Η συνάντηση της Meloni με τον Olaf Scholz την περασμένη εβδομάδα ανέδειξε το βασικό πεδίο ιδεολογικής σύγκρουσης στην Ευρώπη, αλλά και το… προς τα πού κινούνται τα πολιτικά της συστήματα την επόμενη πενταετία.
Οι δύο χώρες διαπραγματεύονταν ένα νέο ρυθμιστικό πλαίσιο της ΕΕ για την υποδοχή και τη διανομή του μεταναστευτικού πληθυσμού.
Οι συνομιλίες βρέθηκαν στα πρόθυρα της αποτυχίας για μία ακόμα φορά.
Η Ιταλία ήθελε μεγαλύτερο πολιτικό χώρο ώστε να μπορεί να απορρίπτει αιτήσεις για άσυλο με μεγαλύτερη ευκολία.
Η Γερμανία ανησυχούσε ότι θα υπέκυπτε σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Όμως αυτή τη φορά και για πρώτη φορά η ανυποχώρητη στάση της σκληρής Δεξιάς δεν άφησε περιθώριο για μία συμβιβαστική πρόταση, για μία ακόμη νίκη του γερμανικού συνασπισμού εξουσίας.
Ήταν μια ενδεικτική στιγμή και οριακή στιγμή για την Ευρώπη.
Η Γερμανία, ως η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης είθισται να παίρνει αυτό που θέλει όταν διαπραγματεύεται στις Βρυξέλλες.
Η Ιταλία, λόγω της πολιτικής της αστάθειας, δεν το κάνει.
Αυτή τη φορά, όμως, το έδαφος έχει μετατοπιστεί.
Οι παραδοσιακοί κεντροδεξιοί συντηρητικοί της Ευρώπης είναι τώρα πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε κοινοβουλευτική ομάδα με την Meloni, που ηγείται ενός μεταφασιστικού κόμματος στην Ιταλία, παραμερίζοντας τις διαφορές που κρατούν την ακροδεξιά απομονωμένη εδώ και καιρό.
Εν τω μεταξύ, κεντρώες και φιλοαριστερές χώρες, όπως η Ολλανδία και η Δανία, έχουν έρθει εγγύτερα στην αντίληψη της Ιταλίας, ενώ ο αποδυναμωμένος κεντροαριστερός συνασπισμός της Γερμανίας υποχωρεί υπό το φόβο της ισχυρής ανόδου του αντιμεταναστευτικών και ακροδεξιών «Εναλλακτικών για τη Γερμανία» (AfD - Alternative für Deutschland). 
Συντηρητικοί και ακροδεξιοί καλπάζουν στην Ευρώπη και αναδεικνύουν την Meloni σε ηγετική προσωπικότητα
Το μεταναστευτικό δείχνει μία ευρύτερη ιδεολογική μετατόπιση στην Ευρώπη.
Η Meloni έχει πολιτικό άερα στα πανιά της.
Οι ακροδεξιοί εταίροι της Ευρωομάδας της ενισχύονται και η Ευρώπη γέρνει ολοένα και πιο δεξιά.
Το ακροδεξιό Κόμμα των Φινλανδών τερμάτισε πρόσφατα δεύτερο στις εθνικές εκλογές, επιτρέποντάς τους να συμμετάσχουν σε έναν συντηρητικό συνασπισμό και να ξεπεράσουν τους Σοσιαλδημοκράτες της Sanna Marin.
Το Κόμμα των Φινλανδών επίσης αποχώρησε από την ομάδα της Le Pen, για να ενταχθεί στην αντίστοιχη της ECR.
Η γειτονικές Δανία και Σουηδία, δύο παραδοσιακά σοσιαλδημοκρατικά κράτη στράφηκαν επίσης προς τα Δεξιά - είτε μέσω ανασχηματισμένων συνασπισμών είτε μέσω νέας ηγεσίας συνολικά - και σκληραίνουν τη στάση τους για τη μετανάστευση.
Ακόμα και στην Ισπανία, το αντι-μεταναστευτικό κόμμα Vox μόλις σημείωσε μεγάλη άνοδο στις τοπικές εκλογές και οδεύει σε καλό δρόμο για να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνασπισμού μετά τις εθνικές εκλογές του Ιουλίου από κοινού με το Λαικό Κόμμα.
Ο πολιτικό χάρτης της Ευρώπης φαίνεται έτσι να αλλάζει ραγδαία με τις σοσιαλιστικές κυβερνήσεις να πέφτουν η μία μετά την άλλη υπό το βάρος ενός αντιμεταναστευτικού εθνολαϊκισμού.
Στην χώρα μας έχουμε εισέλθει σε αυτό το στάδιο ήδη από το 2019, προοικονομώντας τρόπον τινά τις σημερινές εξελίξεις.
Υπό αυτό το πρίσμα οι Ευρωεκλογές του 2024 θα αποτελέσουν ένα πολιτικό ορόσημο στο δρόμο για μία νέα Ευρώπη που δε θα θυμίζει σε τίποτα ό,τι γνωρίζαμε ως σήμερα. 
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών