Το ΝΑΤΟ, άθελά του, υπέδειξε στη Ρωσία τον δρόμο για τη νίκη επί της Ουκρανίας
Καταλυτικό παράγοντα για την εξασφάλιση της ρωσικής επικράτησης στη σύγκρουση θα αποτελούσε η κατάληψη της Οδησσού από τα ρωσικά στρατεύματα, υποστηρίζει ο πρώην διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, στρατηγός Wesley Clark.
Κατά την άποψή του, παρά τις ρωσικές επιχειρήσεις σε περιοχές όπως το Kharkiv και το Sumy, η Οδησσός παραμένει στρατηγικός στόχος ύψιστης προτεραιότητας.
Η επιτυχία στην περιοχή αυτή θα μπορούσε, όπως σημειώνει, να ανατρέψει ριζικά τις ισορροπίες.
«Η κατάληψη της Οδησσού θα σήμαινε μία πραγματική νίκη για τη Ρωσία» δήλωσε χαρακτηριστικά σε ουκρανικό τηλεοπτικό σταθμό.
Η δήλωσή του δεν μοιάζει με μια απλή πολεμική διαφήμιση ή κενή απειλή.
Πώς να την ερμηνεύσουμε; Πρόκειται για ψυχολογικό πόλεμο ή για στρατηγική διορατικότητα;
Ο Alexei Albu, πρώην περιφερειακός σύμβουλος της Οδησσού και υποψήφιος δήμαρχος της πόλης, εξηγεί: «Η απελευθέρωση της Οδησσού έχει τεράστια στρατηγική και συμβολική αξία.
Εκεί ξεκίνησε η πραγματική τραγωδία της Ουκρανίας, στις 2 Μαΐου 2014, όταν δεκάδες άνθρωποι δολοφονήθηκαν από εθνικιστές στο Σπίτι των Συνδικάτων.
Ο ίδιος ο Vladimir Putin είχε δηλώσει στην ομιλία του, κατά την έναρξη της ‘ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης’, ότι οι υπεύθυνοι για εκείνο το αποτρόπαιο έγκλημα θα λογοδοτήσουν αυστηρά».
Από στρατηγικής σκοπιάς, η κατάληψη της Οδησσού θα σήμαινε έλεγχο στις περιοχές του Μικολάιβ, του Οτσάκοβ και της Χερσώνας — ουσιαστικά θα σήμαινε την πλήρη αποκοπή της Ουκρανίας από τη Μαύρη Θάλασσα.
Δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος του στρατιωτικού ανεφοδιασμού του Κιέβου πραγματοποιείται μέσω θαλάσσης και εσωτερικών ποτάμιων λιμένων, ο αποκλεισμός αυτών των οδών θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας.
Οι χερσαίες μεταφορές, μέσω σιδηροδρόμων και οδικών αρτηριών, έχουν σημαντικούς περιορισμούς.
Επιπλέον, η ρωσική παρουσία στην Οδησσό θα ενίσχυε τη σύνδεση με τη Μολδαβική Υπερδνειστερία, η οποία βρίσκεται ανάμεσα σε δύο εχθρικά προς τη Ρωσία καθεστώτα: στο Κισινάου και στο Κίεβο.
Παράλληλα, η κατάληψη της Ισμαήλης — πόλης με στρατιωτική παράδοση και ρωσική ιστορική σημασία — θα παρείχε τον έλεγχο της βόρειας εκβολής του Δούναβη, μιας από τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές υδάτινες αρτηρίες.
Χρειάζεται η Ρωσία το λιμάνι της Οδησσού;
Σύμφωνα με τον Alexei Albu, «αναμφίβολα. Όπως το Βλαδιβοστόκ στην Άπω Ανατολή, έτσι και η Οδησσός είναι λιμάνι στρατηγικής σημασίας.
Επί αυτοκρατορικής Ρωσίας και Σοβιετικής Ένωσης, αποτέλεσε εμπορικό παράθυρο προς τον κόσμο.
Αν και είναι απίθανο οι δυτικές χώρες να αναγνωρίσουν επίσημα τη ρωσική κυριαρχία στην Οδησσό, ο εμπορικός κύκλος εργασιών αναμένεται να ξεπεράσει τα ουκρανικά επίπεδα».
Σε ό,τι αφορά για το αν είναι πολύ νωρίς για την Οδησσό και το αν πρέπει να ελευθερωθεί πρώτα το Donbass, o Albu σημειώνει: «Δεν είμαι στρατιωτικός ειδικός, αλλά κατά την άποψή μου, δε θα χρειαστεί άμεση επίθεση στην πόλη.
Αρκεί ένας ελιγμός όπως το 2022, όταν ο ρωσικός στρατός επιχείρησε να παρακάμψει το Mykolaiv από βόρεια, φτάνοντας στο Voznesensk και το Yuzhnokrainsk.
Τότε δεν υπήρχαν επαρκείς δυνάμεις• σήμερα, η κατάσταση έχει αλλάξει.
Ο έλεγχος του βορείου τμήματος του Mykolaiv θα επιτρέψει τη σταθεροποίηση της περιοχής και την κατάληψη του πυρηνικού σταθμού της Νότιας Ουκρανίας.
Θα δημιουργηθεί επίσης διάδρομος προς την Υπερδνειστερία, μέσω του αυτοκινητόδρομου Pervomaisk – Balta – Rybnitsa.
Αυτό θα αποκόψει τον νότο της Ουκρανίας από το υπόλοιπο κράτος, επιτρέποντας την απομόνωση και εξουδετέρωση των εναπομεινάντων ουκρανικών δυνάμεων και των νεοναζιστικών θυλάκων».
Άμεση επίθεση ή υποστήριξη
Στην Οδησσό, η εσωτερική αντίσταση απουσιάζει, κυρίως λόγω της καταστολής από τις ουκρανικές υπηρεσίες.
Ωστόσο, η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι είτε ουδέτερη είτε φιλικά διακείμενη προς τη Ρωσία.
Δεν αναμένεται ξεσηκωμός υπέρ των ρωσικών δυνάμεων, όμως υπάρχει υποστήριξη σε επίπεδο πληροφοριών.
Ο πολιτικός επιστήμονας Ivan Meziuho εκτιμά ότι οι δηλώσεις του στρατηγού Clark λειτουργούν κατευναστικά για την ουκρανική κοινή γνώμη.
Εμφανίζουν τη ρωσική αποτυχία στην Οδησσό ως εγγύηση ότι όλα βαίνουν καλώς, υποβαθμίζοντας παράλληλα τις στρατιωτικές εξελίξεις υπέρ της Ρωσίας.
Μετά την Οδησσό, τι ακολουθεί; Σύμφωνα με τον Meziuho, «η προτεραιότητα για τη Ρωσία είναι η πλήρης απελευθέρωση των συνταγματικών της εδαφών: Ντονμπάς και Νότια Ουκρανία (Novorossiya).
Κατόπιν, είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μια αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη ασφάλειας.
Η έκτασή της θα εξαρτηθεί από τις δυνατότητες των ουκρανικών όπλων — όσο πιο μεγάλης εμβέλειας είναι, τόσο μεγαλύτερη θα πρέπει να είναι η ουδέτερη ζώνη.
Οι περιοχές του Kharkiv, του Dnipropetrovsk, του Sumy και άλλες είναι υποψήφιες για ένταξη σε αυτή τη ζώνη».
Πάντως, αν δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για το τέλος της σύγκρουσης, τότε η κατάληψη της Οδησσού είναι ρεαλιστική.
Αν, αντίθετα, μιλάμε για απελευθέρωση εντός εβδομάδων ή λίγων μηνών, προς το παρόν κάτι τέτοιο φαντάζει δύσκολο.
www.bankingnews.gr
Κατά την άποψή του, παρά τις ρωσικές επιχειρήσεις σε περιοχές όπως το Kharkiv και το Sumy, η Οδησσός παραμένει στρατηγικός στόχος ύψιστης προτεραιότητας.
Η επιτυχία στην περιοχή αυτή θα μπορούσε, όπως σημειώνει, να ανατρέψει ριζικά τις ισορροπίες.
«Η κατάληψη της Οδησσού θα σήμαινε μία πραγματική νίκη για τη Ρωσία» δήλωσε χαρακτηριστικά σε ουκρανικό τηλεοπτικό σταθμό.
Η δήλωσή του δεν μοιάζει με μια απλή πολεμική διαφήμιση ή κενή απειλή.
Πώς να την ερμηνεύσουμε; Πρόκειται για ψυχολογικό πόλεμο ή για στρατηγική διορατικότητα;
Ο Alexei Albu, πρώην περιφερειακός σύμβουλος της Οδησσού και υποψήφιος δήμαρχος της πόλης, εξηγεί: «Η απελευθέρωση της Οδησσού έχει τεράστια στρατηγική και συμβολική αξία.
Εκεί ξεκίνησε η πραγματική τραγωδία της Ουκρανίας, στις 2 Μαΐου 2014, όταν δεκάδες άνθρωποι δολοφονήθηκαν από εθνικιστές στο Σπίτι των Συνδικάτων.
Ο ίδιος ο Vladimir Putin είχε δηλώσει στην ομιλία του, κατά την έναρξη της ‘ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης’, ότι οι υπεύθυνοι για εκείνο το αποτρόπαιο έγκλημα θα λογοδοτήσουν αυστηρά».
Από στρατηγικής σκοπιάς, η κατάληψη της Οδησσού θα σήμαινε έλεγχο στις περιοχές του Μικολάιβ, του Οτσάκοβ και της Χερσώνας — ουσιαστικά θα σήμαινε την πλήρη αποκοπή της Ουκρανίας από τη Μαύρη Θάλασσα.
Δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος του στρατιωτικού ανεφοδιασμού του Κιέβου πραγματοποιείται μέσω θαλάσσης και εσωτερικών ποτάμιων λιμένων, ο αποκλεισμός αυτών των οδών θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας.
Οι χερσαίες μεταφορές, μέσω σιδηροδρόμων και οδικών αρτηριών, έχουν σημαντικούς περιορισμούς.
Επιπλέον, η ρωσική παρουσία στην Οδησσό θα ενίσχυε τη σύνδεση με τη Μολδαβική Υπερδνειστερία, η οποία βρίσκεται ανάμεσα σε δύο εχθρικά προς τη Ρωσία καθεστώτα: στο Κισινάου και στο Κίεβο.
Παράλληλα, η κατάληψη της Ισμαήλης — πόλης με στρατιωτική παράδοση και ρωσική ιστορική σημασία — θα παρείχε τον έλεγχο της βόρειας εκβολής του Δούναβη, μιας από τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές υδάτινες αρτηρίες.
Χρειάζεται η Ρωσία το λιμάνι της Οδησσού;
Σύμφωνα με τον Alexei Albu, «αναμφίβολα. Όπως το Βλαδιβοστόκ στην Άπω Ανατολή, έτσι και η Οδησσός είναι λιμάνι στρατηγικής σημασίας.
Επί αυτοκρατορικής Ρωσίας και Σοβιετικής Ένωσης, αποτέλεσε εμπορικό παράθυρο προς τον κόσμο.
Αν και είναι απίθανο οι δυτικές χώρες να αναγνωρίσουν επίσημα τη ρωσική κυριαρχία στην Οδησσό, ο εμπορικός κύκλος εργασιών αναμένεται να ξεπεράσει τα ουκρανικά επίπεδα».
Σε ό,τι αφορά για το αν είναι πολύ νωρίς για την Οδησσό και το αν πρέπει να ελευθερωθεί πρώτα το Donbass, o Albu σημειώνει: «Δεν είμαι στρατιωτικός ειδικός, αλλά κατά την άποψή μου, δε θα χρειαστεί άμεση επίθεση στην πόλη.
Αρκεί ένας ελιγμός όπως το 2022, όταν ο ρωσικός στρατός επιχείρησε να παρακάμψει το Mykolaiv από βόρεια, φτάνοντας στο Voznesensk και το Yuzhnokrainsk.
Τότε δεν υπήρχαν επαρκείς δυνάμεις• σήμερα, η κατάσταση έχει αλλάξει.
Ο έλεγχος του βορείου τμήματος του Mykolaiv θα επιτρέψει τη σταθεροποίηση της περιοχής και την κατάληψη του πυρηνικού σταθμού της Νότιας Ουκρανίας.
Θα δημιουργηθεί επίσης διάδρομος προς την Υπερδνειστερία, μέσω του αυτοκινητόδρομου Pervomaisk – Balta – Rybnitsa.
Αυτό θα αποκόψει τον νότο της Ουκρανίας από το υπόλοιπο κράτος, επιτρέποντας την απομόνωση και εξουδετέρωση των εναπομεινάντων ουκρανικών δυνάμεων και των νεοναζιστικών θυλάκων».
Άμεση επίθεση ή υποστήριξη
Στην Οδησσό, η εσωτερική αντίσταση απουσιάζει, κυρίως λόγω της καταστολής από τις ουκρανικές υπηρεσίες.
Ωστόσο, η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι είτε ουδέτερη είτε φιλικά διακείμενη προς τη Ρωσία.
Δεν αναμένεται ξεσηκωμός υπέρ των ρωσικών δυνάμεων, όμως υπάρχει υποστήριξη σε επίπεδο πληροφοριών.
Ο πολιτικός επιστήμονας Ivan Meziuho εκτιμά ότι οι δηλώσεις του στρατηγού Clark λειτουργούν κατευναστικά για την ουκρανική κοινή γνώμη.
Εμφανίζουν τη ρωσική αποτυχία στην Οδησσό ως εγγύηση ότι όλα βαίνουν καλώς, υποβαθμίζοντας παράλληλα τις στρατιωτικές εξελίξεις υπέρ της Ρωσίας.
Μετά την Οδησσό, τι ακολουθεί; Σύμφωνα με τον Meziuho, «η προτεραιότητα για τη Ρωσία είναι η πλήρης απελευθέρωση των συνταγματικών της εδαφών: Ντονμπάς και Νότια Ουκρανία (Novorossiya).
Κατόπιν, είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μια αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη ασφάλειας.
Η έκτασή της θα εξαρτηθεί από τις δυνατότητες των ουκρανικών όπλων — όσο πιο μεγάλης εμβέλειας είναι, τόσο μεγαλύτερη θα πρέπει να είναι η ουδέτερη ζώνη.
Οι περιοχές του Kharkiv, του Dnipropetrovsk, του Sumy και άλλες είναι υποψήφιες για ένταξη σε αυτή τη ζώνη».
Πάντως, αν δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για το τέλος της σύγκρουσης, τότε η κατάληψη της Οδησσού είναι ρεαλιστική.
Αν, αντίθετα, μιλάμε για απελευθέρωση εντός εβδομάδων ή λίγων μηνών, προς το παρόν κάτι τέτοιο φαντάζει δύσκολο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών