Ο πολιτικός κίνδυνος είναι δύσκολο να προβλεφθεί
Τον κώδωνα του κινδύνου για τους γεωπολιτικούς και στρατηγικούς κινδύνους κρούει νέα ανάλυση των Financial Times, εφιστώντας την προσοχή στους επενδυτές για την υποτίμηση του πραγματικού ρίσκου που αναλαμβάνουν σε χώρες που τα αυταρχικά καθεστώτα επικρατούν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σύμφωνα με την ανάλυση, στο σημερινό διεθνές περιβάλλον, οι επενδυτές θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για το "χειρότερο" σενάριο.
Ο πολιτικός κίνδυνος είναι τώρα πιο σύνθετος και πολυδιάστατος, απαιτώντας ευρύτερη ανάλυση της πολιτικής.
Επιπλέον, οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι έχουν αυξηθεί λόγω των τρεχουσών διεθνών παγκόσμιων συνθηκών.
Ο πολιτικός κίνδυνος είναι δύσκολο να προβλεφθεί.
Νέα μελέτη για την πορεία των Εθνών των συγγραφέων Daron Acemoglu και James Robinson μιλά για "κρίσιμες περιστάσεις" στην ιστορία, όταν η κοινωνική, η πολιτική και η θεσμική πορεία της χώρας διακόπτεται.
Συνήθως, χρειάζεται μια δυνατή κρίσιμη καμπή για την αξιολόγηση του κρίσιμου επιπέδου που βρίσκεται ο πολιτικός κίνδυνος.
Αυτή ήταν για παράδειγμα η ανατροπή της μακροχρόνιας δικτατορίας στην Τυνησία, την Αίγυπτο και τη Λιβύη το 2011.
Οι αναλυτές αν και κατανοούσαν ότι τα καθεστώτα αυτά ήταν μη βιώσιμα, σκιαγραφούσαν τους κινδύνους που μπορούσαν να προκαλέσουν οι πτώσεις, καθώς θα δημιουργούσαν ένα κενό εξουσίας που θα οδηγούσε σε βαθιές εμφύλιες συγκρούσεις.
Σε άλλη ανάλυση, αυτή των Ian Bremmer και Preston Keat υποστηρίζεται ότι αν και υπήρχαν διαφωνίες για τη σύνδεση της ρωσικής επανάστασης το 1917 και της μετέπειτα χρεοκοπίας, δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι ήταν τυχαία και απροσδόκητα γεγονότα.
Οι Βρετανοί γνώριζαν ότι οι Γερμανοί χρηματοδοτούσαν τους Μπολσεβίκους και οι Ρώσοι ήξεραν ότι ο Λένιν θα αποδεικνυόταν απειλή.
Παράλληλα, η αυταρέσκεια της ευρωπαϊκής ελίτ, οδήγησε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, η ρωσική χρεοκοπία του Αυγούστου του 1998, οδήγησε του Ευρωπαίους να στηρίξουν την χώρα εκείνο το καλοκαίρι, υποτιμώντας την διαφάνεια των θεσμών της Ρωσίας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, υποτιμήθηκαν οι γεωπολιτικοί και στρατηγικοί κίνδυνοι, φτάνοντας στο σήμερα, όπου η Ουκρανία έχει γίνει θέατρο τακτικισμών και γεωπολιτικών συγκρούσεων.
Στα γεγονότα αυτά θα πρέπει να προστεθούν και εκείνα στη Συρία, καθώς και η αύξηση του κινδύνου τρομοκρατικής απειλής, τα οποία μπορούν να συνδεθούν αν τα δει κανείς στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.
Οι Financial Times ωστόσο αναφέρουν ότι αν και ο πολιτικός κίνδυνος φαίνεται ότι δεν είναι υψηλός, οι ΗΠΑ πρέπει να παλέψει με τα αδιέξοδα του Κογκρέσου και την επιδείνωση της κατανομής του εισοδήματος.
Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ αντιμετωπίζουν την υψηλή ανεργία των νέων και την άνοδο ξενοφοβικών και των υποστηρικτών του προστατευτισμού.
Επίσης, οι Σκωτσέζοι έκαναν δημοψήφισμα με θέμα την ανεξαρτησία τους και το ίδιο ετοιμάζονται να κάνουν σε δύο μήνες οι Καταλανοί.
Σε αυτό το πλαίσιο οι γεωπολιτικοί και στρατηγικοί κίνδυνοι όταν παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, τείνουν να είναι υποτιμημένοι από τις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Οι θεσμικές αδυναμίες εξακολουθούν να υφίστανται λόγω των πολιτικοκοινωνικών ρήξεων.
Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν την Αργεντινή και την Ταϊλάνδη, τις χώρες της νότιας Ευρώπης, όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ελλάδα, και την Τουρκία.
Οι πλούσιες σε πόρους αναπτυσσόμενες χώρες συχνά έχουν ολιγαρχικές και αυταρχικές δομές πολιτικής.
Η κρατική εξουσία βασίζεται στον έλεγχο των ζωτικών πόρων, όπως με τις βασιλικές οικογένειες του Κόλπου, ή μια περιορισμένη ελίτ, όπως φαίνεται στην κεντρική Ασία.
Αυτό ενισχύει τη διαφθορά, την έλλειψη διαφάνειας και τους κινδύνους που συνδέονται με την διαδοχή ηγεσίας.
'Ετσι, οι διεθνείς επενδυτές αντιμετωπίζουν σήμερα ένα ευρύτερο φάσμα των πολιτικών κινδύνων από ό, τι στη δεκαετία του 1960 και του 1970, καταλήγει η ανάλυση των Financial Times.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με την ανάλυση, στο σημερινό διεθνές περιβάλλον, οι επενδυτές θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για το "χειρότερο" σενάριο.
Ο πολιτικός κίνδυνος είναι τώρα πιο σύνθετος και πολυδιάστατος, απαιτώντας ευρύτερη ανάλυση της πολιτικής.
Επιπλέον, οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι έχουν αυξηθεί λόγω των τρεχουσών διεθνών παγκόσμιων συνθηκών.
Ο πολιτικός κίνδυνος είναι δύσκολο να προβλεφθεί.
Νέα μελέτη για την πορεία των Εθνών των συγγραφέων Daron Acemoglu και James Robinson μιλά για "κρίσιμες περιστάσεις" στην ιστορία, όταν η κοινωνική, η πολιτική και η θεσμική πορεία της χώρας διακόπτεται.
Συνήθως, χρειάζεται μια δυνατή κρίσιμη καμπή για την αξιολόγηση του κρίσιμου επιπέδου που βρίσκεται ο πολιτικός κίνδυνος.
Αυτή ήταν για παράδειγμα η ανατροπή της μακροχρόνιας δικτατορίας στην Τυνησία, την Αίγυπτο και τη Λιβύη το 2011.
Οι αναλυτές αν και κατανοούσαν ότι τα καθεστώτα αυτά ήταν μη βιώσιμα, σκιαγραφούσαν τους κινδύνους που μπορούσαν να προκαλέσουν οι πτώσεις, καθώς θα δημιουργούσαν ένα κενό εξουσίας που θα οδηγούσε σε βαθιές εμφύλιες συγκρούσεις.
Σε άλλη ανάλυση, αυτή των Ian Bremmer και Preston Keat υποστηρίζεται ότι αν και υπήρχαν διαφωνίες για τη σύνδεση της ρωσικής επανάστασης το 1917 και της μετέπειτα χρεοκοπίας, δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι ήταν τυχαία και απροσδόκητα γεγονότα.
Οι Βρετανοί γνώριζαν ότι οι Γερμανοί χρηματοδοτούσαν τους Μπολσεβίκους και οι Ρώσοι ήξεραν ότι ο Λένιν θα αποδεικνυόταν απειλή.
Παράλληλα, η αυταρέσκεια της ευρωπαϊκής ελίτ, οδήγησε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, η ρωσική χρεοκοπία του Αυγούστου του 1998, οδήγησε του Ευρωπαίους να στηρίξουν την χώρα εκείνο το καλοκαίρι, υποτιμώντας την διαφάνεια των θεσμών της Ρωσίας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, υποτιμήθηκαν οι γεωπολιτικοί και στρατηγικοί κίνδυνοι, φτάνοντας στο σήμερα, όπου η Ουκρανία έχει γίνει θέατρο τακτικισμών και γεωπολιτικών συγκρούσεων.
Στα γεγονότα αυτά θα πρέπει να προστεθούν και εκείνα στη Συρία, καθώς και η αύξηση του κινδύνου τρομοκρατικής απειλής, τα οποία μπορούν να συνδεθούν αν τα δει κανείς στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.
Οι Financial Times ωστόσο αναφέρουν ότι αν και ο πολιτικός κίνδυνος φαίνεται ότι δεν είναι υψηλός, οι ΗΠΑ πρέπει να παλέψει με τα αδιέξοδα του Κογκρέσου και την επιδείνωση της κατανομής του εισοδήματος.
Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ αντιμετωπίζουν την υψηλή ανεργία των νέων και την άνοδο ξενοφοβικών και των υποστηρικτών του προστατευτισμού.
Επίσης, οι Σκωτσέζοι έκαναν δημοψήφισμα με θέμα την ανεξαρτησία τους και το ίδιο ετοιμάζονται να κάνουν σε δύο μήνες οι Καταλανοί.
Σε αυτό το πλαίσιο οι γεωπολιτικοί και στρατηγικοί κίνδυνοι όταν παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, τείνουν να είναι υποτιμημένοι από τις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Οι θεσμικές αδυναμίες εξακολουθούν να υφίστανται λόγω των πολιτικοκοινωνικών ρήξεων.
Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν την Αργεντινή και την Ταϊλάνδη, τις χώρες της νότιας Ευρώπης, όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ελλάδα, και την Τουρκία.
Οι πλούσιες σε πόρους αναπτυσσόμενες χώρες συχνά έχουν ολιγαρχικές και αυταρχικές δομές πολιτικής.
Η κρατική εξουσία βασίζεται στον έλεγχο των ζωτικών πόρων, όπως με τις βασιλικές οικογένειες του Κόλπου, ή μια περιορισμένη ελίτ, όπως φαίνεται στην κεντρική Ασία.
Αυτό ενισχύει τη διαφθορά, την έλλειψη διαφάνειας και τους κινδύνους που συνδέονται με την διαδοχή ηγεσίας.
'Ετσι, οι διεθνείς επενδυτές αντιμετωπίζουν σήμερα ένα ευρύτερο φάσμα των πολιτικών κινδύνων από ό, τι στη δεκαετία του 1960 και του 1970, καταλήγει η ανάλυση των Financial Times.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών