Φρενίτιδα επικρατεί στην Ευρώπη τους τελευταίους μήνες λόγω του φυσικού αερίου, γεγονός το οποίο το αναδεικνύει σε νούμερο ένα ενεργειακό θέμα.
Δεδομένης της πολιτικής υστερίας που συνοδεύει τις προσπάθειες απεξάρτησης από το εκ Ρωσίας ορμώμενο φυσικό αέριο, ακόμα και αν προσγειώνονταν εξωγήινοι σε κάποια πλατεία της Γηραιάς Ηπείρου κανείς δεν θα τους έδινε σημασία.
Ενδεικτικά αναφέρεται πως η προχθεσινή ημέρα για το φυσικό αέριο στην Ευρώπη ξεκίνησε στα 2.100 δολάρια (κόστος ανά χίλια κυβικά μέτρα στο ευρωπαϊκό χρηματιστήριο - TTF)
Το νούμερο δεν είναι ρεκόρ, αλλά σίγουρα είναι εξαιρετικά… επώδυνο για κάθε κρατικό προϋπολογισμό.
Ωστόσο, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μέχρι τη δύση του ηλίου η ίδια ποσότητα καυσίμου θα κόστιζε ήδη 2.500 δολάρια.
Η τιμή εκτινάχθηκε στα ύψη μετά τη δήλωση της Gazprom ότι η άντληση φυσικού αερίου μέσω του Nord Stream είχε πέσει στο 20% της χωρητικότητας του αγωγού.
Ο δυτικός Τύπος, αλλόφρων, επιτέθηκε ξανά στη Ρωσία με κατηγορίες ότι χρησιμοποιεί την Ενέργεια ως υβριδικό όπλο, ως μοχλό για να προωθήσει τα συμφέροντά της στην εξωτερική πολιτική καιγια τη διάσπαση της ευρωπαϊκής ενότητας.
Αυτές οι δηλώσεις είναι κοινότοπες όσο και ψευδείς:
Η αναστολή μεταφοράς φυσικού αερίου μέσω της Βαλτικής Θάλασσας δεν είναι μέρος κάποιου ύπουλου σχεδίου του ρωσικού Γενικού Επιτελείου, αλλά προγραμματισμένη συντήρηση.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν υπάρχουν πλέον ενδιάμεσοι σταθμοί συμπίεσης κατά μήκος της διαδρομής προς τις ακτές της Γερμανίας, η φυσική, με αδυσώπητο χέρι, μείωσε την άντληση από τα συνηθισμένα 164 εκατομμύρια κυβικά μέτρα την ημέρα σε μόλις 30.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτή είναι η δεύτερη πράξη μιας ιλαροτραγωδίας που διαδραματίζεται δυτικά του Σμολένσκ.
Τον τελευταίο μήνα, όλη η Ευρώπη παρακολουθεί στενά τις περιπέτειες της πρώτης τουρμπίνας, την οποία η Siemens Energy (με σύσταση της Rostekhnadzor, με την οποία συμφώνησε πλήρως) απενεργοποίησε, αποσυναρμολόγησε και έστειλε για επισκευή στον Καναδά.
Η Οτάβα, κατόπιν αιτήματος της Ουάσιγκτον, κατέσχεσε τη μονάδα, επικαλούμενη την αντιρωσική πολιτική κυρώσεων και αρνούνταν να την επιστρέψει έως ότου η κατάσταση στην αγορά φυσικού αερίου στη Γερμανία ειδικότερα και στην Ευρώπη συνολικά οδήγησε σε… απελπισία.
Το Βερολίνο, μετά από πολυάριθμες και μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, μπόρεσε να πάρει πίσω την περιουσία του – όλοι αντιλαμβάνονται τι ταπεινώσεις δέχθηκαν οι Γερμανοί, προκειμένου να υπάρξει υπαναχώρηση.
Ωστόσο, ο «δύσμοιρος» στρόβιλος δεν έφτασε ποτέ στον σταθμό συμπίεσης αερίου της Portovaya, αφού κόλλησε σε έναν ιστό πολιτικής ίντριγκας και διπροσωπίας.
Η Γερμανία κατηγόρησε για άλλη μια φορά τη Ρωσία ότι δεν θέλει να αφαιρέσει τον στρόβιλο και, για το λόγο αυτό, καθυστερεί την εκτέλεση των τελωνειακών εγγράφων.
Εις απάντηση, η Gazprom απάντησε ότι δεν κατανοεί την τρέχουσα κατάσταση και πιθανούς περαιτέρω περιορισμούς που ενδέχεται να προκύψουν κατά τη λειτουργία του αγωγού φυσικού αερίου.
Απελπισμένες γελοιότητες…
Ερώτημα αποτελεί το πώς θα συμπεριφερθεί μια φιλική δυτική ομάδα.
Για παράδειγμα, είναι ακόμα εντελώς ασαφές εάν ο Καναδάς θα επιτρέψει την εισαγωγή, επισκευή και επιστροφή των υπόλοιπων τουρμπίνων της Siemens ή εάν κάθε μονάδα θα πρέπει να επιστραφεί αφού δοθεί μάχη και με απεριόριστη χρονική καθυστέρηση.
Επιπλέον, σύμφωνα με τις τεχνικές απαιτήσεις που αναγνωρίζει η γερμανική πλευρά, τους επόμενους μήνες θα πρέπει να επισκευαστούν και οι υπόλοιπες μονάδες συμπιεστών αερίου.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι ερωτήσεις της Gazprom λοιπόν είναι απολύτως λογικές: η εταιρεία πρέπει να κατανοήσει τον ορίζοντα παραγωγής και άντλησης, επειδή το φυσικό αέριο δεν είναι άνθρακας…
Δεν μπορεί να στοιβάζεται σε λιμάνια και να περιμένει άδεια εξαγωγής, αφού παράγεται και μεταφέρεται σε αυστηρά συμπεφωνημένους όγκους.
Όλο αυτό που γίνεται λαμβάνει χώρα με φόντο τις απελπισμένες γελοιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που προσπαθεί να αμφισβητήσει τους νόμους του Σύμπαντος.
Ολόκληρος ο προηγούμενος μήνας πέρασε υπό το πρίσμα των τελεσιγραφικών απαιτήσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία ουσιαστικά εκβίασε τις χώρες μέλη της συμμαχίας να μειώσουν την κατανάλωση φυσικού αερίου κατά 15%.
Δεδομένου ότι ολόκληρη η ευρωζώνη καταναλώνει 396,6 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα μπλε καυσίμου ετησίως, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι πρέπει να βρουν πώς να βγάλουν σχεδόν 60 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα από την κατανάλωση χωρίς να σκοτώσουν τη βιομηχανία.
Για να γίνει αντιληπτό, πρέπει να πούμε ότι αυτό είναι ελαφρώς λιγότερο από ό,τι καταναλώνει ολόκληρη η βιομηχανία και ο πληθυσμός της Γερμανίας μαζί.
Επίσης, για καταλάβουμε πόσο κρίσιμη είναι η τρέχουσα κατάσταση, αρκεί να πούμε ότι το έργο τορπιλίστηκε σχεδόν αμέσως από ορισμένες χώρες των οποίων οι κυβερνήσεις δεν μπορούσαν να βρουν αποδεκτή απάντηση στα νέα ενεργειακά μαθηματικά.
Αυτή τη φορά, δεν ήταν η Ουγγαρία, αυτός ο αιώνιος «σαμποτέρ» της Ευρώπης, αλλά η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ελλάδα, που πάντα λειτουργούσαν ως ενιαίο μέτωπο.
Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν καταλάβει πώς θα περάσουν τον χειμώνα χωρίς ρωσικό αέριο χωρίς να παγώσουν, στην κυριολεξία, μέρος του πληθυσμού και των επιχειρήσεων τους.
Η διαμάχη κράτησε πολύ, με αποτέλεσμα το Συμβούλιο να αρνηθεί να επικυρώσει το σχέδιο και να καταλήξει στο συμπέρασμα πως οι χώρες μεμονωμένα θα αποφασίσουν τι και πόσο αέριο θα περικοπεί…
Στην πραγματικότητα, τώρα γινόμαστε μάρτυρες της κατάρρευσης της ευρωπαϊκής ενότητας.
Υποτέλεια…
Η Ευρώπη είναι όμηρος της δικής της εντελώς υποτελούς πολιτικής έναντι των ΗΠΑ.
Από τη μία πλευρά, τα μέλη της δυτικής συμμαχίας θέλουν να τιμωρήσουν τους ανυποχώρητους Ρώσους.
Από την άλλη πλευρά, η κατάσταση επιδεινώνεται τόσο γρήγορα που, αν η Αυστρία προσπαθούσε να διαπραγματευτεί χωριστά με τη Μόσχα για τον ενεργειακό εφοδιασμό της, θα θεωρούνταν αμέσως προδότης.
Το έλλειμμα αερίου, σαν σκουριασμένος λεκές στην επιφάνεια του μετάλλου, εξαπλώνεται πέρα από την ευρωζώνη.
Τις προάλλες το Κίεβο απηύθυνε έκκληση προς τις ΗΠΑ για να οργανωθεί ένα είδος «δανεισμού-μίσθωσης αερίου» για τη νεαρή δημοκρατία. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ντόπιων επαγγελματιών, για να επιβιώσει και να περάσει την περίοδο φθινοπώρου-χειμώνα, η Ουκρανία χρειάζεται αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο αξίας δέκα δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Δεδομένου ότι οι τερματικοί σταθμοί LNG στις Ηνωμένες Πολιτείες λειτουργούν στα όριά τους και η οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία υποχωρεί ραγδαία, η επιθυμία του Κιέβου, που δεν έχει ούτε ένα λιμάνι με τερματικό επαναεριοποίησης, είναι συγκρίσιμη με τα όνειρα κάποιου να περπατήσει στην επιφάνεια του Άρη χωρίς διαστημική στολή.
Η απλούστερη λύση είναι η λειτουργία του Nord Stream 2, του οποίου τα 55 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα χωρητικότητας, θα άμβλυναν σημαντικά τη σοβαρότητα της κρίσης.
Αλλά και εδώ δεν είναι λογική που παίζει ρόλο κυρίαρχο, αλλά η γεωπολιτική.
Στις Βρυξέλλες , ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας, υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων και Προστασίας του Κλίματος Robert Habeck Χάμπεκ είπε ότι η θέση σε λειτουργία του δεύτερου αγωγού θα ήταν η συνθηκολόγηση της Ευρώπης και η κατάρρευση ολόκληρης της πολιτικής κυρώσεων.
Ακούστηκε πολύ ωραίο, ωστόσο, οι ενδιαφερόμενοι δεν άκουσαν τη συνταγή για την αντικατάσταση της προμήθειας ρωσικού μπλε καυσίμου.
Είμαστε θεατές μιας μοναδικής παράστασης.
Μπροστά μας εκτυλίσσεται μια φάρσα μεγάλης κλίμακας στην οποία οι ρωσοφοβικοί πολιτικοί απαιτούν από τους δικούς τους πολίτες να πλένονται λιγότερο, να κλείνουν τα κλιματιστικά εν μέσω καύσωνα, να οδηγούν ποδήλατα και όχι αυτοκίνητα και να βλάπτουν τη Ρωσία με οποιονδήποτε τρόπο.
Η αντίφαση μεταξύ επιθυμιών και πραγματικότητας είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα που να αντικαθιστά τους ρωσικούς μεταφορείς ενέργειας.
Καμία περιοχή ή χώρα δεν έχει συμφωνήσει ποτέ να αντικαταστήσει τουλάχιστον τις μισές ρωσικές εξαγωγές – ακόμα και η Σαουδική Αραβία.
Η Ευρώπη, πεπεισμένη ότι είναι μια υπερεθνική οντότητα ικανή να υπαγορεύει τη βούλησή της σε χώρες και ηπείρους, σπάζει, ρουφά τις τελευταίες γουλιές αερίου στο στόμα της.
Η Ρωσία κατηγορείται ότι χρησιμοποιεί το φυσικό αέριο ως όπλο.
Το αστείο είναι ότι η Ρωσία δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών