Είναι πλέον αδύνατο σε μεγάλους αγώνες να μη συμμετάσχουν αθλητές με Perazzi και πολύ συχνά τα ιταλικά όπλα τους βοηθούν να κατακτήσουν μετάλλια
Το καλοκαίρι του 1964, οι θεατές των Ολυμπιακών αγώνων στο Τόκυο απόλαυσαν ένα σπάνιο θέαμα.
Στον τελικό του αγωνίσματος Τραπ, η Σοβιετική Ένωση και οι ΗΠΑ ήταν τα “μεγαθήρια” που διεκδικούσαν τη νίκη.
Αλλά όταν “ο καπνός διαλύθηκε” ήταν ο τριανταπεντάχρονος Ιταλός Ennio Mattarelli που στάθηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, με 198 επιτυχείς βολές στις 200.
Στα χέρια του κρατούσε ένα άγνωστο στο κοινό και πρωτοποριακό δίκανο που κατασκεύσε για λογαριασμό του ένας τεχνίτης από τη Brescia: Ο Daniele Perazzi.
Τριανδρία νικητών
O Mattarelli ήταν ήδη γνωστός.
Είχε κερδίσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα Τραπ το 1961 χρησιμοποιώντας ένα Browning.
Κατά την προετοιμασία του για το Τόκυο, άκουσε για το πρωτοποριακό όπλο του Perazzi και θέλησε να μάθει περισσότερα.
Ο Perazzi ήταν ο οραματιστής-οπλουργός που σχεδίαζε.
Λίγα χρόνια πρί είχε συνεταιριστεί με το μηχανουργό Ivo Fabri.
Ο Fabri ήταν που “μετέφραζε” τις ιδέες σε ατσάλι.
Kατανοούσε πως να τις βάλει σε παραγωγή με τη χρήση των πρωτοεμφανιζόμενων τόρνων CNC.
O Mattarelli πρόσφερε την εμπειρία του γύρω από το “τι δουλεύει και τι όχι” στο αγωνιστικό πεδίο.
Σύντομα, οι τρείς αυτοί άνθρωποι θα τραβούσαν διαφορετικούς δρόμους και ο καθένας τους θα γνώριζε τη δική του επιτυχία ξεχωριστά.
Αλλά για ένα διάστημα στη δεκαετία του 1960, η κοινή τους προσπάθεια απέδωσε το καλύτερο αγωνιστικό σούπερ-ποζέ της εποχής του.
Σχεδιασμένο για αγώνες
Ο Perazzi άρχισε να δουλεύει πάνω σε δικά του σχέδια το 1957.
Δε προσπάθησε να “ανακαλύψει τον τροχό”.
Μελέτησε και βελτίωσε την προηγούμενη ιδέα των Ιταλών για το σούπερ ποζέ με τη ρηχή βάση και τους διακοπτόμενους πίρους στα πλάγια.
Ενσωμάτωσε ενισχύσεις τύπου Boss και τα συνδύασε με στόχο τη μακροζωία του μηχανισμού.
Η βάση και το μονομπλοκ του Perazzi σχεδιάστηκαν από την αρχή για να αντέξουν την καταπόνηση αμέτρητων βολών προπόνησης.
Ξεκινώντας με ένα μασίφ κομμάτι ατσαλιού, την ενίσχυσε και την έκανε λίγο φαρδύτερη από το συνηθισμένο.
Οι επιφάνειες κλειδώματος και οι πίροι είναι συνολικά μεγαλύτεροι σε σχέση με τα παρόμοιας σχολής όπλα.
Αυτό σημαίνει ότι οι οι δυνάμεις κατανέμονται πιο ομοιόμορφα και το όπλο θα αντέξει για μεγαλύτερο διάστημα.
Η συνέχεια
Μετά το Τόκυο, ο κόσμος άρχισε να μιλά για την Perazzi.
Το “τραποτούφεκο” του Mattarelli αποτέλεσε τη βάση για ένα βελτιωμένο μοντέλο που ήταν ευκολότερο να παραχθεί. Αντάλλαξε το μηχανισμό πυροδότησης sidelock με τις απλούστερες “μισές φωτιές”, αυξάνοντας παράλληλα την αντοχή του κοντακίου στο σημείο που συνδέεται με τη βάση. Εκμεταλλεύτηκε τον περίσσιο χώρο στη βάση, ώστε να εγκαταστήσει τον αποσπώμενο μηχανισμό σκανδάλης που δημιούργησε.
Πιέζοντας το κουμπί της ασφάλειας πέρα από τη θέση “Πυρ”, η κασέτα ξεκλειδώνει και αφαιρείται από το όπλο. Αυτό επιτρέπει την εύκολη συντήρηση και καθαρισμό του μηχανισμού, αφού τα πάντα (εκτός από τους επικρουστήρες) είναι προσβάσιμα από το χρήστη χωρίς να λυθεί το όπλο.
Σημαίνει ακόμη, ότι στη διάρκεια ενός αγώνα και σε περίπτωση βλάβης, ο σκοπευτής μπορεί άμεσα να την αλλάξει με μία εφεδρική και να συνεχίσει την προσπάθεια του.
Η χρήση ελατηρίων “V” αντί σπειροειδών για τη σκανδάλη είναι ενδεικτική του αγωνιστικού προσανατολισμού.
Δυσκολότερα να κατασκευαστούν και να συγχρονιστούν στο μηχανισμό, προσφέρουν όμως καλύτερη έλξη.
Μεγάλο μέρος της φήμης των Perazzi για “τέλεια αίσθηση σκανδάλης” οφείλεται σε αυτό το χαρακτηριστικό.
Βελτίωσε τη βλητική ευελιξία, εγκαθιστώντας βιδωτό τσοκ στην κάτω κάνη (ώστε να αλλάζει τη σύσφιξη), ενώ διατήρησε το σταθερό τσοκ στην επάνω. Η άνω ρίγα σκόπευσηςαπέκτησε ένα υπερυψωμένο “σκαλοπάτι”, το οποίο ο Mattarelli ένιωθε πως τον βοηθούσε να κρατά το μάγουλο του στο σωστό ύψος. Το χρησιμοποίησε στους επόμενους ολυμπιακούς αγώνες του ‘68 και κέρδισε με αυτό ένα ακόμη παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Σαν Σεμπαστιάν.
Χτίζοντας στην επιτυχία
Αυτό ήταν το πρώτο ΜΧ-8. Στα επόμενα 50 χρόνια το εργαστήριο του Daniele Perazzi εξελίχθηκε σε μια ισχυρή δύναμη της σκοποβολής.
Νεώτερα μοντέλα και μια διευρυμένη γκάμα δημιουργήθηκαν.
Καλύπτουν πλέον κάθε αγώνισμα του πήλινου στόχου, αλλά και την κυνηγετική χρήση. Παραμένουν ποιοτικά και ομολογουμένως ακριβά, αλλά η αξία τους είναι αναγνωρισμένη.
Είναι πλέον αδύνατο σε μεγάλους αγώνες να μη συμμετάσχουν αθλητές με Perazzi και πολύ συχνά τα ιταλικά όπλα τους βοηθούν να κατακτήσουν μετάλλια. Η εμπλοκή και υποστήριξη της εταιρείας στα διεθνή τουρνουά είναι παροιμιώδης.
Δε λείπουν ποτέ από τις διοργανώσεις και οι οπλουργοί είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν όσους ρίχνουν με τα όπλα της, συντηρώντας και επιδιορθώνοντας επιτόπου.
www.bankingnews.gr
Στον τελικό του αγωνίσματος Τραπ, η Σοβιετική Ένωση και οι ΗΠΑ ήταν τα “μεγαθήρια” που διεκδικούσαν τη νίκη.
Αλλά όταν “ο καπνός διαλύθηκε” ήταν ο τριανταπεντάχρονος Ιταλός Ennio Mattarelli που στάθηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, με 198 επιτυχείς βολές στις 200.
Στα χέρια του κρατούσε ένα άγνωστο στο κοινό και πρωτοποριακό δίκανο που κατασκεύσε για λογαριασμό του ένας τεχνίτης από τη Brescia: Ο Daniele Perazzi.
Τριανδρία νικητών
O Mattarelli ήταν ήδη γνωστός.
Είχε κερδίσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα Τραπ το 1961 χρησιμοποιώντας ένα Browning.
Κατά την προετοιμασία του για το Τόκυο, άκουσε για το πρωτοποριακό όπλο του Perazzi και θέλησε να μάθει περισσότερα.
Ο Perazzi ήταν ο οραματιστής-οπλουργός που σχεδίαζε.
Λίγα χρόνια πρί είχε συνεταιριστεί με το μηχανουργό Ivo Fabri.
Ο Fabri ήταν που “μετέφραζε” τις ιδέες σε ατσάλι.
Kατανοούσε πως να τις βάλει σε παραγωγή με τη χρήση των πρωτοεμφανιζόμενων τόρνων CNC.
O Mattarelli πρόσφερε την εμπειρία του γύρω από το “τι δουλεύει και τι όχι” στο αγωνιστικό πεδίο.
Σύντομα, οι τρείς αυτοί άνθρωποι θα τραβούσαν διαφορετικούς δρόμους και ο καθένας τους θα γνώριζε τη δική του επιτυχία ξεχωριστά.
Αλλά για ένα διάστημα στη δεκαετία του 1960, η κοινή τους προσπάθεια απέδωσε το καλύτερο αγωνιστικό σούπερ-ποζέ της εποχής του.
Σχεδιασμένο για αγώνες
Ο Perazzi άρχισε να δουλεύει πάνω σε δικά του σχέδια το 1957.
Δε προσπάθησε να “ανακαλύψει τον τροχό”.
Μελέτησε και βελτίωσε την προηγούμενη ιδέα των Ιταλών για το σούπερ ποζέ με τη ρηχή βάση και τους διακοπτόμενους πίρους στα πλάγια.
Ενσωμάτωσε ενισχύσεις τύπου Boss και τα συνδύασε με στόχο τη μακροζωία του μηχανισμού.
Η βάση και το μονομπλοκ του Perazzi σχεδιάστηκαν από την αρχή για να αντέξουν την καταπόνηση αμέτρητων βολών προπόνησης.
Ξεκινώντας με ένα μασίφ κομμάτι ατσαλιού, την ενίσχυσε και την έκανε λίγο φαρδύτερη από το συνηθισμένο.
Οι επιφάνειες κλειδώματος και οι πίροι είναι συνολικά μεγαλύτεροι σε σχέση με τα παρόμοιας σχολής όπλα.
Αυτό σημαίνει ότι οι οι δυνάμεις κατανέμονται πιο ομοιόμορφα και το όπλο θα αντέξει για μεγαλύτερο διάστημα.
Η συνέχεια
Μετά το Τόκυο, ο κόσμος άρχισε να μιλά για την Perazzi.
Το “τραποτούφεκο” του Mattarelli αποτέλεσε τη βάση για ένα βελτιωμένο μοντέλο που ήταν ευκολότερο να παραχθεί. Αντάλλαξε το μηχανισμό πυροδότησης sidelock με τις απλούστερες “μισές φωτιές”, αυξάνοντας παράλληλα την αντοχή του κοντακίου στο σημείο που συνδέεται με τη βάση. Εκμεταλλεύτηκε τον περίσσιο χώρο στη βάση, ώστε να εγκαταστήσει τον αποσπώμενο μηχανισμό σκανδάλης που δημιούργησε.
Πιέζοντας το κουμπί της ασφάλειας πέρα από τη θέση “Πυρ”, η κασέτα ξεκλειδώνει και αφαιρείται από το όπλο. Αυτό επιτρέπει την εύκολη συντήρηση και καθαρισμό του μηχανισμού, αφού τα πάντα (εκτός από τους επικρουστήρες) είναι προσβάσιμα από το χρήστη χωρίς να λυθεί το όπλο.
Σημαίνει ακόμη, ότι στη διάρκεια ενός αγώνα και σε περίπτωση βλάβης, ο σκοπευτής μπορεί άμεσα να την αλλάξει με μία εφεδρική και να συνεχίσει την προσπάθεια του.
Η χρήση ελατηρίων “V” αντί σπειροειδών για τη σκανδάλη είναι ενδεικτική του αγωνιστικού προσανατολισμού.
Δυσκολότερα να κατασκευαστούν και να συγχρονιστούν στο μηχανισμό, προσφέρουν όμως καλύτερη έλξη.
Μεγάλο μέρος της φήμης των Perazzi για “τέλεια αίσθηση σκανδάλης” οφείλεται σε αυτό το χαρακτηριστικό.
Βελτίωσε τη βλητική ευελιξία, εγκαθιστώντας βιδωτό τσοκ στην κάτω κάνη (ώστε να αλλάζει τη σύσφιξη), ενώ διατήρησε το σταθερό τσοκ στην επάνω. Η άνω ρίγα σκόπευσηςαπέκτησε ένα υπερυψωμένο “σκαλοπάτι”, το οποίο ο Mattarelli ένιωθε πως τον βοηθούσε να κρατά το μάγουλο του στο σωστό ύψος. Το χρησιμοποίησε στους επόμενους ολυμπιακούς αγώνες του ‘68 και κέρδισε με αυτό ένα ακόμη παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Σαν Σεμπαστιάν.
Χτίζοντας στην επιτυχία
Αυτό ήταν το πρώτο ΜΧ-8. Στα επόμενα 50 χρόνια το εργαστήριο του Daniele Perazzi εξελίχθηκε σε μια ισχυρή δύναμη της σκοποβολής.
Νεώτερα μοντέλα και μια διευρυμένη γκάμα δημιουργήθηκαν.
Καλύπτουν πλέον κάθε αγώνισμα του πήλινου στόχου, αλλά και την κυνηγετική χρήση. Παραμένουν ποιοτικά και ομολογουμένως ακριβά, αλλά η αξία τους είναι αναγνωρισμένη.
Είναι πλέον αδύνατο σε μεγάλους αγώνες να μη συμμετάσχουν αθλητές με Perazzi και πολύ συχνά τα ιταλικά όπλα τους βοηθούν να κατακτήσουν μετάλλια. Η εμπλοκή και υποστήριξη της εταιρείας στα διεθνή τουρνουά είναι παροιμιώδης.
Δε λείπουν ποτέ από τις διοργανώσεις και οι οπλουργοί είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν όσους ρίχνουν με τα όπλα της, συντηρώντας και επιδιορθώνοντας επιτόπου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών