Το προσωπικό του πάθος ήταν και παραμένει η οπλοτεχνία και ώς άνθρωπος που διέθετε στο γκαράζ του τόρνο και φρέζα, έκανε αυτό που σε μέρη όπως η Ελλάδα θα του εξασφάλιζε πολύχρονη φυλάκιση: Σχεδίασε και έφτιαξε ένα τουφέκι. Έχοντας την τύχη να ζεί σε μια ελεύθερη χώρα, παραιτήθηκε από τη δουλειά του και αφιέρωσε το χρόνο του στην κατασκευή τουφεκιών υψηλής ακρίβειας. Έχει κατασκευάσει από πολυβόλα μέχρι “πενηντάρια” αυτογεμή όπλα ελεύθερου σκοπευτή. Μάλιστα έγινε διάσημος όταν η αστυνομία της Νέας Υόρκης ενδιαφέρθηκε να αγοράσει μερικά από αυτά. Η απάντηση του Serbu ήταν πως δεν ενδιαφερόταν να πουλήσει σε μια “ναζιστικής νοοτροπίας” αστυνομία που απαγορεύει την κατοχή των όπλων του από τους πολίτες της Νέας Υόρκης, αλλά τα αναζητά για τον εαυτό της.
Μια αναπάντεχη επιτυχία
Το διασημότερο δημιούργημα του Serbu είναι ένα όπλο το οποίο ο ίδιος ήταν πολύ διστακτικός να κατασκευάσει. Κάποια στιγμή, μαζί με ένα φίλο του ταξίδεψαν στο Νομπ Κρηκ, ένα πεδίο βολής στο οποίο πολίτες οργανώνουν ετησίως βολές πολυβόλων. Φαίνεται πως ο εν λόγω φίλος πλήρωσε κάποια έξοδα του ταξιδίου για λογαριασμό του Serbu. Αντί να δεχτεί πληρωμή, ζήτησε από τον οπλουργό να του τροποποιήσει μια λειόκανη επαναληπτική Mossberg 500 στο μικρότερο δυνατό μέγεθος. Είχε φανταστεί ένα λειόκανο “πιστόλι” που να χωρά άνετα σε ένα σακίδιο.
Ο Serbu είδε την πρόκληση με σκεπτικισμό, αλλά μη θέλοντας να αθετήσει το λόγο του, σχεδίασε μετά από πολλή χρονοτριβή το μοντέλο SUPER SHORTY. Μόλις το κατασκεύασε έγινε ανάρπαστο. Πολλοί τοπικοί συλλέκτες στη Φλόριντα άρχισαν να ζητούν αντίγραφα. Κατόπιν μια στρατιωτική μονάδα που ειδικεύεται στην αντιτρομοκρατία αγόρασε αρκετά για δίαρρηξη θυρών. Κάποια στιγμή, ο βασιλιάς Αμπντάλα της Ιορδανίας -πρώην διοικητής των ειδικών δυνάμεων της χώρας του και μεγάλος οπλόφιλος- αγόρασε μερικά για δική του χρήση. Ακολούθησαν αστυνομικές μονάδες SWAT, μέχρι και οι παραγωγοί της ταινίας “Miami Vice”. Το λιλιπούτειο, πριονισμένο δωδεκάρι είχε γίνει πλέον διάσημο.
Πριν το καταλάβει, ο Serbu κατασκεύαζε περισσότερες επαναληπτικές καραμπίνες χωρίς κοντάκι από όσες είχε ποτέ φανταστεί και τις πουλούσε στη διπλάσια τιμή από τις εργοστασιακές Mossberg.
Τι ακριβώς είναι το Super Shorty;
Είναι ένας κορμός από Mossberg 500 ή Maverick 88 (πρόκειται για παρόμοια λειόκανα απότο ίδιο εργοστάσιο). Το κλείστρο και η σκανδάλη παραμένουν αυτούσια. Η αποθήκη φυσιγγίων τροποποιείται ώστε να χωρά πλέον μόνο δύο φυσίγγια. Η κάνη κόβεται στα 16,5 εκατοστά και το κλειδί της μεταφέρεται εγγύτερα, ώστε να δένει πάνω στην κοντή αποθήκη. Δεν υπάρχει στόχαστρο. Σύμφωνα με τον Mark Serbu, η δυσκολία εστιαζόταν στο να βρεθεί ένας αξιόπιστος τρόπος όπλισης, αφού πλέον δεν υπάρχει ξυστός. Η λύση ήταν να σχεδιαστεί ένας πτυσόμενος μοχλός από αλουμίνιο. Συγκρατείται από ελατήριο και όταν σπρωχτεί προς τα εμπρός και κάτω, κλειδώνει στην ανοικτή θέση. Σύροντας τον πίσω και εμπρός, το όπλο απορρίπτει τον κάλυκα και τροφοδοτεί ένα νέο φυσίγγιο. Όλες οι κολλήσεις στο μηχανισμό και την κάνη γίνονται με συσκευές TIG και κατόπιν τα μέταλλα ξαναβάφονται με φωσφάτωση στρατιωτικών προδιαγραφών.
To 2005, μία αστυνομική υπηρεσία που είχε στο απόθεμα της μόνο λειόκανα Remington 870, ζήτησε από τον Serbu να τροποποιήσει μερικά σε SUPER SHORTY. Έκτοτε η εταιρεία προσφέρει και αυτή την επιλογή. Μια σπανιότερη εκδοχή είναι εκείνη που βασίζεται σε κορμούς όπλων cal. 20 ντί του συνηθισμένου 12. Από πλευράς ευχρηστίας είναι λογικότερη γιατί το μικρότερο cal. 20 έχει μικρότερες διαστάσεις και βάρος, διευκολύνοντας τη μεταφορά κάτω από ένα πανωφόρι ή εντός ενός σάκου. Ταυτόχρονα διατηρεί το 70-75% της ισχύος του μεγαλύτερου cal. 12, παραμένοντας εξαιρετικά ισχυρό σε μικρές αποστάσεις.
Tο όπλο στερείται κοντακίου (όσον αφορά τον αμερικανικό νόμο, η προσθήκη εκ ων υστέρων κοντακίου θεωρείται παράνομη μετατροπή σε κοντόκανο τυφέκιο) και συγκρατείται από μια πλαστική χειρολαβή. Ένας αορτήρας μονού σημείου το ασφαλίζει στο σώμα του χρήστη.
Εξυπηρετεί κάποι σκοπό;
Το πλεονέκτημα του λειόκανου επαναληπτικού είναι πως λειτουργεί εξίσου καλά ως αμυντικό, κυνηγετικό ή αθλητικό μέσο. Μεγάλο μέρος αυτής της ευελιξίας είναι η ικανότητα χρήσης πολλών διαφορετικών πυρομαχικών, μια ιδιότητα που τα ραβδωτά πιστόλια ή τυφέκια στερούνται. Το να “πριονίσει” κάποιος ένα τέτοιο όπλο αφαιρώντας την κάνη και το κοντάκιο, μειώνει την προσαρμοστικότητα του. Σίγουρα υπάρχει ένα πεδίο εξειδικευμένης χρήσης από αστυνομίες ή στρατούς. Άλλά έρχεται με σημαντικούς περιορισμούς: το δραστικό βεληνεκές πάσχει, η λάμψη και η ανάκρουση αυξάνονται δυσανάλογα και το όπλο χωρά μόλις δύο φυσίγγια (+1 στη θαλάμη). Ο Serbu μετατρέπει μια χειροκίνητη καραμπίνα σε πιστόλι, αλλά το “πιστόλι” αυτό είναι βαρύ, ογκώδες και με λίγα φυσίγγια. Ας επισημάνουμε ότι απαιτεί δύο χέρια για να λειτουργεί και… το άτιμο πράγμα δε διαθέτει καν στόχαστρο. Συνδυάζει τα μειονεκτήματα των πιστολιών και των λειόκανων επαναληπτικών, χωρίς να διαθέτει τα προτερήματα τους. Φαντάζομαι ότι σε χώρες που επιτρέπεται, θα αποτελεί πηγή σχολίων και θαυμασμού κατά την εξάσκηση σε σκοπευτήρια, αλλά δυσκολεύομαι να δω ένα πρακτικό πεδίο εφαρμογής για ένα από τα μικρόσωμα τέρατα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών