Ο κλάδος των ηλεκτρονικών πληρωμών, στον οποίο δραστηριοποιείται η Wirecard, μεταμορφώνεται διαρκώς από τις τεχνολογικές καινοτομίες
Το σκάνδαλο της Wirecard όχι μόνο αποκάλυψε απάτη πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων στον ισολογισμό της αλλά και τις βαθιές αποτυχίες των εποπτικών αρχών.
Έθεσε επίσης νέα ερωτήματα σχετικά με το αν το κανονιστικό πλαίσιο πληρωμών στην Ευρώπη συμβαδίζει με τις τεράστιες αλλαγές στον κλάδο.
Αυτό αναφέρει νέα ανάλυση των Financial Times, ο κλάδος των ηλεκτρονικών πληρωμών, στον οποίο δραστηριοποιείται η Wirecard, μεταμορφώνεται από τις τεχνολογικές καινοτομίες, τη νέα νομοθεσία, τους νέους παίκτες και τις αλλαγές στις συνήθειες των πελατών.
Η τεχνολογία, μέσω των εταιρειών επεξεργασίας πληρωμών και τις τράπεζες, αυξάνει τον ανταγωνισμό για την απόκτηση μεριδίου από τη μεγάλη και ταχέως αναπτυσσόμενη αγορά ψηφιακών πληρωμών.
Οι σύγχρονες αλυσίδες πληρωμών αποτελούνται από έναν αυξανόμενο αριθμό εταιρειών που αλληλεξαρτώνται αλλά δεν έχουν πάντα κοινά συμφέροντα.
Ενδέχεται να βρίσκονται υπό την επίβλεψη διαφόρων αρχών ή ακόμη και χωρίς καμία επίβλεψη.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί αναλυτές επισημαίνουν ότι θα πρέπει να υπάρξει μια διασταυρούμενη αναθεώρηση του κανονισμού πληρωμών για να αντικατοπτρίζει τους μεταβαλλόμενους κινδύνους και να καλύπτει τα κενά.
Η υπόθεση της Wirecard καθιστά απαραίτητη την επείγουσα δράση.
Ιστορικά, η τεχνολογία και η ρύθμιση οδήγησαν σε διαχωρισμό πληρωμών που ιστορικά πραγματοποιήθηκαν κάτω από τη στέγη μιας ρυθμιζόμενης τράπεζας.
Η ΕΕ είναι ιδιαίτερα ευάλωτη σε αυτό το θέμα, επειδή προσπαθεί ρητά να σπάσει το μονοπώλιο των τραπεζών στις πληρωμές.
Επιπλέον, πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν συγκεντρώσει κεφάλαια με την πώληση των τμημάτων των επιχειρήσεων τους που συνεργάζονται με άλλους παρόχους που θέλουν να διαχειριστούν τις κάρτες.
Αυτό δημιουργεί μια πρόκληση για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής που πρέπει να αποφασίσουν ποιοι κανονισμοί πρέπει να εφαρμόζονται σε αυτές τις επιχειρήσεις διατηρώντας παράλληλα ένα ανταγωνιστικό σύστημα.
Ο Simon Gleeson του Clifford Chance υποστηρίζει στο The Legal Concept of Money ότι απαιτείται μια αλλαγή ρυθμιστικού πλαισίου, από μια προσέγγιση που επικεντρώνεται σε οντότητες σε μία που να βασίζεται στις δραστηριότητες.
Ένα βασικό μάθημα από την οικονομική κρίση του 2008 ήταν ότι μέρος της συστημικής σημασίας των τραπεζών προήλθε από τη λειτουργία τους ως παρόχων πληρωμών στην πραγματική οικονομία.
Εάν οι πληρωμές είναι συστημικές, τότε οι μεγαλύτερες εταιρείες πληρωμών πρέπει επίσης να είναι συστημικές όταν υπερβαίνουν ένα συγκεκριμένο μέγεθος.
Οι συστημικές εταιρείες πρέπει να έχουν την κατάλληλη εποπτεία με στόχο τη διασφάλιση της ανθεκτικότητας και της λειτουργικής τους συνέχειας.
Μπορεί να μην έχει σημασία αν μια νέα εταιρεία πληρωμών μπορεί να ξεκινήσει με αρχικό κεφάλαιο μόλις 50.000 ευρώ και κάποια ασφάλιση, αλλά έχει σημασία εάν η πρόσθετη εποπτεία και οι συστημικές απαιτήσεις αυξάνονται καθώς η επιχείρηση γίνεται πιο σημαντική.
Ορισμένες δικαιοδοσίες δείχνουν το δρόμο.
Η Σιγκαπούρη εισήγαγε πρόσφατα έναν κανονισμό τριών επιπέδων για τις εταιρείες πληρωμών, ο οποίος ενθαρρύνει την καινοτομία σε μικρότερες επιχειρήσεις, αλλά επιβάλλει την κατάλληλη εποπτεία σε μεγαλύτερες.
Από την κρίση, οι ρυθμιστικές αρχές άρχισαν να αναγκάζουν τις τράπεζες και τα εκκαθαριστικά γραφεία να σχηματίζουν σενάρια για να καθορίσουν πώς θα μπορούσαν να καταρρεύσουν σε μια κρίση.
Αυτή η απαίτηση πρέπει τώρα να εφαρμοστεί σε εταιρείες πληρωμών που θεωρούνται συστημικές, με σαφή διαχωρισμό των κεφαλαίων για την εξασφάλιση ομαλών μεταβάσεων και εναλλακτικών λύσεων για τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές.
Επιπλέον, η ανθεκτικότητα των συστημάτων πληρωμών και οι σύνδεσμοί τους πρέπει να δοκιμαστούν με ασκήσεις διείσδυσης στον κυβερνοχώρο.
Τέτοια μέτρα θα διευκόλυναν τις ρυθμιστικές αρχές να καθορίσουν ποιες εταιρείες είναι κρίσιμες και πού πρέπει να υπάρχει ένα προσυμφωνημένο σχέδιο αντί για το πώς μπορούν να παρέμβουν η μία για την άλλη.
Καθώς τα δεδομένα πληρωμών γίνονται όλο και πιο πολύτιμα, πρέπει να αναθεωρήσουμε τους κανόνες κοινής χρήσης δεδομένων.
Η δεύτερη οδηγία της ΕΕ για τις πληρωμές δημιούργησε ένα επίπεδο ανταγωνισμού όπου οι τράπεζες υποχρεούνται να παρέχουν δεδομένα πελατών σε μη ρυθμιζόμενες επιχειρήσεις.
Επιπλέον, η ευθύνη όταν τα πράγματα πάνε στραβά μπορεί συχνά να πέσει στις τράπεζες.
Η Ana Botín, διευθύνουσα σύμβουλος του ομίλου Santander, έχει δίκιο να υποστηρίζει ότι το PSD2 πρέπει να τροποποιηθεί ώστε να αντιμετωπίζει όλους όσοους συμμετέχουν σε αυτήν τη δραστηριότητα με τον ίδιο τρόπο.
Η καινοτομία στις ψηφιακές πληρωμές προσφέρει τεράστια οφέλη σε πελάτες και επιχειρήσεις, αναφέρει η ανάλυση των Financial Times.
Η πανδημία επιτάχυνε τη χρήση ηλεκτρονικών πληρωμών και ψηφιακών πορτοφολιών.
Ως αποτέλεσμα, ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό πληρωμών είναι πιθανό να πραγματοποιηθεί εκτός της αυστηρά ρυθμιζόμενης περιμέτρου των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.
Η πτώχευση της Wirecard υπογραμμίζει τον επείγοντα χαρακτήρα του κανονισμού πληρωμών επόμενης γενιάς.
www.bankingnews.gr
Έθεσε επίσης νέα ερωτήματα σχετικά με το αν το κανονιστικό πλαίσιο πληρωμών στην Ευρώπη συμβαδίζει με τις τεράστιες αλλαγές στον κλάδο.
Αυτό αναφέρει νέα ανάλυση των Financial Times, ο κλάδος των ηλεκτρονικών πληρωμών, στον οποίο δραστηριοποιείται η Wirecard, μεταμορφώνεται από τις τεχνολογικές καινοτομίες, τη νέα νομοθεσία, τους νέους παίκτες και τις αλλαγές στις συνήθειες των πελατών.
Η τεχνολογία, μέσω των εταιρειών επεξεργασίας πληρωμών και τις τράπεζες, αυξάνει τον ανταγωνισμό για την απόκτηση μεριδίου από τη μεγάλη και ταχέως αναπτυσσόμενη αγορά ψηφιακών πληρωμών.
Οι σύγχρονες αλυσίδες πληρωμών αποτελούνται από έναν αυξανόμενο αριθμό εταιρειών που αλληλεξαρτώνται αλλά δεν έχουν πάντα κοινά συμφέροντα.
Ενδέχεται να βρίσκονται υπό την επίβλεψη διαφόρων αρχών ή ακόμη και χωρίς καμία επίβλεψη.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί αναλυτές επισημαίνουν ότι θα πρέπει να υπάρξει μια διασταυρούμενη αναθεώρηση του κανονισμού πληρωμών για να αντικατοπτρίζει τους μεταβαλλόμενους κινδύνους και να καλύπτει τα κενά.
Η υπόθεση της Wirecard καθιστά απαραίτητη την επείγουσα δράση.
Ιστορικά, η τεχνολογία και η ρύθμιση οδήγησαν σε διαχωρισμό πληρωμών που ιστορικά πραγματοποιήθηκαν κάτω από τη στέγη μιας ρυθμιζόμενης τράπεζας.
Η ΕΕ είναι ιδιαίτερα ευάλωτη σε αυτό το θέμα, επειδή προσπαθεί ρητά να σπάσει το μονοπώλιο των τραπεζών στις πληρωμές.
Επιπλέον, πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν συγκεντρώσει κεφάλαια με την πώληση των τμημάτων των επιχειρήσεων τους που συνεργάζονται με άλλους παρόχους που θέλουν να διαχειριστούν τις κάρτες.
Αυτό δημιουργεί μια πρόκληση για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής που πρέπει να αποφασίσουν ποιοι κανονισμοί πρέπει να εφαρμόζονται σε αυτές τις επιχειρήσεις διατηρώντας παράλληλα ένα ανταγωνιστικό σύστημα.
Ο Simon Gleeson του Clifford Chance υποστηρίζει στο The Legal Concept of Money ότι απαιτείται μια αλλαγή ρυθμιστικού πλαισίου, από μια προσέγγιση που επικεντρώνεται σε οντότητες σε μία που να βασίζεται στις δραστηριότητες.
Ένα βασικό μάθημα από την οικονομική κρίση του 2008 ήταν ότι μέρος της συστημικής σημασίας των τραπεζών προήλθε από τη λειτουργία τους ως παρόχων πληρωμών στην πραγματική οικονομία.
Εάν οι πληρωμές είναι συστημικές, τότε οι μεγαλύτερες εταιρείες πληρωμών πρέπει επίσης να είναι συστημικές όταν υπερβαίνουν ένα συγκεκριμένο μέγεθος.
Οι συστημικές εταιρείες πρέπει να έχουν την κατάλληλη εποπτεία με στόχο τη διασφάλιση της ανθεκτικότητας και της λειτουργικής τους συνέχειας.
Μπορεί να μην έχει σημασία αν μια νέα εταιρεία πληρωμών μπορεί να ξεκινήσει με αρχικό κεφάλαιο μόλις 50.000 ευρώ και κάποια ασφάλιση, αλλά έχει σημασία εάν η πρόσθετη εποπτεία και οι συστημικές απαιτήσεις αυξάνονται καθώς η επιχείρηση γίνεται πιο σημαντική.
Ορισμένες δικαιοδοσίες δείχνουν το δρόμο.
Η Σιγκαπούρη εισήγαγε πρόσφατα έναν κανονισμό τριών επιπέδων για τις εταιρείες πληρωμών, ο οποίος ενθαρρύνει την καινοτομία σε μικρότερες επιχειρήσεις, αλλά επιβάλλει την κατάλληλη εποπτεία σε μεγαλύτερες.
Από την κρίση, οι ρυθμιστικές αρχές άρχισαν να αναγκάζουν τις τράπεζες και τα εκκαθαριστικά γραφεία να σχηματίζουν σενάρια για να καθορίσουν πώς θα μπορούσαν να καταρρεύσουν σε μια κρίση.
Αυτή η απαίτηση πρέπει τώρα να εφαρμοστεί σε εταιρείες πληρωμών που θεωρούνται συστημικές, με σαφή διαχωρισμό των κεφαλαίων για την εξασφάλιση ομαλών μεταβάσεων και εναλλακτικών λύσεων για τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές.
Επιπλέον, η ανθεκτικότητα των συστημάτων πληρωμών και οι σύνδεσμοί τους πρέπει να δοκιμαστούν με ασκήσεις διείσδυσης στον κυβερνοχώρο.
Τέτοια μέτρα θα διευκόλυναν τις ρυθμιστικές αρχές να καθορίσουν ποιες εταιρείες είναι κρίσιμες και πού πρέπει να υπάρχει ένα προσυμφωνημένο σχέδιο αντί για το πώς μπορούν να παρέμβουν η μία για την άλλη.
Καθώς τα δεδομένα πληρωμών γίνονται όλο και πιο πολύτιμα, πρέπει να αναθεωρήσουμε τους κανόνες κοινής χρήσης δεδομένων.
Η δεύτερη οδηγία της ΕΕ για τις πληρωμές δημιούργησε ένα επίπεδο ανταγωνισμού όπου οι τράπεζες υποχρεούνται να παρέχουν δεδομένα πελατών σε μη ρυθμιζόμενες επιχειρήσεις.
Επιπλέον, η ευθύνη όταν τα πράγματα πάνε στραβά μπορεί συχνά να πέσει στις τράπεζες.
Η Ana Botín, διευθύνουσα σύμβουλος του ομίλου Santander, έχει δίκιο να υποστηρίζει ότι το PSD2 πρέπει να τροποποιηθεί ώστε να αντιμετωπίζει όλους όσοους συμμετέχουν σε αυτήν τη δραστηριότητα με τον ίδιο τρόπο.
Η καινοτομία στις ψηφιακές πληρωμές προσφέρει τεράστια οφέλη σε πελάτες και επιχειρήσεις, αναφέρει η ανάλυση των Financial Times.
Η πανδημία επιτάχυνε τη χρήση ηλεκτρονικών πληρωμών και ψηφιακών πορτοφολιών.
Ως αποτέλεσμα, ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό πληρωμών είναι πιθανό να πραγματοποιηθεί εκτός της αυστηρά ρυθμιζόμενης περιμέτρου των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.
Η πτώχευση της Wirecard υπογραμμίζει τον επείγοντα χαρακτήρα του κανονισμού πληρωμών επόμενης γενιάς.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών