Johns Hopkins University: Στην έλλειψη αποταμιεύσεων οφείλεται το εμπορικό εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, μαζί με πολλούς άλλους, έχει μια απτή εικόνα για το διεθνές εμπόριο, ιδιαίτερα για το εξωτερικό ισοζύγιο των ΗΠΑ.
Πιστεύουν ότι το έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου είναι μια «ασθένεια» που προκαλείται από χώρες που χειραγωγούν τα νομίσματά τους, επιβάλλουν δασμούς, κλέβουν πνευματική ιδιοκτησία και ασκούν αθέμιτες εμπορικές πρακτικές.
Ο πρόεδρος Trump και οι οπαδοί του θεωρούν ότι οι ΗΠΑ είναι θύματα ξένων χωρών.
Αυτή η μερκαντιλιστική άποψη του διεθνούς εμπορίου και του εμπορικού ισοζυγίου είναι λάθος.
Το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο των ΗΠΑ δεν αποτελεί «πρόβλημα» ούτε προκαλείται από ξένες χώρες που ασκούν αρνητικές δραστηριότητες.
Το αρνητικό εξωτερικό εμπορικό ισοζύγιο των ΗΠΑ, το οποίο η χώρα έχει καταγράψει κάθε χρόνο από το 1975, «πραγματοποιείται στις ΗΠΑ» - ως αποτέλεσμα της έλλειψης αποταμιεύσεων.
Οι χώρες που αντιμετωπίζουν ελλείμματα εξωτερικού ισοζυγίου πρέπει να τις χρηματοδοτούν με δανεισμό από χώρες που διαθέτουν πλεόνασμα εξωτερικού ισοζυγίου.
Είναι το χάσμα μεταξύ των αποταμιεύσεων μιας χώρας (διαβάστε: έσοδα, μείον την κατανάλωση) και των εγχώριων επενδύσεων που καθοδηγούν και καθορίζουν το εξωτερικό της ισοζύγιο.
Το γεγονός αυτό μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί με τη μελέτη της ταυτότητας εξοικονόμησης-επενδύσεων:
CA = Sprivate - Ιδιωτικό + Δημόσιο - Ιδιωτικό,
όπου το CA είναι το υπόλοιπο του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, το Sprivate είναι ιδιωτική αποταμίευση, το ιδιωτικό είναι ιδιωτικές εγχώριες επενδυτικές δαπάνες, το δημόσιο είναι κρατική αποταμίευση και το δημόσιο είναι εγχώριες κρατικές επενδυτικές δαπάνες.
Με αυτή τη μορφή, το Sprivate-Iprivate είναι το χάσμα εξοικονόμησης-επένδυσης για τον ιδιωτικό τομέα και το Sprivate-Ipublic είναι το χάσμα εξοικονόμησης-επενδύσεων για τον κυβερνητικό τομέα.
Πρώτον, το εθνικό χάσμα στις επενδύσεις αποταμίευσης καθορίζει το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Τόσο ο δημόσιος όσο και ο ιδιωτικός τομέας συμβάλλουν στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μέσω των αντίστοιχων κενών στις επενδυτικές αποταμιεύσεις.
Το ισοζύγιο του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών είναι το άθροισμα του ιδιωτικού κενού αποταμιεύσεων-επενδύσεων και του δημόσιου χάσματος των επενδύσεων-αποταμιεύσεων.
Ως εκ τούτου, το εξωτερικό έλλειμμα των ΗΠΑ αντικατοπτρίζει αυτό που συμβαίνει στην εγχώρια οικονομία των ΗΠΑ.
Αυτό ισχύει για κάθε χώρα, ακόμη και για χώρες με σημαντικά εξωτερικά πλεονάσματα.
Το παρακάτω διάγραμμα, το οποίο συμμορφώνεται με την ταυτότητα εξοικονόμησης-επενδύσεων, το καθιστά σαφές.
Οι ΗΠΑ παρουσιάζουν έλλειψη αποταμιεύσεων και αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών που αντικατοπτρίζει το αρνητικό κενό αποταμίευσης-επένδυσης.
Η Ιαπωνία και η Κίνα παρουσιάζουν πλεονάσματα αποταμίευσης και οι δύο τρέχουν τα πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών που αντανακλούν τα θετικά τους χάσματα στις επενδύσεις τους.
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει εκ νέου ότι τα δεδομένα των ΗΠΑ υποστηρίζουν τη σημαντική ταυτότητα εξοικονόμησης-επενδύσεων.
Το αθροιστικό έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών που έχουν καταφέρει οι ΗΠΑ από το 1973 είναι 11,488 τρισεκατομμύρια δολάρια και το ποσό με το οποίο οι συνολικές αποταμιεύσεις δεν πληρούν τις επενδύσεις είναι 11,417 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Αλλά, αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας.
Υπάρχουν διαθέσιμα αναλυτικά στοιχεία των ΗΠΑ που μας επιτρέπουν να υπολογίσουμε τόσο τις ιδιωτικές όσο και τις κρατικές συνεισφορές στο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των ΗΠΑ.
Όπως φαίνεται στον πίνακα, ο ιδιωτικός τομέας των ΗΠΑ δημιουργεί πλεόνασμα αποταμιεύσεων - δηλαδή, η ιδιωτική αποταμίευση υπερβαίνει τις ιδιωτικές εγχώριες επενδύσεις - έτσι μειώνει (συμβάλλει αρνητικά) στο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε έντονη αντίθεση με τον ιδιωτικό τομέα, ενώ η κυβέρνηση αντιπροσωπεύει σωρευτική έλλειψη αποταμιεύσεων - δηλαδή οι εγχώριες επενδύσεις της κυβέρνησης υπερβαίνουν τις κρατικές αποταμιεύσεις, με αποτέλεσμα τα δημοσιονομικά ελλείμματα - που είναι σχεδόν διπλάσιο του μεγέθους του πλεονάσματος του ιδιωτικού τομέα.
Είναι σαφές ότι το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των ΗΠΑ οδηγείται από τα δημοσιονομικά ελλείμματα της κυβέρνησης (ομοσπονδιακά και κρατικά και δημοτικά).
Χωρίς το μεγάλο σωρευτικό πλεόνασμα του ιδιωτικού τομέα, το σωρευτικό έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των ΗΠΑ από το 1973 θα είναι σχεδόν διπλάσιο από αυτό που έχει καταγραφεί.
Η απλή συνέπεια αυτής της ανάλυσης είναι ότι ο Πρόεδρος Trump μπορεί να επιτίθεται στις χώρες που χαρακτηρίζει ως «άδικους εμπόρους» και να επιβάλει όλους τους περιορισμούς στους εμπορικούς εταίρους που επιθυμεί η καρδιά του, αλλά δεν θα αλλάξει το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των ΗΠΑ είναι αποκλειστικά συνάρτηση της έλλειψης αποταμιεύσεων στις ΗΠΑ, στην οποία το δημοσιονομικό έλλειμμα της κυβέρνησης είναι ο παροιμιώδης ελέφαντας στην αίθουσα.
Και πώς χρηματοδοτείται το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών;
Λοιπόν, αποδεικνύεται ότι οι ξένες χώρες που δημιουργούν πλεονάσματα αποταμίευσης και πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών χρηματοδοτούν τα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών των ΗΠΑ.
Επομένως, είναι σαφές ότι τα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα περισσότερο από ένα μέτρο του διεθνούς εμπορίου αποταμιεύσεων.
Πράγματι, εάν τα δημοσιονομικά ελλείμματα δεν αντισταθμιστούν από την αύξηση της ιδιωτικής αποταμίευσης σε σχέση με τις ιδιωτικές επενδύσεις, οι αυξήσεις του ελλείμματος του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού θα μετατραπούν σε μεγαλύτερα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών.
Έτσι, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των Η.Π.Α. δεν θα συνεχίσει να γίνεται μόνο στα καλά παλιά αμερικανικά αμερικάνικα αμερικανικά αμερικάνικα, αλλά θα διευρυνθεί σε μεγάλο βαθμό από τον ίδιο τον Πρόεδρο Trump.
Τα καλά νέα, ωστόσο, είναι ότι οι ΗΠΑ ήταν σε θέση να χρηματοδοτήσουν το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών με σχετικά ευκολία.
Πράγματι, οι ξένες χώρες είναι περισσότερο από πρόθυμες να τοποθετήσουν τις αποταμιεύσεις τους σε περιουσιακά στοιχεία σε δολάρια ΗΠΑ.
Το επίπεδο του οικονομικού αναλφαβητισμού που περιβάλλει τον περίεργο κόσμο της διεθνούς εμπορικής πολιτικής είναι εκπληκτικό.
Τώρα έχουμε αδιάσειστα επιχειρήματα και αποδεικτικά στοιχεία για να εξηγήσουμε γιατί η εξωτερική ισορροπία μιας χώρας καθορίζεται εσωτερικά και όχι από αλλοδαπούς.
Όπως δείχνει το ιστορικό της εμπορικής πολιτικής, είναι δύσκολο να αλλάξουμε τις ψευδείς πεποιθήσεις με τα γεγονότα.
Όμως, τώρα έχουμε ακόμη πιο καταδικαστικά στοιχεία για να αντικρούσουμε τις ψευδείς πεποιθήσεις από ποτέ άλλοτε.
www.bankingnews.gr
Πιστεύουν ότι το έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου είναι μια «ασθένεια» που προκαλείται από χώρες που χειραγωγούν τα νομίσματά τους, επιβάλλουν δασμούς, κλέβουν πνευματική ιδιοκτησία και ασκούν αθέμιτες εμπορικές πρακτικές.
Ο πρόεδρος Trump και οι οπαδοί του θεωρούν ότι οι ΗΠΑ είναι θύματα ξένων χωρών.
Αυτή η μερκαντιλιστική άποψη του διεθνούς εμπορίου και του εμπορικού ισοζυγίου είναι λάθος.
Το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο των ΗΠΑ δεν αποτελεί «πρόβλημα» ούτε προκαλείται από ξένες χώρες που ασκούν αρνητικές δραστηριότητες.
Το αρνητικό εξωτερικό εμπορικό ισοζύγιο των ΗΠΑ, το οποίο η χώρα έχει καταγράψει κάθε χρόνο από το 1975, «πραγματοποιείται στις ΗΠΑ» - ως αποτέλεσμα της έλλειψης αποταμιεύσεων.
Οι χώρες που αντιμετωπίζουν ελλείμματα εξωτερικού ισοζυγίου πρέπει να τις χρηματοδοτούν με δανεισμό από χώρες που διαθέτουν πλεόνασμα εξωτερικού ισοζυγίου.
Είναι το χάσμα μεταξύ των αποταμιεύσεων μιας χώρας (διαβάστε: έσοδα, μείον την κατανάλωση) και των εγχώριων επενδύσεων που καθοδηγούν και καθορίζουν το εξωτερικό της ισοζύγιο.
Το γεγονός αυτό μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί με τη μελέτη της ταυτότητας εξοικονόμησης-επενδύσεων:
CA = Sprivate - Ιδιωτικό + Δημόσιο - Ιδιωτικό,
όπου το CA είναι το υπόλοιπο του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, το Sprivate είναι ιδιωτική αποταμίευση, το ιδιωτικό είναι ιδιωτικές εγχώριες επενδυτικές δαπάνες, το δημόσιο είναι κρατική αποταμίευση και το δημόσιο είναι εγχώριες κρατικές επενδυτικές δαπάνες.
Με αυτή τη μορφή, το Sprivate-Iprivate είναι το χάσμα εξοικονόμησης-επένδυσης για τον ιδιωτικό τομέα και το Sprivate-Ipublic είναι το χάσμα εξοικονόμησης-επενδύσεων για τον κυβερνητικό τομέα.
Πρώτον, το εθνικό χάσμα στις επενδύσεις αποταμίευσης καθορίζει το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Τόσο ο δημόσιος όσο και ο ιδιωτικός τομέας συμβάλλουν στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μέσω των αντίστοιχων κενών στις επενδυτικές αποταμιεύσεις.
Το ισοζύγιο του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών είναι το άθροισμα του ιδιωτικού κενού αποταμιεύσεων-επενδύσεων και του δημόσιου χάσματος των επενδύσεων-αποταμιεύσεων.
Ως εκ τούτου, το εξωτερικό έλλειμμα των ΗΠΑ αντικατοπτρίζει αυτό που συμβαίνει στην εγχώρια οικονομία των ΗΠΑ.
Αυτό ισχύει για κάθε χώρα, ακόμη και για χώρες με σημαντικά εξωτερικά πλεονάσματα.
Το παρακάτω διάγραμμα, το οποίο συμμορφώνεται με την ταυτότητα εξοικονόμησης-επενδύσεων, το καθιστά σαφές.
Οι ΗΠΑ παρουσιάζουν έλλειψη αποταμιεύσεων και αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών που αντικατοπτρίζει το αρνητικό κενό αποταμίευσης-επένδυσης.
Η Ιαπωνία και η Κίνα παρουσιάζουν πλεονάσματα αποταμίευσης και οι δύο τρέχουν τα πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών που αντανακλούν τα θετικά τους χάσματα στις επενδύσεις τους.
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει εκ νέου ότι τα δεδομένα των ΗΠΑ υποστηρίζουν τη σημαντική ταυτότητα εξοικονόμησης-επενδύσεων.
Το αθροιστικό έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών που έχουν καταφέρει οι ΗΠΑ από το 1973 είναι 11,488 τρισεκατομμύρια δολάρια και το ποσό με το οποίο οι συνολικές αποταμιεύσεις δεν πληρούν τις επενδύσεις είναι 11,417 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Αλλά, αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας.
Υπάρχουν διαθέσιμα αναλυτικά στοιχεία των ΗΠΑ που μας επιτρέπουν να υπολογίσουμε τόσο τις ιδιωτικές όσο και τις κρατικές συνεισφορές στο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των ΗΠΑ.
Όπως φαίνεται στον πίνακα, ο ιδιωτικός τομέας των ΗΠΑ δημιουργεί πλεόνασμα αποταμιεύσεων - δηλαδή, η ιδιωτική αποταμίευση υπερβαίνει τις ιδιωτικές εγχώριες επενδύσεις - έτσι μειώνει (συμβάλλει αρνητικά) στο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε έντονη αντίθεση με τον ιδιωτικό τομέα, ενώ η κυβέρνηση αντιπροσωπεύει σωρευτική έλλειψη αποταμιεύσεων - δηλαδή οι εγχώριες επενδύσεις της κυβέρνησης υπερβαίνουν τις κρατικές αποταμιεύσεις, με αποτέλεσμα τα δημοσιονομικά ελλείμματα - που είναι σχεδόν διπλάσιο του μεγέθους του πλεονάσματος του ιδιωτικού τομέα.
Είναι σαφές ότι το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των ΗΠΑ οδηγείται από τα δημοσιονομικά ελλείμματα της κυβέρνησης (ομοσπονδιακά και κρατικά και δημοτικά).
Χωρίς το μεγάλο σωρευτικό πλεόνασμα του ιδιωτικού τομέα, το σωρευτικό έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των ΗΠΑ από το 1973 θα είναι σχεδόν διπλάσιο από αυτό που έχει καταγραφεί.
Η απλή συνέπεια αυτής της ανάλυσης είναι ότι ο Πρόεδρος Trump μπορεί να επιτίθεται στις χώρες που χαρακτηρίζει ως «άδικους εμπόρους» και να επιβάλει όλους τους περιορισμούς στους εμπορικούς εταίρους που επιθυμεί η καρδιά του, αλλά δεν θα αλλάξει το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των ΗΠΑ είναι αποκλειστικά συνάρτηση της έλλειψης αποταμιεύσεων στις ΗΠΑ, στην οποία το δημοσιονομικό έλλειμμα της κυβέρνησης είναι ο παροιμιώδης ελέφαντας στην αίθουσα.
Και πώς χρηματοδοτείται το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών;
Λοιπόν, αποδεικνύεται ότι οι ξένες χώρες που δημιουργούν πλεονάσματα αποταμίευσης και πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών χρηματοδοτούν τα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών των ΗΠΑ.
Επομένως, είναι σαφές ότι τα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα περισσότερο από ένα μέτρο του διεθνούς εμπορίου αποταμιεύσεων.
Πράγματι, εάν τα δημοσιονομικά ελλείμματα δεν αντισταθμιστούν από την αύξηση της ιδιωτικής αποταμίευσης σε σχέση με τις ιδιωτικές επενδύσεις, οι αυξήσεις του ελλείμματος του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού θα μετατραπούν σε μεγαλύτερα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών.
Έτσι, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των Η.Π.Α. δεν θα συνεχίσει να γίνεται μόνο στα καλά παλιά αμερικανικά αμερικάνικα αμερικανικά αμερικάνικα, αλλά θα διευρυνθεί σε μεγάλο βαθμό από τον ίδιο τον Πρόεδρο Trump.
Τα καλά νέα, ωστόσο, είναι ότι οι ΗΠΑ ήταν σε θέση να χρηματοδοτήσουν το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών με σχετικά ευκολία.
Πράγματι, οι ξένες χώρες είναι περισσότερο από πρόθυμες να τοποθετήσουν τις αποταμιεύσεις τους σε περιουσιακά στοιχεία σε δολάρια ΗΠΑ.
Το επίπεδο του οικονομικού αναλφαβητισμού που περιβάλλει τον περίεργο κόσμο της διεθνούς εμπορικής πολιτικής είναι εκπληκτικό.
Τώρα έχουμε αδιάσειστα επιχειρήματα και αποδεικτικά στοιχεία για να εξηγήσουμε γιατί η εξωτερική ισορροπία μιας χώρας καθορίζεται εσωτερικά και όχι από αλλοδαπούς.
Όπως δείχνει το ιστορικό της εμπορικής πολιτικής, είναι δύσκολο να αλλάξουμε τις ψευδείς πεποιθήσεις με τα γεγονότα.
Όμως, τώρα έχουμε ακόμη πιο καταδικαστικά στοιχεία για να αντικρούσουμε τις ψευδείς πεποιθήσεις από ποτέ άλλοτε.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών