Στο ενδεχόμενο ο ελάχιστος παγκόσμιος εταιρικός φόρος να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που «ευαγγελίζονται» οι εμπνευστές του αναφέρεται ο νομπελίστας Joseph Stiglitz.
Όπως υποστηρίζει με άρθρο του ο διακεκριμένος οικονομολόγος, η διεθνής κοινότητα κινείται προς αυτό που πολλοί καλούν μια «ιστορική συμφωνία» για τον καθορισμό ενός παγκόσμιου ελάχιστου φορολογικού συντελεστή στις πολυεθνικές εταιρείες.
Αλλά ίσως αυτό να μην είναι αρκετό.
Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς, οι εταιρείες έχουν τη δυνατότητα να αποφύγουν την καταβολή φόρων, εγγράφοντας το εισόδημά τους σε περιοχές με χαμηλό φορολογικό συντελεστή.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, εάν ο νόμος δεν επιτρέπει να εμφανίζουν ότι εισοδήματά τους προέρχονται από κάποιο φορολογικό καταφύγιο, μεταφέρουν ορισμένα τμήματα της επιχείρησής τους αλλού.
Η Apple είναι πρωταθλήτρια στη φοροαποφυγή, μεταφέροντας πολλές από τις ευρωπαϊκές της δραστηριότητες στην Ιρλανδία, που έχει εταιρικό φόρο στο ύψος του 12,5%.
Βέβαια, δικαίως ισχυρίστηκαν ότι πληρώνουν κάθε δολάριο που οφείλουν - απλώς εκμεταλλεύονταν πλήρως αυτό που τους προσέφερε το σύστημα.
Υπό αυτό το πρίσμα, μια συμφωνία για τη θέσπιση ενός παγκόσμιου ελάχιστου φόρου τουλάχιστον 15% είναι ένα σημαντικό βήμα προόδου.
Αλλά ο διάβολος είναι στις λεπτομέρειες.
Η τρέχουσα μέση επίσημη τιμή είναι σημαντικά υψηλότερη.
Είναι επομένως πιθανό ότι το παγκόσμιο ελάχιστο θα γίνει μέγιστο.
Η πρωτοβουλία θα μπορούσε να αποφέρει πολύ περιορισμένα πρόσθετα έσοδα, πολύ χαμηλότερα από τα 240 δισεκατομμύρια δολάρια που πληρώνονται ετησίως.
Η αποτροπή αυτού του αποτελέσματος δεν εξαρτάται μόνο από την αποφυγή μιας παγκόσμιας σύγκλισης προς τα κάτω, αλλά και από τη διασφάλιση ενός ευρέος και πιο περιεκτικού ορισμού για το τι είναι εταιρικά κέρδη, ώστε να αποφεύγονται περιπτώσεις φοροαποφυγής.
Ιδιαίτερα προβληματική μεταξύ των προτάσεων που υπέβαλε ο ΟΟΣΑ είναι αυτή η οποία αφορά τον Πυλώνα I, που έχει να κάνει με τα φορολογικά δικαιώματα και ισχύει μόνο για τις παγκόσμιες εταιρείες.
Οι δεσμεύσεις που ζητήθηκαν είναι ασύμβατες με τα οφέλη
Για τις εταιρείες Big Tech, η αξία των πωλήσεων πρέπει να αντικατοπτρίζει την αξία των δεδομένων που συγκεντρώνουν, κάτι που είναι ζωτικής σημασίας για το επιχειρηματικό τους μοντέλο.
Η ίδια φόρμουλα μπορεί να μη λειτουργεί σε όλες τις βιομηχανίες.
Επίσης, ένα άλλο από τα ζητήματα των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων αφορά την απαγόρευση «μονομερών μέτρων».
Αλλά το προτεινόμενο όριο των 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων αφήνει πολλές μεγάλες εταιρείες εκτός του πεδίου εφαρμογής του Πυλώνα I.
Συνεπώς, δεν έχει νόημα για τις χώρες να παραιτηθούν των φορολογικών δικαιωμάτων τους για τον αυθαίρετο Πυλώνα I.
Οι δεσμεύσεις που ζητήθηκαν είναι ασύμβατες με τα οφέλη.
Οι ηγέτες του G20 θα πρέπει να συμφωνήσουν σε έναν παγκόσμιο ελάχιστο φόρο τουλάχιστον 15%.
Ανεξάρτητα από τον φορολογικό συντελεστή που θα επιβάλει κάθε χώρα ξεχωριστά.
Σε κάθε περίπτωση, εάν τα φορολογικά έσοδα δεν αυξηθούν και εάν οι αναπτυσσόμενες και οι αναδυόμενες αγορές αποτύχουν να συγκεντρώσουν μεγαλύτερο μερίδιο εσόδων, ο ελάχιστος φόρος θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί προς τα πάνω και οι τρόποι κατανομής των «φορολογικών δικαιωμάτων» να αλλάξουν, καταλήγει ο Stiglitz.
www.bankingnews.gr
Stiglitz: Πώς ο ελάχιστος παγκόσμιος εταιρικός φόρος θα κάνει τις πολυεθνικές πλουσιότερες
Εάν τα φορολογικά έσοδα δεν αυξηθούν, ο ελάχιστος φόρος θα πρέπει να αυξηθεί, αναφέρει ο Joseph Stiglitz
Σχόλια αναγνωστών