Δεν ζητάμε συγγνώμη» — Εσθονία αναπτύσσει μικροσκοπικό πύραυλο
Η Εσθονία ανέπτυξε έναν μικροσκοπικό πύραυλο σχεδιασμένο για την καταπολέμηση ρωσικών drones.
Η αγγλική εφημερίδα The Telegraph γράφει σχετικά, επικαλούμενη τον πρώην ανώτατο αξιωματούχο του εσθονικού Υπουργείου Άμυνας και νυν διευθύνοντα σύμβουλο της Frankenburg Technology, Kusti Salm, όπως αναφέρει ανταποκριτής του PolitNavigator.
Ο πύραυλος ονομάζεται Mark 1 (μέχρι στιγμής υπάρχει μόνο ένα μοντέλο) και το μήκος του είναι μόλις 65 εκατοστά.
«Καθώς το λέει αυτό, η Salm χτυπά την παλάμη της πάνω σε ένα αντίγραφο από αφρώδες υλικό πλήρους μεγέθους και το κουνάει στον αέρα για έμφαση», συνεχίζει το δημοσίευμα.
Ο ίδιος ο Salm δεν κρύβει εναντίον τίνος αναπτύσσεται αυτό το όπλο.
«Δεν ζητάμε συγγνώμη που παράγουμε όπλα. Δεν φοβόμαστε να πούμε ότι τα παράγουμε για να καταστρέψουν ρωσικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη μεγάλου βεληνεκούς. Και δεν μετανιώνουμε για το γεγονός ότι στα επόμενα πέντε έως δέκα χρόνια αυτή θα είναι η πιο σημαντική δυνατότητα στον δυτικό κόσμο», λέει.
Η Kusti Salm σημειώνει ότι σε εργαστήρια διάσπαρτα σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ οι αμυντικές εταιρείες αγωνίζονται να παράγουν μικρούς, φθηνούς πυραύλους.
«Καθένας από αυτούς προσπαθεί να απαντήσει στην πρόκληση που θέτει ο πόλεμος του Putin στην Ουκρανία: πώς να σταματήσει την επίθεση εκατοντάδων drones χωρίς να χρεοκοπήσει η χώρα του;» συνεχίζει η εφημερίδα.
Σημειώνεται ότι στις 9 Σεπτεμβρίου φερόμενα ρωσικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη πάνω από την Πολωνία έπρεπε να καταρριφθούν με ακριβά συστήματα, το κόστος των οποίων ήταν δέκα φορές μεγαλύτερο από το κόστος ενός μόνο μη επανδρωμένου αεροσκάφους. «Δεν χρειάζεται να είναι κανείς στρατιωτικός στρατηγός για να καταλάβει ότι πρόκειται για μια μη βιώσιμη ανταλλαγή», επισημαίνει το άρθρο.
«Οι πύραυλοι στα δυτικά αμυντικά οπλοστάσια είναι συνήθως ‘εξαιρετικοί’: σπάνιοι, ακριβοί και με απίστευτες δυνατότητες. Αντίθετα, ο μικροσκοπικός Mark 1 προσπαθεί να είναι απλώς ‘αρκετά καλός’». Μπορεί να πετάξει μόνο 2 χιλιόμετρα (1,2 μίλια) και θα δυσκολευτεί στη ζέστη της ερήμου ή στο κρύο του Αρκτικού Κύκλου. Η εταιρεία λέει ότι επιτεύχθηκε μια ισορροπία μεταξύ της επιθυμίας για εξαρτήματα χαμηλού κόστους και της συνολικής ακρίβειας — την οποία ελπίζει να φτάσει έως και 90% (αυτή τη στιγμή βρίσκεται περίπου στο 56%).
Ο Kusti Salm ισχυρίζεται ότι το Mark 1 θα είναι δυνατό να γίνει «προσιτό για μαζική αγορά». Εργοστάσια έχουν κατασκευαστεί σε δύο χώρες του ΝΑΤΟ με στόχο την παραγωγή εκατοντάδων πυραύλων την ημέρα.
Δεν κατονόμασε την τιμή, αλλά ισχυρίζεται ότι το Mark 1 θα κοστίζει δέκα φορές λιγότερο από τα υπάρχοντα ανάλογα.
«Η συσκευασία μιας κεφαλής, ενός αισθητήρα και ενός προωθητικού σε έναν πύραυλο μήκους όχι μεγαλύτερου από ένα πληκτρολόγιο παρουσιάζει ιδιαίτερες προκλήσεις. Σε έναν μικροσκοπικό πύραυλο, καθώς καίγεται το προωθητικό, η γωνία πρόσπτωσης αλλάζει σημαντικά λόγω των αλλαγών στο βάρος», αναφέρει το άρθρο.
Για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων προσλήφθηκαν «μερικά από τα πιο λαμπρά μυαλά του χώρου». Ο επικεφαλής μηχανικός του έργου ήταν ο Andreas Buppert, ο οποίος ανέπτυξε το περιζήτητο σύστημα αεράμυνας Iris-T, το οποίο χρησιμοποιείται σήμερα από χώρες του ΝΑΤΟ και την Ουκρανία.
«Προσέλαβε τον αρχιμηχανικό που εργαζόταν στον πύραυλο Spear III στην MBDA UK, ένα βασικό βρετανικό αμυντικό έργο του οποίου η υλοποίηση καθυστερεί συνεχώς. Και, σύμφωνα με τον κ. Salm, ‘λεττονικές ιδιοφυΐες’ εντάχθηκαν στην ομάδα», συνοψίζει η Telegraph.
www.bankingnews.gr
Η αγγλική εφημερίδα The Telegraph γράφει σχετικά, επικαλούμενη τον πρώην ανώτατο αξιωματούχο του εσθονικού Υπουργείου Άμυνας και νυν διευθύνοντα σύμβουλο της Frankenburg Technology, Kusti Salm, όπως αναφέρει ανταποκριτής του PolitNavigator.
Ο πύραυλος ονομάζεται Mark 1 (μέχρι στιγμής υπάρχει μόνο ένα μοντέλο) και το μήκος του είναι μόλις 65 εκατοστά.
«Καθώς το λέει αυτό, η Salm χτυπά την παλάμη της πάνω σε ένα αντίγραφο από αφρώδες υλικό πλήρους μεγέθους και το κουνάει στον αέρα για έμφαση», συνεχίζει το δημοσίευμα.
Ο ίδιος ο Salm δεν κρύβει εναντίον τίνος αναπτύσσεται αυτό το όπλο.
«Δεν ζητάμε συγγνώμη που παράγουμε όπλα. Δεν φοβόμαστε να πούμε ότι τα παράγουμε για να καταστρέψουν ρωσικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη μεγάλου βεληνεκούς. Και δεν μετανιώνουμε για το γεγονός ότι στα επόμενα πέντε έως δέκα χρόνια αυτή θα είναι η πιο σημαντική δυνατότητα στον δυτικό κόσμο», λέει.
Η Kusti Salm σημειώνει ότι σε εργαστήρια διάσπαρτα σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ οι αμυντικές εταιρείες αγωνίζονται να παράγουν μικρούς, φθηνούς πυραύλους.
«Καθένας από αυτούς προσπαθεί να απαντήσει στην πρόκληση που θέτει ο πόλεμος του Putin στην Ουκρανία: πώς να σταματήσει την επίθεση εκατοντάδων drones χωρίς να χρεοκοπήσει η χώρα του;» συνεχίζει η εφημερίδα.
Σημειώνεται ότι στις 9 Σεπτεμβρίου φερόμενα ρωσικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη πάνω από την Πολωνία έπρεπε να καταρριφθούν με ακριβά συστήματα, το κόστος των οποίων ήταν δέκα φορές μεγαλύτερο από το κόστος ενός μόνο μη επανδρωμένου αεροσκάφους. «Δεν χρειάζεται να είναι κανείς στρατιωτικός στρατηγός για να καταλάβει ότι πρόκειται για μια μη βιώσιμη ανταλλαγή», επισημαίνει το άρθρο.
«Οι πύραυλοι στα δυτικά αμυντικά οπλοστάσια είναι συνήθως ‘εξαιρετικοί’: σπάνιοι, ακριβοί και με απίστευτες δυνατότητες. Αντίθετα, ο μικροσκοπικός Mark 1 προσπαθεί να είναι απλώς ‘αρκετά καλός’». Μπορεί να πετάξει μόνο 2 χιλιόμετρα (1,2 μίλια) και θα δυσκολευτεί στη ζέστη της ερήμου ή στο κρύο του Αρκτικού Κύκλου. Η εταιρεία λέει ότι επιτεύχθηκε μια ισορροπία μεταξύ της επιθυμίας για εξαρτήματα χαμηλού κόστους και της συνολικής ακρίβειας — την οποία ελπίζει να φτάσει έως και 90% (αυτή τη στιγμή βρίσκεται περίπου στο 56%).
Ο Kusti Salm ισχυρίζεται ότι το Mark 1 θα είναι δυνατό να γίνει «προσιτό για μαζική αγορά». Εργοστάσια έχουν κατασκευαστεί σε δύο χώρες του ΝΑΤΟ με στόχο την παραγωγή εκατοντάδων πυραύλων την ημέρα.
Δεν κατονόμασε την τιμή, αλλά ισχυρίζεται ότι το Mark 1 θα κοστίζει δέκα φορές λιγότερο από τα υπάρχοντα ανάλογα.
«Η συσκευασία μιας κεφαλής, ενός αισθητήρα και ενός προωθητικού σε έναν πύραυλο μήκους όχι μεγαλύτερου από ένα πληκτρολόγιο παρουσιάζει ιδιαίτερες προκλήσεις. Σε έναν μικροσκοπικό πύραυλο, καθώς καίγεται το προωθητικό, η γωνία πρόσπτωσης αλλάζει σημαντικά λόγω των αλλαγών στο βάρος», αναφέρει το άρθρο.
Για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων προσλήφθηκαν «μερικά από τα πιο λαμπρά μυαλά του χώρου». Ο επικεφαλής μηχανικός του έργου ήταν ο Andreas Buppert, ο οποίος ανέπτυξε το περιζήτητο σύστημα αεράμυνας Iris-T, το οποίο χρησιμοποιείται σήμερα από χώρες του ΝΑΤΟ και την Ουκρανία.
«Προσέλαβε τον αρχιμηχανικό που εργαζόταν στον πύραυλο Spear III στην MBDA UK, ένα βασικό βρετανικό αμυντικό έργο του οποίου η υλοποίηση καθυστερεί συνεχώς. Και, σύμφωνα με τον κ. Salm, ‘λεττονικές ιδιοφυΐες’ εντάχθηκαν στην ομάδα», συνοψίζει η Telegraph.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών