H Τουρκία, σταθερά εδώ και χρόνια, διευρύνει το πεδίο των διεκδικήσεων της, με τις γκρίζες ζώνες, την αποστρατιωτικοποίηση, την διχοτόμηση της Κύπρου, τόνισε ο Μιχ. Κατρίνης
Στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής επικέντρωσε την παρέμβασή του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Μιχάλης Κατρίνης, στο συνέδριο «Olympia Forum IV», που διεξάγεται στο συνεδριακό κέντρο της Ολυμπιακής Ακαδημίας στην Αρχαία Ολυμπία.
Ο κ. Κατρίνης σημείωσε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περιοχή κομβικής και στρατηγικής σημασίας, τονίζοντας πως «όλα όσα συμβαίνουν δεν αφορούν μόνον εμάς, καθώς έκδηλο είναι το ενδιαφέρον εταίρων αλλά και των ευρύτερων υπερεθνικών συμμαχιών στις οποίες συμμετέχει η χώρα μας».
Προσέθεσε ωστόσο, ότι «ευθύνη του πολιτικού συστήματος είναι να καταστήσει απόλυτα επωφελή για τα εθνικά μας συμφέροντα τη συμμετοχή σε αυτές τις συμμαχίες».
Αναφερόμενος στον ελληνοτουρκικό διάλογο, σημείωσε ότι «ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε», προσθέτοντας όμως ότι «ο διάλογος επιβάλλεται, τα κανάλια της διπλωματίας πρέπει να είναι πάντα ανοιχτά.
Ωστόσο πρέπει να καταστεί σαφές ότι πεδίο διαλόγου δεν υφίσταται όταν το ένα μέρος αμφισβητεί την ισχύ Διεθνών Συνθηκών και των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου ή εγείρει διεκδικήσεις που συνιστούν αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων».
Τόνισε επίσης ότι «είναι σαφές ότι δεν υπάρχουν ελληνοτουρκικές διαφορές όπως τις ορίζει η Τουρκία. Αν δεχθούμε να τις συζητήσουμε σημαίνει την de facto αποδοχή και νομιμοποίηση τους. Μάλιστα, η Τουρκία έχει συνδέσει το ζήτημα της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου με το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης».
«Η Ελλάδα» υπογράμμισε ο κ. Κατρίνης, «δεν απεμπολεί το δικαίωμα της προβολής νόμιμης άμυνας από τη στιγμή που εμπράκτως απειλείται και από τη στιγμή που της δίνει αυτό το δικαίωμα το άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ».
«Και θέλω να υπενθυμίσω», πρόσθεσε, «ότι η Ελλάδα το 1994, με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου, εξαίρεσε από την αρμοδιότητα του Διεθνούς Δικαστηρίου οποιαδήποτε διαφορά συνδέεται με "στρατιωτικές δραστηριότητες και μέτρα για την προστασία της κυριαρχίας και της εδαφικής της ακεραιότητας, για σκοπούς εθνικής άμυνας, καθώς και για την προστασία της εθνικής της ασφάλειας".
Συνεπώς δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει ελληνική κυβέρνηση που θα αποδεχθεί στο πεδίο του διαλόγου να συζητηθούν θέματα που σχετίζονται με τις ανιστόρητες τουρκικές διεκδικήσεις».
Ο κ. Κατρίνης επεσήμανε ότι «πάγια θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι ότι η μόνη ελληνοτουρκική διαφορά που αναγνωρίζουμε, είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ και αυτή επιλύεται με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, που όμως δεν τους αναγνωρίζει η Τουρκία».
Πρόσθεσε επίσης, ότι «η Τουρκία, σταθερά εδώ και χρόνια, διευρύνει το πεδίο των διεκδικήσεων της, με τις γκρίζες ζώνες, την αποστρατιωτικοποίηση, την διχοτόμηση της Κύπρου και υπογράμμισε ότι η όποια σκέψη διαχωρισμού του Κυπριακού από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν είναι μόνο ανιστόρητη».
Καταλήγοντας, ο κ. Κατρίνης υπογράμμισε ότι «ο γεωπολιτικός ρόλος της χώρας στη νέα εποχή συνδέεται με τη διαμόρφωση μιας εθνικής στρατηγικής που υπερβαίνει κατά πολύ τον τετραετή πολιτικό κύκλο της θητείας μιας κυβέρνησης».
Και σημείωσε:
«Αυτό, πολύ φοβάμαι, ότι λίγοι το αντιλαμβάνονται. Αρκετοί θεωρούν την άσκηση εξωτερικής πολιτικής ως προσωπική τους υπόθεση. Εξαρτάται, όμως, και από την εγκατάλειψη φοβικών συνδρόμων, από την οικοδόμηση μιας νέας εθνικής αυτοπεποίθησης.
Απαιτείται εθνική συνεννόηση και εθνική ενότητα για όλα αυτά».
www.bankingnews.gr
Ο κ. Κατρίνης σημείωσε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περιοχή κομβικής και στρατηγικής σημασίας, τονίζοντας πως «όλα όσα συμβαίνουν δεν αφορούν μόνον εμάς, καθώς έκδηλο είναι το ενδιαφέρον εταίρων αλλά και των ευρύτερων υπερεθνικών συμμαχιών στις οποίες συμμετέχει η χώρα μας».
Προσέθεσε ωστόσο, ότι «ευθύνη του πολιτικού συστήματος είναι να καταστήσει απόλυτα επωφελή για τα εθνικά μας συμφέροντα τη συμμετοχή σε αυτές τις συμμαχίες».
Αναφερόμενος στον ελληνοτουρκικό διάλογο, σημείωσε ότι «ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε», προσθέτοντας όμως ότι «ο διάλογος επιβάλλεται, τα κανάλια της διπλωματίας πρέπει να είναι πάντα ανοιχτά.
Ωστόσο πρέπει να καταστεί σαφές ότι πεδίο διαλόγου δεν υφίσταται όταν το ένα μέρος αμφισβητεί την ισχύ Διεθνών Συνθηκών και των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου ή εγείρει διεκδικήσεις που συνιστούν αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων».
Τόνισε επίσης ότι «είναι σαφές ότι δεν υπάρχουν ελληνοτουρκικές διαφορές όπως τις ορίζει η Τουρκία. Αν δεχθούμε να τις συζητήσουμε σημαίνει την de facto αποδοχή και νομιμοποίηση τους. Μάλιστα, η Τουρκία έχει συνδέσει το ζήτημα της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου με το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης».
«Η Ελλάδα» υπογράμμισε ο κ. Κατρίνης, «δεν απεμπολεί το δικαίωμα της προβολής νόμιμης άμυνας από τη στιγμή που εμπράκτως απειλείται και από τη στιγμή που της δίνει αυτό το δικαίωμα το άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ».
«Και θέλω να υπενθυμίσω», πρόσθεσε, «ότι η Ελλάδα το 1994, με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου, εξαίρεσε από την αρμοδιότητα του Διεθνούς Δικαστηρίου οποιαδήποτε διαφορά συνδέεται με "στρατιωτικές δραστηριότητες και μέτρα για την προστασία της κυριαρχίας και της εδαφικής της ακεραιότητας, για σκοπούς εθνικής άμυνας, καθώς και για την προστασία της εθνικής της ασφάλειας".
Συνεπώς δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει ελληνική κυβέρνηση που θα αποδεχθεί στο πεδίο του διαλόγου να συζητηθούν θέματα που σχετίζονται με τις ανιστόρητες τουρκικές διεκδικήσεις».
Ο κ. Κατρίνης επεσήμανε ότι «πάγια θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι ότι η μόνη ελληνοτουρκική διαφορά που αναγνωρίζουμε, είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ και αυτή επιλύεται με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, που όμως δεν τους αναγνωρίζει η Τουρκία».
Πρόσθεσε επίσης, ότι «η Τουρκία, σταθερά εδώ και χρόνια, διευρύνει το πεδίο των διεκδικήσεων της, με τις γκρίζες ζώνες, την αποστρατιωτικοποίηση, την διχοτόμηση της Κύπρου και υπογράμμισε ότι η όποια σκέψη διαχωρισμού του Κυπριακού από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν είναι μόνο ανιστόρητη».
Καταλήγοντας, ο κ. Κατρίνης υπογράμμισε ότι «ο γεωπολιτικός ρόλος της χώρας στη νέα εποχή συνδέεται με τη διαμόρφωση μιας εθνικής στρατηγικής που υπερβαίνει κατά πολύ τον τετραετή πολιτικό κύκλο της θητείας μιας κυβέρνησης».
Και σημείωσε:
«Αυτό, πολύ φοβάμαι, ότι λίγοι το αντιλαμβάνονται. Αρκετοί θεωρούν την άσκηση εξωτερικής πολιτικής ως προσωπική τους υπόθεση. Εξαρτάται, όμως, και από την εγκατάλειψη φοβικών συνδρόμων, από την οικοδόμηση μιας νέας εθνικής αυτοπεποίθησης.
Απαιτείται εθνική συνεννόηση και εθνική ενότητα για όλα αυτά».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών