Τελικά οι ΗΠΑ ελέγχουν πλήρως την Ευρώπη και κινούν τα νήματα
Υπάρχουν πράγματι σχέδια για μια συμβατική δυτική επέμβαση στην Ουκρανία, παρά τις αρνήσεις των ηγετών τους τις τελευταίες δύο εβδομάδες, αλλά δεν έχουν ακόμη διαμορφωθεί πλήρως και η εκτέλεσή τους δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη, αλλά ούτε και να αποκλειστεί.
Η συζήτηση που προκάλεσε ο Γάλλος Πρόεδρος Emmanuel Macron σχετικά με το εάν το ΝΑΤΟ θα έπρεπε να επέμβει συμβατικά στην Ουκρανία αποκάλυψε την ύπαρξη δύο ξεχωριστών σχολών σκέψης για αυτό το θέμα εντός της Ευρώπης.
Η Γαλλία, τα κράτη της Βαλτικής και η Πολωνία φαίνεται να είναι υπέρ των «μη πολεμικών αναπτύξεων» εκεί για αποστολές αποναρκοθέτησης και εκπαίδευσης, οι οποίες θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μέσω ενός «συνασπισμού των πρόθυμων», ενώ το υπόλοιπο μπλοκ υποστηρίζει τη στάση της Γερμανίας ότι αυτό δεν πρέπει να συμβεί σε καμία περίπτωση.
Ήδη ο Γερμανός Καγκελάριος Olaf Scholz αποκάλυψε άθελά του ότι υπάρχουν ήδη βρετανικά και γαλλικά στρατεύματα εκεί που βοηθούν την Ουκρανία με τον "έλεγχο των στόχων".
Η ηχογράφηση της Bundeswehr που διέρρευσε στη συνέχεια σχετικά με τον βομβαρδισμό της Γέφυρας της Κριμαίας επιβεβαίωσε ότι και οι Αμερικανοί είναι εκεί.
Ωστόσο, αυτό που προτείνεται από το Παρίσι είναι η επισημοποίηση αυτών των αναπτύξεων μαζί με τη σταδιακή επέκτασή τους σε «μη μαχητική» ικανότητα.
Κανείς δεν πρέπει να ξεγελαστεί και να πιστεύει ότι η Γαλλία και οι άλλοι τέσσερις που φαίνεται να είναι υπέρ αυτού του σεναρίου ενδιαφέρονται αποκλειστικά για αποστολές αποναρκοθέτησης και εκπαίδευσης.
Μάλλον, η πρόθεσή τους φαίνεται να είναι να προετοιμάσουν αυτές τις δυνάμεις επί του εδάφους για άνοδο προς τα ανατολικά σε περίπτωση που υλοποιηθεί το χειρότερο σενάριο από την οπτική γωνία του Κιέβου, όπου η πρώτη γραμμή καταρρέει και η Ρωσία αρχίζει να κινείται προς τα δυτικά.
Αυτά τα μέλη του ΝΑΤΟ θα προσπαθήσουν στη συνέχεια να χαράξουν μια κόκκινη γραμμή όσο το δυνατόν περισσότερο για να σώσουν την Ουκρανία.
Η προσέγγιση της Γερμανίας
Η προσέγγιση της Γερμανίας είναι εντελώς διαφορετική στο ότι προτιμά να μείνει επίσημα εκτός μάχης προκειμένου να επικεντρωθεί στην οικοδόμηση της «Ευρώπης του Φρουρίου».
Αυτό αναφέρεται στην πολιτική του Βερολίνου να συνεχίσει την από καιρό χαμένη τροχιά υπερδύναμης του μέσω «αμυντικών» στρατιωτικών μέσων με την υποστήριξη των ΗΠΑ, προκειμένου να οδηγήσει τον περιορισμό της Ρωσίας στην Ευρώπη κατόπιν εντολής της Ουάσιγκτον, ενώ η Αμερική «Στρέφεται (πίσω) στην Ασία» για να συγκρατήσει την Κίνα.
Ένα σημαντικό στοιχείο αυτού του σχεδίου είναι το «στρατιωτικό Σένγκεν» μεταξύ Γερμανίας, Ολλανδίας και Πολωνίας.
Τα κράτη της Βαλτικής και η Πολωνία είναι απίθανο να συμμετάσχουν σε μια συμβατική επέμβαση στην Ουκρανία χωρίς την επίσημη συμμετοχή μιας πυρηνικής δύναμης, επειδή φοβούνται ότι θα επαναφέρουν το σενάριο ότι συγκρούονται με τη Ρωσία μέσα σε αυτήν την καταρρέουσα πρώην Σοβιετική Δημοκρατία.
Εκεί έγκειται η στρατηγική σημασία της εμπλοκής της Γαλλίας, καθώς θα μπορούσε να κατευνάσει τις ανησυχίες τους λόγω της πιθανότητας το Παρίσι να καταφύγει σε πυρηνική σύγκρουση με τη Μόσχα, εάν τα δικά του στρατεύματα λάβουν μέρος στις προαναφερθείσες συγκρούσεις.
Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα καθόταν στο περιθώριο σε αυτό το γεγονός, δεδομένου ότι ήδη διαδραματίζει ηγετικό ρόλο στον πόλεμο του ΝΑΤΟ στη Ρωσία μέσω της Ουκρανίας και προηγουμένως υπέγραψε ένα τριμερές σύμφωνο ασφαλείας με το Κίεβο και τη Βαρσοβία την εβδομάδα πριν από την τελευταία φάση αυτής της δεκαετίας.
Η σύγκρουση ξεκίνησε στα μέσα Φεβρουαρίου 2022.
Όπως η Γαλλία, έτσι και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θέλει να δει τη Γερμανία να επαναλαμβάνει την τροχιά της υπερδύναμης και οι δύο μπορεί να στοιχηματίσουν ότι μπορούν είτε να λάβουν την έγκριση των ΗΠΑ για την παρέμβασή τους είτε να το κάνουν μονομερώς για να την κάνουν τετελεσμένο γεγονός.
Το «στρατιωτικό Σένγκεν»
Η Γαλλία δεν είναι ακόμη μέρος του «στρατιωτικού Σένγκεν», το οποίο θα μπορούσε να εμποδίσει την ικανότητά της να μεταφέρει μεγάλες ποσότητες στρατευμάτων και εξοπλισμού στην Ουκρανία, επομένως μπορεί είτε να ενταχθεί σύντομα σε αυτό το σύμφωνο είτε να διαπραγματευτεί τη δική της εκδοχή με την Πολωνία και/ή την Ελλάδα-Βουλγαρία - η Ρουμανία θα συμπληρώσει τη νέα της συμφωνία με τη Μολδαβία.
Ο «Μολδαβικός Αυτοκινητόδρομος» της Ρουμανίας που κατασκευάζεται σε κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» δημιουργεί έναν νέο στρατιωτικό διάδρομο στα Βαλκάνια από τον οποίο η Γαλλία μπορεί να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη στρατιωτική επιρροή της Γερμανίας σε όλη την ήπειρο.
Αυτός ο αναδυόμενος ελληνο-ουκρανικός διάδρομος είναι ήδη ένας από τους πιο σημαντικούς υλικοτεχνικούς δρόμους της Δύσης για τη διαιώνιση του πολέμου, αφού ο παραδοσιακός πολωνικός πόλεμος δεν έχει ισχυρά ερείσματα μετά τις διαμαρτυρίες των αγροτών.
Επομένως, είναι απολύτως λογικό όχι μόνο η Ευρώπη να επενδύσει σε αυτό μόνο για αυτό, αλλά και χώρες όπως η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο να εδραιώσουν την επιρροή τους κατά μήκος της διαδρομής προκειμένου να δημιουργήσουν τη δική τους «σφαίρα επιρροής» εκεί για να επιβραδύνουν την τροχιά της υπερδύναμης της Γερμανίας.
Αυτό ακριβώς κάνει η Γαλλία μέσω της νέας της συμφωνίας για την ασφάλεια με τη Μολδαβία, η οποία θα οδηγήσει σε στενότερους δεσμούς ασφαλείας του είδους «στρατιωτικού Σένγκεν» με τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Ελλάδα, προκειμένου να διευκολυνθεί η αποστολή «εκπαιδευτών» σε αυτή την κλειστή χώρα.
Το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί είτε να ακολουθήσει το παράδειγμά τους με κάποιο τρόπο είτε να διπλασιάσει την επιρροή του στα κράτη της Βαλτικής και ιδιαίτερα στην Πολωνία, με αποκορύφωμα πιθανώς τα στρατεύματά του να επέμβουν συμβατικά στην Ουκρανία μέσω της τελευταίας κατά την είσοδο της Γαλλίας από τη Ρουμανία-Μολδαβία.
Η πιθανότητα η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο είτε να λάβουν την έγκριση των ΗΠΑ για αυτή την παρέμβαση είτε να την κάνουν μονομερώς ως «συνασπισμός των πρόθυμων» προκειμένου να την καταστήσουν τετελεσμένο θα μπορούσε να πιέσει τη Γερμανία να συμμετάσχει για να μην μείνει έξω και να φανεί ως «αδύναμη».
Ενώ αρχικά φαίνεται αδιανόητο ότι η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να θέλουν η Γερμανία να συμμετάσχει σε αυτήν την παρέμβαση, όταν ένας από τους λόγους για τους οποίους αναμφισβήτητα τη σχεδιάζουν είναι να επιβραδύνουν την τροχιά υπερδύναμης που ξεκίνησε πρόσφατα, υπάρχει στην πραγματικότητα μια σαφής λογική σε αυτούς τους υπολογισμούς.
Η βαθύτερη εμπλοκή της Γερμανίας σε αυτή τη σύγκρουση θα μπορούσε να μειώσει περαιτέρω τις ήδη θλιβερές πιθανότητες να έρθει σε προσέγγιση με τη Ρωσία αφού όλα τελειώσουν, όπως πολλά γεράκια εξακολουθούν να φοβούνται ότι είναι δυνατό και θέλουν απεγνωσμένα να την αποτρέψουν.
Εάν η Γερμανία μείνει επισήμως εκτός μάχης ενώ η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο εμπλέκονται σε αυτό με καταστροφικά ή τουλάχιστον μη εντυπωσιακά αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βλέπουν τους «νεώτερους εταίρους» τους από τη Βαλτική και την Πολωνία να εκμεταλλεύονται ως τροφή πυροβόλου, τότε η Γερμανία μπορεί πραγματικά να ωφεληθεί πολύ.
Η προσέγγιση αυτών των δύο θα απαξιωνόταν, η πιθανότητα της οποίας μπορεί να είναι ο λόγος που οι ΗΠΑ μέχρι στιγμής εμφανίζονται απρόθυμες να εγκρίνουν τον «συνασπισμό των πρόθυμων» τους και, αντίθετα, προσδίδουν αξιοπιστία στην προσέγγιση της Γερμανίας.
Η θέση της Γερμανίας
Το «Ευρωπαϊκό Φρούριο» θα μπορούσε τότε να οικοδομηθεί με ακόμη ταχύτερο ρυθμό μετά τη σύγκρουση αυτή, καθώς οι μόνες δύο πιθανώς αντισταθμιστικές δυνάμεις που θα κρατούσαν υπό έλεγχο την επιρροή του θα είχαν απαξιωθεί.
Από την άλλη πλευρά, μια εν μέρει «επιτυχής» συμβατική γαλλο-βρετανική επέμβαση στην Ουκρανία θα μπορούσε να δυσφημήσει τη Γερμανία εάν καταλήξει κυριολεκτικά να σώσει την Ουκρανία από την κατάρρευση και να σταματήσει το ρωσικό ατμόπλοιο.
Σε αυτή την περίπτωση, το «Ευρωπαϊκό Φρούριο» θα μπορούσε να κατασκευαστεί πολύ διαφορετικά από ό,τι σχεδίαζε η Γερμανία.
Αντί η ΕΕ στο σύνολό της να λειτουργεί ως φιλοαμερικανικό μπλοκ πληρεξουσίου υπό την ηγεσία της Γερμανίας στον Νέο Ψυχρό Πόλεμο, το Βερολίνο θα έπρεπε να δεχτεί τη «σφαίρα επιρροής» του Λονδίνου στη Βαλτική και μια συγκυριαρχία μαζί του στην Πολωνία, ενώ το Παρίσι θα είχε δική της «σφαίρα» στα Βαλκάνια.
Αντί να βασίζονται σε μια χώρα για να κυβερνά την ΕΕ, οι ΗΠΑ θα εξαρτώνται από τρεις, με το πλεονέκτημα να είναι ότι θα υπήρχαν λιγότερες πιθανότητες η Γερμανία να επικρατούσε.
Μένει να δούμε αν η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο θα ακολουθήσουν αυτό το παιχνίδι εξουσίας της Ουκρανίας κάτω από τη μύτη της Γερμανίας, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό είναι που σχεδιάζουν.
Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν ενδεχομένως να αποδοκιμάσουν, ωστόσο, και μπορεί στη συνέχεια να μην έχουν την αυτοπεποίθηση να επέμβουν συμβατικά μέσω του δικού τους «συνασπισμού των πρόθυμων».
Υπάρχει επίσης η πιθανότητα οι ΗΠΑ να πάρουν το προβάδισμα από αυτή την άποψη, εάν η Ρωσία επιτύχει μια σημαντική ανακάλυψη πριν ολοκληρωθούν οι μεγαλύτερες ασκήσεις του ΝΑΤΟ εδώ και τρεις δεκαετίες τον Ιούνιο.
Θα ήταν ευκολότερο για τις ΗΠΑ να το κάνουν αυτό μόνες τους με όλους τους άλλους να τις ακολουθούν παρά να εξαρτώνται από άλλους, αλλά αυτό θα μπορούσε να διακινδυνεύσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο με λανθασμένους υπολογισμούς πολύ περισσότερο από ό,τι εάν η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο επέμβουν συμβατικά ενώ οι ΗΠΑ τις «οδηγούν από πίσω», εξ ου και η έκκληση του τελευταίου σεναρίου.
Σε κάθε περίπτωση, το κορυφαίο στοιχείο αυτής της ανάλυσης είναι ότι υπάρχουν όντως σχέδια για μια συμβατική δυτική επέμβαση στην Ουκρανία, αλλά δεν έχουν ακόμη διαμορφωθεί πλήρως και η εκτέλεσή τους δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη.
www.bankingnews.gr
Η συζήτηση που προκάλεσε ο Γάλλος Πρόεδρος Emmanuel Macron σχετικά με το εάν το ΝΑΤΟ θα έπρεπε να επέμβει συμβατικά στην Ουκρανία αποκάλυψε την ύπαρξη δύο ξεχωριστών σχολών σκέψης για αυτό το θέμα εντός της Ευρώπης.
Η Γαλλία, τα κράτη της Βαλτικής και η Πολωνία φαίνεται να είναι υπέρ των «μη πολεμικών αναπτύξεων» εκεί για αποστολές αποναρκοθέτησης και εκπαίδευσης, οι οποίες θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μέσω ενός «συνασπισμού των πρόθυμων», ενώ το υπόλοιπο μπλοκ υποστηρίζει τη στάση της Γερμανίας ότι αυτό δεν πρέπει να συμβεί σε καμία περίπτωση.
Ήδη ο Γερμανός Καγκελάριος Olaf Scholz αποκάλυψε άθελά του ότι υπάρχουν ήδη βρετανικά και γαλλικά στρατεύματα εκεί που βοηθούν την Ουκρανία με τον "έλεγχο των στόχων".
Η ηχογράφηση της Bundeswehr που διέρρευσε στη συνέχεια σχετικά με τον βομβαρδισμό της Γέφυρας της Κριμαίας επιβεβαίωσε ότι και οι Αμερικανοί είναι εκεί.
Ωστόσο, αυτό που προτείνεται από το Παρίσι είναι η επισημοποίηση αυτών των αναπτύξεων μαζί με τη σταδιακή επέκτασή τους σε «μη μαχητική» ικανότητα.
Κανείς δεν πρέπει να ξεγελαστεί και να πιστεύει ότι η Γαλλία και οι άλλοι τέσσερις που φαίνεται να είναι υπέρ αυτού του σεναρίου ενδιαφέρονται αποκλειστικά για αποστολές αποναρκοθέτησης και εκπαίδευσης.
Μάλλον, η πρόθεσή τους φαίνεται να είναι να προετοιμάσουν αυτές τις δυνάμεις επί του εδάφους για άνοδο προς τα ανατολικά σε περίπτωση που υλοποιηθεί το χειρότερο σενάριο από την οπτική γωνία του Κιέβου, όπου η πρώτη γραμμή καταρρέει και η Ρωσία αρχίζει να κινείται προς τα δυτικά.
Αυτά τα μέλη του ΝΑΤΟ θα προσπαθήσουν στη συνέχεια να χαράξουν μια κόκκινη γραμμή όσο το δυνατόν περισσότερο για να σώσουν την Ουκρανία.
Η προσέγγιση της Γερμανίας
Η προσέγγιση της Γερμανίας είναι εντελώς διαφορετική στο ότι προτιμά να μείνει επίσημα εκτός μάχης προκειμένου να επικεντρωθεί στην οικοδόμηση της «Ευρώπης του Φρουρίου».
Αυτό αναφέρεται στην πολιτική του Βερολίνου να συνεχίσει την από καιρό χαμένη τροχιά υπερδύναμης του μέσω «αμυντικών» στρατιωτικών μέσων με την υποστήριξη των ΗΠΑ, προκειμένου να οδηγήσει τον περιορισμό της Ρωσίας στην Ευρώπη κατόπιν εντολής της Ουάσιγκτον, ενώ η Αμερική «Στρέφεται (πίσω) στην Ασία» για να συγκρατήσει την Κίνα.
Ένα σημαντικό στοιχείο αυτού του σχεδίου είναι το «στρατιωτικό Σένγκεν» μεταξύ Γερμανίας, Ολλανδίας και Πολωνίας.
Τα κράτη της Βαλτικής και η Πολωνία είναι απίθανο να συμμετάσχουν σε μια συμβατική επέμβαση στην Ουκρανία χωρίς την επίσημη συμμετοχή μιας πυρηνικής δύναμης, επειδή φοβούνται ότι θα επαναφέρουν το σενάριο ότι συγκρούονται με τη Ρωσία μέσα σε αυτήν την καταρρέουσα πρώην Σοβιετική Δημοκρατία.
Εκεί έγκειται η στρατηγική σημασία της εμπλοκής της Γαλλίας, καθώς θα μπορούσε να κατευνάσει τις ανησυχίες τους λόγω της πιθανότητας το Παρίσι να καταφύγει σε πυρηνική σύγκρουση με τη Μόσχα, εάν τα δικά του στρατεύματα λάβουν μέρος στις προαναφερθείσες συγκρούσεις.
Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα καθόταν στο περιθώριο σε αυτό το γεγονός, δεδομένου ότι ήδη διαδραματίζει ηγετικό ρόλο στον πόλεμο του ΝΑΤΟ στη Ρωσία μέσω της Ουκρανίας και προηγουμένως υπέγραψε ένα τριμερές σύμφωνο ασφαλείας με το Κίεβο και τη Βαρσοβία την εβδομάδα πριν από την τελευταία φάση αυτής της δεκαετίας.
Η σύγκρουση ξεκίνησε στα μέσα Φεβρουαρίου 2022.
Όπως η Γαλλία, έτσι και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θέλει να δει τη Γερμανία να επαναλαμβάνει την τροχιά της υπερδύναμης και οι δύο μπορεί να στοιχηματίσουν ότι μπορούν είτε να λάβουν την έγκριση των ΗΠΑ για την παρέμβασή τους είτε να το κάνουν μονομερώς για να την κάνουν τετελεσμένο γεγονός.
Το «στρατιωτικό Σένγκεν»
Η Γαλλία δεν είναι ακόμη μέρος του «στρατιωτικού Σένγκεν», το οποίο θα μπορούσε να εμποδίσει την ικανότητά της να μεταφέρει μεγάλες ποσότητες στρατευμάτων και εξοπλισμού στην Ουκρανία, επομένως μπορεί είτε να ενταχθεί σύντομα σε αυτό το σύμφωνο είτε να διαπραγματευτεί τη δική της εκδοχή με την Πολωνία και/ή την Ελλάδα-Βουλγαρία - η Ρουμανία θα συμπληρώσει τη νέα της συμφωνία με τη Μολδαβία.
Ο «Μολδαβικός Αυτοκινητόδρομος» της Ρουμανίας που κατασκευάζεται σε κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» δημιουργεί έναν νέο στρατιωτικό διάδρομο στα Βαλκάνια από τον οποίο η Γαλλία μπορεί να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη στρατιωτική επιρροή της Γερμανίας σε όλη την ήπειρο.
Αυτός ο αναδυόμενος ελληνο-ουκρανικός διάδρομος είναι ήδη ένας από τους πιο σημαντικούς υλικοτεχνικούς δρόμους της Δύσης για τη διαιώνιση του πολέμου, αφού ο παραδοσιακός πολωνικός πόλεμος δεν έχει ισχυρά ερείσματα μετά τις διαμαρτυρίες των αγροτών.
Επομένως, είναι απολύτως λογικό όχι μόνο η Ευρώπη να επενδύσει σε αυτό μόνο για αυτό, αλλά και χώρες όπως η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο να εδραιώσουν την επιρροή τους κατά μήκος της διαδρομής προκειμένου να δημιουργήσουν τη δική τους «σφαίρα επιρροής» εκεί για να επιβραδύνουν την τροχιά της υπερδύναμης της Γερμανίας.
Αυτό ακριβώς κάνει η Γαλλία μέσω της νέας της συμφωνίας για την ασφάλεια με τη Μολδαβία, η οποία θα οδηγήσει σε στενότερους δεσμούς ασφαλείας του είδους «στρατιωτικού Σένγκεν» με τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Ελλάδα, προκειμένου να διευκολυνθεί η αποστολή «εκπαιδευτών» σε αυτή την κλειστή χώρα.
Το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί είτε να ακολουθήσει το παράδειγμά τους με κάποιο τρόπο είτε να διπλασιάσει την επιρροή του στα κράτη της Βαλτικής και ιδιαίτερα στην Πολωνία, με αποκορύφωμα πιθανώς τα στρατεύματά του να επέμβουν συμβατικά στην Ουκρανία μέσω της τελευταίας κατά την είσοδο της Γαλλίας από τη Ρουμανία-Μολδαβία.
Η πιθανότητα η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο είτε να λάβουν την έγκριση των ΗΠΑ για αυτή την παρέμβαση είτε να την κάνουν μονομερώς ως «συνασπισμός των πρόθυμων» προκειμένου να την καταστήσουν τετελεσμένο θα μπορούσε να πιέσει τη Γερμανία να συμμετάσχει για να μην μείνει έξω και να φανεί ως «αδύναμη».
Ενώ αρχικά φαίνεται αδιανόητο ότι η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να θέλουν η Γερμανία να συμμετάσχει σε αυτήν την παρέμβαση, όταν ένας από τους λόγους για τους οποίους αναμφισβήτητα τη σχεδιάζουν είναι να επιβραδύνουν την τροχιά υπερδύναμης που ξεκίνησε πρόσφατα, υπάρχει στην πραγματικότητα μια σαφής λογική σε αυτούς τους υπολογισμούς.
Η βαθύτερη εμπλοκή της Γερμανίας σε αυτή τη σύγκρουση θα μπορούσε να μειώσει περαιτέρω τις ήδη θλιβερές πιθανότητες να έρθει σε προσέγγιση με τη Ρωσία αφού όλα τελειώσουν, όπως πολλά γεράκια εξακολουθούν να φοβούνται ότι είναι δυνατό και θέλουν απεγνωσμένα να την αποτρέψουν.
Εάν η Γερμανία μείνει επισήμως εκτός μάχης ενώ η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο εμπλέκονται σε αυτό με καταστροφικά ή τουλάχιστον μη εντυπωσιακά αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βλέπουν τους «νεώτερους εταίρους» τους από τη Βαλτική και την Πολωνία να εκμεταλλεύονται ως τροφή πυροβόλου, τότε η Γερμανία μπορεί πραγματικά να ωφεληθεί πολύ.
Η προσέγγιση αυτών των δύο θα απαξιωνόταν, η πιθανότητα της οποίας μπορεί να είναι ο λόγος που οι ΗΠΑ μέχρι στιγμής εμφανίζονται απρόθυμες να εγκρίνουν τον «συνασπισμό των πρόθυμων» τους και, αντίθετα, προσδίδουν αξιοπιστία στην προσέγγιση της Γερμανίας.
Η θέση της Γερμανίας
Το «Ευρωπαϊκό Φρούριο» θα μπορούσε τότε να οικοδομηθεί με ακόμη ταχύτερο ρυθμό μετά τη σύγκρουση αυτή, καθώς οι μόνες δύο πιθανώς αντισταθμιστικές δυνάμεις που θα κρατούσαν υπό έλεγχο την επιρροή του θα είχαν απαξιωθεί.
Από την άλλη πλευρά, μια εν μέρει «επιτυχής» συμβατική γαλλο-βρετανική επέμβαση στην Ουκρανία θα μπορούσε να δυσφημήσει τη Γερμανία εάν καταλήξει κυριολεκτικά να σώσει την Ουκρανία από την κατάρρευση και να σταματήσει το ρωσικό ατμόπλοιο.
Σε αυτή την περίπτωση, το «Ευρωπαϊκό Φρούριο» θα μπορούσε να κατασκευαστεί πολύ διαφορετικά από ό,τι σχεδίαζε η Γερμανία.
Αντί η ΕΕ στο σύνολό της να λειτουργεί ως φιλοαμερικανικό μπλοκ πληρεξουσίου υπό την ηγεσία της Γερμανίας στον Νέο Ψυχρό Πόλεμο, το Βερολίνο θα έπρεπε να δεχτεί τη «σφαίρα επιρροής» του Λονδίνου στη Βαλτική και μια συγκυριαρχία μαζί του στην Πολωνία, ενώ το Παρίσι θα είχε δική της «σφαίρα» στα Βαλκάνια.
Αντί να βασίζονται σε μια χώρα για να κυβερνά την ΕΕ, οι ΗΠΑ θα εξαρτώνται από τρεις, με το πλεονέκτημα να είναι ότι θα υπήρχαν λιγότερες πιθανότητες η Γερμανία να επικρατούσε.
Μένει να δούμε αν η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο θα ακολουθήσουν αυτό το παιχνίδι εξουσίας της Ουκρανίας κάτω από τη μύτη της Γερμανίας, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό είναι που σχεδιάζουν.
Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν ενδεχομένως να αποδοκιμάσουν, ωστόσο, και μπορεί στη συνέχεια να μην έχουν την αυτοπεποίθηση να επέμβουν συμβατικά μέσω του δικού τους «συνασπισμού των πρόθυμων».
Υπάρχει επίσης η πιθανότητα οι ΗΠΑ να πάρουν το προβάδισμα από αυτή την άποψη, εάν η Ρωσία επιτύχει μια σημαντική ανακάλυψη πριν ολοκληρωθούν οι μεγαλύτερες ασκήσεις του ΝΑΤΟ εδώ και τρεις δεκαετίες τον Ιούνιο.
Θα ήταν ευκολότερο για τις ΗΠΑ να το κάνουν αυτό μόνες τους με όλους τους άλλους να τις ακολουθούν παρά να εξαρτώνται από άλλους, αλλά αυτό θα μπορούσε να διακινδυνεύσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο με λανθασμένους υπολογισμούς πολύ περισσότερο από ό,τι εάν η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο επέμβουν συμβατικά ενώ οι ΗΠΑ τις «οδηγούν από πίσω», εξ ου και η έκκληση του τελευταίου σεναρίου.
Σε κάθε περίπτωση, το κορυφαίο στοιχείο αυτής της ανάλυσης είναι ότι υπάρχουν όντως σχέδια για μια συμβατική δυτική επέμβαση στην Ουκρανία, αλλά δεν έχουν ακόμη διαμορφωθεί πλήρως και η εκτέλεσή τους δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών