Οι ασάφειες στην οδηγία της ΕΛΤΕ για τα ανώτατα όρια αμοιβών των ορκωτών από την παροχή μη ελεγκτικών υπηρεσιών
Την ώρα που υποτίθεται ότι οι ελεγκτικές εταιρίες βρίσκονται υπό επιτήρηση από την Επιτροπή Λογιστικής Τυποποίησης, ειδικά μετά το σκάνδαλο Folli Follie αλλά και τα συνεχή κρούσματα ελλιπών ελέγχων των οικονομικών καταστάσεων η Ανεξάρτητη Αρχή λειτουργεί «χαλαρά» σε σχέση με την εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας.
Άλλωστε χρειάστηκε να σχεδόν δύο έτη από την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας για τους ορκωτούς ελεγκτές (νόμος 4449/2017) για να καθοριστούν τα ανώτατα όρια αμοιβών των ορκωτών από παροχή μη ελεγκτικών υπηρεσιών που προβλέπονται από τον κανονισμό 537/2014 της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης.
Συγκεκριμένα η οδηγία της ΕΛΤΕ εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2018 αλλά βρίθει ασαφειών και ουσιαστικά μεταθέτει για το μέλλον τους περιορισμούς στην παροχή μη ελεγκτικών υπηρεσιών που αποτελούν μια από τις πηγές κινδύνου συναλλαγής μεταξύ ελεγκτή και ελεγχόμενου.
Ειδικότερα η ΕΛΤΕ ενσωματώνει το άρθρο 4 παράγραφος 2 του Κανονισμού 537/2014 προβλέπει ότι «Όταν ο νόμιμος ελεγκτής ή το ελεγκτικό γραφείο παρέχει στην ελεγχόμενη οντότητα, τη μητρική της επιχείρησης ή τις ελεγχόμενες από αυτήν επιχειρήσεις, επί περίοδο τριών ή περισσότερων συνεχών ετών, μη ελεγκτικές υπηρεσίες άλλες από τις αναφερόμενες στο άρθρο 5 παράγραφος 1 του παρόντος κανονισμού, οι συνολικές αμοιβές για τις υπηρεσίες αυτές δεν υπερβαίνουν το 70 % του μέσου όρου των αμοιβών που καταβλήθηκαν τα τελευταία τρία συνεχή οικονομικά έτη για τον νόμιμο έλεγχο ή τους νόμιμους ελέγχους της ελεγχόμενης οντότητας και, κατά περίπτωση, της μητρικής της επιχείρησης, των ελεγχόμενων από αυτήν επιχειρήσεων και των ενοποιημένων οικονομικών καταστάσεων του εν λόγω ομίλου επιχειρήσεων.
Για τους σκοπούς των ορίων που προσδιορίζονται στο πρώτο εδάφιο, εξαιρούνται οι διαφορετικές από τις αναφερόμενες στο άρθρο 5 παράγραφος 1 μη ελεγκτικές υπηρεσίες που απαιτούνται δυνάμει της ενωσιακής ή της εθνικής νομοθεσίας».
Ωστόσο ξεχνά να ενσωματώσει διάταξη που αναφέρει πως «Όταν οι αμοιβές που καταβάλλονται από μια τέτοια οντότητα δημόσιου συμφέροντος εξακολουθούν να υπερβαίνουν το 15 % του συνόλου των αμοιβών που λαμβάνονται από έναν τέτοιο νόμιμο ελεγκτή ή ελεγκτικό γραφείο ή, ενδεχομένως, από έναν ελεγκτή του ομίλου που διενεργεί τον υποχρεωτικό έλεγχο, η επιτροπή ελέγχου αποφασίζει με βάση αντικειμενική αιτιολόγηση κατά πόσο ο νόμιμος ελεγκτής ή το ελεγκτικό γραφείο ή ο ελεγκτής του ομίλου της εν λόγω οντότητας ή του ομίλου οντοτήτων μπορεί να εξακολουθήσει να διενεργεί τον υποχρεωτικό έλεγχο για πρόσθετο διάστημα που οπωσδήποτε δεν είναι μεγαλύτερο των δύο ετών».
Μη αναφέροντας τη συγκεκριμένη διάταξη ουσιαστικά εφαρμόζει μισή την κοινοτική οδηγία διευκολύνοντας τις εταιρίες ορκωτών να λαμβάνουν μεγάλα πακέτα αμοιβών για εργασίες μη ελεγκτικές.
Αυτό είναι λιγότερο καθώς η ΕΛΤΕ στην οδηγία της αναφέρει ότι «Για τον υπολογισμό του ανώτατου ορίου δεν λαμβάνονται υπόψη οι μη ελεγκτικές υπηρεσίες που αναφέρονται στο άρθρο 5.1 του Κανονισμού 537/2014.
Σαν παράδειγμα, η Οδηγία περί ενημερωτικών δελτίων προβλέπει απαιτήσεις που πρέπει να πληρούν οι ορκωτοί ελεγκτές λογιστές και οι ελεγκτικές εταιρείες σε σχέση με τον Κανονισμό της Επιτροπής υπ’ αριθ. 809/2004 όσον αφορά τις πληροφορίες που περιέχονται στα ενημερωτικά δελτία.
Αυτές οι υπηρεσίες εξαιρούνται από το ανώτατο όριο των αμοιβών (cap)». Αυτό δεν αναφέρεται σε κανένα σημείο του Κανονισμού και ουσιαστικά δημιουργεί έδαφος για παροχή μη ελεγκτικών υπηρεσιών σε επίπεδα υψηλότερα του 70%.
Υπό αυτές τις συνθήκες θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν η Επιτροπή Λογιστικής Τυποποίησης έχει πραγματοποιήσει ελέγχους για το αν και κατά πόσο εφαρμόζονται ακόμα και οι χαλαρές διατάξεις που η ίδια θεσπίζει από τις εταιρίες και ειδικά τις εισηγμένες. Βέβαια μπορεί να ισχυριστεί ότι χρειάζεται να εκδοθούν οι οικονομικές καταστάσεις του 2018 δεδομένου ότι η οδηγία της εκδόθηκε μόλις στις 26 Οκτωβρίου του 2018.
Γεγονός είναι πάντως ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μη εισηγμένων εταιριών δεν παρέχει στοιχεία για τις μη ελεγκτικές υπηρεσίες από τους ορκωτούς ελεγκτές.
Νίκος Καρούτζος
nkaroutzos@gmail.com
www.bankingnews.gr
Άλλωστε χρειάστηκε να σχεδόν δύο έτη από την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας για τους ορκωτούς ελεγκτές (νόμος 4449/2017) για να καθοριστούν τα ανώτατα όρια αμοιβών των ορκωτών από παροχή μη ελεγκτικών υπηρεσιών που προβλέπονται από τον κανονισμό 537/2014 της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης.
Συγκεκριμένα η οδηγία της ΕΛΤΕ εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2018 αλλά βρίθει ασαφειών και ουσιαστικά μεταθέτει για το μέλλον τους περιορισμούς στην παροχή μη ελεγκτικών υπηρεσιών που αποτελούν μια από τις πηγές κινδύνου συναλλαγής μεταξύ ελεγκτή και ελεγχόμενου.
Ειδικότερα η ΕΛΤΕ ενσωματώνει το άρθρο 4 παράγραφος 2 του Κανονισμού 537/2014 προβλέπει ότι «Όταν ο νόμιμος ελεγκτής ή το ελεγκτικό γραφείο παρέχει στην ελεγχόμενη οντότητα, τη μητρική της επιχείρησης ή τις ελεγχόμενες από αυτήν επιχειρήσεις, επί περίοδο τριών ή περισσότερων συνεχών ετών, μη ελεγκτικές υπηρεσίες άλλες από τις αναφερόμενες στο άρθρο 5 παράγραφος 1 του παρόντος κανονισμού, οι συνολικές αμοιβές για τις υπηρεσίες αυτές δεν υπερβαίνουν το 70 % του μέσου όρου των αμοιβών που καταβλήθηκαν τα τελευταία τρία συνεχή οικονομικά έτη για τον νόμιμο έλεγχο ή τους νόμιμους ελέγχους της ελεγχόμενης οντότητας και, κατά περίπτωση, της μητρικής της επιχείρησης, των ελεγχόμενων από αυτήν επιχειρήσεων και των ενοποιημένων οικονομικών καταστάσεων του εν λόγω ομίλου επιχειρήσεων.
Για τους σκοπούς των ορίων που προσδιορίζονται στο πρώτο εδάφιο, εξαιρούνται οι διαφορετικές από τις αναφερόμενες στο άρθρο 5 παράγραφος 1 μη ελεγκτικές υπηρεσίες που απαιτούνται δυνάμει της ενωσιακής ή της εθνικής νομοθεσίας».
Ωστόσο ξεχνά να ενσωματώσει διάταξη που αναφέρει πως «Όταν οι αμοιβές που καταβάλλονται από μια τέτοια οντότητα δημόσιου συμφέροντος εξακολουθούν να υπερβαίνουν το 15 % του συνόλου των αμοιβών που λαμβάνονται από έναν τέτοιο νόμιμο ελεγκτή ή ελεγκτικό γραφείο ή, ενδεχομένως, από έναν ελεγκτή του ομίλου που διενεργεί τον υποχρεωτικό έλεγχο, η επιτροπή ελέγχου αποφασίζει με βάση αντικειμενική αιτιολόγηση κατά πόσο ο νόμιμος ελεγκτής ή το ελεγκτικό γραφείο ή ο ελεγκτής του ομίλου της εν λόγω οντότητας ή του ομίλου οντοτήτων μπορεί να εξακολουθήσει να διενεργεί τον υποχρεωτικό έλεγχο για πρόσθετο διάστημα που οπωσδήποτε δεν είναι μεγαλύτερο των δύο ετών».
Μη αναφέροντας τη συγκεκριμένη διάταξη ουσιαστικά εφαρμόζει μισή την κοινοτική οδηγία διευκολύνοντας τις εταιρίες ορκωτών να λαμβάνουν μεγάλα πακέτα αμοιβών για εργασίες μη ελεγκτικές.
Αυτό είναι λιγότερο καθώς η ΕΛΤΕ στην οδηγία της αναφέρει ότι «Για τον υπολογισμό του ανώτατου ορίου δεν λαμβάνονται υπόψη οι μη ελεγκτικές υπηρεσίες που αναφέρονται στο άρθρο 5.1 του Κανονισμού 537/2014.
Σαν παράδειγμα, η Οδηγία περί ενημερωτικών δελτίων προβλέπει απαιτήσεις που πρέπει να πληρούν οι ορκωτοί ελεγκτές λογιστές και οι ελεγκτικές εταιρείες σε σχέση με τον Κανονισμό της Επιτροπής υπ’ αριθ. 809/2004 όσον αφορά τις πληροφορίες που περιέχονται στα ενημερωτικά δελτία.
Αυτές οι υπηρεσίες εξαιρούνται από το ανώτατο όριο των αμοιβών (cap)». Αυτό δεν αναφέρεται σε κανένα σημείο του Κανονισμού και ουσιαστικά δημιουργεί έδαφος για παροχή μη ελεγκτικών υπηρεσιών σε επίπεδα υψηλότερα του 70%.
Υπό αυτές τις συνθήκες θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν η Επιτροπή Λογιστικής Τυποποίησης έχει πραγματοποιήσει ελέγχους για το αν και κατά πόσο εφαρμόζονται ακόμα και οι χαλαρές διατάξεις που η ίδια θεσπίζει από τις εταιρίες και ειδικά τις εισηγμένες. Βέβαια μπορεί να ισχυριστεί ότι χρειάζεται να εκδοθούν οι οικονομικές καταστάσεις του 2018 δεδομένου ότι η οδηγία της εκδόθηκε μόλις στις 26 Οκτωβρίου του 2018.
Γεγονός είναι πάντως ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μη εισηγμένων εταιριών δεν παρέχει στοιχεία για τις μη ελεγκτικές υπηρεσίες από τους ορκωτούς ελεγκτές.
Νίκος Καρούτζος
nkaroutzos@gmail.com
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών