Οι 7 προτάσεις:
απαλλαγής.
Η πενταετία αποτελεί ένα χρονικό διάστημα γενικώς αναγνωρισμένο ως “εναρκτήρια περίοδος” για ένα νέο ελεύθερο επαγγελματία,
ιδιαίτερα δικηγόρο, που τυγχάνει ευνοϊκής φορολογικής και ασφαλιστικής αντιμετώπισης.
Ενδεικτικά, για την πρώτη πενταετία άσκησης επαγγέλματος η υφιστάμενη νομοθεσία προβλέπει απαλλαγή από το τέλος επιτηδεύματος, και για το ίδιο χρονικό διάστημα προβλέπεται η υπαγωγή στην ειδική ασφαλιστική κατηγορία με μειωμένες εισφορές.
από τους ελεύθερους επαγγελματίες αντιμετωπίζεται με την εισαγωγή του τεκμηρίου, δεν υπάρχει λόγος για τη διατήρηση του τέλους (έστω μειωμένου).
Αντιθέτως, με την κατάργησή του, αφενός μειώνεται η επιβάρυνση για κάθε ελεύθερο επαγγελματία, αφετέρου εμπεδώνεται ένα αίσθημα φορολογικής δικαιοσύνης καθότι όλοι θα φορολογούνται αποκλειστικά βάσει του εισοδήματός τους (δηλωθέντος ή τεκμαρτού).
3. Εισαγωγή ειδικής ρύθμισης για ζευγάρια ελεύθερων επαγγελματιών, με εξαίρεση ενός εκ των δύο από το τεκμήριο, ενδεικτικά στο άρθρο 15 του Σχεδίου Νόμου (άρθρο 28Γ του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος), που προβλέπει γενικά τις απαλλαγές από το τεκμήριο. Η πρόταση αυτή αιτιολογείται καθώς είναι συχνό το φαινόμενο σε ζευγάρια ελεύθερων επαγγελματιών ο ένας εκ των δύο να εργάζεται περισσότερο (και να έχει αντιστοίχως υψηλότερα εισοδήματα) από τον άλλο στα πλαίσια κατανομής των οικογενειακών βαρών, ή και ένας εκ των δύο να μην εξασκεί καθόλου το
επάγγελμα και να διατηρεί τον ΚΑΔ του ενεργό αποκλειστικά για λόγους κοινωνικής ασφάλισης.
4. Ρητή εξαίρεση από την εφαρμογή του τεκμηρίου για τα «μπλοκάκια» στο άρθρο 15 του Σχεδίου Νόμου (άρθρο 28Γ του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος). Πολλοί νέοι ελεύθεροι επαγγελματίες αμείβονται με «μπλοκάκι». Δηλαδή πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες εργάζονται σταθερά σε συγκεκριμένο/ους (έως 3) εργοδότη/ες και εξομοιώνονται στην πραγματικότητα με το καθεστώς της έμμισθης απασχόλησης. Η εξομοίωση αυτής της κατηγορίας με τους μισθωτούς έχει κατοχυρωθεί νομοθετικά και για σειρά άλλων ζητημάτων, όπως για τον υπολογισμό του φόρου εισοδήματος, καθώς και για το ασφαλιστικό τους καθεστώς (άρθρο 39 παρ. 9 ν. 4387/2016).
Η παρούσα μορφή της διάταξης δεν καθιστά σαφές ότι αυτή η κατηγορία ελεύθερων επαγγελματιών θα εξαιρεθεί από τη ρύθμιση του τεκμαιρόμενου κέρδους για τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Για τον λόγο αυτό προτείνουμε και τη ρητή αναφορά της συγκεκριμένης κατηγορίας ελεύθερων επαγγελματιών στην υπό ψήφιση διάταξη, ως πλήρως απαλλασσόμενη του τεκμηρίου.
5. Προσθήκη διευκρίνισης περί μη σύνδεσης του τεκμηρίου με το όριο απαλλαγής από ΦΠΑ βάσει του άρθρου 39 Ν. 2859/2000 (άρθρο 13 Σχεδίου Νόμου). Δεδομένου ότι το κριτήριο του άρθρου 39 Ν. 2859/2000 για την απαλλαγή από το ΦΠΑ είναι ο κύκλος εργασιών (αν είναι χαμηλότερος από 10.000 ευρώ ετησίως), και από το τεκμήριο του παρόντος άρθρου προκύπτει ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες (πλην συγκεκριμένων εξαιρέσεων) τεκμαίρεται ότι έχουν φορολογητέα κέρδη μεγαλύτερα των 10.000 ευρώ, κρίνεται σκόπιμο να ρυθμιστεί ρητά και να μην αφεθεί σε ερμηνεία ότι το τεκμήριο αυτό δεν επηρεάζει και τον κύκλο εργασιών (δηλαδή επειδή τεκμαίρεται κέρδος άνω των 10.000, δεν τεκμαίρεται και κύκλος εργασιών άνω των 10.000, οπότε δεν επηρεάζεται και το καθεστώς απαλλαγής ΦΠΑ).
Σε αντίθετη περίπτωση δυνατότητα απαλλαγής από το ΦΠΑ θα έχουν μόνο οι εξαιρούμενοι του τεκμηρίου.
6. Κατάργηση του εδαφίου 2γ) στο άρθρο 13 του Σχεδίου Νόμου για το τεκμήριο κύκλου εργασιών πάνω από τον μ.ο. του οικείου ΚΑΔ. Η εν λόγω ρύθμιση παρέχει ένα εξαιρετικό κίνητρο στον φορολογούμενο να δηλώσει όσο
το δυνατόν λιγότερα έσοδα για να μην ξεπεράσει τον μ.ο. των συναδέλφων του και φορολογηθεί επιπλέον. Αφού η φορολόγησή του πλέον δεν θα εξαρτάται από όσα δηλώνει ο ίδιος, αλλά από όσα δηλώνουν οι συνάδελφοί του.
Επικουρικά προτείνεται να διατηρηθεί η προσαύξηση του τεκμηρίου μόνο για όσους έχουν κύκλο εργασιών διπλάσιο του μέσου όρου του οικείου ΚΑΔ αφετέρου για τον υπολογισμό του μέσου όρου του ΚΑΔ (και περιοριστικά για τον σκοπό αυτό), να θεωρείται ως ελάχιστος κύκλος εργασιών το τεκμαρτό εισόδημα που έχει ήδη υπολογιστεί βάσει του εδαφίου α), ώστε ο μέσος όρος να είναι υψηλότερος και η προσαύξηση να αφορά όσο το δυνατόν λιγότερους φορολογούμενους.
7. Θέσπιση ενός σταθερού μηχανισμού αμφισβήτησης του τεκμηρίου για περιπτώσεις φορολογούμενων, πέραν όσων αναφέρονται ρητά στον νόμο. Η προσθήκη αυτή μπορεί να γίνει στο άρθρο 13. Η θέσπιση του μηχανισμού της αμφισβήτησης του τεκμηρίου μπορεί να γίνει με ΚΥΑ σε δεύτερο χρόνο κατόπιν διαβούλευσης και κατάληξης στο πιο αποτελεσματικό μέτρο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών