Από τυφέκιο πεζικού σε όπλο ακρίβειας
Τα όπλα του γαλλικού στρατού στη διάρκεια του Ψυχρού πολέμου αντικατοπτρίζουν μια ιδιοτροπία και διαφορετικότητα από τον υπόλοιπο δυτικό συνασπισμό. Οι περισσότερες νατοϊκές χώρες υιοθέτησαν ως κύριο όπλο το FN FAL ή το G-3.
Οι Γάλλοι ανέπτυξαν το μοναδικό “Bullpup” FAMAS. Αυτές οι επιλογές δείχνουν τη νοοτροπία μίας αποικιοκρατικής δύναμης που αρνούνταν να αρκεστεί σε ρόλο “κομπάρσου” απέναντι στην άνοδο της αμερικανικής επιρροής.
Αλλά και την αγωνία του στρατιωτικού και πολιτικού κατεστημένου να διατηρήσει την ικανότητα παραγωγής πολεμικού υλικού εντός της χώρας, ως ελάχιστη προφύλαξη για την ανεξαρτησία της.
Ομοίως αντί να αποκτήσουν ένα όπλο “ελεύθερου σκοπευτή” από τη διεθνή αγορά, στράφηκαν στη “Βιομηχανία Όπλων του Σεντ-Ετιέν” (MAS) για μια εγχώρια λύση.
Από τυφέκιο πεζικού σε όπλο ακρίβειας
Το κόστος ανάπτυξης ενός νέου όπλου ελεύθερων σκοπευτών με προδιαγραφές για να αντέχει σε στρατιωτική χρήση ήταν δυσβάσταχτο. Xρησιμοποίησαν ως βάση το προπολεμικό MAS 36, το οποίο ήταν το στάνταρ όπλο πεζικού των Γάλλων στο Β’ΠΠ.
Ο κορμός ενισχύθηκε , τροποποιήθηκε ώστε να δέχεται τηλεσκοπική διόπτρα στόχευσης και ένα στιβαρό δίποδα για σταθερές βολές.
Η κάνη αντικαταστάθηκε με μια βαρύτερη και ο ξύλινος φυλακτήρας κόπηκε για να της επιτρέπει να ταλαντώνεται ελεύθερα.
Το διαμέτρημα παρέμεινε το παλιό γαλλικό 7,5Χ54mm. Παρόλο που διατήρησαν το ξύλινο κοντάκιο του MAS 36, τοποθέτησαν ένα υπόθεμα στο μάγουλο (ώστε να ευθυγραμμίζεται το κεφάλι του σκοπευτή με τη διόπτρα και πρόσθεσαν μια ξύλινη χειρολαβή. Το βάρος, ανάλογα με τη “γενιά” κυμαινόταν μεταξύ 5,1-5,5 κιλών.
Τα τουφέκια μπήκαν σε υπηρεσία το 1966 ως FR F-1 (Επαναληπτικό Τυφέκιο Τύπος 1) και χρησιμοποιήθηκαν στις υπερπόντιες εκστρατείες της Γαλλίας μέχρι τα τέλη του 1980.
Στο μεταξύ η χώρα είχε προσχωρήσει στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και τυποποιούσε τον οπλισμό της στο συμμαχικό πρότυπο.
Γύρω στο 1982, τα FR F-1 είχαν εξαντλήσει το όριο ζωής και έπρεπε να αντικατασταθούν. Ο όμιλος GIAT ανέλαβε την αναβάθμιση του υπάρχοντος υλικού και τη μετατροπή του στο διαμέτρημα 7,62 ΝΑΤΟ. Έτσι προέκυψε το βελτιωμένο FR F-2 (Επαναληπτικό Τυφέκιο Τύπος 2).
Ιδιόρυθμη κάνη
Η κύρια τροποποίηση αφορά στην αλλαγή διαμετρήματος, Οι νέες κάνες ήταν φτιαγμένες για το 7,62Χ51mm NATO.
Η ασυνήθιστη γεωμετρία τους περιελάμβανε ένα αυλό που στενεύει προοδευτικά, “σιδερώνοντας” τη βολίδα.
Η πίεση αναγκάζει το βλήμα να έρθει σε εντονότερη επαφή με τις ραβδώσεις και μειώνει τα διαφυγόντα αέρια. Ο σκοπός είναι η βελτίωση της ακρίβειας και υψηλότερη ταχύτητα εξόδου.
Σε αντιδιαστολή με τα περισσότερα όπλα της εποχής, η κάνη έφερε εσωτερικά μόνο τρείς ραβδώσεις. Στο στόμιο προστέθηκε φλογοκρύπτης ενώ έγινε προσπάθεια -ίσως για πρώτη φορά σε μαζική κλίμακα – μείωσης του “θερμικού ίχνους”.
Ένα πλαστικό χιτώνιο καλύπτει όλο το μήκος της κάνης, φυλακίζοντας τη θερμότητα.
Σκοπός είναι η απόκρυψη του όπλου (και άρα του σκοπευτή) απέναντι σε συσκευές παρατήρησης που ανιχνεύουν υπέρυθρη ακτινοβολία.
Το μήκος των 60cm και η σχεδίαση της κάνης επέτρεπε ένα θεωρητικό βεληνεκές 800 μέτρων.
Όμως σε ανοικτά πεδία με ορατότητα και ευνοϊκές συνθήκες ανέμου οι Γάλλοι σκοπευτές ανέφεραν επιτυχίες ως τα 1.000 μέτρα.
Ένας περίεργος αναχρονισμός
Το FR F-2 μπήκε σε υπηρεσία το 1986. Χρησιμοποιήθηκε σε όλα τα μέτωπα από το Τσαντ και τη Βοσνία ως το Αφγανιστάν και τη Συρία.
Ακόμη και όταν πρωτοεμφανίστηκε, αποτελούσε ήδη παλιά τεχνολογία.
Διατηρούσε ένα ξύλινο κοντάκι (αν και αυτό ρυθμιζόταν με ”τάκους” που αυξομείωναν το μήκος) τη στιγμή όπου κάθε αντίστοιχο όπλο χρησιμοποιούσε συνθετικά υλικά.
Έίχε μια εξαιρετική κάνη, αλλά το σύστημα ασφάλισης του κλείστρου ήταν λιγότερο ισχυρό και ακριβές από πχ. του Αγγλικού L96A1.
Ο αφαιρούμενος γεμιστήρας 10 φυσιγγίων ήταν αποδοτικός και αξιόπιστος και ο ιδίομορφος δίποδας στηριζόταν στον κορμό (μια λύση που αργότερα θα υιοθετούσαν και άλλοι κατασκευαστές).
Αλλά ταυτόχρονα περιοριζόταν από ένα πολύπλοκο σύστημα ανάρτησης των σκοπευτικών και μία διόπτρα μεγέθυνσης 4Χ (τύπος APX L806) που ήταν αντίγραφα γερμανικής τεχνολογίας από το 1940. Όταν το 1995 άρχισαν να χορηγούν τη νέα Scrome J8 (μεγέθυνσης 8Χ), οι ελεύθεροι σκοπευτές μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις δυνατότητες του όπλου.
Το γεγονός ότι βασιζόταν σε ένα στιβαρό και δοκιμασμένο τυφέκιο πεζικού, έδινε ένα προβάδισμα αξιοπιστίας και η απλότητα του μηχανισμού το καθιστούσε εύκολο στη συντήρηση από τους στρατιώτες.
Το μόνο κομμάτι το οποίο απέφευγαν να πειράζουν ήταν τα δακτυλίδια συγκράτησης της διόπτρας στον κορμό, γιατί ήταν αδύνατο να επανέλθουν στον ίδιο “μηδενισμό” αν αφαιρούνταν. Θα έπρεπε να σφιχτούν και η διόπτρα να ρυθμιστεί από την αρχή.
Παρέμεινε στην πρώτη γραμμή μέχρι το 2018, οπότε και αντικαταστάθηκε από το ημιαυτόματο FN SCAR-H, περνώντας στην ιστορία ως το τελευταίο τουφέκι που φτιάχτηκε από γαλλικά χέρια για το στρατό της χώρας.
www.bankingnews.gr
Οι Γάλλοι ανέπτυξαν το μοναδικό “Bullpup” FAMAS. Αυτές οι επιλογές δείχνουν τη νοοτροπία μίας αποικιοκρατικής δύναμης που αρνούνταν να αρκεστεί σε ρόλο “κομπάρσου” απέναντι στην άνοδο της αμερικανικής επιρροής.
Αλλά και την αγωνία του στρατιωτικού και πολιτικού κατεστημένου να διατηρήσει την ικανότητα παραγωγής πολεμικού υλικού εντός της χώρας, ως ελάχιστη προφύλαξη για την ανεξαρτησία της.
Ομοίως αντί να αποκτήσουν ένα όπλο “ελεύθερου σκοπευτή” από τη διεθνή αγορά, στράφηκαν στη “Βιομηχανία Όπλων του Σεντ-Ετιέν” (MAS) για μια εγχώρια λύση.
Από τυφέκιο πεζικού σε όπλο ακρίβειας
Το κόστος ανάπτυξης ενός νέου όπλου ελεύθερων σκοπευτών με προδιαγραφές για να αντέχει σε στρατιωτική χρήση ήταν δυσβάσταχτο. Xρησιμοποίησαν ως βάση το προπολεμικό MAS 36, το οποίο ήταν το στάνταρ όπλο πεζικού των Γάλλων στο Β’ΠΠ.
Ο κορμός ενισχύθηκε , τροποποιήθηκε ώστε να δέχεται τηλεσκοπική διόπτρα στόχευσης και ένα στιβαρό δίποδα για σταθερές βολές.
Η κάνη αντικαταστάθηκε με μια βαρύτερη και ο ξύλινος φυλακτήρας κόπηκε για να της επιτρέπει να ταλαντώνεται ελεύθερα.
Το διαμέτρημα παρέμεινε το παλιό γαλλικό 7,5Χ54mm. Παρόλο που διατήρησαν το ξύλινο κοντάκιο του MAS 36, τοποθέτησαν ένα υπόθεμα στο μάγουλο (ώστε να ευθυγραμμίζεται το κεφάλι του σκοπευτή με τη διόπτρα και πρόσθεσαν μια ξύλινη χειρολαβή. Το βάρος, ανάλογα με τη “γενιά” κυμαινόταν μεταξύ 5,1-5,5 κιλών.
Τα τουφέκια μπήκαν σε υπηρεσία το 1966 ως FR F-1 (Επαναληπτικό Τυφέκιο Τύπος 1) και χρησιμοποιήθηκαν στις υπερπόντιες εκστρατείες της Γαλλίας μέχρι τα τέλη του 1980.
Στο μεταξύ η χώρα είχε προσχωρήσει στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και τυποποιούσε τον οπλισμό της στο συμμαχικό πρότυπο.
Γύρω στο 1982, τα FR F-1 είχαν εξαντλήσει το όριο ζωής και έπρεπε να αντικατασταθούν. Ο όμιλος GIAT ανέλαβε την αναβάθμιση του υπάρχοντος υλικού και τη μετατροπή του στο διαμέτρημα 7,62 ΝΑΤΟ. Έτσι προέκυψε το βελτιωμένο FR F-2 (Επαναληπτικό Τυφέκιο Τύπος 2).
Ιδιόρυθμη κάνη
Η κύρια τροποποίηση αφορά στην αλλαγή διαμετρήματος, Οι νέες κάνες ήταν φτιαγμένες για το 7,62Χ51mm NATO.
Η ασυνήθιστη γεωμετρία τους περιελάμβανε ένα αυλό που στενεύει προοδευτικά, “σιδερώνοντας” τη βολίδα.
Η πίεση αναγκάζει το βλήμα να έρθει σε εντονότερη επαφή με τις ραβδώσεις και μειώνει τα διαφυγόντα αέρια. Ο σκοπός είναι η βελτίωση της ακρίβειας και υψηλότερη ταχύτητα εξόδου.
Σε αντιδιαστολή με τα περισσότερα όπλα της εποχής, η κάνη έφερε εσωτερικά μόνο τρείς ραβδώσεις. Στο στόμιο προστέθηκε φλογοκρύπτης ενώ έγινε προσπάθεια -ίσως για πρώτη φορά σε μαζική κλίμακα – μείωσης του “θερμικού ίχνους”.
Ένα πλαστικό χιτώνιο καλύπτει όλο το μήκος της κάνης, φυλακίζοντας τη θερμότητα.
Σκοπός είναι η απόκρυψη του όπλου (και άρα του σκοπευτή) απέναντι σε συσκευές παρατήρησης που ανιχνεύουν υπέρυθρη ακτινοβολία.
Το μήκος των 60cm και η σχεδίαση της κάνης επέτρεπε ένα θεωρητικό βεληνεκές 800 μέτρων.
Όμως σε ανοικτά πεδία με ορατότητα και ευνοϊκές συνθήκες ανέμου οι Γάλλοι σκοπευτές ανέφεραν επιτυχίες ως τα 1.000 μέτρα.
Ένας περίεργος αναχρονισμός
Το FR F-2 μπήκε σε υπηρεσία το 1986. Χρησιμοποιήθηκε σε όλα τα μέτωπα από το Τσαντ και τη Βοσνία ως το Αφγανιστάν και τη Συρία.
Ακόμη και όταν πρωτοεμφανίστηκε, αποτελούσε ήδη παλιά τεχνολογία.
Διατηρούσε ένα ξύλινο κοντάκι (αν και αυτό ρυθμιζόταν με ”τάκους” που αυξομείωναν το μήκος) τη στιγμή όπου κάθε αντίστοιχο όπλο χρησιμοποιούσε συνθετικά υλικά.
Έίχε μια εξαιρετική κάνη, αλλά το σύστημα ασφάλισης του κλείστρου ήταν λιγότερο ισχυρό και ακριβές από πχ. του Αγγλικού L96A1.
Ο αφαιρούμενος γεμιστήρας 10 φυσιγγίων ήταν αποδοτικός και αξιόπιστος και ο ιδίομορφος δίποδας στηριζόταν στον κορμό (μια λύση που αργότερα θα υιοθετούσαν και άλλοι κατασκευαστές).
Αλλά ταυτόχρονα περιοριζόταν από ένα πολύπλοκο σύστημα ανάρτησης των σκοπευτικών και μία διόπτρα μεγέθυνσης 4Χ (τύπος APX L806) που ήταν αντίγραφα γερμανικής τεχνολογίας από το 1940. Όταν το 1995 άρχισαν να χορηγούν τη νέα Scrome J8 (μεγέθυνσης 8Χ), οι ελεύθεροι σκοπευτές μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις δυνατότητες του όπλου.
Το γεγονός ότι βασιζόταν σε ένα στιβαρό και δοκιμασμένο τυφέκιο πεζικού, έδινε ένα προβάδισμα αξιοπιστίας και η απλότητα του μηχανισμού το καθιστούσε εύκολο στη συντήρηση από τους στρατιώτες.
Το μόνο κομμάτι το οποίο απέφευγαν να πειράζουν ήταν τα δακτυλίδια συγκράτησης της διόπτρας στον κορμό, γιατί ήταν αδύνατο να επανέλθουν στον ίδιο “μηδενισμό” αν αφαιρούνταν. Θα έπρεπε να σφιχτούν και η διόπτρα να ρυθμιστεί από την αρχή.
Παρέμεινε στην πρώτη γραμμή μέχρι το 2018, οπότε και αντικαταστάθηκε από το ημιαυτόματο FN SCAR-H, περνώντας στην ιστορία ως το τελευταίο τουφέκι που φτιάχτηκε από γαλλικά χέρια για το στρατό της χώρας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών