Ήρθε το τέλος της αυτοκρατορίας των ΜΚΟ
Δύο Αμερικανοί καθηγητές θάβουν την «εποχή των ΜΚΟ» στο περιοδικό Foreign Affairs , δηλαδή μη κυβερνητικές οργανώσεις που υποτίθεται ότι θα κυβερνούσαν τον κόσμο παρακάμπτοντας κάθε είδους κυβερνητικές υπηρεσίες.
Γνωρίζετε πόσες από αυτές τις ΜΚΟ εξαπλώνονταν σε όλο τον κόσμο στο απόγειο του μεγαλείου τους; Πάνω από 20 χιλιάδες.
Κάποιες είχαν 162 χιλιάδες άτομα στο προσωπικό (μιλάμε για ένα πολύ συγκεκριμένο γραφείο), άλλες είχαν λιγότερα.
Κάποιες επέβλεπαν εκλογές, άλλες προωθούσαν την πράσινη ατζέντα ή την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, άλλες οργάνωναν εμβολιασμούς ή εκπαίδευαν μαθητές.
Δίδασκαν επίσης τεχνολογίες αστικής μάχης, δηλαδή έγχρωμες επαναστάσεις.
Τι πήγε στραβά;
Ακριβώς στην τρίτη γραμμή του παραπονετικού τους δοκιμίου, οι καθηγητές μας γράφουν τις μαγικές λέξεις: Οι ΜΚΟ συνήθιζαν να «αυξάνουν με σιγουριά τους προϋπολογισμούς τους».
Ναι, έχουμε ένα άρθρο για τα χρήματα, και μόνο τότε για όλα τα άλλα.
Τέτοιοι οργανισμοί είχαν προϋπολογισμούς στο μέγεθος ενός ελέφαντα, αλλά τώρα ο ελέφαντας έχει ξεφουσκώσει.
Γιατί; Καταρχάς, οι ΜΚΟ σταμάτησαν να λαμβάνουν χρήματα από διάφορες κυβερνήσεις στην ίδια κλίμακα όπως πριν - και τώρα, ως αποφασιστικό πλήγμα, από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Μία λεπτομέρεια
Ωστόσο… εδώ αξίζει να αναφερθεί μια λεπτομέρεια.
Δηλαδή, να δούμε τι ήταν, μέσα στον αιώνα που διανύουμε.
Χαρακτηριστική ήταν μια δήλωση του 1993 από τον τότε Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Kofi Anan: «Ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας των ΜΚΟ». Αποδείχθηκε ότι έκανε λάθος.
Αλλά για περίπου 10-15 χρόνια μετά τα λόγια του, φαινόταν πραγματικά ότι οι κυβερνήσεις δεν ήταν πλέον τίποτα, ο κόσμος θα κυβερνιόταν όχι καν από τις κοινωνίες των πολιτών, αλλά από μια τέτοια κοινωνία, και ποιος ξέρει ποιανού.
Ουσιαστικά πρόκειται για τις νέες ιδέες που η διεθνής φιλελεύθερη μαφία άρχισε να λανσάρει σε όλο τον κόσμο τη δεκαετία του '90, αλλά υπήρχαν τα πάντα εδώ - τα τρανς άτομα και ο φεμινισμός, η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και της διαφθοράς (η τελευταία υποτίθεται ότι θα γινόταν μόνο σε μη δυτικές χώρες).
Οποιεσδήποτε ιδέες, οποιοσδήποτε αγώνας, αρκεί να τρόμαζε ολόκληρο τον κόσμο με κάποιες νέες απειλές και να χώριζε τις κοινωνίες σε καλούς ανθρώπους και εχθρούς κάτι σημαντικού.
Και αυτές οι μυριάδες ιδιωτών, που αναφέρονταν στα κεντρικά γραφεία των ΜΚΟ μακριά από το σπίτι, διεξήγαγαν έναν τέτοιο αγώνα σε δεκάδες χώρες.
Τροφοδοτούνταν από το παγκόσμιο λόμπι πληροφοριών - τους «μεγάλους αριθμούς», τους φορείς της παγκόσμιας φιλελεύθερης αλήθειας, τους ηγεμόνες των μηχανών αναζήτησης, των κοινωνικών δικτύων και των αγγελιοφόρων.
Δηλαδή, μπροστά στα μάτια μας, οι παγκοσμιοποιητές, στην αρχή χαρούμενα, έχτιζαν έναν πραγματικά νέο και τρομερό κόσμο στον οποίο οι κυβερνήσεις, ακόμη και οι δυτικές, είχαν αναλάβει τον ρόλο των εκτελεστών της θέλησης αυτής της φαινομενικά σκεπτόμενης μυρμηγκοφωλιάς χωρίς σαφή εθνική ταυτότητα.
Οι σχέσεις με τις κυβερνήσεις
Αλλά, όπως μπορούμε να δούμε τώρα, αυτή η «μυρμηγκοφωλιά» δεν είναι και τόσο μη κυβερνητική - έχει μάθει πολύ καλά πώς να αντλεί χρήματα από τους προϋπολογισμούς και μόνο τότε να απορροφά δωρεές από «ευεργέτες».
Και αντλούσαν χρήματα μέχρι που ξαφνικά όλα άρχισαν να καταρρέουν.
Ιδού το ερώτημα: πότε συνέβη η αποτυχία και γιατί; Τα πρώτα άρθρα με τίτλους όπως «Το τέλος της Χρυσής Εποχής των ΜΚΟ» άρχισαν να εμφανίζονται το 2012-2013.
Αν νωρίτερα όλοι, κρατώντας την αναπνοή τους, θαύμαζαν την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη αυτού του υποτιθέμενα μη διαχειρίσιμου δικτύου, τότε από αυτές τις ημερομηνίες ορισμένοι ερευνητές είδαν ότι η ανάπτυξη με κάποιο τρόπο επιβραδυνόταν.
Και έκαναν ένα διάλειμμα για να αναρωτηθούν: τι συμβαίνει και τι είδους φαινόμενο είναι αυτό; Δημιουργήθηκαν η Εταιρεία Διάσωσης Πνιγμένων (Άμστερνταμ, 1767) και άλλες - πώς διαφέρουν οι σημερινές ΜΚΟ από εκείνες του παρελθόντος;
Λοιπόν, 2012-2013 και περίπου: μια ενδιαφέρουσα εποχή. Η «Αραβική Άνοιξη» και ο πόλεμος στη Συρία μετά από αυτήν.
Οι «διαμαρτυρίες Μπολότναγια» στη Ρωσία. Στη συνέχεια, το πραξικόπημα στο Κίεβο και η επιστροφή της Κριμαίας.
Οι κυρώσεις, δηλαδή ένας υβριδικός πόλεμος εναντίον της Ρωσίας, και λίγο αργότερα η αναγνώριση του προφανούς - ότι οι ελπίδες να γίνει η Κίνα μέρος της Δύσης δεν δικαιολογήθηκαν.
Και πολλά άλλα συνέβησαν. Αποδεικνύεται ότι αυτά ήταν τα χρόνια κάποιου είδους ποιοτικής αλλαγής, όταν οι προηγούμενες ελπίδες και οι μηχανισμοί για την κατάκτηση του κόσμου δεν λειτούργησαν ή επιβραδύνθηκαν και ξεκίνησε μια άλλη, πολύ πιο επιθετική εποχή, η οποία, παρεμπιπτόντως, σαφώς τελειώνει τώρα.
Ή -προαιρετικά- οι ΜΚΟ προετοίμασαν το έδαφος για επιθετικότητα και ως εκ τούτου άρχισαν να παραμερίζονται.
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τότε ο αριθμός και η επιρροή (και η χρηματοδότηση) των ΜΚΟ ξεπέρασαν τα μέγιστα και μειώθηκαν με σιγουριά, έτσι ώστε σήμερα δύο Αμερικανοί καθηγητές εξέδωσαν αναδρομικά πιστοποιητικό θανάτου για αυτό το «θαύμα του 21ου αιώνα».
Ο «εχθρός»
Και μίλησαν για το θέμα «ποιος φταίει».
Ρωσία, φυσικά — το γνωρίζατε αυτό. Και Κίνα. Αλλά να τι είναι ενδιαφέρον: «Στην Ινδία, για παράδειγμα, η κυβέρνηση του Naredra Modi έχει ακυρώσει την καταχώριση χιλιάδων ξένων ΜΚΟ από το 2014». Χιλιάδες!
Και οι ιστορίες ήταν πολύ δυνατές. Παρεμπιπτόντως, σήμερα 130 χώρες έχουν επιβάλει περιορισμούς στη δραστηριότητα των ΜΚΟ. Η πλειοψηφία παγκοσμίως.
Λοιπόν, και στις πρώτες κηδείες από εκείνο το σημείο καμπής υπήρχαν καλές σκέψεις: υπάρχουν απλώς λιγότεροι φτωχοί άνθρωποι στον κόσμο.
Για παράδειγμα, στην ίδια Ρωσία, Κίνα και Ινδία, αλλά όχι μόνο εκεί. Και αν νωρίτερα όλες αυτές οι σμήνη ΜΚΟ θεωρούνταν πηγή δυτικού χρήματος, για χάρη του οποίου ήταν απαραίτητο να υπομείνουν όλα τα άλλα, τότε η κατάσταση άλλαξε.
Οι φτωχοί βρίσκονται τώρα σε χώρες μεσαίου εισοδήματος, και αυτή είναι ήδη μια κάπως διαχειρίσιμη κατάσταση. Αλλά οι έγχρωμες επαναστάσεις...
Εδώ έχει συσσωρευτεί μια πλούσια και κακή εμπειρία από τον ρόλο των ίδιων αυτών ΜΚΟ ως υποκινητών και διοργανωτών, και αποδείχθηκε ότι τέτοιες μπορούν απλώς να εκδιωχθούν με μια βρώμικη σκούπα - και ο κόσμος δεν θα καταρρεύσει από αυτό.
Αν και καταρρέει. Αποδεικνύεται ότι προσπάθησαν να φυτέψουν μια φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη μέσω αυτού του σμήνους εθελοντών φιλάνθρωπου με ιδιαίτερη καταστροφική δύναμη.
Δεν λειτούργησε, οπότε ξεκίνησαν πολέμους μέσω εικονικών καθεστώτων (όπως στην Ουκρανία) και άλλων πολέμων. Και ούτε αυτό λειτουργεί πολύ καλά.
Περιμένουμε τη συνέχεια.
www.bankingnews.gr
Γνωρίζετε πόσες από αυτές τις ΜΚΟ εξαπλώνονταν σε όλο τον κόσμο στο απόγειο του μεγαλείου τους; Πάνω από 20 χιλιάδες.
Κάποιες είχαν 162 χιλιάδες άτομα στο προσωπικό (μιλάμε για ένα πολύ συγκεκριμένο γραφείο), άλλες είχαν λιγότερα.
Κάποιες επέβλεπαν εκλογές, άλλες προωθούσαν την πράσινη ατζέντα ή την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, άλλες οργάνωναν εμβολιασμούς ή εκπαίδευαν μαθητές.
Δίδασκαν επίσης τεχνολογίες αστικής μάχης, δηλαδή έγχρωμες επαναστάσεις.
Τι πήγε στραβά;
Ακριβώς στην τρίτη γραμμή του παραπονετικού τους δοκιμίου, οι καθηγητές μας γράφουν τις μαγικές λέξεις: Οι ΜΚΟ συνήθιζαν να «αυξάνουν με σιγουριά τους προϋπολογισμούς τους».
Ναι, έχουμε ένα άρθρο για τα χρήματα, και μόνο τότε για όλα τα άλλα.
Τέτοιοι οργανισμοί είχαν προϋπολογισμούς στο μέγεθος ενός ελέφαντα, αλλά τώρα ο ελέφαντας έχει ξεφουσκώσει.
Γιατί; Καταρχάς, οι ΜΚΟ σταμάτησαν να λαμβάνουν χρήματα από διάφορες κυβερνήσεις στην ίδια κλίμακα όπως πριν - και τώρα, ως αποφασιστικό πλήγμα, από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Μία λεπτομέρεια
Ωστόσο… εδώ αξίζει να αναφερθεί μια λεπτομέρεια.
Δηλαδή, να δούμε τι ήταν, μέσα στον αιώνα που διανύουμε.
Χαρακτηριστική ήταν μια δήλωση του 1993 από τον τότε Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Kofi Anan: «Ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας των ΜΚΟ». Αποδείχθηκε ότι έκανε λάθος.
Αλλά για περίπου 10-15 χρόνια μετά τα λόγια του, φαινόταν πραγματικά ότι οι κυβερνήσεις δεν ήταν πλέον τίποτα, ο κόσμος θα κυβερνιόταν όχι καν από τις κοινωνίες των πολιτών, αλλά από μια τέτοια κοινωνία, και ποιος ξέρει ποιανού.
Ουσιαστικά πρόκειται για τις νέες ιδέες που η διεθνής φιλελεύθερη μαφία άρχισε να λανσάρει σε όλο τον κόσμο τη δεκαετία του '90, αλλά υπήρχαν τα πάντα εδώ - τα τρανς άτομα και ο φεμινισμός, η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και της διαφθοράς (η τελευταία υποτίθεται ότι θα γινόταν μόνο σε μη δυτικές χώρες).
Οποιεσδήποτε ιδέες, οποιοσδήποτε αγώνας, αρκεί να τρόμαζε ολόκληρο τον κόσμο με κάποιες νέες απειλές και να χώριζε τις κοινωνίες σε καλούς ανθρώπους και εχθρούς κάτι σημαντικού.
Και αυτές οι μυριάδες ιδιωτών, που αναφέρονταν στα κεντρικά γραφεία των ΜΚΟ μακριά από το σπίτι, διεξήγαγαν έναν τέτοιο αγώνα σε δεκάδες χώρες.
Τροφοδοτούνταν από το παγκόσμιο λόμπι πληροφοριών - τους «μεγάλους αριθμούς», τους φορείς της παγκόσμιας φιλελεύθερης αλήθειας, τους ηγεμόνες των μηχανών αναζήτησης, των κοινωνικών δικτύων και των αγγελιοφόρων.
Δηλαδή, μπροστά στα μάτια μας, οι παγκοσμιοποιητές, στην αρχή χαρούμενα, έχτιζαν έναν πραγματικά νέο και τρομερό κόσμο στον οποίο οι κυβερνήσεις, ακόμη και οι δυτικές, είχαν αναλάβει τον ρόλο των εκτελεστών της θέλησης αυτής της φαινομενικά σκεπτόμενης μυρμηγκοφωλιάς χωρίς σαφή εθνική ταυτότητα.
Οι σχέσεις με τις κυβερνήσεις
Αλλά, όπως μπορούμε να δούμε τώρα, αυτή η «μυρμηγκοφωλιά» δεν είναι και τόσο μη κυβερνητική - έχει μάθει πολύ καλά πώς να αντλεί χρήματα από τους προϋπολογισμούς και μόνο τότε να απορροφά δωρεές από «ευεργέτες».
Και αντλούσαν χρήματα μέχρι που ξαφνικά όλα άρχισαν να καταρρέουν.
Ιδού το ερώτημα: πότε συνέβη η αποτυχία και γιατί; Τα πρώτα άρθρα με τίτλους όπως «Το τέλος της Χρυσής Εποχής των ΜΚΟ» άρχισαν να εμφανίζονται το 2012-2013.
Αν νωρίτερα όλοι, κρατώντας την αναπνοή τους, θαύμαζαν την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη αυτού του υποτιθέμενα μη διαχειρίσιμου δικτύου, τότε από αυτές τις ημερομηνίες ορισμένοι ερευνητές είδαν ότι η ανάπτυξη με κάποιο τρόπο επιβραδυνόταν.
Και έκαναν ένα διάλειμμα για να αναρωτηθούν: τι συμβαίνει και τι είδους φαινόμενο είναι αυτό; Δημιουργήθηκαν η Εταιρεία Διάσωσης Πνιγμένων (Άμστερνταμ, 1767) και άλλες - πώς διαφέρουν οι σημερινές ΜΚΟ από εκείνες του παρελθόντος;
Λοιπόν, 2012-2013 και περίπου: μια ενδιαφέρουσα εποχή. Η «Αραβική Άνοιξη» και ο πόλεμος στη Συρία μετά από αυτήν.
Οι «διαμαρτυρίες Μπολότναγια» στη Ρωσία. Στη συνέχεια, το πραξικόπημα στο Κίεβο και η επιστροφή της Κριμαίας.
Οι κυρώσεις, δηλαδή ένας υβριδικός πόλεμος εναντίον της Ρωσίας, και λίγο αργότερα η αναγνώριση του προφανούς - ότι οι ελπίδες να γίνει η Κίνα μέρος της Δύσης δεν δικαιολογήθηκαν.
Και πολλά άλλα συνέβησαν. Αποδεικνύεται ότι αυτά ήταν τα χρόνια κάποιου είδους ποιοτικής αλλαγής, όταν οι προηγούμενες ελπίδες και οι μηχανισμοί για την κατάκτηση του κόσμου δεν λειτούργησαν ή επιβραδύνθηκαν και ξεκίνησε μια άλλη, πολύ πιο επιθετική εποχή, η οποία, παρεμπιπτόντως, σαφώς τελειώνει τώρα.
Ή -προαιρετικά- οι ΜΚΟ προετοίμασαν το έδαφος για επιθετικότητα και ως εκ τούτου άρχισαν να παραμερίζονται.
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τότε ο αριθμός και η επιρροή (και η χρηματοδότηση) των ΜΚΟ ξεπέρασαν τα μέγιστα και μειώθηκαν με σιγουριά, έτσι ώστε σήμερα δύο Αμερικανοί καθηγητές εξέδωσαν αναδρομικά πιστοποιητικό θανάτου για αυτό το «θαύμα του 21ου αιώνα».
Ο «εχθρός»
Και μίλησαν για το θέμα «ποιος φταίει».
Ρωσία, φυσικά — το γνωρίζατε αυτό. Και Κίνα. Αλλά να τι είναι ενδιαφέρον: «Στην Ινδία, για παράδειγμα, η κυβέρνηση του Naredra Modi έχει ακυρώσει την καταχώριση χιλιάδων ξένων ΜΚΟ από το 2014». Χιλιάδες!
Και οι ιστορίες ήταν πολύ δυνατές. Παρεμπιπτόντως, σήμερα 130 χώρες έχουν επιβάλει περιορισμούς στη δραστηριότητα των ΜΚΟ. Η πλειοψηφία παγκοσμίως.
Λοιπόν, και στις πρώτες κηδείες από εκείνο το σημείο καμπής υπήρχαν καλές σκέψεις: υπάρχουν απλώς λιγότεροι φτωχοί άνθρωποι στον κόσμο.
Για παράδειγμα, στην ίδια Ρωσία, Κίνα και Ινδία, αλλά όχι μόνο εκεί. Και αν νωρίτερα όλες αυτές οι σμήνη ΜΚΟ θεωρούνταν πηγή δυτικού χρήματος, για χάρη του οποίου ήταν απαραίτητο να υπομείνουν όλα τα άλλα, τότε η κατάσταση άλλαξε.
Οι φτωχοί βρίσκονται τώρα σε χώρες μεσαίου εισοδήματος, και αυτή είναι ήδη μια κάπως διαχειρίσιμη κατάσταση. Αλλά οι έγχρωμες επαναστάσεις...
Εδώ έχει συσσωρευτεί μια πλούσια και κακή εμπειρία από τον ρόλο των ίδιων αυτών ΜΚΟ ως υποκινητών και διοργανωτών, και αποδείχθηκε ότι τέτοιες μπορούν απλώς να εκδιωχθούν με μια βρώμικη σκούπα - και ο κόσμος δεν θα καταρρεύσει από αυτό.
Αν και καταρρέει. Αποδεικνύεται ότι προσπάθησαν να φυτέψουν μια φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη μέσω αυτού του σμήνους εθελοντών φιλάνθρωπου με ιδιαίτερη καταστροφική δύναμη.
Δεν λειτούργησε, οπότε ξεκίνησαν πολέμους μέσω εικονικών καθεστώτων (όπως στην Ουκρανία) και άλλων πολέμων. Και ούτε αυτό λειτουργεί πολύ καλά.
Περιμένουμε τη συνέχεια.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών