Με δέος άκουσα σε μία από τις αγαπημένες μου ραδιοφωνικές εκπομπές, σήμερα, στην εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, τα δεινά που πέρασαν οι Έλληνες στην Κατοχή και τα πέτρινα χρόνια από τον Απρίλιο του 1941 και μετά.
Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί από τον λιμό και τις κακουχίες, έφυγαν για έναν σκοπό. Είναι ο ίδιος ιερός σκοπός για τον οποίο οι άντρες έφυγαν με χαμόγελο για τα κρύα βουνά της Αλβανίας, ξέροντας ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα γυρνούσαν πίσω στις οικογένειές τους.
Είναι η Ελευθερία. Αυτός ο ιερός σκοπός που σκλήρυνε και ένωσε την πλειοψηφία των Ελλήνων τότε. Η πλειοψηφία της κοινωνίας άνθρωποι δυνατοί, περήφανοι και σκληροί, που από τις θυσίες τους όμως δημιουργήθηκαν άνθρωποι αδύναμοι, αχάριστοι και απαίδευτοι: η σημερινή Ελλάδα, η οποία παρασύρθηκε από τη δυτική λαίλαπα της εποχής μας.
Μία μάνα, ένας πατέρας, ένας φίλος και μία φίλη, έχασαν τη ζωή τους για να είναι ελεύθερος ο διπλανός του και ο απόγονός του 80 χρόνια μετά, αλλά αυτός ο οκνηρός απόγονος κάνει cancel, selfies, αναρτήσεις, αναλώνεται σε ανούσιες μόδες συμφερόντων και προσπαθεί να βλάψει τον διπλανό του. Η πρώτη ασέβεια προς τη μνήμη τους είναι αυτή.
Μία ακόμη ασέβεια αφορά την ίδια μας τη μνήμη ως λαός. Λίγοι πλέον συνειδητοποιούν στην ουσία πως θα μπορούσαν να νιώθουν τότε αυτοί οι άνθρωποι: οι γιαγιάδες, οι παππούδες μας. Η πλαδαρή δυτική ζωή των τελευταίων χρόνων, έχει ξεριζώσει τις ρίζες μας, μαζί με την ενσυναίσθηση προς οποιοδήποτε αγώνα.
Μέσα σε όλα υπάρχουν φυσικά και οι εξυπηρετούντες συμφέροντα, που μεταφράζουν πολιτικά και κατά το δοκούν τις θυσίες αυτών των ανθρώπων, με απώτερο σκοπό την ανάδειξη της προσωπικής τους ιδεολογίας.
Άραγε τι θα σκέφτονται αυτοί οι ελάχιστοι που έχουν επιζήσει από τότε, σε ηλικία άνω των 90 πλέον;
Τι θα σκέφτονται βλέποντας αυτή την κοινωνία του σιωπηλού εμφυλίου και των ανύπαρκτων αξιών, ενώ θυμούνται παράλληλα πως οι δικοί τους άνθρωποι πέθαναν εκείνη την εποχή;
Θα ένιωθαν περήφανοι για το πως κατέληξε η κοινωνία;
Θα ένιωθαν ότι όλοι εμείς, αξίζαμε τις θυσίες των δικών τους ανθρώπων;
www.bankingnews.gr
Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί από τον λιμό και τις κακουχίες, έφυγαν για έναν σκοπό. Είναι ο ίδιος ιερός σκοπός για τον οποίο οι άντρες έφυγαν με χαμόγελο για τα κρύα βουνά της Αλβανίας, ξέροντας ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα γυρνούσαν πίσω στις οικογένειές τους.
Είναι η Ελευθερία. Αυτός ο ιερός σκοπός που σκλήρυνε και ένωσε την πλειοψηφία των Ελλήνων τότε. Η πλειοψηφία της κοινωνίας άνθρωποι δυνατοί, περήφανοι και σκληροί, που από τις θυσίες τους όμως δημιουργήθηκαν άνθρωποι αδύναμοι, αχάριστοι και απαίδευτοι: η σημερινή Ελλάδα, η οποία παρασύρθηκε από τη δυτική λαίλαπα της εποχής μας.
Μία μάνα, ένας πατέρας, ένας φίλος και μία φίλη, έχασαν τη ζωή τους για να είναι ελεύθερος ο διπλανός του και ο απόγονός του 80 χρόνια μετά, αλλά αυτός ο οκνηρός απόγονος κάνει cancel, selfies, αναρτήσεις, αναλώνεται σε ανούσιες μόδες συμφερόντων και προσπαθεί να βλάψει τον διπλανό του. Η πρώτη ασέβεια προς τη μνήμη τους είναι αυτή.
Μία ακόμη ασέβεια αφορά την ίδια μας τη μνήμη ως λαός. Λίγοι πλέον συνειδητοποιούν στην ουσία πως θα μπορούσαν να νιώθουν τότε αυτοί οι άνθρωποι: οι γιαγιάδες, οι παππούδες μας. Η πλαδαρή δυτική ζωή των τελευταίων χρόνων, έχει ξεριζώσει τις ρίζες μας, μαζί με την ενσυναίσθηση προς οποιοδήποτε αγώνα.
Μέσα σε όλα υπάρχουν φυσικά και οι εξυπηρετούντες συμφέροντα, που μεταφράζουν πολιτικά και κατά το δοκούν τις θυσίες αυτών των ανθρώπων, με απώτερο σκοπό την ανάδειξη της προσωπικής τους ιδεολογίας.
Άραγε τι θα σκέφτονται αυτοί οι ελάχιστοι που έχουν επιζήσει από τότε, σε ηλικία άνω των 90 πλέον;
Τι θα σκέφτονται βλέποντας αυτή την κοινωνία του σιωπηλού εμφυλίου και των ανύπαρκτων αξιών, ενώ θυμούνται παράλληλα πως οι δικοί τους άνθρωποι πέθαναν εκείνη την εποχή;
Θα ένιωθαν περήφανοι για το πως κατέληξε η κοινωνία;
Θα ένιωθαν ότι όλοι εμείς, αξίζαμε τις θυσίες των δικών τους ανθρώπων;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών