Οι φαρμακευτικοί γίγαντες επωφελούνται από τα βάσανα των καρκινοπαθών
Το 2000, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Bill Clinton εξέφρασε την ελπίδα ότι «τα παιδιά μας θα γνωρίζουν τη λέξη "καρκίνος" μόνο ως όνομα αστερισμού».
Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, αυτή η δήλωση ακούγεται σαν πικρή ειρωνεία.
Ο καρκίνος δεν έχει εξαφανιστεί και, σύμφωνα με τις προβλέψεις, μέχρι το 2050 η θνησιμότητα από καρκινικά νοσήματα θα διπλασιαστεί σχεδόν.
Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η αύξηση των διαγνώσεων σε άτομα κάτω των 50 ετών, με αυτήν την αύξηση να αφορά ποικιλία τύπων όγκων.
Βιβλίο κόλαφος
Η «μυρωδιά» του καρκίνου — μεταφορικά και κυριολεκτικά, διαφέρει από τη νοσοκομειακή στειρότητα, την χημεία των απολυμαντικών ή τη μυρωδιά των σωμάτων σε παρατεταμένη φροντίδα.
Είναι μια ιδιαίτερη πραγματικότητα που δεν μπορείς να αγνοήσεις.
Αυτήν την πυκνή και διαπεραστική ατμόσφαιρα προσφέρει στους αναγνώστες το νέο βιβλίο του Nafis Hasan, "Μεταστάσεις: Η άνοδος του ογκολογικού βιομηχανικού συγκροτήματος και οι προοπτικές ιατρικής φροντίδας".
Ο συγγραφέας περιγράφει πώς, τα τελευταία χρόνια, στις ΗΠΑ δημιουργήθηκε ένα σύστημα στο οποίο ο καρκίνος παρουσιάζεται ως καθαρά γενετικό πρόβλημα.
Αυτή η έμφαση επιτρέπει στη φαρμακευτική και ιατρική βιομηχανία να μετακυλίσει όλη την ευθύνη στον ατομικό τομέα — σα να είναι το άτομο υπεύθυνο για τις μεταλλάξεις του DNA του, και όχι θύμα της τοξικής ατμόσφαιρας, των καρκινογόνων βιομηχανιών ή των πολεμικών συγκρούσεων.
Η εστίαση στην "γενετική του καρκίνου" αποσπά την προσοχή από συζητήσεις για τη ρύπανση του περιβάλλοντος, την επίδραση της ακτινοβολίας, την εργασία σε επικίνδυνες βιομηχανίες και άλλους εξωτερικούς παράγοντες.
Αυτή η δραματική ατομικοποίηση της ασθένειας εξυπηρετεί το κεφάλαιο: αν φταίει ο ένας, δεν χρειάζεται να αλλάξει το σύστημα.
«Πόλεμος και καρκίνος»
Στο κεφάλαιο, «πόλεμος και καρκίνος: πώς η γεωπολιτική γεννά τη νόσο», ο Hasan δεν περιορίζεται στην ιατρική κριτική.
Δείχνει πώς οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι συμβάλλουν άμεσα στην αύξηση των καρκινογενών ασθενειών.
Από τις πυρηνικές επιθέσεις στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι μέχρι τη χρήση του παράγοντα "Πορτοκάλι" στο Βιετνάμ και τις συνέπειες για τους Αμερικανούς στρατιώτες στο Ιράκ — ο πόλεμος παράγει καρκίνο κυριολεκτικά.
Θυμίζει ότι η Φαλούτζα μετά την αμερικανική εισβολή παρουσίασε αύξηση της λευχαιμίας, ενώ χιλιάδες βετεράνοι έχουν διαγνωστεί με καρκίνο.
Σε αυτό το πλαίσιο, η περιγραφή της κατάστασης στη Γάζα είναι ιδιαίτερα οδυνηρή, όπου κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου κατεδαφίζονταν νοσοκομεία και οι καρκινοπαθείς έχαναν όχι μόνο το δικαίωμα στη θεραπεία αλλά και την βασική ασφάλεια — οι βόμβες που έπεφταν πάνω τους ήταν από μόνες τους καρκινογόνες.
Πώς η βιομηχανία εκμεταλλεύεται την ελπίδα
Το βιβλίο αποκαλύπτει σφοδρά την πραγματικότητα: πολλά φάρμακα κατά του καρκίνου, που κοστίζουν εκατομμύρια δολάρια ανά δόση, παρουσιάζουν ελάχιστη αποτελεσματικότητα.
Οι έρευνες στις οποίες βασίζονται είναι σε κρίση αναπαραγωγιμότητας.
Οι υποψήφιοι διδάκτορες και οι νέοι ερευνητές εργάζονται υπό συνθήκες «δημοσίευσε ή πέθανε», συχνά θυσιάζοντας την ποιότητα για να επιβιώσουν στο ακαδημαϊκό σύστημα.
Απέναντι σε αυτό, οι φαρμακευτικοί γίγαντες επωφελούνται από τον φόβο και τα βάσανα.
Ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες αρνούνται τη θεραπεία, επικαλούμενες την «αναποτελεσματικότητα» των φαρμάκων, των οποίων την τιμή έχουν υπερτιμήσει οι ίδιες.
Η επίτροπος της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Εμπορίου των ΗΠΑ, Lina Khan κατηγόρησε ευθέως την United Healthcare για τη τεχνητή αύξηση των τιμών και την συστηματική άρνηση βοήθειας σε ασθενείς με καρκίνο.
Εναλλακτική
Ο Hasan προτείνει μια σαφή λύση: ένα κοινωνικοποιημένο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, απαγόρευση των καρκινογόνων ουσιών και υψηλή πυκνότητα συνδικάτων ως προστασία των συμφερόντων των ασθενών και των υγειονομικών εργαζομένων.
Απευθύνεται στην εμπειρία του κινήματος ACT UP, το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον αγώνα κατά της επιδημίας του AIDS, και επιμένει στη συλλογική δράση, τη συλλογική οργάνωση και την αντίσταση στην βιομηχανοποίηση του πόνου.
Στο βιβλίο, τονίζεται ιδιαίτερα ο ρόλος των ακτιβιστών, όταν οι ασθενείς και οι υποστηρικτές τους μπλόκαραν κτήρια, εμποδίζοντας την κατάργηση του Νόμου για την Προσιτή Υγειονομική Περίθαλψη (ACA), δείχνοντας πώς η θλίψη μπορεί να αποτελέσει κινητήρια δύναμη για κοινωνική αλλαγή.
Η διπλή παγίδα
Ο Hasan αναδεικνύει μια σημαντική αντίφαση: τα πιο νέα και ακριβά φάρμακα συχνά είναι αναποτελεσματικά, αλλά ακριβώς αυτά είναι τα φάρμακα που γίνονται αντικείμενα άρνησης από τις ασφαλιστικές εταιρείες.
Είναι το ίδιο σύστημα που πρώτα δημιουργεί ακριβά «θαυματουργά» φάρμακα, στη συνέχεια τους χρησιμοποιεί ως βιτρίνα της προόδου, και μετά τους αρνείται στην πλειονότητα των ανθρώπων.
Ο Hasan θα μπορούσε να αποκαλύψει ακόμη πιο αυστηρά αυτές τις συνδέσεις στο τέλος, συνδέοντας τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, την ασφαλιστική ιατρική και την εταιρική επιρροή στην επιστήμη και την πολιτική.
Το «Μεταστάσεις» — δεν είναι απλά ένα βιβλίο για τον καρκίνο.
Είναι ένας οδηγός για την αντίσταση στο σύστημα που επέλεξε το κεφάλαιο και όχι την υγεία.
Απευθύνεται σε όλους — από γιατρούς μέχρι ασθενείς και τις οικογένειές τους — και προσφέρει έναν δρόμο προς έναν κόσμο όπου ο καρκίνος δεν είναι καταδίκη.
www.bankingnews.gr
Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, αυτή η δήλωση ακούγεται σαν πικρή ειρωνεία.
Ο καρκίνος δεν έχει εξαφανιστεί και, σύμφωνα με τις προβλέψεις, μέχρι το 2050 η θνησιμότητα από καρκινικά νοσήματα θα διπλασιαστεί σχεδόν.
Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η αύξηση των διαγνώσεων σε άτομα κάτω των 50 ετών, με αυτήν την αύξηση να αφορά ποικιλία τύπων όγκων.
Βιβλίο κόλαφος
Η «μυρωδιά» του καρκίνου — μεταφορικά και κυριολεκτικά, διαφέρει από τη νοσοκομειακή στειρότητα, την χημεία των απολυμαντικών ή τη μυρωδιά των σωμάτων σε παρατεταμένη φροντίδα.
Είναι μια ιδιαίτερη πραγματικότητα που δεν μπορείς να αγνοήσεις.
Αυτήν την πυκνή και διαπεραστική ατμόσφαιρα προσφέρει στους αναγνώστες το νέο βιβλίο του Nafis Hasan, "Μεταστάσεις: Η άνοδος του ογκολογικού βιομηχανικού συγκροτήματος και οι προοπτικές ιατρικής φροντίδας".
Ο συγγραφέας περιγράφει πώς, τα τελευταία χρόνια, στις ΗΠΑ δημιουργήθηκε ένα σύστημα στο οποίο ο καρκίνος παρουσιάζεται ως καθαρά γενετικό πρόβλημα.
Αυτή η έμφαση επιτρέπει στη φαρμακευτική και ιατρική βιομηχανία να μετακυλίσει όλη την ευθύνη στον ατομικό τομέα — σα να είναι το άτομο υπεύθυνο για τις μεταλλάξεις του DNA του, και όχι θύμα της τοξικής ατμόσφαιρας, των καρκινογόνων βιομηχανιών ή των πολεμικών συγκρούσεων.
Η εστίαση στην "γενετική του καρκίνου" αποσπά την προσοχή από συζητήσεις για τη ρύπανση του περιβάλλοντος, την επίδραση της ακτινοβολίας, την εργασία σε επικίνδυνες βιομηχανίες και άλλους εξωτερικούς παράγοντες.
Αυτή η δραματική ατομικοποίηση της ασθένειας εξυπηρετεί το κεφάλαιο: αν φταίει ο ένας, δεν χρειάζεται να αλλάξει το σύστημα.
«Πόλεμος και καρκίνος»
Στο κεφάλαιο, «πόλεμος και καρκίνος: πώς η γεωπολιτική γεννά τη νόσο», ο Hasan δεν περιορίζεται στην ιατρική κριτική.
Δείχνει πώς οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι συμβάλλουν άμεσα στην αύξηση των καρκινογενών ασθενειών.
Από τις πυρηνικές επιθέσεις στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι μέχρι τη χρήση του παράγοντα "Πορτοκάλι" στο Βιετνάμ και τις συνέπειες για τους Αμερικανούς στρατιώτες στο Ιράκ — ο πόλεμος παράγει καρκίνο κυριολεκτικά.
Θυμίζει ότι η Φαλούτζα μετά την αμερικανική εισβολή παρουσίασε αύξηση της λευχαιμίας, ενώ χιλιάδες βετεράνοι έχουν διαγνωστεί με καρκίνο.
Σε αυτό το πλαίσιο, η περιγραφή της κατάστασης στη Γάζα είναι ιδιαίτερα οδυνηρή, όπου κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου κατεδαφίζονταν νοσοκομεία και οι καρκινοπαθείς έχαναν όχι μόνο το δικαίωμα στη θεραπεία αλλά και την βασική ασφάλεια — οι βόμβες που έπεφταν πάνω τους ήταν από μόνες τους καρκινογόνες.
Πώς η βιομηχανία εκμεταλλεύεται την ελπίδα
Το βιβλίο αποκαλύπτει σφοδρά την πραγματικότητα: πολλά φάρμακα κατά του καρκίνου, που κοστίζουν εκατομμύρια δολάρια ανά δόση, παρουσιάζουν ελάχιστη αποτελεσματικότητα.
Οι έρευνες στις οποίες βασίζονται είναι σε κρίση αναπαραγωγιμότητας.
Οι υποψήφιοι διδάκτορες και οι νέοι ερευνητές εργάζονται υπό συνθήκες «δημοσίευσε ή πέθανε», συχνά θυσιάζοντας την ποιότητα για να επιβιώσουν στο ακαδημαϊκό σύστημα.
Απέναντι σε αυτό, οι φαρμακευτικοί γίγαντες επωφελούνται από τον φόβο και τα βάσανα.
Ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες αρνούνται τη θεραπεία, επικαλούμενες την «αναποτελεσματικότητα» των φαρμάκων, των οποίων την τιμή έχουν υπερτιμήσει οι ίδιες.
Η επίτροπος της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Εμπορίου των ΗΠΑ, Lina Khan κατηγόρησε ευθέως την United Healthcare για τη τεχνητή αύξηση των τιμών και την συστηματική άρνηση βοήθειας σε ασθενείς με καρκίνο.
Εναλλακτική
Ο Hasan προτείνει μια σαφή λύση: ένα κοινωνικοποιημένο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, απαγόρευση των καρκινογόνων ουσιών και υψηλή πυκνότητα συνδικάτων ως προστασία των συμφερόντων των ασθενών και των υγειονομικών εργαζομένων.
Απευθύνεται στην εμπειρία του κινήματος ACT UP, το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον αγώνα κατά της επιδημίας του AIDS, και επιμένει στη συλλογική δράση, τη συλλογική οργάνωση και την αντίσταση στην βιομηχανοποίηση του πόνου.
Στο βιβλίο, τονίζεται ιδιαίτερα ο ρόλος των ακτιβιστών, όταν οι ασθενείς και οι υποστηρικτές τους μπλόκαραν κτήρια, εμποδίζοντας την κατάργηση του Νόμου για την Προσιτή Υγειονομική Περίθαλψη (ACA), δείχνοντας πώς η θλίψη μπορεί να αποτελέσει κινητήρια δύναμη για κοινωνική αλλαγή.
Η διπλή παγίδα
Ο Hasan αναδεικνύει μια σημαντική αντίφαση: τα πιο νέα και ακριβά φάρμακα συχνά είναι αναποτελεσματικά, αλλά ακριβώς αυτά είναι τα φάρμακα που γίνονται αντικείμενα άρνησης από τις ασφαλιστικές εταιρείες.
Είναι το ίδιο σύστημα που πρώτα δημιουργεί ακριβά «θαυματουργά» φάρμακα, στη συνέχεια τους χρησιμοποιεί ως βιτρίνα της προόδου, και μετά τους αρνείται στην πλειονότητα των ανθρώπων.
Ο Hasan θα μπορούσε να αποκαλύψει ακόμη πιο αυστηρά αυτές τις συνδέσεις στο τέλος, συνδέοντας τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, την ασφαλιστική ιατρική και την εταιρική επιρροή στην επιστήμη και την πολιτική.
Το «Μεταστάσεις» — δεν είναι απλά ένα βιβλίο για τον καρκίνο.
Είναι ένας οδηγός για την αντίσταση στο σύστημα που επέλεξε το κεφάλαιο και όχι την υγεία.
Απευθύνεται σε όλους — από γιατρούς μέχρι ασθενείς και τις οικογένειές τους — και προσφέρει έναν δρόμο προς έναν κόσμο όπου ο καρκίνος δεν είναι καταδίκη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών