Πώς οι πλουσιότεροι άνθρωποι στην ιστορία έχουν προσπαθήσει να αλλάξουν την πολιτική των ΗΠΑ
Ο Andrew Mellon, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Αμερικής, επισκέφθηκε την Ουάσιγκτον για να την «διορθώσει» 100 χρόνια πριν από τον Elon Musk.
Η ιστορία του δεν είχε ευτυχές τέλος.
Ο Andrew Mellon, υπουργός Οικονομικών σε τρεις προεδρίες, μείωσε τις κρατικές δαπάνες, αλλά τελικά το αποτύπωμά του επισκιάστηκε από την Μεγάλη Ύφεση και επηρεάστηκε από το New Deal.
Ήταν ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της εποχής του, μια ισχυρή δύναμη στον επιχειρηματικό κόσμο και αργότερα στην κυβέρνηση — τόσο επιδραστικός που οι πολιτικοί του αντίπαλοι κορόιδευαν τον Λευκό Οίκο λέγοντας ότι αυτός ήταν «ο πραγματικός πρόεδρος».
Σήμερα, αυτή είναι η ιστορία του Elon Musk, καθώς ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο ολοκληρώνει την ταραχώδη πορεία του στην Ουάσιγκτον ως «ειδικός κυβερνητικός υπάλληλος» στην κυβέρνηση του προέδρου Donald Trump.
Ωστόσο, ενώ ο αστρονομικός πλούτος του Musk και το έργο του Τμήματος Αποτελεσματικότητας της Κυβέρνησης είναι μοναδικά, υπάρχουν ισχυρές αναλογίες με έναν άλλο επιχειρηματία που έγινε «κόφτης» της κυβέρνησης και ήρθε στην Ουάσιγκτον πριν από λίγο παραπάνω από 100 χρόνια.
Ποιος ήταν ο Andrew Mellon
Ο Andrew Mellon, τραπεζίτης από το Pittsburgh και ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Αμερικής στις αρχές του 20ού αιώνα, υπηρέτησε ως υπουργός Οικονομικών για τρεις προεδρικές θητείες — αυτές των Warren Harding, Calvin Coolidge και Herbert Hoover — για πάνω από μια δεκαετία στη δεκαετία του 1920 και στις αρχές της δεκαετίας του 1930.
Όπως και ο Musk, ο Mellon ήρθε στην Ουάσιγκτον με στόχο να μειώσει δραστικά τις ομοσπονδιακές δαπάνες.
Όπως και ο Musk, παρέμεινε εμπλεκόμενος στις προσωπικές του επιχειρήσεις την ίδια περίοδο, όπως έχει καταγράψει ο βιογράφος του, David Cannadine, προκαλώντας σφοδρές διαμαρτυρίες από τους Δημοκρατικούς.
Όπως και ο Musk, οι πολιτικοί αντίπαλοι τον παρουσίασαν ως τον εθνικό κακό, υποστηρίζοντας ότι ο Mellon ήταν η πραγματική δύναμη στην Ουάσιγκτον.
Η αστεία ατάκα ήταν ότι «τρεις πρόεδροι υπηρέτησαν υπό αυτόν».
Ο γερουσιαστής Robert La Follette Sr. από το Wisconsin, ένας προοδευτικός, είπε ότι ο Mellon ήταν «ο πραγματικός πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Calvin Coolidge είναι απλώς ο άνθρωπος που καταλαμβάνει τον Λευκό Οίκο».
Επιτυχημένοι επιχειρηματίες εναντίον αποτυχημένων κυβερνήσεων
Καθώς ο Musk φεύγει από τον Λευκό Οίκο και φαίνεται να σκέφτεται την πολιτική του κληρονομιά, εκφράζοντας ανησυχία ότι ο Trump και οι Ρεπουμπλικάνοι δεν θα υλοποιήσουν τις ελπίδες του για μεγάλες περικοπές στις δαπάνες, η δική του περίπλοκη κληρονομιά δείχνει πόσο δύσκολο είναι ακόμα και για τους γίγαντες της βιομηχανίας να λυγίσουν την πολιτική και την κυβέρνηση προς το συμφέρον τους.
Ο Mellon πέτυχε τους στόχους του για κάποιο διάστημα, μειώνοντας τις ετήσιες ομοσπονδιακές δαπάνες στο μισό σε σχέση με το επίπεδο που ήταν πριν αναλάβει το Υπουργείο Οικονομικών και μεταρρυθμίζοντας τους φορολογικούς νόμους των ΗΠΑ.
Ωστόσο, η Μεγάλη Ύφεση γύρισε την χώρα εναντίον του και του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος που εκπροσωπούνταν από τους πλούσιους επιχειρηματίες, με τον Mellon να γίνεται πολιτικός στόχος, όπως έχει συμβεί φέτος με τον Musk.
Στο βιβλίο του “Mellon: An American Life”, ο Cannadine γράφει ότι ο γιος του Mellon θυμήθηκε μια από τις πρώτες περιπτώσεις πολιτικής επίθεσης μέσω κοινωνικών μέσων: ένας στίχος γραμμένος σε μια τουαλέτα σε έναν σταθμό κατά μήκος της διαδρομής Pittsburgh-Ουάσιγκτον.
«Mellon σφύριξε, Hoover χτύπησε το κουδούνι», ξεκινούσε το ποίημα, «Η Wall Street έδωσε το σήμα και η χώρα πήγε στην κόλαση».
Όταν οι Δημοκρατικοί ανέκτησαν τον έλεγχο του Κογκρέσου μετά την αντίδραση στην Ύφεση, ξεκίνησαν έρευνες για τη σύνδεση των επιχειρήσεων του Mellon με κυβερνητικές συμβάσεις που κέρδισε όσο ήταν στο Υπουργικό Συμβούλιο, και ξεκίνησαν διαδικασίες καθαίρεσης, πριν παραιτηθεί και αναλάβει την πρεσβεία.
Τελικά, ο Mellon είδε την πολιτική του προσέγγιση για τις χαμηλές δαπάνες και το laissez-faire να παραμερίζεται από τον πρόεδρο Franklin D. Roosevelt και το New Deal του, το οποίο εισήγαγε κύμα κρατικών δαπανών και κοινωνικών προγραμμάτων που ήταν αντίθετα με τις απόψεις των Ρεπουμπλικανών της εποχής του Mellon.
Ιστορικές συγκρίσεις
Δεν υπάρχει ακριβής ιστορική σύγκριση σε όλες τις πτυχές.
Ενώ η κυβέρνηση του Musk και του Trump προσπάθησαν να μειώσουν τα προγράμματα μέσω προεδρικών διαταγμάτων και μιας εκτεταμένης αντίληψης της εκτελεστικής εξουσίας, ο Mellon εργάστηκε μέσω του Κογκρέσου για να περάσει τις προτεραιότητες του προϋπολογισμού του.
Ο Mellon ήταν απίστευτα πλούσιος, χάρη σε επενδύσεις σε επιχειρήσεις όπως η αλουμίνιο, το πετρέλαιο και οι αεροπορικές εταιρείες, αλλά οι επιχειρήσεις και ο πλούτος του Musk είναι σε μια τελείως διαφορετική κλίμακα.
Και το τελευταίο έργο του Mellon με την κυβέρνηση, πολλά χρόνια αργότερα, ήταν επίσης μη πολιτικό: Ίδρυσε την Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης, εφοδιάζοντάς την με τη δική του εντυπωσιακή ιδιωτική συλλογή.
Η ιστορία του Musk είναι μακριά από το τελευταίο της κεφάλαιο, με πολλές στροφές και λεπτομέρειες να έρχονται καθώς τελειώνει την θητεία του στον Λευκό Οίκο.
Ωστόσο, αυτό που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι ο πλούτος και η δύναμη τέτοιου μεγέθους επιβιώνουν μέσα στα χρόνια.
Σε μια ανατροπή της τύχης, μετά την κυβέρνηση Trump και την DOGE που μείωσε τις επιχορηγήσεις και το προσωπικό φέτος, το Mellon Foundation, που ιδρύθηκε από τα παιδιά του Mellon δεκαετίες πριν χρησιμοποιώντας μέρος της οικογενειακής περιουσίας, ανέλαβε να καλύψει το κενό των 15 εκατομμυρίων δολαρίων.
Και υπάρχει και μια ακόμη εντυπωσιακή χρηματοοικονομική σύνδεση μεταξύ της εποχής Mellon και της εποχής Musk στην κυβέρνηση.
Ο Musk ήταν ο μεγαλύτερος δηλωμένος δωρητής στις εκλογές του 2024.
Ο δεύτερος μεγαλύτερος; Ο Timothy Mellon, εγγονός του Mellon, ο οποίος έδωσε σχεδόν 200 εκατομμύρια δολάρια για να στηρίξει τον Trump, τον Robert F. Kennedy Jr. και άλλες υποψηφιότητες, σύμφωνα με το OpenSecrets — ανοίγοντας το δρόμο για την θητεία του Musk με την DOGE στην Ουάσιγκτον.
www.bankingnews.gr
Η ιστορία του δεν είχε ευτυχές τέλος.
Ο Andrew Mellon, υπουργός Οικονομικών σε τρεις προεδρίες, μείωσε τις κρατικές δαπάνες, αλλά τελικά το αποτύπωμά του επισκιάστηκε από την Μεγάλη Ύφεση και επηρεάστηκε από το New Deal.
Ήταν ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της εποχής του, μια ισχυρή δύναμη στον επιχειρηματικό κόσμο και αργότερα στην κυβέρνηση — τόσο επιδραστικός που οι πολιτικοί του αντίπαλοι κορόιδευαν τον Λευκό Οίκο λέγοντας ότι αυτός ήταν «ο πραγματικός πρόεδρος».
Σήμερα, αυτή είναι η ιστορία του Elon Musk, καθώς ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο ολοκληρώνει την ταραχώδη πορεία του στην Ουάσιγκτον ως «ειδικός κυβερνητικός υπάλληλος» στην κυβέρνηση του προέδρου Donald Trump.
Ωστόσο, ενώ ο αστρονομικός πλούτος του Musk και το έργο του Τμήματος Αποτελεσματικότητας της Κυβέρνησης είναι μοναδικά, υπάρχουν ισχυρές αναλογίες με έναν άλλο επιχειρηματία που έγινε «κόφτης» της κυβέρνησης και ήρθε στην Ουάσιγκτον πριν από λίγο παραπάνω από 100 χρόνια.
Ποιος ήταν ο Andrew Mellon
Ο Andrew Mellon, τραπεζίτης από το Pittsburgh και ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Αμερικής στις αρχές του 20ού αιώνα, υπηρέτησε ως υπουργός Οικονομικών για τρεις προεδρικές θητείες — αυτές των Warren Harding, Calvin Coolidge και Herbert Hoover — για πάνω από μια δεκαετία στη δεκαετία του 1920 και στις αρχές της δεκαετίας του 1930.
Όπως και ο Musk, ο Mellon ήρθε στην Ουάσιγκτον με στόχο να μειώσει δραστικά τις ομοσπονδιακές δαπάνες.
Όπως και ο Musk, παρέμεινε εμπλεκόμενος στις προσωπικές του επιχειρήσεις την ίδια περίοδο, όπως έχει καταγράψει ο βιογράφος του, David Cannadine, προκαλώντας σφοδρές διαμαρτυρίες από τους Δημοκρατικούς.
Όπως και ο Musk, οι πολιτικοί αντίπαλοι τον παρουσίασαν ως τον εθνικό κακό, υποστηρίζοντας ότι ο Mellon ήταν η πραγματική δύναμη στην Ουάσιγκτον.
Η αστεία ατάκα ήταν ότι «τρεις πρόεδροι υπηρέτησαν υπό αυτόν».
Ο γερουσιαστής Robert La Follette Sr. από το Wisconsin, ένας προοδευτικός, είπε ότι ο Mellon ήταν «ο πραγματικός πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Calvin Coolidge είναι απλώς ο άνθρωπος που καταλαμβάνει τον Λευκό Οίκο».
Επιτυχημένοι επιχειρηματίες εναντίον αποτυχημένων κυβερνήσεων
Καθώς ο Musk φεύγει από τον Λευκό Οίκο και φαίνεται να σκέφτεται την πολιτική του κληρονομιά, εκφράζοντας ανησυχία ότι ο Trump και οι Ρεπουμπλικάνοι δεν θα υλοποιήσουν τις ελπίδες του για μεγάλες περικοπές στις δαπάνες, η δική του περίπλοκη κληρονομιά δείχνει πόσο δύσκολο είναι ακόμα και για τους γίγαντες της βιομηχανίας να λυγίσουν την πολιτική και την κυβέρνηση προς το συμφέρον τους.
Ο Mellon πέτυχε τους στόχους του για κάποιο διάστημα, μειώνοντας τις ετήσιες ομοσπονδιακές δαπάνες στο μισό σε σχέση με το επίπεδο που ήταν πριν αναλάβει το Υπουργείο Οικονομικών και μεταρρυθμίζοντας τους φορολογικούς νόμους των ΗΠΑ.
Ωστόσο, η Μεγάλη Ύφεση γύρισε την χώρα εναντίον του και του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος που εκπροσωπούνταν από τους πλούσιους επιχειρηματίες, με τον Mellon να γίνεται πολιτικός στόχος, όπως έχει συμβεί φέτος με τον Musk.
Στο βιβλίο του “Mellon: An American Life”, ο Cannadine γράφει ότι ο γιος του Mellon θυμήθηκε μια από τις πρώτες περιπτώσεις πολιτικής επίθεσης μέσω κοινωνικών μέσων: ένας στίχος γραμμένος σε μια τουαλέτα σε έναν σταθμό κατά μήκος της διαδρομής Pittsburgh-Ουάσιγκτον.
«Mellon σφύριξε, Hoover χτύπησε το κουδούνι», ξεκινούσε το ποίημα, «Η Wall Street έδωσε το σήμα και η χώρα πήγε στην κόλαση».
Όταν οι Δημοκρατικοί ανέκτησαν τον έλεγχο του Κογκρέσου μετά την αντίδραση στην Ύφεση, ξεκίνησαν έρευνες για τη σύνδεση των επιχειρήσεων του Mellon με κυβερνητικές συμβάσεις που κέρδισε όσο ήταν στο Υπουργικό Συμβούλιο, και ξεκίνησαν διαδικασίες καθαίρεσης, πριν παραιτηθεί και αναλάβει την πρεσβεία.
Τελικά, ο Mellon είδε την πολιτική του προσέγγιση για τις χαμηλές δαπάνες και το laissez-faire να παραμερίζεται από τον πρόεδρο Franklin D. Roosevelt και το New Deal του, το οποίο εισήγαγε κύμα κρατικών δαπανών και κοινωνικών προγραμμάτων που ήταν αντίθετα με τις απόψεις των Ρεπουμπλικανών της εποχής του Mellon.
Ιστορικές συγκρίσεις
Δεν υπάρχει ακριβής ιστορική σύγκριση σε όλες τις πτυχές.
Ενώ η κυβέρνηση του Musk και του Trump προσπάθησαν να μειώσουν τα προγράμματα μέσω προεδρικών διαταγμάτων και μιας εκτεταμένης αντίληψης της εκτελεστικής εξουσίας, ο Mellon εργάστηκε μέσω του Κογκρέσου για να περάσει τις προτεραιότητες του προϋπολογισμού του.
Ο Mellon ήταν απίστευτα πλούσιος, χάρη σε επενδύσεις σε επιχειρήσεις όπως η αλουμίνιο, το πετρέλαιο και οι αεροπορικές εταιρείες, αλλά οι επιχειρήσεις και ο πλούτος του Musk είναι σε μια τελείως διαφορετική κλίμακα.
Και το τελευταίο έργο του Mellon με την κυβέρνηση, πολλά χρόνια αργότερα, ήταν επίσης μη πολιτικό: Ίδρυσε την Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης, εφοδιάζοντάς την με τη δική του εντυπωσιακή ιδιωτική συλλογή.
Η ιστορία του Musk είναι μακριά από το τελευταίο της κεφάλαιο, με πολλές στροφές και λεπτομέρειες να έρχονται καθώς τελειώνει την θητεία του στον Λευκό Οίκο.
Ωστόσο, αυτό που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι ο πλούτος και η δύναμη τέτοιου μεγέθους επιβιώνουν μέσα στα χρόνια.
Σε μια ανατροπή της τύχης, μετά την κυβέρνηση Trump και την DOGE που μείωσε τις επιχορηγήσεις και το προσωπικό φέτος, το Mellon Foundation, που ιδρύθηκε από τα παιδιά του Mellon δεκαετίες πριν χρησιμοποιώντας μέρος της οικογενειακής περιουσίας, ανέλαβε να καλύψει το κενό των 15 εκατομμυρίων δολαρίων.
Και υπάρχει και μια ακόμη εντυπωσιακή χρηματοοικονομική σύνδεση μεταξύ της εποχής Mellon και της εποχής Musk στην κυβέρνηση.
Ο Musk ήταν ο μεγαλύτερος δηλωμένος δωρητής στις εκλογές του 2024.
Ο δεύτερος μεγαλύτερος; Ο Timothy Mellon, εγγονός του Mellon, ο οποίος έδωσε σχεδόν 200 εκατομμύρια δολάρια για να στηρίξει τον Trump, τον Robert F. Kennedy Jr. και άλλες υποψηφιότητες, σύμφωνα με το OpenSecrets — ανοίγοντας το δρόμο για την θητεία του Musk με την DOGE στην Ουάσιγκτον.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών