Η αμερικανική κυβέρνηση επαναπροσδιορίζει τις συμμαχίες ενώ προτρέπει τους εταίρους να εντείνουν την άμυνά τους αντί να εξαρτώνται από την παραδοσιακή γενναιοδωρία της Αμερικής
Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες μεσολαβούν για την κατάπαυση του πυρός μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, οι μοναδικές στρατηγικές της κυβέρνησης Donald Trump έναντι της Κίνας, της Ρωσίας και του Ιράν γίνονται πιο εμφανείς.
Την ίδια στιγμή, η αμερικανική κυβέρνηση επαναπροσδιορίζει τις συμμαχίες ενώ προτρέπει τους εταίρους να εντείνουν την άμυνά τους αντί να εξαρτώνται από την παραδοσιακή γενναιοδωρία της Αμερικής.
Αυτή η πολύπλευρη στρατηγική στοχεύει να αναδιαμορφώσει την παγκόσμια τάξη πραγμάτων απομονώνοντας τους τρεις αντιπάλους των Ηνωμένων Πολιτειών, με απώτερο στόχο να δώσει ένα αποφασιστικό πλήγμα στο Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ).
Στρατηγική της Ρωσίας
Ο Πρόεδρος Donald Trump επικεντρώνεται στην ταχεία επίλυση της σύγκρουσης Ρωσίας-Ουκρανίας, παρέχοντας στη Μόσχα μια διέξοδο, ενώ διατηρεί την πίεση στην Κίνα, η οποία παραμένει ο κύριος στόχος του.
Μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, άλλαξε την πολιτική των ΗΠΑ προς τη Ρωσία, ενσωματώνοντας ένα μείγμα κινήτρων και κάποιου επιπέδου εξαναγκασμού, με μεγαλύτερη έμφαση στο πρώτο.
Αυτή η στρατηγική έχει αποφέρει θετικά αποτελέσματα, ξεκινώντας συζητήσεις για κατάπαυση του πυρός.
Στις 22 Ιανουαρίου, μόλις λίγες μέρες μετά την προεδρία του, ο Trump δημοσίευσε στην πλατφόρμα του Truth Social: «Θα κάνω τη Ρωσία, της οποίας η οικονομία αποτυγχάνει, και τον Πρόεδρο Putin, μια πολύ μεγάλη εύνοια.
ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ αυτόν τον γελοίο πόλεμο! ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ.
Δασμοί και κυρώσεις σε οτιδήποτε πωλείται από τη Ρωσία στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε διάφορες άλλες συμμετέχουσες χώρες, ας τελειώσει αυτός ο πόλεμος, ο οποίος δεν θα είχε ξεκινήσει ποτέ αν ήμουν Πρόεδρος!».
Το Κρεμλίνο απάντησε γρήγορα.
Στις 12 Φεβρουαρίου, ο Trump και ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin μίλησαν τηλεφωνικά, συμφωνώντας να ξεκινήσουν αμέσως διαπραγματεύσεις για να σταματήσει η σύγκρουση, σπάζοντας το διπλωματικό αδιέξοδο.
Στις 18 Φεβρουαρίου, οι ομάδες των ΗΠΑ και της Ρωσίας συναντήθηκαν στη Σαουδική Αραβία, επαναλαμβάνοντας την κανονική εμπλοκή και θέτοντας τις βάσεις για συζητήσεις για την κατάπαυση του πυρός.
Μέχρι τις 18 Μαρτίου, μια δεύτερη συνομιλία μεταξύ Trump και Putin επικεντρώθηκε στην ανάσχεση των επιθέσεων σε ενεργειακές υποδομές.
Αυτό ξεκίνησε τεχνικές συνομιλίες σχετικά με μια θαλάσσια κατάπαυση του πυρός στη Μαύρη Θάλασσα, μια ευρύτερη εκεχειρία και μια διαρκή ειρηνευτική συμφωνία.
Στις 25 Μαρτίου, ο Λευκός Οίκος περιέγραψε λεπτομερώς τις ξεχωριστές συναντήσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία και την Ουκρανία, διασφαλίζοντας την ασφαλή ναυσιπλοΐα στη Μαύρη Θάλασσα και μια αμοιβαία δέσμευση για εξοικονόμηση ενεργειακών υποδομών.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεσμεύτηκαν επίσης να βοηθήσουν τις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων και λιπασμάτων της Ρωσίας, βοηθώντας παράλληλα την Ουκρανία να ανακτήσει κρατούμενους αμάχους και παιδιά που εκτοπίστηκαν από τη Ρωσία.
Τα επόμενα βήματα πιθανότατα θα αντιμετωπίσουν ζητήματα που σχετίζονται με τα εδαφικά σύνορα, τη διατήρηση της ειρήνης, την ελάφρυνση των κυρώσεων και τις εγγυήσεις ασφαλείας.
Όσο η Μόσχα είναι συνεργάσιμη, ο Trump θα προτιμά να προσφέρει κίνητρα.
Ωστόσο, εάν η Ρωσία υιοθετήσει μια πιο άκαμπτη θέση, είναι διατεθειμένος να απομακρυνθεί, αναγκάζοντας το Κρεμλίνο να εξετάσει τις εναλλακτικές της —ειδικά υπό το φως της πιθανής προδοσίας από το Πεκίνο.
Η στρατηγική του Trump επικεντρώνεται στη δημιουργία ρήξης μεταξύ Ρωσίας και Κίνας ασκώντας ταυτόχρονα πίεση και στα δύο έθνη.
Στρατηγική της Κίνας
Όσον αφορά την Κίνα, ο Trump εφαρμόζει μια διπλή προσέγγιση έντονης πίεσης και επιλεκτικής εμπλοκής.
Οι δασμοί οδηγούν το πλήγμα. Επικαλούμενος την αποτυχία της Κίνας να ανακόψει τις ροές φαιντανύλης στις Ηνωμένες Πολιτείες, επέβαλε πρόσθετο δασμό 10% στις κινεζικές εισαγωγές με ισχύ στις 4 Μαρτίου.
Επιπλέον, οι υπουργοί της G7, κατά τη διάρκεια συνάντησης στον Καναδά στις 14 Μαρτίου, εξέδωσαν μια δήλωση που σκλήρυνε τη θέση τους σχετικά με τις εμπορικές πρακτικές του κινεζικού καθεστώτος, τη στρατιωτική επέκταση και τις περιφερειακές εντάσεις.
Συγκεκριμένα, η κοινή δήλωση δεν έκανε αναφορά στην πολιτική «Μία Κίνα», υποδεικνύοντας υποστήριξη για τη συμμετοχή της Ταϊβάν σε παγκόσμιους οργανισμούς.
Η Ουάσιγκτον πιθανότατα επηρέασε αυτή τη στροφή.
Αυτές οι ενέργειες συντάραξαν την Κίνα, ωστόσο ο Trump είχε προσπαθήσει να συνεργαστεί με το Πεκίνο.
Τον Δεκέμβριο, ο πρόεδρος των ΗΠΑ κάλεσε τον ηγέτη του ΚΚΚ, Xi Jinping στην ορκωμοσία του.
Ωστόσο, ο Xi απέρριψε την πρόσκληση και έστειλε τον αναπληρωτή του, Han Zheng, στη θέση του.
Η ιδέα μιας συνάντησης μεταξύ του Xi και του Trump προκάλεσε σημαντικό ενδιαφέρον, αλλά φάνηκε ότι ο Λευκός Οίκος προσπαθούσε απλώς να μετρήσει τις αντιδράσεις και να δοκιμάσει τα όρια.
Στις 22 Μαρτίου, ο γερουσιαστής Steve Daines (R-Mont.) επισκέφθηκε το Πεκίνο, όπου συζήτησε το θέμα της φαιντανύλης με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης He Lifeng και πρότεινε τη δυνατότητα μελλοντικών συνομιλιών υψηλού επιπέδου.
Αργότερα, ο Daines συναντήθηκε επίσης με τον κινέζο πρωθυπουργό Li Qiang, ο οποίος είπε στις Ηνωμένες Πολιτείες να επιλέξουν τον "διάλογο" αντί "την αντιπαράθεση".
Ωστόσο, οι ενέργειες του Πεκίνου υποδηλώνουν αντίσταση.
Στις 24 Μαρτίου, θέσπισε έναν νόμο κατά των εξωτερικών κυρώσεων, σηματοδοτώντας την περιφρόνηση.
Η Ουάσιγκτον ενήργησε γρήγορα. Την επόμενη μέρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρόσθεσαν 42 κινεζικές οντότητες στη λίστα περιορισμών εξαγωγών τους και επέβαλαν δασμούς 25% σε όλα τα αγαθά που εισάγονται από τις χώρες που αγοράζουν πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα, ουσιαστικά σταματώντας τις αγορές της Κίνας.
Το Πεκίνο παραμένει αποφασιστικό στη στάση του κατά των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μια εικονική συνάντηση στις 26 Μαρτίου μεταξύ του εμπορικού αντιπροσώπου των ΗΠΑ Jamieson Greer και του αντιπρόεδρου της Κίνας He Lifeng δεν οδήγησε σε καμία πρόοδο.
Επιπλέον, η πώληση των δικαιωμάτων λιμένων της Διώρυγας του Παναμά στη BlackRock από τον Li Ka-shing στις 4 Μαρτίου προκάλεσε καθυστερημένη κριτική από το Πεκίνο, αλλά αυτή η απάντηση ήρθε πολύ αργά για να έχει οποιαδήποτε σημασία.
Στρατηγική του Ιράν
Ο Trump δεν έχει παραβλέψει το Ιράν, ειδικά μετά τις ναυτικές ασκήσεις της χώρας με την Κίνα και τη Ρωσία στις 9 Μαρτίου.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ έστειλε επιστολή στον ανώτατο ηγέτη του Ιράν, Ali Khamenei, στις αρχές Μαρτίου, επιδιώκοντας να διαπραγματευτεί μια συμφωνία για τον περιορισμό του ταχέως εξελισσόμενου πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης.
Ωστόσο, ο Khamenei απέρριψε τις άμεσες διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες για το θέμα, λέγοντας: «Ορισμένες ξένες κυβερνήσεις και κυρίαρχες προσωπικότητες επιμένουν στις διαπραγματεύσεις, ενώ στόχος τους δεν είναι να επιλύσουν ζητήματα αλλά να ασκήσουν έλεγχο και να επιβάλουν τις δικές τους ατζέντες».
Στις 15 Μαρτίου, καθώς ολοκληρώθηκε η τριμερής άσκηση, οι δυνάμεις των ΗΠΑ έπληξαν τους Houthis που υποστηρίζονται από το Ιράν στην Υεμένη.
Ο υπουργός Άμυνας Pete Hegseth το ανακοίνωσε ως προειδοποίηση προς την Τεχεράνη: «Μια εποχή ειρήνης, μέσω της δύναμης, επέστρεψε».
Ο Trump ακολούθησε με μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις 17 Μαρτίου, υποσχόμενος «μεγάλη δύναμη» κατά των αντιποίνων των Houthis και θεωρώντας το Ιράν υπεύθυνο για τον εξοπλισμό της τρομοκρατικής ομάδας.
Δύο ημέρες αργότερα, ζήτησε από το Ιράν να σταματήσει «αμέσως» τις προμήθειες, προβλέποντας την ταχεία ήττα των Houthis.
Τα χτυπήματα εξυπηρετούσαν έναν διπλό σκοπό: έστειλαν ένα μήνυμα στο Πεκίνο και τη Μόσχα.
Μετά από μια συνάντηση στις 14 Μαρτίου στο Πεκίνο στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι από την Κίνα, τη Ρωσία και το Ιράν που συζητούσαν το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, η κλιμάκωση του Trump με τους Houthis υπονόμευσε τις μεσολαβητικές προσπάθειες του Πεκίνου.
Καθώς οι συζητήσεις ΗΠΑ-Ρωσίας-Ουκρανίας προχωρούσαν στη Σαουδική Αραβία, υπογράμμισε την προθυμία του Trump να στραφεί εναντίον της Μόσχας εάν χρειαστεί.
Ο Trump παίζει ένα διαφορετικό παιχνίδι με την Κίνα, τη Ρωσία και το Ιράν για να τους διχάσει, με στόχο να χτυπήσει περισσότερο το Πεκίνο.
Η μεγαλύτερη εικόνα
Σε έναν χαοτικό, αβέβαιο κόσμο, ο Trump χρησιμοποιεί αποτελεσματικά κάθε διαθέσιμο πόρο.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να συγκεντρώσουν όλους τους πόρους τους για να αντιμετωπίσουν την Κίνα.
Όσο πιο γρήγορα οι σύμμαχοι και οι εταίροι της Αμερικής κατανοήσουν αυτή τη στρατηγική και προσφέρουν την υποστήριξή τους, τόσο πιο γρήγορα η Κίνα θα αποδυναμωθεί και δυνητικά θα καταρρεύσει.
Μόλις πέσει η Κίνα, η Ρωσία θα στερηθεί των μέσων για να διατηρήσει τις πολεμικές της προσπάθειες, το Ιράν θα βρεθεί χωρίς υποστηρικτή και οι τρομοκρατικές οργανώσεις θα αγωνιστούν για να επιβιώσουν.
Μόνο τότε μπορεί να αποκατασταθεί η παγκόσμια σταθερότητα, να αποκατασταθεί η διεθνής τάξη και τα έθνη να αρχίσουν να απολαμβάνουν μια ειρηνική ύπαρξη.
www.bankingnews.gr
Την ίδια στιγμή, η αμερικανική κυβέρνηση επαναπροσδιορίζει τις συμμαχίες ενώ προτρέπει τους εταίρους να εντείνουν την άμυνά τους αντί να εξαρτώνται από την παραδοσιακή γενναιοδωρία της Αμερικής.
Αυτή η πολύπλευρη στρατηγική στοχεύει να αναδιαμορφώσει την παγκόσμια τάξη πραγμάτων απομονώνοντας τους τρεις αντιπάλους των Ηνωμένων Πολιτειών, με απώτερο στόχο να δώσει ένα αποφασιστικό πλήγμα στο Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ).
Στρατηγική της Ρωσίας
Ο Πρόεδρος Donald Trump επικεντρώνεται στην ταχεία επίλυση της σύγκρουσης Ρωσίας-Ουκρανίας, παρέχοντας στη Μόσχα μια διέξοδο, ενώ διατηρεί την πίεση στην Κίνα, η οποία παραμένει ο κύριος στόχος του.
Μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, άλλαξε την πολιτική των ΗΠΑ προς τη Ρωσία, ενσωματώνοντας ένα μείγμα κινήτρων και κάποιου επιπέδου εξαναγκασμού, με μεγαλύτερη έμφαση στο πρώτο.
Αυτή η στρατηγική έχει αποφέρει θετικά αποτελέσματα, ξεκινώντας συζητήσεις για κατάπαυση του πυρός.
Στις 22 Ιανουαρίου, μόλις λίγες μέρες μετά την προεδρία του, ο Trump δημοσίευσε στην πλατφόρμα του Truth Social: «Θα κάνω τη Ρωσία, της οποίας η οικονομία αποτυγχάνει, και τον Πρόεδρο Putin, μια πολύ μεγάλη εύνοια.
ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ αυτόν τον γελοίο πόλεμο! ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ.
Δασμοί και κυρώσεις σε οτιδήποτε πωλείται από τη Ρωσία στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε διάφορες άλλες συμμετέχουσες χώρες, ας τελειώσει αυτός ο πόλεμος, ο οποίος δεν θα είχε ξεκινήσει ποτέ αν ήμουν Πρόεδρος!».
Το Κρεμλίνο απάντησε γρήγορα.
Στις 12 Φεβρουαρίου, ο Trump και ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin μίλησαν τηλεφωνικά, συμφωνώντας να ξεκινήσουν αμέσως διαπραγματεύσεις για να σταματήσει η σύγκρουση, σπάζοντας το διπλωματικό αδιέξοδο.
Στις 18 Φεβρουαρίου, οι ομάδες των ΗΠΑ και της Ρωσίας συναντήθηκαν στη Σαουδική Αραβία, επαναλαμβάνοντας την κανονική εμπλοκή και θέτοντας τις βάσεις για συζητήσεις για την κατάπαυση του πυρός.
Μέχρι τις 18 Μαρτίου, μια δεύτερη συνομιλία μεταξύ Trump και Putin επικεντρώθηκε στην ανάσχεση των επιθέσεων σε ενεργειακές υποδομές.
Αυτό ξεκίνησε τεχνικές συνομιλίες σχετικά με μια θαλάσσια κατάπαυση του πυρός στη Μαύρη Θάλασσα, μια ευρύτερη εκεχειρία και μια διαρκή ειρηνευτική συμφωνία.
Στις 25 Μαρτίου, ο Λευκός Οίκος περιέγραψε λεπτομερώς τις ξεχωριστές συναντήσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία και την Ουκρανία, διασφαλίζοντας την ασφαλή ναυσιπλοΐα στη Μαύρη Θάλασσα και μια αμοιβαία δέσμευση για εξοικονόμηση ενεργειακών υποδομών.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεσμεύτηκαν επίσης να βοηθήσουν τις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων και λιπασμάτων της Ρωσίας, βοηθώντας παράλληλα την Ουκρανία να ανακτήσει κρατούμενους αμάχους και παιδιά που εκτοπίστηκαν από τη Ρωσία.
Τα επόμενα βήματα πιθανότατα θα αντιμετωπίσουν ζητήματα που σχετίζονται με τα εδαφικά σύνορα, τη διατήρηση της ειρήνης, την ελάφρυνση των κυρώσεων και τις εγγυήσεις ασφαλείας.
Όσο η Μόσχα είναι συνεργάσιμη, ο Trump θα προτιμά να προσφέρει κίνητρα.
Ωστόσο, εάν η Ρωσία υιοθετήσει μια πιο άκαμπτη θέση, είναι διατεθειμένος να απομακρυνθεί, αναγκάζοντας το Κρεμλίνο να εξετάσει τις εναλλακτικές της —ειδικά υπό το φως της πιθανής προδοσίας από το Πεκίνο.
Η στρατηγική του Trump επικεντρώνεται στη δημιουργία ρήξης μεταξύ Ρωσίας και Κίνας ασκώντας ταυτόχρονα πίεση και στα δύο έθνη.
Στρατηγική της Κίνας
Όσον αφορά την Κίνα, ο Trump εφαρμόζει μια διπλή προσέγγιση έντονης πίεσης και επιλεκτικής εμπλοκής.
Οι δασμοί οδηγούν το πλήγμα. Επικαλούμενος την αποτυχία της Κίνας να ανακόψει τις ροές φαιντανύλης στις Ηνωμένες Πολιτείες, επέβαλε πρόσθετο δασμό 10% στις κινεζικές εισαγωγές με ισχύ στις 4 Μαρτίου.
Επιπλέον, οι υπουργοί της G7, κατά τη διάρκεια συνάντησης στον Καναδά στις 14 Μαρτίου, εξέδωσαν μια δήλωση που σκλήρυνε τη θέση τους σχετικά με τις εμπορικές πρακτικές του κινεζικού καθεστώτος, τη στρατιωτική επέκταση και τις περιφερειακές εντάσεις.
Συγκεκριμένα, η κοινή δήλωση δεν έκανε αναφορά στην πολιτική «Μία Κίνα», υποδεικνύοντας υποστήριξη για τη συμμετοχή της Ταϊβάν σε παγκόσμιους οργανισμούς.
Η Ουάσιγκτον πιθανότατα επηρέασε αυτή τη στροφή.
Αυτές οι ενέργειες συντάραξαν την Κίνα, ωστόσο ο Trump είχε προσπαθήσει να συνεργαστεί με το Πεκίνο.
Τον Δεκέμβριο, ο πρόεδρος των ΗΠΑ κάλεσε τον ηγέτη του ΚΚΚ, Xi Jinping στην ορκωμοσία του.
Ωστόσο, ο Xi απέρριψε την πρόσκληση και έστειλε τον αναπληρωτή του, Han Zheng, στη θέση του.
Η ιδέα μιας συνάντησης μεταξύ του Xi και του Trump προκάλεσε σημαντικό ενδιαφέρον, αλλά φάνηκε ότι ο Λευκός Οίκος προσπαθούσε απλώς να μετρήσει τις αντιδράσεις και να δοκιμάσει τα όρια.
Στις 22 Μαρτίου, ο γερουσιαστής Steve Daines (R-Mont.) επισκέφθηκε το Πεκίνο, όπου συζήτησε το θέμα της φαιντανύλης με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης He Lifeng και πρότεινε τη δυνατότητα μελλοντικών συνομιλιών υψηλού επιπέδου.
Αργότερα, ο Daines συναντήθηκε επίσης με τον κινέζο πρωθυπουργό Li Qiang, ο οποίος είπε στις Ηνωμένες Πολιτείες να επιλέξουν τον "διάλογο" αντί "την αντιπαράθεση".
Ωστόσο, οι ενέργειες του Πεκίνου υποδηλώνουν αντίσταση.
Στις 24 Μαρτίου, θέσπισε έναν νόμο κατά των εξωτερικών κυρώσεων, σηματοδοτώντας την περιφρόνηση.
Η Ουάσιγκτον ενήργησε γρήγορα. Την επόμενη μέρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρόσθεσαν 42 κινεζικές οντότητες στη λίστα περιορισμών εξαγωγών τους και επέβαλαν δασμούς 25% σε όλα τα αγαθά που εισάγονται από τις χώρες που αγοράζουν πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα, ουσιαστικά σταματώντας τις αγορές της Κίνας.
Το Πεκίνο παραμένει αποφασιστικό στη στάση του κατά των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μια εικονική συνάντηση στις 26 Μαρτίου μεταξύ του εμπορικού αντιπροσώπου των ΗΠΑ Jamieson Greer και του αντιπρόεδρου της Κίνας He Lifeng δεν οδήγησε σε καμία πρόοδο.
Επιπλέον, η πώληση των δικαιωμάτων λιμένων της Διώρυγας του Παναμά στη BlackRock από τον Li Ka-shing στις 4 Μαρτίου προκάλεσε καθυστερημένη κριτική από το Πεκίνο, αλλά αυτή η απάντηση ήρθε πολύ αργά για να έχει οποιαδήποτε σημασία.
Στρατηγική του Ιράν
Ο Trump δεν έχει παραβλέψει το Ιράν, ειδικά μετά τις ναυτικές ασκήσεις της χώρας με την Κίνα και τη Ρωσία στις 9 Μαρτίου.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ έστειλε επιστολή στον ανώτατο ηγέτη του Ιράν, Ali Khamenei, στις αρχές Μαρτίου, επιδιώκοντας να διαπραγματευτεί μια συμφωνία για τον περιορισμό του ταχέως εξελισσόμενου πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης.
Ωστόσο, ο Khamenei απέρριψε τις άμεσες διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες για το θέμα, λέγοντας: «Ορισμένες ξένες κυβερνήσεις και κυρίαρχες προσωπικότητες επιμένουν στις διαπραγματεύσεις, ενώ στόχος τους δεν είναι να επιλύσουν ζητήματα αλλά να ασκήσουν έλεγχο και να επιβάλουν τις δικές τους ατζέντες».
Στις 15 Μαρτίου, καθώς ολοκληρώθηκε η τριμερής άσκηση, οι δυνάμεις των ΗΠΑ έπληξαν τους Houthis που υποστηρίζονται από το Ιράν στην Υεμένη.
Ο υπουργός Άμυνας Pete Hegseth το ανακοίνωσε ως προειδοποίηση προς την Τεχεράνη: «Μια εποχή ειρήνης, μέσω της δύναμης, επέστρεψε».
Ο Trump ακολούθησε με μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις 17 Μαρτίου, υποσχόμενος «μεγάλη δύναμη» κατά των αντιποίνων των Houthis και θεωρώντας το Ιράν υπεύθυνο για τον εξοπλισμό της τρομοκρατικής ομάδας.
Δύο ημέρες αργότερα, ζήτησε από το Ιράν να σταματήσει «αμέσως» τις προμήθειες, προβλέποντας την ταχεία ήττα των Houthis.
Τα χτυπήματα εξυπηρετούσαν έναν διπλό σκοπό: έστειλαν ένα μήνυμα στο Πεκίνο και τη Μόσχα.
Μετά από μια συνάντηση στις 14 Μαρτίου στο Πεκίνο στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι από την Κίνα, τη Ρωσία και το Ιράν που συζητούσαν το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, η κλιμάκωση του Trump με τους Houthis υπονόμευσε τις μεσολαβητικές προσπάθειες του Πεκίνου.
Καθώς οι συζητήσεις ΗΠΑ-Ρωσίας-Ουκρανίας προχωρούσαν στη Σαουδική Αραβία, υπογράμμισε την προθυμία του Trump να στραφεί εναντίον της Μόσχας εάν χρειαστεί.
Ο Trump παίζει ένα διαφορετικό παιχνίδι με την Κίνα, τη Ρωσία και το Ιράν για να τους διχάσει, με στόχο να χτυπήσει περισσότερο το Πεκίνο.
Η μεγαλύτερη εικόνα
Σε έναν χαοτικό, αβέβαιο κόσμο, ο Trump χρησιμοποιεί αποτελεσματικά κάθε διαθέσιμο πόρο.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να συγκεντρώσουν όλους τους πόρους τους για να αντιμετωπίσουν την Κίνα.
Όσο πιο γρήγορα οι σύμμαχοι και οι εταίροι της Αμερικής κατανοήσουν αυτή τη στρατηγική και προσφέρουν την υποστήριξή τους, τόσο πιο γρήγορα η Κίνα θα αποδυναμωθεί και δυνητικά θα καταρρεύσει.
Μόλις πέσει η Κίνα, η Ρωσία θα στερηθεί των μέσων για να διατηρήσει τις πολεμικές της προσπάθειες, το Ιράν θα βρεθεί χωρίς υποστηρικτή και οι τρομοκρατικές οργανώσεις θα αγωνιστούν για να επιβιώσουν.
Μόνο τότε μπορεί να αποκατασταθεί η παγκόσμια σταθερότητα, να αποκατασταθεί η διεθνής τάξη και τα έθνη να αρχίσουν να απολαμβάνουν μια ειρηνική ύπαρξη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών