Εκτιμάται ότι στις τέσσερις δεκαετίες του ένοπλου αγώνα, έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 40.000 άνθρωποι
(upd) Σε μια ιστορική στιγμή το κουρδικό ΡΚΚ ανακοίνωσε τη διάλυση του, την κατάθεση των όπλων και το τέλος του ένοπλου αγώνα κατά της Τουρκίας ύστερα έναν κύκλο αίματος που διήρκεσε περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες και που αποτέλεσε μια από τις πιο μακροχρόνιες πολιτικοστρατιωτικές συγκρούσεις στον ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής.
Όπως μετέδωσε το πρακτορείο Rudaw, κατά τη διάρκεια του 12ου συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα, το ΡΚΚ αποφάσισε «να διαλύσει την οργανωτική δομή του PKK και την παύση του ένοπλου αγώνα».
«Η δραστηριότητα του PKK διακόπτεται.
Το ΡΚΚ ολοκλήρωσε την ιστορική του αποστολή», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Τουρκία: Απαλλαχθήκαμε από την τρομοκρατία
Για ένα σημαντικό βήμα, κάνει λόγο η Τουρκία.
Ειδικότερα, εκπρόσωπος του κόμματος AKP του προέδρου της Τουρκίας, Recep Tayyip Erdogan, δήλωσε ότι η απόφαση του ΡΚΚ να διαλυθεί είναι ένα σημαντικό βήμα προς μια «Τουρκία απαλλαγμένη από την τρομοκρατία».
Σε ανάρτησή του σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Omer Celik δηλώνει πως η διαδικασία της διάλυσης του PKK θα παρακολουθηθεί επισταμένως από τους κρατικούς θεσμούς και πως όλες οι εξελίξεις θα αναφέρονται στον πρόεδρο Erdogan.
Η συγκεκριμένη και πλήρης εφαρμογή της απόφασης του PKK, «με το κλείσιμο όλων των κλάδων του PKK και των παράνομων δομών του», θα είναι ένα «σημείο καμπής», πρόσθεσε ο Celik.
Η έκκληση Ocalan
Το συνέδριο του ΡΚΚ πραγματοποιήθηκε κατόπιν έκκλησης του ηγέτη της, Abdulah Ocalan, από τις 5 έως τις 7 Μαΐου.
Τον περασμένο Φεβρουάριο ο Ocalan, ο οποίος εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης στη φυλακή του νησιού Ιμράλι στη Θάλασσα του Μαρμαρά από το 1999, είχε καλέσει το ΡΚΚ να αυτοδιαλυθεί κα να καταθέσει τα όπλα.
Το κόμμα ανακοίνωσε στις 1 Μαρτίου την κατάπαυση του πυρός εναντίον της Τουρκίας και υποσχέθηκε ότι θα πραγματοποιήσει συνέδριο τον Μάιο, στο οποίο θα συζητηθεί το θέμα της διάλυσης.
Αντίστοιχες εκκλήσεις είχε απευθύνει ο Ocalan τόσο το 2013 όσο και το 2015.
H πρόταση Bahceli
Οι παρεμβάσεις του Ocalan είχαν έρθει κατόπιν της πρότασης που είχε διατυπώσει, στις 22 Οκτωβρίου του 2024, ο ηγέτης του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης και κυβερνητικός σύμμαχος του Erdogan, Devlet Bahceli, o οποίος είχε προτείνει την αποφυλάκιση του Ocalan υπό αυστηρούς περιοριστικούς όρους, με την προϋπόθεση ότι θα αποκηρύξει δημόσια τη χρήση ένοπλης βίας και θα καλέσει τα μέλη του PKK να διαλύσουν την οργάνωση.
Τελικά ο Ocalan απηύθυνε την έκκληση για αυτοδιάλυση στις 27 Φεβρουαρίου, τονίζοντας την ανάγκη να κλείσει ο κύκλος που άνοιξε το 1978 με την ίδρυση του ΡΚΚ, το οποίο με τη σειρά του είχε ανακοινώσει κατάπαυση πυρός από την 1η Μαρτίου.
Η ίδρυση
Το ΡΚΚ ιδρύθηκε στις 27 Νοεμβρίου του 1978 από τον Abdullah Ocalan και άλλους Κούρδους διανοούμενους και επαναστάτες στο χωριό Fis κοντά στο Diyarbakir, με σκοπό την ίδρυση ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν εντός της Τουρκίας, προοπτική που φάνταζε εφιαλτική για την Τουρκία, μια και αυτό επί της ουσίας θα σήμαινε διαμελισμό του τουρκικού κράτους.
Η ιδεολογία του ΡΚΚ αρχικά ήταν σοσιαλιστική και μαρξιστική, αν και με τα χρόνια πέρασε σε πιο αυτονομιστικές θέσεις, εστιάζοντας στη διάκριση των Κούρδων και την προάσπιση των δικαιωμάτων τους.
Το PKK άρχισε να στρατολογεί νέους από τις κουρδικές περιοχές και να οργανώνεται στρατιωτικά.
Ο Ocalan, ο οποίος έπαιξε κεντρικό ρόλο στην ηγεσία του ΡΚΚ, ανέπτυξε μια πολιτική που τόνιζε την «αυτοδιάθεση» των Κούρδων και την εναντίωση στην τουρκική καταπίεση.
Ένοπλος αγώνας
Ο ένοπλος αγώνας άρχισε το 1984 (επίσημα στις 15 Αυγούστου του 1984), όταν το ΡΚΚ επιτέθηκε για πρώτη φορά σε τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή της νοτιοανατολικής Τουρκίας.
Η στρατηγική του ΡΚΚ που στις αρχές της δεκαετίας του '90 μετρούσε και 10.000 μαχητές, βασίστηκε σε αντάρτικες τακτικές, επιθέσεις σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις και συγκρούσεις σε αστικές περιοχές.
Από το 1984 και για τα επόμενα χρόνια, η σύγκρουση είχε έντονο στρατιωτικό χαρακτήρα, με συνεχείς αεροπορικές και χερσαίες επιθέσεις, καθώς και επιθέσεις σε τουρκικές υποδομές.
Από τότε, ακολούθησαν δεκαετίες βίας, καταστολής, ανταρτοπολέμου, και επιχειρήσεων εκκαθάρισης από πλευράς του τουρκικού στρατού.
Συγκρούσεις
Η δεκαετία του 1990 υπήρξε η πιο αιματηρή φάση της σύγκρουσης, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, κυρίως Κούρδους αμάχους και μαχητές του PKK, και την καταστροφή ή εκκένωση εκατοντάδων χωριών.
Οι συγκρούσεις επικεντρώθηκαν κυρίως στις περιοχές της νότιας και νοτιοανατολικής Τουρκίας, που κατοικούνται κυρίως από Κούρδους, όπως οι επαρχίες Sirnak, Diyarbakir, Mardin, κα.
Οι συγκρούσεις εντάθηκαν την περίοδο 1990 - 2000 με το ΡΚΚ να κλιμακώνει τις επιθέσεις του, και την Άγκυρα να απαντά με σφοδρές επιχειρήσεις, οι οποίες μεταξύ άλλων περιλάμβαναν και την επιβολή αυστηρών περιορισμών στους Κούρδους πολίτες.
Σημείο καμπής, η σύλληψη του Ocalan - Ο ρόλος της Ελλάδας
Ωστόσο, το ΡΚΚ άρχισε να μετρά αντίστροφα από το 1999, όταν ο ηγέτης του Ocalan συνελήφθη στην Κένυα με τη βοήθεια ξένων κρατών και μεταφέρθηκε στην Τουρκία, όπου και καταδικάστηκε σε θάνατο, ποινή που στη συνέχεια μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Υπενθυμίζεται πως ο Ocalan τελούσε σε φυγή από το 1998, όταν και υπό την πίεση της Τουρκίας, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Συρία.
Μετά από διαδοχικές μετακινήσεις σε Ρωσία, Ιταλία και άλλα ευρωπαϊκά κράτη, ο Ocalan ζήτησε άσυλο από την Ελλάδα.
Τον Ιανουάριο του 1999 ο Ocalan μεταφέρθηκε μυστικά στην Ελλάδα, όπου και φιλοξενήθηκε στα περίχωρα της Αθήνας υπό την ευθύνη παραγόντων του υπουργείου Εξωτερικών και των μυστικών υπηρεσιών.
Το γεγονός αυτό έφερε την κυβέρνηση Σημίτη σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, καθώς από την μια δεν ήθελε να φανεί πως στηρίζει το ΡΚΚ - που για τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Τουρκία ήταν χαρακτηρισμένη ως τρομοκρατική οργάνωση - και από την άλλη γνώριζε τα φιλοκουρδικά συναισθήματα που υπήρχαν στην ελληνική κοινωνία για τον κουρδικό αγώνα.
Η μεταφορά στην Κένυα, η εμπλοκή της ΜΙΤ και η πολιτική κρίση
Κατόπιν πολιτικών πιέσεων αποφασίστηκε η απομάκρυνση του από την Ελλάδα, χωρίς όμως να εξασφαλιστεί η ασφάλεια του.
Συγκεκριμένα, ο Ocalan μεταφέρθηκε με ελληνική βοήθεια στην πρεσβεία της Ελλάδας στο Ναϊρόμπι, στην Κένυα, όπου παρέμεινε για λίγες ημέρες.
Στις 15 Φεβρουαρίου του 1999, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να τον απομακρύνει και να τον μεταφέρει σε άλλο προορισμό.
Κατά την έξοδό του από την πρεσβεία, παγιδεύτηκε και συνελήφθη από τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (MIT), οι οποίες είχαν πλήρη γνώση των κινήσεών του - πιθανώς λόγω διαρροών ή συνεργασίας τρίτων χωρών (κυρίως των ΗΠΑ και του Ισραήλ).
Όπως ήταν αναμενόμενο, το φιάσκο αυτό προκάλεσε τεράστια πολιτική κρίση στην Ελλάδα που είχε ως αποτέλεσμα να υποβάλλουν την παραίτηση τους οι υπουργοί Εξωτερικών, Θ. Πάγκαλος, ο υπουργός Εσωτερικών, Αλ. Παπαδόπουλος και ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Γ. Πεταλωτής.
Η ελληνική κοινή γνώμη κατηγόρησε την κυβέρνηση Σημίτη ότι εγκατέλειψε τον Ocalan και ότι υποτάχθηκε στις διεθνείς πιέσεις ενώ υπήρξαν πυρά από τα αριστερά και όχι μόνο πολιτικά κόμματα.... για προδοσία ενός αγωνιστή για τα δικαιώματα των Κούρδων.Δ
Στα 40.000 τα θύματα
Η σύλληψή του συνοδεύτηκε από κάλεσμα για κατάπαυση του πυρός και μετάβαση σε πολιτικό αγώνα, ωστόσο οι ελπίδες για διαρκή ειρήνη διαψεύστηκαν.
Αν και ο Ocalan κάλεσε τους μαχητές του ΡΚΚ να σταματήσουν τις επιθέσεις και να αναζητήσουν ειρηνική λύση, από το 2004 και μετά αναζωπυρώθηκαν οι συγκρούσεις.
Το ΡΚΚ, αν και εκδιώθηκε από το τουρκικό κράτος, συνέχισε να δρα από βάσεις στο βόρειο Ιράκ και από περιοχές του Κουρδιστάν Συρίας και Ιράκ.
Οι τουρκικές δυνάμεις εξαπέλυσαν στρατιωτικές επιχειρήσεις (αεροπορικές και χερσαίες επιθέσεις) εναντίον του ΡΚΚ, ενώ το ΡΚΚ συνέχιζε να επιτίθεται σε στρατιωτικούς και πολιτικούς στόχους, τόσο σε τουρκικό έδαφος όσο και σε περιοχές κοντά στις τουρκικές συνοριακές γραμμές.
Η σύγκρουση, πέρα από βαθιές πολιτικές και κοινωνικές πληγές, προκάλεσε χιλιάδες θύματα και από τις δύο πλευρές, με εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για τουλάχιστον 40.000 θύματα, κυρίως από στρατιώτες και μαχητές του ΡΚΚ.
www.bankingnews.gr
Όπως μετέδωσε το πρακτορείο Rudaw, κατά τη διάρκεια του 12ου συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα, το ΡΚΚ αποφάσισε «να διαλύσει την οργανωτική δομή του PKK και την παύση του ένοπλου αγώνα».
«Η δραστηριότητα του PKK διακόπτεται.
Το ΡΚΚ ολοκλήρωσε την ιστορική του αποστολή», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Τουρκία: Απαλλαχθήκαμε από την τρομοκρατία
Για ένα σημαντικό βήμα, κάνει λόγο η Τουρκία.
Ειδικότερα, εκπρόσωπος του κόμματος AKP του προέδρου της Τουρκίας, Recep Tayyip Erdogan, δήλωσε ότι η απόφαση του ΡΚΚ να διαλυθεί είναι ένα σημαντικό βήμα προς μια «Τουρκία απαλλαγμένη από την τρομοκρατία».
Σε ανάρτησή του σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Omer Celik δηλώνει πως η διαδικασία της διάλυσης του PKK θα παρακολουθηθεί επισταμένως από τους κρατικούς θεσμούς και πως όλες οι εξελίξεις θα αναφέρονται στον πρόεδρο Erdogan.
Η συγκεκριμένη και πλήρης εφαρμογή της απόφασης του PKK, «με το κλείσιμο όλων των κλάδων του PKK και των παράνομων δομών του», θα είναι ένα «σημείο καμπής», πρόσθεσε ο Celik.
Η έκκληση Ocalan
Το συνέδριο του ΡΚΚ πραγματοποιήθηκε κατόπιν έκκλησης του ηγέτη της, Abdulah Ocalan, από τις 5 έως τις 7 Μαΐου.
Τον περασμένο Φεβρουάριο ο Ocalan, ο οποίος εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης στη φυλακή του νησιού Ιμράλι στη Θάλασσα του Μαρμαρά από το 1999, είχε καλέσει το ΡΚΚ να αυτοδιαλυθεί κα να καταθέσει τα όπλα.
Το κόμμα ανακοίνωσε στις 1 Μαρτίου την κατάπαυση του πυρός εναντίον της Τουρκίας και υποσχέθηκε ότι θα πραγματοποιήσει συνέδριο τον Μάιο, στο οποίο θα συζητηθεί το θέμα της διάλυσης.
Αντίστοιχες εκκλήσεις είχε απευθύνει ο Ocalan τόσο το 2013 όσο και το 2015.
H πρόταση Bahceli
Οι παρεμβάσεις του Ocalan είχαν έρθει κατόπιν της πρότασης που είχε διατυπώσει, στις 22 Οκτωβρίου του 2024, ο ηγέτης του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης και κυβερνητικός σύμμαχος του Erdogan, Devlet Bahceli, o οποίος είχε προτείνει την αποφυλάκιση του Ocalan υπό αυστηρούς περιοριστικούς όρους, με την προϋπόθεση ότι θα αποκηρύξει δημόσια τη χρήση ένοπλης βίας και θα καλέσει τα μέλη του PKK να διαλύσουν την οργάνωση.
Τελικά ο Ocalan απηύθυνε την έκκληση για αυτοδιάλυση στις 27 Φεβρουαρίου, τονίζοντας την ανάγκη να κλείσει ο κύκλος που άνοιξε το 1978 με την ίδρυση του ΡΚΚ, το οποίο με τη σειρά του είχε ανακοινώσει κατάπαυση πυρός από την 1η Μαρτίου.
Η ίδρυση
Το ΡΚΚ ιδρύθηκε στις 27 Νοεμβρίου του 1978 από τον Abdullah Ocalan και άλλους Κούρδους διανοούμενους και επαναστάτες στο χωριό Fis κοντά στο Diyarbakir, με σκοπό την ίδρυση ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν εντός της Τουρκίας, προοπτική που φάνταζε εφιαλτική για την Τουρκία, μια και αυτό επί της ουσίας θα σήμαινε διαμελισμό του τουρκικού κράτους.
Η ιδεολογία του ΡΚΚ αρχικά ήταν σοσιαλιστική και μαρξιστική, αν και με τα χρόνια πέρασε σε πιο αυτονομιστικές θέσεις, εστιάζοντας στη διάκριση των Κούρδων και την προάσπιση των δικαιωμάτων τους.
Το PKK άρχισε να στρατολογεί νέους από τις κουρδικές περιοχές και να οργανώνεται στρατιωτικά.
Ο Ocalan, ο οποίος έπαιξε κεντρικό ρόλο στην ηγεσία του ΡΚΚ, ανέπτυξε μια πολιτική που τόνιζε την «αυτοδιάθεση» των Κούρδων και την εναντίωση στην τουρκική καταπίεση.
Ένοπλος αγώνας
Ο ένοπλος αγώνας άρχισε το 1984 (επίσημα στις 15 Αυγούστου του 1984), όταν το ΡΚΚ επιτέθηκε για πρώτη φορά σε τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή της νοτιοανατολικής Τουρκίας.
Η στρατηγική του ΡΚΚ που στις αρχές της δεκαετίας του '90 μετρούσε και 10.000 μαχητές, βασίστηκε σε αντάρτικες τακτικές, επιθέσεις σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις και συγκρούσεις σε αστικές περιοχές.
Από το 1984 και για τα επόμενα χρόνια, η σύγκρουση είχε έντονο στρατιωτικό χαρακτήρα, με συνεχείς αεροπορικές και χερσαίες επιθέσεις, καθώς και επιθέσεις σε τουρκικές υποδομές.
Από τότε, ακολούθησαν δεκαετίες βίας, καταστολής, ανταρτοπολέμου, και επιχειρήσεων εκκαθάρισης από πλευράς του τουρκικού στρατού.
Συγκρούσεις
Η δεκαετία του 1990 υπήρξε η πιο αιματηρή φάση της σύγκρουσης, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, κυρίως Κούρδους αμάχους και μαχητές του PKK, και την καταστροφή ή εκκένωση εκατοντάδων χωριών.
Οι συγκρούσεις επικεντρώθηκαν κυρίως στις περιοχές της νότιας και νοτιοανατολικής Τουρκίας, που κατοικούνται κυρίως από Κούρδους, όπως οι επαρχίες Sirnak, Diyarbakir, Mardin, κα.
Οι συγκρούσεις εντάθηκαν την περίοδο 1990 - 2000 με το ΡΚΚ να κλιμακώνει τις επιθέσεις του, και την Άγκυρα να απαντά με σφοδρές επιχειρήσεις, οι οποίες μεταξύ άλλων περιλάμβαναν και την επιβολή αυστηρών περιορισμών στους Κούρδους πολίτες.
Σημείο καμπής, η σύλληψη του Ocalan - Ο ρόλος της Ελλάδας
Ωστόσο, το ΡΚΚ άρχισε να μετρά αντίστροφα από το 1999, όταν ο ηγέτης του Ocalan συνελήφθη στην Κένυα με τη βοήθεια ξένων κρατών και μεταφέρθηκε στην Τουρκία, όπου και καταδικάστηκε σε θάνατο, ποινή που στη συνέχεια μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Υπενθυμίζεται πως ο Ocalan τελούσε σε φυγή από το 1998, όταν και υπό την πίεση της Τουρκίας, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Συρία.
Μετά από διαδοχικές μετακινήσεις σε Ρωσία, Ιταλία και άλλα ευρωπαϊκά κράτη, ο Ocalan ζήτησε άσυλο από την Ελλάδα.
Τον Ιανουάριο του 1999 ο Ocalan μεταφέρθηκε μυστικά στην Ελλάδα, όπου και φιλοξενήθηκε στα περίχωρα της Αθήνας υπό την ευθύνη παραγόντων του υπουργείου Εξωτερικών και των μυστικών υπηρεσιών.
Το γεγονός αυτό έφερε την κυβέρνηση Σημίτη σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, καθώς από την μια δεν ήθελε να φανεί πως στηρίζει το ΡΚΚ - που για τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Τουρκία ήταν χαρακτηρισμένη ως τρομοκρατική οργάνωση - και από την άλλη γνώριζε τα φιλοκουρδικά συναισθήματα που υπήρχαν στην ελληνική κοινωνία για τον κουρδικό αγώνα.
Η μεταφορά στην Κένυα, η εμπλοκή της ΜΙΤ και η πολιτική κρίση
Κατόπιν πολιτικών πιέσεων αποφασίστηκε η απομάκρυνση του από την Ελλάδα, χωρίς όμως να εξασφαλιστεί η ασφάλεια του.
Συγκεκριμένα, ο Ocalan μεταφέρθηκε με ελληνική βοήθεια στην πρεσβεία της Ελλάδας στο Ναϊρόμπι, στην Κένυα, όπου παρέμεινε για λίγες ημέρες.
Στις 15 Φεβρουαρίου του 1999, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να τον απομακρύνει και να τον μεταφέρει σε άλλο προορισμό.
Κατά την έξοδό του από την πρεσβεία, παγιδεύτηκε και συνελήφθη από τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (MIT), οι οποίες είχαν πλήρη γνώση των κινήσεών του - πιθανώς λόγω διαρροών ή συνεργασίας τρίτων χωρών (κυρίως των ΗΠΑ και του Ισραήλ).
Όπως ήταν αναμενόμενο, το φιάσκο αυτό προκάλεσε τεράστια πολιτική κρίση στην Ελλάδα που είχε ως αποτέλεσμα να υποβάλλουν την παραίτηση τους οι υπουργοί Εξωτερικών, Θ. Πάγκαλος, ο υπουργός Εσωτερικών, Αλ. Παπαδόπουλος και ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Γ. Πεταλωτής.
Η ελληνική κοινή γνώμη κατηγόρησε την κυβέρνηση Σημίτη ότι εγκατέλειψε τον Ocalan και ότι υποτάχθηκε στις διεθνείς πιέσεις ενώ υπήρξαν πυρά από τα αριστερά και όχι μόνο πολιτικά κόμματα.... για προδοσία ενός αγωνιστή για τα δικαιώματα των Κούρδων.Δ
Στα 40.000 τα θύματα
Η σύλληψή του συνοδεύτηκε από κάλεσμα για κατάπαυση του πυρός και μετάβαση σε πολιτικό αγώνα, ωστόσο οι ελπίδες για διαρκή ειρήνη διαψεύστηκαν.
Αν και ο Ocalan κάλεσε τους μαχητές του ΡΚΚ να σταματήσουν τις επιθέσεις και να αναζητήσουν ειρηνική λύση, από το 2004 και μετά αναζωπυρώθηκαν οι συγκρούσεις.
Το ΡΚΚ, αν και εκδιώθηκε από το τουρκικό κράτος, συνέχισε να δρα από βάσεις στο βόρειο Ιράκ και από περιοχές του Κουρδιστάν Συρίας και Ιράκ.
Οι τουρκικές δυνάμεις εξαπέλυσαν στρατιωτικές επιχειρήσεις (αεροπορικές και χερσαίες επιθέσεις) εναντίον του ΡΚΚ, ενώ το ΡΚΚ συνέχιζε να επιτίθεται σε στρατιωτικούς και πολιτικούς στόχους, τόσο σε τουρκικό έδαφος όσο και σε περιοχές κοντά στις τουρκικές συνοριακές γραμμές.
Η σύγκρουση, πέρα από βαθιές πολιτικές και κοινωνικές πληγές, προκάλεσε χιλιάδες θύματα και από τις δύο πλευρές, με εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για τουλάχιστον 40.000 θύματα, κυρίως από στρατιώτες και μαχητές του ΡΚΚ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών