγια με υλικά που συνέλεγε επί μήνες.
Κανείς δε θα μας "σώσει"
Οι δυτικές κοινωνίες δέχονται εισβολή από μια κατακτητική κουλτούρα μίσους. Δεν υπάρχει συνεννόηση με ανθρώπους που πιστεύουν ότι ο θάνατος των “απίστων” είναι θρησκευτικό καθήκον.
Αν σκοπεύουμε να επιβιώσουμε πρέπει να μάθουμε να αμυνόμαστε.
www.bankingnews.gr
Αυτή η απλοϊκή (για να τη χαρακτηρίσουμε με επιείκια) άποψη δείχνει πόσο μακριά βρίσκονται οι “ηγέτες” της κοινωνίας από την πραγματικότητα. Γιατί να μην είναι άλλωστε;
Εκείνοι που επιβάλλουν τέτοιες λύσεις διάγουν ένα βίο με προνόμια. Απολαμβάνουν ένοπλης προστασίας με τα χρήματα των φορολογουμένων, κατοικούν σε απροσπέλαστες γειτονιές που φρουρούνται και δεν επηρεάζονται από την εγκληματικότητα.
Ο αφοπλισμός προσκαλεί τη βία
O πρωθυπουργός της Αυστραλίας σχολίασε πως οι δράστες Σαϊντ και Ναβίντ Άκραμ απασχολούσαν τις αρχές ασφαλείας για δεσμούς με το "ισλαμικό κράτος". Αυτό δεν ωφέλησε ιδιαίτερα τα θύματα τους…
Στη βάση του το ζήτημα είναι απλό αλλά κανείς στην κυβέρνηση δε θέλει να το ονομάσει: εξτρεμιστές μουσουλμάνοι σφαγίασαν ισραηλίτες. Οπότε το πρόβλημα της Αυστραλίας δεν είναι ο αριθμός των νόμιμων όπλων που βρίσκονται στα χέρια πολιτών της. Είναι ότι επιτρέπει την εισαγωγή στο έδαφος της μιας θρησκευτικής διαμάχης από τη Μέση ανατολή.
Δεν είναι ζήτημα οπλοκατοχής, αλλά μεταναστευτικής πολιτικής. Μεταξύ 2014 και σήμερα ο μουσουλμανικός πληθυσμός της χώρας τριπλασιάστηκε.
Ξεπερνά πλέον το ένα εκατομμύριο λόγω αθρόας εισροής εισροής "μεταναστών".
Ας αναρωτηθούν γιατί αυτή η σφαγή έγινε στο Μπόντι Μπίτς και όχι στο Είλατ. Ο λόγος είναι ότι στο δεύτερο οι πολίτες είναι οπλισμένοι. Το Ισραήλ έμαθε με “το δύσκολο τρόπο” πως οι μόνοι που μπορούν να σταματήσουν ένα τρομοκρατικό χτύπημα είναι τα υποψήφια θύματα. Το τραγικό δεν ήταν οι Άκραμ είχαν όπλα, αλλά πως ήταν οι μόνοι οπλισμένοι χωρίς να υπάρχει κάποιος να αντισταθεί στη μανία τους.
Ο μύθος της “αστυνομικής προστασίας”
Η δουλειά της αστυνομίας δεν είναι να προστατεύει τους πολίτες, αλλά να επιβάλλει τη θέληση της εκάστοτε κυβέρνησης. Αυτό δε χρειάζεται να είναι κανείς Αυστραλός για να το αντιληφθεί. Το αστυνομικό τμήμα του Μπόντι Μπιτς απέχει 400 μέτρα από το σημείο της επίθεσης.
Κάποιοι αστυνομικοί περιπολούσαν ήδη στο χώρο. Οπτικό υλικό από το συμβάν δείχνει τουλάχιστον τρείς ένστολους (δύο γυναίκες) να τρέχουν έντρομοι ή να καλύπτονται πίσω από αυτοκίνητα. Κανείς τους δεν παρενέβη επί επτά λεπτά, ενώ διεξάγονταν η σφαγή. Τελικά ένας τέταρτος με πολιτική περιβολή φέρεται να πυροβολεί μετά από οκτώ λεπτά τον ένα τρομοκράτη.
Μετά τη λήξη του επεισοδίου κάποιοι ένστολοι φαίνονται να κλωτσούν και ακινητοποιούν μέλη της συγκέντρωσης. Ανήκουν στο ίδιο αστυνομικό σώμα που πριν τέσσερα χρόνια φορούσε χειροπέδες σε όσους “παραβίαζαν την απαγόρευση κυκλοφορίας του Covid” ή έμπαιναν σε σούπερ μάρκετ χωρίς να είναι εμβολιασμένοι. Πρόκειται για εκείνους που (συνεργαζόμενοι με τους πολιτικούς εργοδότες τους) θα κατασχέσουν στο άμεσο μέλλον τα υπόλοιπα νόμιμα όπλα των πολιτών της Αυστραλίας, όπως ήδη ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Δε φαντάζομαι ότι αυτό ισχύει για τους αστυνομικούς και τους πολιτικούς, μόνο για τους "υπόλοιπους". Άρα το δεύτερο πρόβλημα που έχει η Αυστραλία είναι οι προτεραιότητες και ικανότηττες των εκπροσώπων του νόμου.
Σπανίως κάποιος ένοπλος υπάλληλος του κράτους σταματά μια εν εξελίξει επίθεση. Η στατιστική είναι ξεκάθαρη. Στις ΗΠΑ όπου η αυτοάμυνα είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα οι ένοπλοι πολίτες αποσοβούν εγκλήματα 800.000 φορές ετησίως. Παρομοίως, στο Ισραήλ το εβδομήντα τοις εκατό (70%) των τρομοκρατικών επιθέσεων αντιμετωπίζονται από τους οπλισμένους πολίτες που βρίσκονται στο σημείο.
Οι αριθμοί της οπλοκατοχής
Μετά από ένα συμβάν το 1996 στο Πορτ Άρθουρ οι αυστραλιανές κυβερνήσεις συστηματικά αφοπλίζουν τον πληθυσμό.Το νομικό πλαίσιο είναι αποτρεπτικό και απαγορεύεται η οπλοφορία. Οι κάτοχοι όπλων πρέπει διαρκώς
να επιδεικνύουν “επαρκείς λόγους” εξαίρεσης από τις απαγορεύσεις και να συμμορφώνονται με απαιτητικότατες προϋποθέσεις. Η κατοχή ημιαυτομάτων όπλων κάθε είδους απαγορεύεται. Υπάρχει μια διαρκώς επεκτεινόμενη λίστα όπλων που κατά καιρούς η αστυνομία αποφασίζει μονομερώς ότι δεν επιτρέπονται πλέον και οι κάτοχοι τους αναγκάζονται να τα… παραδίδουν.
Σύμφωνα με τη διεθνή κατάταξη οι Αυστραλοί κατέχουν 14,5 (νόμιμα και καταγεγραμμένα) όπλα ανά 100 κατοίκους. Ο αριθμός βρίσκεται στη χαμηλή πλευρά του φάσματος. Συγκριτικά η Ελβετία έχει 27,6 όπλα και ο Καναδάς 34.7 όπλα ανά κάτοικο. Η Ελλάδα με 17,6 βρίσκεται εγγύτερα με την Αυστραλία. Αλλά το στοιχείο αυτό δεν είναι πλήρες χωρίς την επισήμανση πως οι αδειοδοτημένοι οπλοκάτοχοι στην Αυστραλία κατέχουν κατά μέσο όρο
τέσσερα (4) πυροβόλα όπλα σε κάθε άδεια. Αυτό σημαίνει ότι το πραγματικό νούμερο οπλισμένων ανθρώπων είναι αρκετά μικρότερο ποσοστιαία.
Η λύση που προκρίνει η κυβέρνηση είναι η μείωση των υφισταμένων νόμιμων όπλων και η επέκταση των απαγορεύσεων. Σκεπτόμενος με καλή θέληση αδυνατώ να αντιληφθώ πως κάτι τέτοιο θα επηρέαζε την αιματοχυσία στο Μπόντι Μπιτς.
Η λύση στην τρομοκρατία δεν είναι ποτέ ο αφοπλισμός των πολιτών. Αυτός είναι ένας αλλότριος στόχος που εξυπηρετεί την επιβολή δικτατορικής διοίκησης. Το “φωτεινότερο παράδειγμα” απαγόρευσης οπλοκατοχής είναι η Ιαπωνία. Από το 1945 και ένθεν οι αμερικανικές δυνάμεις κατοχής επέβαλλαν πλήρη αφοπλισμό. Ογδόντα χρόνια αργότερα οι Ιάπωνες είναι πειθήνιοι και πλήρως υποταγμένοι. Λιγότεροι από το 0,3 τοις εκατό του πληθυσμού έχουν πρόσβαση σε κάποιο αγχέμαχο ή πυροβόλο όπλο (περιλαμβανομένων ξιφών και τόξων). Παρόλα αυτά ο πρώην πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε έπεσε νεκρός κατά τη διάρκεια προεκλογικής ομιλίας το 2022. Ο εκτελεστής του είχε κατασκευάσει ένα αυτοσχέδιο τουφέκι και φυσίγγια με υλικά που συνέλεγε επί μήνες.
Κανείς δε θα μας "σώσει"
Οι δυτικές κοινωνίες δέχονται εισβολή από μια κατακτητική κουλτούρα μίσους. Δεν υπάρχει συνεννόηση με ανθρώπους που πιστεύουν ότι ο θάνατος των “απίστων” είναι θρησκευτικό καθήκον.
Αν σκοπεύουμε να επιβιώσουμε πρέπει να μάθουμε να αμυνόμαστε.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών