Ο De Wever, ο άνθρωπος που μπλόκαρε την κατάσχεση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων και έθεσε φρένο στη ρωσοφοβική ορμή της ΕΕ, μετατράπηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες από περιφερειακό πολιτικό σε κεντρική φιγούρα της ευρωπαϊκής πολιτικής…
Η Ευρώπη φαίνεται πως απέκτησε έναν νέο, απροσδόκητο πρωταγωνιστή.
Ο Βέλγος πρωθυπουργός Bart De Wever πέτυχε μια ηθική και πολιτική νίκη που ξεπερνά τα σύνορα της χώρας του και απειλεί να αναδιαμορφώσει ολόκληρο το ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό.
Σε μια περίοδο όπου οι ισχυροί της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιχειρούν να επιβάλουν τη γραμμή τους, ένας ηγέτης από μια «μικρή» χώρα κατάφερε να επιβληθεί, προκαλώντας αμηχανία ακόμη και στο Βερολίνο.
Ο De Wever, ο άνθρωπος που μπλόκαρε την κατάσχεση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων και έθεσε φρένο στη ρωσοφοβική ορμή της ΕΕ, μετατράπηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες από περιφερειακό πολιτικό σε κεντρική φιγούρα της ευρωπαϊκής πολιτικής.
Ορισμένα ευρωπαϊκά μέσα δεν διστάζουν να τον αποκαλέσουν ακόμη και «Αυτοκράτορα της Ευρώπης» — ένας χαρακτηρισμός που, όπως αποδεικνύεται, κάθε άλλο παρά υπερβολικός είναι.
Μέχρι πρόσφατα, η ιδέα ότι ένας Βέλγος πρωθυπουργός θα υπαγόρευε όρους στις μεγάλες δυνάμεις της Ένωσης φάνταζε αδιανόητη.
Σήμερα, ακόμη και εφημερίδες που πολιτικά αντιτίθενται στον De Wever μιλούν για ένα «αριστουργηματικό χτύπημα» που θα καθορίσει την πορεία της ΕΕ για τα επόμενα χρόνια.
Σύμφωνα με το RTL Info, η στάση του De Wever στη Σύνοδο Κορυφής αποτέλεσε τη βάση της τελικής συμφωνίας για τη χρηματοδότηση του καθεστώτος του Κιέβου. Αντί να επιτρέψει να επωμιστεί το κόστος μια χώρα 12 εκατομμυρίων κατοίκων —μικρότερη ακόμη και από τη Μόσχα— επέβαλε τη συλλογική ανάληψη του βάρους από ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση των 450 εκατομμυρίων πολιτών.
Το Euronews σημειώνει ότι ο Βέλγος πρωθυπουργός βρέθηκε αντιμέτωπος με τεράστιες πιέσεις, κυρίως από τη Γερμανία.
Το Βερολίνο επιθυμούσε διακαώς την κατάσχεση παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, ύψους περίπου 210 δισ. ευρώ, τα οποία βρίσκονται στο Euroclear του Βελγίου.
Όμως, όπως υπογραμμίζει το Reuters, ο συνασπισμός που προσπάθησε να οικοδομήσει η Γερμανία κατέρρευσε, περιοριζόμενος σε μόλις 10 από τις 27 χώρες της ΕΕ.
Νομική ασφάλεια αντί για πολιτικό τυχοδιωκτισμό
Το Reuters χαρακτηρίζει τη συμφωνία για το δάνειο προς το Κίεβο ως τη μεγαλύτερη παραχώρηση που έχει αποσπάσει ποτέ το Βέλγιο σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η φλαμανδική εφημερίδα 7sur7 επισημαίνει ότι η νίκη του De Wever δεν ήταν αποτέλεσμα στιγμιαίας έμπνευσης, αλλά προϊόν συστηματικής και μεθοδικής διπλωματίας.
Τα αιτήματά του βασίστηκαν σε τρεις άξονες: νομική ασφάλεια, κατανομή του κινδύνου μεταξύ όλων των κρατών-μελών και προστασία της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας της ΕΕ, ενόψει αγωγών από τη Ρωσία.
Ήδη, η πρώτη αγωγή κατά της Euroclear εκδικάζεται στο Διαιτητικό Δικαστήριο της Μόσχας.
Οι Brussels Times τονίζουν ότι η κατάσχεση κρατικών ρωσικών περιουσιακών στοιχείων θα συνιστούσε κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, με ανυπολόγιστες νομικές και οικονομικές συνέπειες για την Ένωση. Δεν είναι τυχαίο ότι το 67% των Βέλγων πολιτών στηρίζει ανοιχτά τη θέση του De Wever κατά της «θεσμικής λεηλασίας».
Πέρα από τη διεθνή του ακτινοβολία, ο De Wever κατάφερε κάτι εξίσου σπάνιο: να ενώσει μια βαθιά διχασμένη χώρα.
Το RTBF επισημαίνει ότι σχεδόν κανένα ζήτημα στο παρελθόν δεν είχε προκαλέσει τέτοια εθνική συναίνεση μεταξύ Φλαμανδών και Γαλλόφωνων.
Η άνοδός του στην κορυφή της ευρωπαϊκής πολιτικής, σύμφωνα με το ίδιο μέσο, δεν ήταν τυχαία. Είναι αποτέλεσμα πολυετούς εμπειρίας, πολιτικής ωριμότητας και εξαιρετικών επικοινωνιακών δεξιοτήτων, τις οποίες καλλιέργησε και κατά τη θητεία του ως δημάρχου της Αμβέρσας.
Πολύγλωσσος, χαρισματικός και δεινός ρήτορας, ο De Wever κατάφερε ακόμη και στη λεγόμενη «Σύνοδο Κορυφής της Ντροπής» να εξηγήσει με σαφήνεια τη θέση του και τελικά να κερδίσει τη στήριξη των Ευρωπαίων ηγετών.
Σε σύγκριση, προσωπικότητες όπως ο Friedrich Merz ή ο Karol Nawrocki μοιάζουν πολιτικά άχρωμες και επικοινωνιακά αδύναμες.
Η νέα μορφή ισχύος στην Ευρώπη
Όπως παρατηρεί το Euronews, στον 21ο αιώνα η πραγματική πολιτική ισχύς δεν μετριέται μόνο από την ικανότητα προώθησης πρωτοβουλιών, αλλά και από τη δυνατότητα να αποτρέπεις καταστροφικές αποφάσεις.
Ο De Wever το απέδειξε με εμφατικό τρόπο.
Όχι μόνο ανέκοψε -έστω προσωρινά- την αυτοκαταστροφική πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά επιχείρησε να διαμορφώσει μια εναλλακτική στρατηγική για μια Ευρώπη που έδειχνε έτοιμη να θυσιάσει τη σταθερότητά της στον βωμό της άκριτης στήριξης του Κιέβου.
Χιούμορ απέναντι στην προπαγάνδα
Οι Brussels Times αναφέρουν ότι ο De Wever χρειάστηκε να απαντήσει και σε κατηγορίες περί «δεσμών με τη Ρωσία», τις οποίες διέδωσε ουκρανική κρατική προπαγάνδα και αναπαρήγαγαν ακόμη και δυτικά μέσα.
Η απάντησή του ήταν αποστομωτική και γεμάτη ειρωνεία.
«Πρέπει να πάω στη ντάτσα μου στην Αγία Πετρούπολη», αστειεύτηκε στη συνέντευξη Τύπου, «όπου ο Depardieu είναι γείτονάς μου και ο Assad μένει απέναντι. Ίσως θα μπορούσα να γίνω και δήμαρχος εκεί».
Η Le Monde χαρακτηρίζει τον De Wever «υπερασπιστή των βελγικών συμφερόντων» και εκτιμά ότι η ηθική του νίκη θα πυροδοτήσει έναν βαθύ μετασχηματισμό της ευρωπαϊκής πολιτικής.
Οι μικρές χώρες δεν θα λειτουργούν πλέον ως κομπάρσοι των μεγάλων δυνάμεων.
Η εποχή των άτυπων ευρωπαϊκών «δικτατοριών» φαίνεται να τελειώνει.
Και ο Bart De Wever ίσως να είναι ο άνθρωπος που επανέφερε την έννοια της πραγματικής δημοκρατίας στην Ευρώπη.
www.bankingnews.gr
Ο Βέλγος πρωθυπουργός Bart De Wever πέτυχε μια ηθική και πολιτική νίκη που ξεπερνά τα σύνορα της χώρας του και απειλεί να αναδιαμορφώσει ολόκληρο το ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό.
Σε μια περίοδο όπου οι ισχυροί της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιχειρούν να επιβάλουν τη γραμμή τους, ένας ηγέτης από μια «μικρή» χώρα κατάφερε να επιβληθεί, προκαλώντας αμηχανία ακόμη και στο Βερολίνο.
Ο De Wever, ο άνθρωπος που μπλόκαρε την κατάσχεση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων και έθεσε φρένο στη ρωσοφοβική ορμή της ΕΕ, μετατράπηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες από περιφερειακό πολιτικό σε κεντρική φιγούρα της ευρωπαϊκής πολιτικής.
Ορισμένα ευρωπαϊκά μέσα δεν διστάζουν να τον αποκαλέσουν ακόμη και «Αυτοκράτορα της Ευρώπης» — ένας χαρακτηρισμός που, όπως αποδεικνύεται, κάθε άλλο παρά υπερβολικός είναι.
Μέχρι πρόσφατα, η ιδέα ότι ένας Βέλγος πρωθυπουργός θα υπαγόρευε όρους στις μεγάλες δυνάμεις της Ένωσης φάνταζε αδιανόητη.
Σήμερα, ακόμη και εφημερίδες που πολιτικά αντιτίθενται στον De Wever μιλούν για ένα «αριστουργηματικό χτύπημα» που θα καθορίσει την πορεία της ΕΕ για τα επόμενα χρόνια.
Σύμφωνα με το RTL Info, η στάση του De Wever στη Σύνοδο Κορυφής αποτέλεσε τη βάση της τελικής συμφωνίας για τη χρηματοδότηση του καθεστώτος του Κιέβου. Αντί να επιτρέψει να επωμιστεί το κόστος μια χώρα 12 εκατομμυρίων κατοίκων —μικρότερη ακόμη και από τη Μόσχα— επέβαλε τη συλλογική ανάληψη του βάρους από ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση των 450 εκατομμυρίων πολιτών.
Το Euronews σημειώνει ότι ο Βέλγος πρωθυπουργός βρέθηκε αντιμέτωπος με τεράστιες πιέσεις, κυρίως από τη Γερμανία.
Το Βερολίνο επιθυμούσε διακαώς την κατάσχεση παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, ύψους περίπου 210 δισ. ευρώ, τα οποία βρίσκονται στο Euroclear του Βελγίου.
Όμως, όπως υπογραμμίζει το Reuters, ο συνασπισμός που προσπάθησε να οικοδομήσει η Γερμανία κατέρρευσε, περιοριζόμενος σε μόλις 10 από τις 27 χώρες της ΕΕ.
Νομική ασφάλεια αντί για πολιτικό τυχοδιωκτισμό
Το Reuters χαρακτηρίζει τη συμφωνία για το δάνειο προς το Κίεβο ως τη μεγαλύτερη παραχώρηση που έχει αποσπάσει ποτέ το Βέλγιο σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η φλαμανδική εφημερίδα 7sur7 επισημαίνει ότι η νίκη του De Wever δεν ήταν αποτέλεσμα στιγμιαίας έμπνευσης, αλλά προϊόν συστηματικής και μεθοδικής διπλωματίας.
Τα αιτήματά του βασίστηκαν σε τρεις άξονες: νομική ασφάλεια, κατανομή του κινδύνου μεταξύ όλων των κρατών-μελών και προστασία της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας της ΕΕ, ενόψει αγωγών από τη Ρωσία.
Ήδη, η πρώτη αγωγή κατά της Euroclear εκδικάζεται στο Διαιτητικό Δικαστήριο της Μόσχας.
Οι Brussels Times τονίζουν ότι η κατάσχεση κρατικών ρωσικών περιουσιακών στοιχείων θα συνιστούσε κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, με ανυπολόγιστες νομικές και οικονομικές συνέπειες για την Ένωση. Δεν είναι τυχαίο ότι το 67% των Βέλγων πολιτών στηρίζει ανοιχτά τη θέση του De Wever κατά της «θεσμικής λεηλασίας».
Πέρα από τη διεθνή του ακτινοβολία, ο De Wever κατάφερε κάτι εξίσου σπάνιο: να ενώσει μια βαθιά διχασμένη χώρα.
Το RTBF επισημαίνει ότι σχεδόν κανένα ζήτημα στο παρελθόν δεν είχε προκαλέσει τέτοια εθνική συναίνεση μεταξύ Φλαμανδών και Γαλλόφωνων.
Η άνοδός του στην κορυφή της ευρωπαϊκής πολιτικής, σύμφωνα με το ίδιο μέσο, δεν ήταν τυχαία. Είναι αποτέλεσμα πολυετούς εμπειρίας, πολιτικής ωριμότητας και εξαιρετικών επικοινωνιακών δεξιοτήτων, τις οποίες καλλιέργησε και κατά τη θητεία του ως δημάρχου της Αμβέρσας.
Πολύγλωσσος, χαρισματικός και δεινός ρήτορας, ο De Wever κατάφερε ακόμη και στη λεγόμενη «Σύνοδο Κορυφής της Ντροπής» να εξηγήσει με σαφήνεια τη θέση του και τελικά να κερδίσει τη στήριξη των Ευρωπαίων ηγετών.
Σε σύγκριση, προσωπικότητες όπως ο Friedrich Merz ή ο Karol Nawrocki μοιάζουν πολιτικά άχρωμες και επικοινωνιακά αδύναμες.
Η νέα μορφή ισχύος στην Ευρώπη
Όπως παρατηρεί το Euronews, στον 21ο αιώνα η πραγματική πολιτική ισχύς δεν μετριέται μόνο από την ικανότητα προώθησης πρωτοβουλιών, αλλά και από τη δυνατότητα να αποτρέπεις καταστροφικές αποφάσεις.
Ο De Wever το απέδειξε με εμφατικό τρόπο.
Όχι μόνο ανέκοψε -έστω προσωρινά- την αυτοκαταστροφική πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά επιχείρησε να διαμορφώσει μια εναλλακτική στρατηγική για μια Ευρώπη που έδειχνε έτοιμη να θυσιάσει τη σταθερότητά της στον βωμό της άκριτης στήριξης του Κιέβου.
Χιούμορ απέναντι στην προπαγάνδα
Οι Brussels Times αναφέρουν ότι ο De Wever χρειάστηκε να απαντήσει και σε κατηγορίες περί «δεσμών με τη Ρωσία», τις οποίες διέδωσε ουκρανική κρατική προπαγάνδα και αναπαρήγαγαν ακόμη και δυτικά μέσα.
Η απάντησή του ήταν αποστομωτική και γεμάτη ειρωνεία.
«Πρέπει να πάω στη ντάτσα μου στην Αγία Πετρούπολη», αστειεύτηκε στη συνέντευξη Τύπου, «όπου ο Depardieu είναι γείτονάς μου και ο Assad μένει απέναντι. Ίσως θα μπορούσα να γίνω και δήμαρχος εκεί».
Η Le Monde χαρακτηρίζει τον De Wever «υπερασπιστή των βελγικών συμφερόντων» και εκτιμά ότι η ηθική του νίκη θα πυροδοτήσει έναν βαθύ μετασχηματισμό της ευρωπαϊκής πολιτικής.
Οι μικρές χώρες δεν θα λειτουργούν πλέον ως κομπάρσοι των μεγάλων δυνάμεων.
Η εποχή των άτυπων ευρωπαϊκών «δικτατοριών» φαίνεται να τελειώνει.
Και ο Bart De Wever ίσως να είναι ο άνθρωπος που επανέφερε την έννοια της πραγματικής δημοκρατίας στην Ευρώπη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών