Το “νέο Model 20” δε χρησιμοποιεί φυσίγγια .38/44, διότι αυτά έχουν... εκλείψει από δεκαετίες
Η απάντηση της Smith & Wesson ήρθε το 1930 στη μορφή ενόςενισχυμένου φυσιγγίου .38 με σχεδόν διπλάσια γόμωση.
Πριν εκατό χρόνια
Πρόσφατα το site της αμερικανικής Smith &Wesson γέμισε από τις φωτογραφίες ενός περιστρόφου βασισμένου στο σκελετό “Ν” (Ν-Frame).
Διαβάζοντας τις προδιαγραφές του “νέου” Μοντέλου 20, έχει κανείς μια αίσθηση Deja-Vu.
Μοιάζει σα να ξεπηδά από τις σελίδες των καταλόγων της δεκαετίας του 1930, αν και ο κωδικός Model 20 δε θύμιζε κάτι. Μετά από μια μικρή έρευνα ο λόγος γίνεται σαφής.
To 1908 η Smith &Wesson παρουσίασε εκείνο που πολλοί θεωρούν το αρτιότερο περίστροφο της ιστορίας: το .44 Hand Ejector. Οι συλλέκτες το αποκαλούν “Triple Lock” γιατί το βυκίο κλείδωνε με το σκελετό σε τρία σημεία, αυξάνοντας την αντοχή. Συνδυάστηκε με το νέο, ισχυρό διαμέτρημα .44 Special. Ήταν ένα μεγάλο όπλο (ζύγιζε 1.100-1.200 γραμμάρια) και ικανό για απαράμιλλη ακρίβεια. Ο σκελετός ήταν πολύ ανθεκτικός. Αργότερα θα γινόταν η πλατφόρμα εκτόξευσης για τα μεγάλα .357 και 44 Magnum. Αλλά η πορεία προς αυτά ξεκίνησε με κάτι διαφορετικό.
Μεταξύ 1920 και 1933 η Αμερική έζησε την εποχή της Ποταπαγόρευσης.
Η περίοδος συνέπεσε με μια μια μεγάλη οικονομική ύφεση. Συμμορίες διακινούσαν παράνομα ποτά, λήστευαν τράπεζες, χρηματοποστολές και επιχειρήσεις. Μια τεχνολογική εξέλιξη που βοηθούσε τους εγκληματίες ήταν το αυτοκίνητο. Η μηχανοκίνηση και το εκτεινόμενο δίκτυο εθνικών δρόμων τους επέτρεπε να καλύπτουν τεράστιες αποστάσεις, να χτυπούν απρόσμενα και να διαφεύγουν.
Σύντομα οι διωκτικές αρχές ανακάλυψαν πως τα περίστροφα διαμετρήματος .38 (.38 Long Colt ή .38 Special) δεν τρυπούσαν τις λαμαρίνες των αυτοκινήτων της εποχής ώστε να αποτρέπουν τη διαφυγή των ληστών. Ταυτόχρονα είχαν κάνει την εμφάνιση τους τα πρώτα “αλεξίσφαιρα γιλέκα” τα οποία σταματούσαν τις μαλακές, μολυβένιες βολίδες που κινούνταν με χαμηλές ταχύτητες. Οι αστυνομικοί χρειάζονταν ισχυρότερα όπλα .
Περισσότερη δύναμη
Η απάντηση της Smith &Wesson ήρθε το 1930 στη μορφή ενός ενισχυμένου φυσιγγίου .38 με σχεδόν διπλάσια γόμωση. Οι βολίδες των 10 γραμμαρίων έφευγαν προς το στόχο ταχύτερες κατά 150 μέτρα ανά
δευτερόλεπτο σε σχέση με τα παλιότερα φυσίγγια.
Επειδή τα βυκία των συνηθισμένων όπλων δεν άντεχαν την αυξημένη πίεση, μετέτρεψαν τα .44 Hand Ejector με κάνες διαμέτρου .38. Το βυκίο δεχόταν έξι φυσίγγια .38 αντί των μεγαλύτερων “σαραντατεσσαριών”.
Το έξτρα μέταλλο γύρω από την κάθε θαλάμη επαρκούσε για την ασφαλή λειτουργία. Οι κάλυκες είχαν τις εξωτερικές διαστάσεις του συνήθους .38 Special, αλλά η ενισχυμένη γόμωση ήταν ικανή να διαλύσει τα ¨απλά” περίστροφα.
Για να αποφευχθούν τα ατυχήματα, οι κάλυκες σημαίνονταν στο πυθμένιο ως “.38/44”. Δηλαδή γόμωση .38 αλλά για όπλα με σκελετούς .44. Τα περίστροφα έγιναν γνωστά ως .38/44 Heavy Duty (Βαρέος Τύπου).
Ο συνδυασμός αυτός ήταν ο ισχυρότερος της εποχής καθώς ξεπερνούσε βαλλιστικά κάθε άλλο φορητό όπλο.
Μια σειρά από ατυχήματα συνέβησαν, όταν (όπως ήταν αναμενόμενο) κάποιοι χρησιμοποίησαν τα ενισχυμένα φυσίγγια σε παλιότερα περίστροφα.
Τo 1935 η Smith επέλεξε να επιμηκύνει τον κάλυκα κατά 4mm, ώστε να μη χωρά στα .38 Special. Έτσι γεννήθηκε το διαμέτρημα που ξέρουμε σήμερα ως .357 Magnum.
Η αλλαγή του κάλυκα απέτρεψε τα ατυχήματα αλλά έφερε και το τέλος του .38/44 Heavy Duty. Απλά δεν υπήρχε λόγος για δύο παρόμοια όπλα και διαμετρήματα. Η παραγωγή τους συνεχιζόταν μόνο σε πολύ χαμηλό ρυθμό και στα μέσα του 1960 είχαν εξαφανιστεί απο τον κατάλογο προϊόντων της εταιρείας.
Επαναφορά ή έμπνευση;
Εν τω μεταξύ, το 1957 η Smith & Wesson καθιέρωσε ένα αριθμητικό σύστημα κωδικοποίησης των περιστρόφων της. Το .38/44 Heavy Duty έλαβε τον κωδικό Model 20. Περίπου 11.000 αντίγραφα κατασκευάστηκαν συνολικά, τα περισσότερα πριν την αλλαγή της ονομασίας.
Τα πρόσφατα χρόνια η εταιρεία ανακαλεί το πλούσιο παρελθόν της, με τη σειρά Classic, αναβιώνοντας παλιά μοντέλα σε μικρές ποσότητες.
Φέτος επανέρχεται ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονται, το “20”.
H Smith το χαρακτηρίζει ως επανέκδοση, αλλά μια ακριβέστερη περιγραφή θα ήταν “εμπνευσμένο” από το αρχικό μοντέλο. Αυτό γιατί υπάρχουν αρκετές διαφορές. Η πρώτη και σημαντικότερη είναι το διαμέτρημα.
Το “νέο Model 20” δε χρησιμοποιεί φυσίγγια .38/44, διότι αυτά έχουν... εκλείψει από δεκαετίες. Οι θαλάμες στο βυκίο είναι για κάλυκες .357 Magnum (δέχονται και .38 Special).
Η δεύτερη μεγάλη αλλαγή είναι ότι παρά τη ρετρό αισθητική με τις λεπτές ξύλινες λαβές και την παλαιομοδίτικη βαφή, το περίστροφο χρησιμοποιεί ένα σύγχρονο μηχανισμό. Ο επικρουστήρας βρίσκεται στο σκελετό και όχι στη σφύρα (όπως στα αρχικά μοντέλα). Υπάρχει ακόμη και η αντιαισθητική κλειδαριά στην αριστερή πλευρά του σκελετού (καμουφλαρισμένη μερικώς από το κουμπί απελευθέρωσης του βυκίου), την οποία απεχθάνονται οι συλλέκτες αυθεντικών περιστρόφων S&;W.
Επιβλήθηκε για λόγους νομικής ευθύνης στα μέσα του 1990 και φυσικά δεν υφίσταντο στα πραγματικά “Model 20”.
Την εμφάνιση ορίζει η κάνη που διαθέτει το λεπτό προφίλ και το ημικυκλικό στόχαστρο από τη δεκαετία του 1930. Όμως διαθέτει μήκος 6 ιντσών (15cm) αντί των 10,2 ή 16,5cm των αρχικών. Η σκανδάλη είναι αγωνιστικού τύπου, φαρδύτερη από αυτή που χρησιμοποιούνταν σε όπλα προορισμένα για αστυνομική χρήση και η σφύρα έχει το μοντέρνο σχήμα που έγινε δημοφιλές στα τέλη του 1950, όταν τα περισσότερα “Heavy Duty” είχαν ήδη βγεί από την παραγωγή.
Αυτό δε σημαίνει πως δεν πρόκειται για ένα αισθητικά όμορφο και λειτουργικά άρτιο περίστροφο. Τα σύγχρονα Smith &Wesson είναι και τα δύο. Απλά δεν είναι “Model 20”.
www.bankingnews.gr
Πριν εκατό χρόνια
Πρόσφατα το site της αμερικανικής Smith &Wesson γέμισε από τις φωτογραφίες ενός περιστρόφου βασισμένου στο σκελετό “Ν” (Ν-Frame).
Διαβάζοντας τις προδιαγραφές του “νέου” Μοντέλου 20, έχει κανείς μια αίσθηση Deja-Vu.
Μοιάζει σα να ξεπηδά από τις σελίδες των καταλόγων της δεκαετίας του 1930, αν και ο κωδικός Model 20 δε θύμιζε κάτι. Μετά από μια μικρή έρευνα ο λόγος γίνεται σαφής.
To 1908 η Smith &Wesson παρουσίασε εκείνο που πολλοί θεωρούν το αρτιότερο περίστροφο της ιστορίας: το .44 Hand Ejector. Οι συλλέκτες το αποκαλούν “Triple Lock” γιατί το βυκίο κλείδωνε με το σκελετό σε τρία σημεία, αυξάνοντας την αντοχή. Συνδυάστηκε με το νέο, ισχυρό διαμέτρημα .44 Special. Ήταν ένα μεγάλο όπλο (ζύγιζε 1.100-1.200 γραμμάρια) και ικανό για απαράμιλλη ακρίβεια. Ο σκελετός ήταν πολύ ανθεκτικός. Αργότερα θα γινόταν η πλατφόρμα εκτόξευσης για τα μεγάλα .357 και 44 Magnum. Αλλά η πορεία προς αυτά ξεκίνησε με κάτι διαφορετικό.
Μεταξύ 1920 και 1933 η Αμερική έζησε την εποχή της Ποταπαγόρευσης.
Η περίοδος συνέπεσε με μια μια μεγάλη οικονομική ύφεση. Συμμορίες διακινούσαν παράνομα ποτά, λήστευαν τράπεζες, χρηματοποστολές και επιχειρήσεις. Μια τεχνολογική εξέλιξη που βοηθούσε τους εγκληματίες ήταν το αυτοκίνητο. Η μηχανοκίνηση και το εκτεινόμενο δίκτυο εθνικών δρόμων τους επέτρεπε να καλύπτουν τεράστιες αποστάσεις, να χτυπούν απρόσμενα και να διαφεύγουν.
Σύντομα οι διωκτικές αρχές ανακάλυψαν πως τα περίστροφα διαμετρήματος .38 (.38 Long Colt ή .38 Special) δεν τρυπούσαν τις λαμαρίνες των αυτοκινήτων της εποχής ώστε να αποτρέπουν τη διαφυγή των ληστών. Ταυτόχρονα είχαν κάνει την εμφάνιση τους τα πρώτα “αλεξίσφαιρα γιλέκα” τα οποία σταματούσαν τις μαλακές, μολυβένιες βολίδες που κινούνταν με χαμηλές ταχύτητες. Οι αστυνομικοί χρειάζονταν ισχυρότερα όπλα .
Περισσότερη δύναμη
Η απάντηση της Smith &Wesson ήρθε το 1930 στη μορφή ενός ενισχυμένου φυσιγγίου .38 με σχεδόν διπλάσια γόμωση. Οι βολίδες των 10 γραμμαρίων έφευγαν προς το στόχο ταχύτερες κατά 150 μέτρα ανά
δευτερόλεπτο σε σχέση με τα παλιότερα φυσίγγια.
Επειδή τα βυκία των συνηθισμένων όπλων δεν άντεχαν την αυξημένη πίεση, μετέτρεψαν τα .44 Hand Ejector με κάνες διαμέτρου .38. Το βυκίο δεχόταν έξι φυσίγγια .38 αντί των μεγαλύτερων “σαραντατεσσαριών”.
Το έξτρα μέταλλο γύρω από την κάθε θαλάμη επαρκούσε για την ασφαλή λειτουργία. Οι κάλυκες είχαν τις εξωτερικές διαστάσεις του συνήθους .38 Special, αλλά η ενισχυμένη γόμωση ήταν ικανή να διαλύσει τα ¨απλά” περίστροφα.
Για να αποφευχθούν τα ατυχήματα, οι κάλυκες σημαίνονταν στο πυθμένιο ως “.38/44”. Δηλαδή γόμωση .38 αλλά για όπλα με σκελετούς .44. Τα περίστροφα έγιναν γνωστά ως .38/44 Heavy Duty (Βαρέος Τύπου).
Ο συνδυασμός αυτός ήταν ο ισχυρότερος της εποχής καθώς ξεπερνούσε βαλλιστικά κάθε άλλο φορητό όπλο.
Μια σειρά από ατυχήματα συνέβησαν, όταν (όπως ήταν αναμενόμενο) κάποιοι χρησιμοποίησαν τα ενισχυμένα φυσίγγια σε παλιότερα περίστροφα.
Τo 1935 η Smith επέλεξε να επιμηκύνει τον κάλυκα κατά 4mm, ώστε να μη χωρά στα .38 Special. Έτσι γεννήθηκε το διαμέτρημα που ξέρουμε σήμερα ως .357 Magnum.
Η αλλαγή του κάλυκα απέτρεψε τα ατυχήματα αλλά έφερε και το τέλος του .38/44 Heavy Duty. Απλά δεν υπήρχε λόγος για δύο παρόμοια όπλα και διαμετρήματα. Η παραγωγή τους συνεχιζόταν μόνο σε πολύ χαμηλό ρυθμό και στα μέσα του 1960 είχαν εξαφανιστεί απο τον κατάλογο προϊόντων της εταιρείας.
Επαναφορά ή έμπνευση;
Εν τω μεταξύ, το 1957 η Smith & Wesson καθιέρωσε ένα αριθμητικό σύστημα κωδικοποίησης των περιστρόφων της. Το .38/44 Heavy Duty έλαβε τον κωδικό Model 20. Περίπου 11.000 αντίγραφα κατασκευάστηκαν συνολικά, τα περισσότερα πριν την αλλαγή της ονομασίας.
Τα πρόσφατα χρόνια η εταιρεία ανακαλεί το πλούσιο παρελθόν της, με τη σειρά Classic, αναβιώνοντας παλιά μοντέλα σε μικρές ποσότητες.
Φέτος επανέρχεται ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονται, το “20”.
H Smith το χαρακτηρίζει ως επανέκδοση, αλλά μια ακριβέστερη περιγραφή θα ήταν “εμπνευσμένο” από το αρχικό μοντέλο. Αυτό γιατί υπάρχουν αρκετές διαφορές. Η πρώτη και σημαντικότερη είναι το διαμέτρημα.
Το “νέο Model 20” δε χρησιμοποιεί φυσίγγια .38/44, διότι αυτά έχουν... εκλείψει από δεκαετίες. Οι θαλάμες στο βυκίο είναι για κάλυκες .357 Magnum (δέχονται και .38 Special).
Η δεύτερη μεγάλη αλλαγή είναι ότι παρά τη ρετρό αισθητική με τις λεπτές ξύλινες λαβές και την παλαιομοδίτικη βαφή, το περίστροφο χρησιμοποιεί ένα σύγχρονο μηχανισμό. Ο επικρουστήρας βρίσκεται στο σκελετό και όχι στη σφύρα (όπως στα αρχικά μοντέλα). Υπάρχει ακόμη και η αντιαισθητική κλειδαριά στην αριστερή πλευρά του σκελετού (καμουφλαρισμένη μερικώς από το κουμπί απελευθέρωσης του βυκίου), την οποία απεχθάνονται οι συλλέκτες αυθεντικών περιστρόφων S&;W.
Επιβλήθηκε για λόγους νομικής ευθύνης στα μέσα του 1990 και φυσικά δεν υφίσταντο στα πραγματικά “Model 20”.
Την εμφάνιση ορίζει η κάνη που διαθέτει το λεπτό προφίλ και το ημικυκλικό στόχαστρο από τη δεκαετία του 1930. Όμως διαθέτει μήκος 6 ιντσών (15cm) αντί των 10,2 ή 16,5cm των αρχικών. Η σκανδάλη είναι αγωνιστικού τύπου, φαρδύτερη από αυτή που χρησιμοποιούνταν σε όπλα προορισμένα για αστυνομική χρήση και η σφύρα έχει το μοντέρνο σχήμα που έγινε δημοφιλές στα τέλη του 1950, όταν τα περισσότερα “Heavy Duty” είχαν ήδη βγεί από την παραγωγή.
Αυτό δε σημαίνει πως δεν πρόκειται για ένα αισθητικά όμορφο και λειτουργικά άρτιο περίστροφο. Τα σύγχρονα Smith &Wesson είναι και τα δύο. Απλά δεν είναι “Model 20”.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών