Ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan ακολουθεί παρόμοια πορεία με τους Ayatollah του Ιράν, σημειώνει ο σοκ ο γνωστός αναλυτής Michael Rubin.
Ο τρέχων πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, που έχει τις ρίζες του σε δεκαετίες εντάσεων και διαφορών, θα μπορούσε να αποτελέσει μια «πρόβα πολέμου» για μια μελλοντική σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, σημειώνει σε ανάλυση σοκ ο γνωστός αναλυτής Michael Rubin.
Ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan ακολουθεί παρόμοια πορεία με τους Ayatollah του Ιράν: επιδιώκει την ανάπτυξη εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας, οικοδομεί ένα πυρηνικό πρόγραμμα υπό το πρόσχημα της πολιτικής χρήσης και δρα ως κρατικός χορηγός τρομοκρατίας, υποστηρίζοντας οργανώσεις όπως η Hamas και η Hezbollah.
Αυτή η πορεία, σε συνδυασμό με τη ρητορική κατά του Ισραήλ, δημιουργεί ένα επικίνδυνο παράλληλο παράδειγμα.
Η Δύση πρέπει να αποφύγει την επανάληψη των διπλωματικών αποτυχιών της απέναντι στο Ιράν, αγνοώντας την ενδεχόμενη απειλή από την Τουρκία, σημειώνει ο Rubin.
Πρόβα πολέμου
Ο πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, δύο χωρών που τις χωρίζουν περισσότερα από 1.600 χιλιόμετρα, αντιπροσωπεύει την αποτυχία άνω των σαράντα ετών διπλωματίας.
Από τη στιγμή που ο Ayatollah Ruhollah Khomeini ξεκίνησε τα συνθήματα «Θάνατος στο Ισραήλ» και ο διάδοχός του Ali Khamenei επανεκκίνησε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν το 1989, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών είχαν προαναγγελθεί — αν όχι καταστεί αναπόφευκτα.
Και οι δύο χώρες είχαν προετοιμαστεί για τα γεγονότα αυτής της εβδομάδας.
Το Ισραήλ έχει διεισδύσει στον μηχανισμό ασφαλείας και άμυνας της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Για την ηγεσία των Φρουρών της Επανάστασης, δεν υπήρχε μέρος να κρυφτούν — ακόμη και ο ίδιος ο Ανώτατος Ηγέτης Ali Khamenei πιθανώς λειτουργεί πλέον με «δανεισμένο χρόνο».
Ενώ ο Khamenei επαίρετο για την ακρίβεια των ιρανικών όπλων, η υποτιθέμενη φετφά του κατά της απόκτησης πυρηνικών όπλων έδινε κάλυψη στους Ιρανούς επιστήμονες για να πράξουν το αντίθετο.
Μια γενιά διπλωματών απέτυχε όχι μόνο λόγω ανικανότητας αλλά επειδή πίστεψαν ευσεβοποθικά ότι οι Ιρανοί «μεταρρυθμιστές» είχαν πραγματική εξουσία και ότι διέφεραν ουσιαστικά ιδεολογικά — και όχι μόνο τακτικά.
Αυτό έκανε τη σημερινή σύγκρουση χειρότερη. Αν είχαν εξαναγκάσει τον Khamenei να «πιει το ποτήρι με το δηλητήριο», όπως είχε πει ο Khomeini το 1988 για να αιτιολογήσει την αποδοχή της εκεχειρίας με τον Saddam Hussein, ίσως ο σημερινός πόλεμος να μην είχε ποτέ ξεσπάσει.
Το πρόβλημα της Τουρκίας
Σύμφωνα με τον Rubin, οι πύραυλοι και τα drones μπορεί να εξακολουθούν να πετούν, αλλά η Δύση ενδέχεται ήδη να επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος, αγνοώντας το γεγονός ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας Recep Tayyip Erdogan οδηγεί τη χώρα του στην ίδια πορεία που ακολούθησαν ο Khomeini και ο Khamenei στο Ιράν.
Ο Erdogan, όπως και οι Ιρανοί ηγέτες, υπερηφανεύεται δημοσίως για την εγχώρια στρατιωτική βιομηχανία της χώρας του.
Και η Τουρκία, όπως και το Ιράν πριν μερικές δεκαετίες, κατασκευάζει πυρηνικό εργοστάσιο σε σεισμογενή περιοχή - υποτίθεται για ηλεκτροπαραγωγή, αλλά στην πράξη πιθανώς ως κάλυψη για ένα μυστικό πυρηνικό πρόγραμμα.
Είτε επισήμως είτε ανεπίσημα, η Τουρκία δρα ως κρατικός χορηγός τρομοκρατίας, όπως ακριβώς το Ιράν στο παρελθόν.
Ο Erdogan δεν έχει ζητήσει ποτέ συγγνώμη για τη στήριξή του στη Hamas - και έχει επιτρέψει σε ηγετικά στελέχη της να σχεδιάζουν επιθέσεις στο Ισραήλ από την ασφαλή βάση τους στην Τουρκία.
Πιο πρόσφατα και διακριτικά, το καθεστώς Erdogan έχει βοηθήσει τη Hezbollah να ξεπλένει χρήμα για να συνεχίσει τη δράση της.
Με λίγα λόγια, καθώς η Ισλαμική Δημοκρατία φθίνει και απειλεί να «ορφανέψει» τη Hamas και τη Hezbollah, ο Erdogan ετοιμάζεται να αναλάβει τον ρόλο του ανάδοχου γονέα τους.
Οι επιθέσεις του Erdogan κατά των Εβραίων και του Ισραήλ — έως και με εκκλήσεις για την εξάλειψή του — θυμίζουν έντονα τις εκκλήσεις του Khomeini και του Khamenei να «σβηστεί το Ισραήλ από τον χάρτη».
Το ερώτημα είναι εάν οι πύραυλοι και τα drones που σήμερα πλήττουν το Τελ Αβίβ και την Τεχεράνη, θα μπορούσαν σε λίγα χρόνια να κατευθυνθούν προς την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα. Και αν τα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένων αμερικανικής κατασκευής μαχητικών, απογειωθούν από τουρκικές βάσεις για να χτυπήσουν το Ισραήλ.
Το ΝΑΤΟ
Η παρουσία της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ περιπλέκει τα πράγματα — αλλά μόνο αν το ΝΑΤΟ θεωρήσει το Ισραήλ επιτιθέμενο και επιλέξει να ενεργοποιήσει το Άρθρο 5. Σε αυτό το σημείο, η απαίτηση συναίνεσης του ΝΑΤΟ θα μπορούσε να λειτουργήσει κατά της Τουρκίας, αν οι ΗΠΑ ασκήσουν το ντε φάκτο βέτο τους.
Ευχή είναι να μη φτάσουμε σε τέτοιο σενάριο, αλλά είναι κρίσιμο να αναγνωριστούν οι πραγματικές φιλοδοξίες του Erdogan και να αντιμετωπιστεί ευθέως το ενδεχόμενο πολέμου Ισραήλ-Τουρκίας, ο οποίος θα ήταν ακόμη πιο καταστροφικός και για τις δύο χώρες από τον τρέχοντα πόλεμο Ισραήλ-Ιράν.
Αντί να αξιολογείται το ΝΑΤΟ με βάση ευσεβείς πόθους, είναι απαραίτητο να εξαναγκαστεί η Τουρκία να απομακρυνθεί από την τωρινή της πορεία, χρησιμοποιώντας αν χρειαστεί κυρώσεις τύπου «Μέγιστης Πίεσης».
Δεν υπάρχει σήμερα ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον Joe Biden που «έσωσε» το Ιράν από την πολιτική Trump και στον ίδιο τον Trump που τώρα αγκαλιάζει και ενισχύει τον Erdogan, παρά το γεγονός ότι αυτός καθιστά ξεκάθαρες τις επικίνδυνες φιλοδοξίες του για την περιοχή.
www.bankingnews.gr
Ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan ακολουθεί παρόμοια πορεία με τους Ayatollah του Ιράν: επιδιώκει την ανάπτυξη εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας, οικοδομεί ένα πυρηνικό πρόγραμμα υπό το πρόσχημα της πολιτικής χρήσης και δρα ως κρατικός χορηγός τρομοκρατίας, υποστηρίζοντας οργανώσεις όπως η Hamas και η Hezbollah.
Αυτή η πορεία, σε συνδυασμό με τη ρητορική κατά του Ισραήλ, δημιουργεί ένα επικίνδυνο παράλληλο παράδειγμα.
Η Δύση πρέπει να αποφύγει την επανάληψη των διπλωματικών αποτυχιών της απέναντι στο Ιράν, αγνοώντας την ενδεχόμενη απειλή από την Τουρκία, σημειώνει ο Rubin.
Πρόβα πολέμου
Ο πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, δύο χωρών που τις χωρίζουν περισσότερα από 1.600 χιλιόμετρα, αντιπροσωπεύει την αποτυχία άνω των σαράντα ετών διπλωματίας.
Από τη στιγμή που ο Ayatollah Ruhollah Khomeini ξεκίνησε τα συνθήματα «Θάνατος στο Ισραήλ» και ο διάδοχός του Ali Khamenei επανεκκίνησε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν το 1989, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών είχαν προαναγγελθεί — αν όχι καταστεί αναπόφευκτα.
Και οι δύο χώρες είχαν προετοιμαστεί για τα γεγονότα αυτής της εβδομάδας.
Το Ισραήλ έχει διεισδύσει στον μηχανισμό ασφαλείας και άμυνας της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Για την ηγεσία των Φρουρών της Επανάστασης, δεν υπήρχε μέρος να κρυφτούν — ακόμη και ο ίδιος ο Ανώτατος Ηγέτης Ali Khamenei πιθανώς λειτουργεί πλέον με «δανεισμένο χρόνο».
Ενώ ο Khamenei επαίρετο για την ακρίβεια των ιρανικών όπλων, η υποτιθέμενη φετφά του κατά της απόκτησης πυρηνικών όπλων έδινε κάλυψη στους Ιρανούς επιστήμονες για να πράξουν το αντίθετο.
Μια γενιά διπλωματών απέτυχε όχι μόνο λόγω ανικανότητας αλλά επειδή πίστεψαν ευσεβοποθικά ότι οι Ιρανοί «μεταρρυθμιστές» είχαν πραγματική εξουσία και ότι διέφεραν ουσιαστικά ιδεολογικά — και όχι μόνο τακτικά.
Αυτό έκανε τη σημερινή σύγκρουση χειρότερη. Αν είχαν εξαναγκάσει τον Khamenei να «πιει το ποτήρι με το δηλητήριο», όπως είχε πει ο Khomeini το 1988 για να αιτιολογήσει την αποδοχή της εκεχειρίας με τον Saddam Hussein, ίσως ο σημερινός πόλεμος να μην είχε ποτέ ξεσπάσει.
Το πρόβλημα της Τουρκίας
Σύμφωνα με τον Rubin, οι πύραυλοι και τα drones μπορεί να εξακολουθούν να πετούν, αλλά η Δύση ενδέχεται ήδη να επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος, αγνοώντας το γεγονός ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας Recep Tayyip Erdogan οδηγεί τη χώρα του στην ίδια πορεία που ακολούθησαν ο Khomeini και ο Khamenei στο Ιράν.
Ο Erdogan, όπως και οι Ιρανοί ηγέτες, υπερηφανεύεται δημοσίως για την εγχώρια στρατιωτική βιομηχανία της χώρας του.
Και η Τουρκία, όπως και το Ιράν πριν μερικές δεκαετίες, κατασκευάζει πυρηνικό εργοστάσιο σε σεισμογενή περιοχή - υποτίθεται για ηλεκτροπαραγωγή, αλλά στην πράξη πιθανώς ως κάλυψη για ένα μυστικό πυρηνικό πρόγραμμα.
Είτε επισήμως είτε ανεπίσημα, η Τουρκία δρα ως κρατικός χορηγός τρομοκρατίας, όπως ακριβώς το Ιράν στο παρελθόν.
Ο Erdogan δεν έχει ζητήσει ποτέ συγγνώμη για τη στήριξή του στη Hamas - και έχει επιτρέψει σε ηγετικά στελέχη της να σχεδιάζουν επιθέσεις στο Ισραήλ από την ασφαλή βάση τους στην Τουρκία.
Πιο πρόσφατα και διακριτικά, το καθεστώς Erdogan έχει βοηθήσει τη Hezbollah να ξεπλένει χρήμα για να συνεχίσει τη δράση της.
Με λίγα λόγια, καθώς η Ισλαμική Δημοκρατία φθίνει και απειλεί να «ορφανέψει» τη Hamas και τη Hezbollah, ο Erdogan ετοιμάζεται να αναλάβει τον ρόλο του ανάδοχου γονέα τους.
Οι επιθέσεις του Erdogan κατά των Εβραίων και του Ισραήλ — έως και με εκκλήσεις για την εξάλειψή του — θυμίζουν έντονα τις εκκλήσεις του Khomeini και του Khamenei να «σβηστεί το Ισραήλ από τον χάρτη».
Το ερώτημα είναι εάν οι πύραυλοι και τα drones που σήμερα πλήττουν το Τελ Αβίβ και την Τεχεράνη, θα μπορούσαν σε λίγα χρόνια να κατευθυνθούν προς την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα. Και αν τα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένων αμερικανικής κατασκευής μαχητικών, απογειωθούν από τουρκικές βάσεις για να χτυπήσουν το Ισραήλ.
Το ΝΑΤΟ
Η παρουσία της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ περιπλέκει τα πράγματα — αλλά μόνο αν το ΝΑΤΟ θεωρήσει το Ισραήλ επιτιθέμενο και επιλέξει να ενεργοποιήσει το Άρθρο 5. Σε αυτό το σημείο, η απαίτηση συναίνεσης του ΝΑΤΟ θα μπορούσε να λειτουργήσει κατά της Τουρκίας, αν οι ΗΠΑ ασκήσουν το ντε φάκτο βέτο τους.
Ευχή είναι να μη φτάσουμε σε τέτοιο σενάριο, αλλά είναι κρίσιμο να αναγνωριστούν οι πραγματικές φιλοδοξίες του Erdogan και να αντιμετωπιστεί ευθέως το ενδεχόμενο πολέμου Ισραήλ-Τουρκίας, ο οποίος θα ήταν ακόμη πιο καταστροφικός και για τις δύο χώρες από τον τρέχοντα πόλεμο Ισραήλ-Ιράν.
Αντί να αξιολογείται το ΝΑΤΟ με βάση ευσεβείς πόθους, είναι απαραίτητο να εξαναγκαστεί η Τουρκία να απομακρυνθεί από την τωρινή της πορεία, χρησιμοποιώντας αν χρειαστεί κυρώσεις τύπου «Μέγιστης Πίεσης».
Δεν υπάρχει σήμερα ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον Joe Biden που «έσωσε» το Ιράν από την πολιτική Trump και στον ίδιο τον Trump που τώρα αγκαλιάζει και ενισχύει τον Erdogan, παρά το γεγονός ότι αυτός καθιστά ξεκάθαρες τις επικίνδυνες φιλοδοξίες του για την περιοχή.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών