Βίαια επεισόδια ξέσπασαν στο Τορίνο μετά την εκκένωση του κοινωνικού κέντρου Askatasuna. Η ιταλική κυβέρνηση παρουσιάζει την επιχείρηση ως μέρος ευρύτερης καταστολής της άκρας Αριστεράς και ριζοσπαστικών φιλοπαλαιστινιακών ομάδων, σηματοδοτώντας το τέλος μιας μακράς περιόδου ανοχής
Βίαιες συγκρούσεις ξέσπασαν στην Ιταλία το Σαββατοκύριακο 20–21 Δεκεμβρίου, όταν η αστυνομία προχώρησε στην εκκένωση του Askatasuna, ενός ιστορικού σκληροπυρηνικού αριστερού κοινωνικού κέντρου στο Τορίνο.
Η επιχείρηση προκάλεσε δύο ημέρες ταραχών στους δρόμους και έντονες πολιτικές αντιδράσεις, αναδεικνύοντας μια ευρύτερη σύγκρουση μεταξύ του κράτους και ριζοσπαστικών κινημάτων.
«Η εκκένωση του Askatasuna είναι μόνο η αρχή: μπουλντόζες εναντίον κοινωνικών κέντρων που έχουν μετατραπεί σε άντρα εγκληματιών», δήλωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ηγέτης της Λέγκα, Matteo Salvini.
Ο Salvini παρουσίασε την επιχείρηση ως μέρος μιας γενικευμένης καταστολής που έχει διατάξει η κυβέρνηση της Giorgia Meloni.
Διπλή στρατηγική της κυβέρνησης
Ανώτεροι Ιταλοί αξιωματούχοι αναφέρουν ότι η στρατηγική κινείται σε δύο παράλληλους άξονες:
1. Τη στοχοποίηση εξτρεμιστικών δικτύων της άκρας Αριστεράς που δρουν υπό την ετικέτα της Antifa.
2. Την παράλληλη εστίαση σε φιλοπαλαιστινιακές ομάδες, τις οποίες η κυβέρνηση θεωρεί ιδεολογικά ευθυγραμμισμένες με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τη Hamas.
Αναλυτές εκτιμούν ότι η εκκένωση του Askatasuna αποτελεί κομβικό βήμα σε αυτή τη μακρόχρονη διπλή στρατηγική, ιδίως εν μέσω ανησυχιών ότι οι πρόσφατες φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις έχουν επιταχύνει τη σύγκλιση αυτών των χώρων.
Αυτή η σύγκλιση, σύμφωνα με την κυβέρνηση, αυξάνει τους κινδύνους για την ασφάλεια και τη δημόσια τάξη.
«Ομάδες στην Ιταλία που συνδέονται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα έχουν χρησιμοποιήσει τις διαδηλώσεις για να επεκτείνουν την επιρροή τους στην ιταλική πολιτική και στις μουσουλμανικές κοινότητες», δήλωσε ο Lorenzo Vidino, ειδικός στην τρομοκρατία και διευθυντής προγράμματος για τον εξτρεμισμό στο Πανεπιστήμιο George Washington.
Τι ήταν το Askatasuna
Ιδρυμένο στα μέσα της δεκαετίας του 1990, το Askatasuna εξελίχθηκε σε κέντρο μαχητικού αντικαπιταλιστικού ακτιβισμού, κινητοποιήσεων της Antifa και διεθνιστικών υποθέσεων.
Με τα χρόνια, οι δράσεις του συχνά κινούνταν στο όριο μεταξύ κοινωνικού ακτιβισμού και ένοπλου αγώνα. Το κέντρο καλλιέργησε δεσμούς με ριζοσπαστικά κινήματα στη Χώρα των Βάσκων — το όνομα Askatasuna είναι βασκικό και σημαίνει «ελευθερία» — καθώς και με κουρδικές οργανώσεις.
Αρκετά μέλη του ερευνήθηκαν και διώχθηκαν για συμμετοχή σε ένοπλες συγκρούσεις στη Συρία στο πλευρό κουρδικών πολιτοφυλακών, γεγονός που προσέλκυσε πανεθνική προσοχή στην ιδεολογική αποδοχή της ένοπλης πάλης από την ομάδα.
Σχέσεις με την τοπική εξουσία
Το Askatasuna διατηρούσε και δεσμούς με τμήματα της θεσμικής Αριστεράς. Είχε μια άτυπη συμφωνία ανοχής με τον δήμο του Τορίνο, ο οποίος παραδοσιακά ελεγχόταν από κεντροαριστερές διοικήσεις.
Αυτή η σχέση επέτρεψε στο κέντρο να συνεχίσει να λειτουργεί παρά τις νομικές εκκρεμότητες.
Τα τελευταία χρόνια, το Askatasuna συνδέθηκε επίσης με φιλοπαλαιστινιακές κινητοποιήσεις στην πόλη. Οι εισαγγελικές αρχές το κατηγορούν για εμπλοκή σε επιθέσεις κατά του πολιτιστικού συγκροτήματος Officine Grandi Riparazioni (OGR) και της αμυντικής εταιρείας Leonardo, η οποία - σύμφωνα με ακτιβιστές - προμηθεύει όπλα στο Ισραήλ.
Αν και δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι το κέντρο οργάνωσε ή καθοδήγησε όλες τις διαδηλώσεις, η δημόσια σύνδεσή του με τις κινητοποιήσεις είναι δεδομένη.
Το σημείο καμπής
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η βίαιη επίθεση στα γραφεία της εφημερίδας La Stampa στις 29 Νοεμβρίου, με κατηγορίες ότι η εφημερίδα στηρίζει το Ισραήλ. Η επίθεση σημειώθηκε κατά τη διάρκεια πανεθνικής απεργίας με συμμετοχή ομάδων Antifa και φιλοπαλαιστινιακών κινημάτων.
Οι εισαγγελείς υποστηρίζουν ότι η επίθεση πραγματοποιήθηκε από άτομα συνδεδεμένα με το Askatasuna, σηματοδοτώντας - όπως λένε - τη μετάβαση από την «ανεκτή παρανομία» στην άμεση πολιτική βία.
Αξιωματούχοι της πόλης δήλωσαν ότι το περιστατικό έθεσε τέλος στην άτυπη ανοχή προς το κέντρο. Ο δήμαρχος του Τορίνο ανέφερε:
«Ό,τι συνέβη στη La Stampa αποτελεί ρήξη με το παρελθόν. Κανένας χώρος δεν μπορεί να νομιμοποιείται αν καταφεύγει στη βία. Η ελευθερία της έκφρασης δεν μπορεί να συνυπάρχει με επιθέσεις κατά του Τύπου».
Πολιτικός και συμβολικός χαρακτήρας
Το επεισόδιο έδωσε στην κυβέρνηση πολιτικό περιθώριο να κινηθεί αποφασιστικά, με περιορισμένες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση. Οι υποστηρικτές του Askatasuna χαρακτήρισαν την εκκένωση ως προσπάθεια «ποινικοποίησης του αγώνα για την Παλαιστίνη».
Η επιχείρηση συμβολίζει την καταστολή όχι μόνο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και των μαχητικών φιλοπαλαιστινιακών κινημάτων, εν μέσω φόβων για αυξανόμενη σύγκλιση αυτών των χώρων.
Παρά τις ιδεολογικές διαφορές, ο Vidino σημειώνει ότι τα κινήματα αυτά βρίσκουν κοινό έδαφος στον εντοπισμό κοινών εχθρών.
Η ριζοσπαστική Αριστερά συχνά βλέπει το Ισραήλ ως προέκταση των ΗΠΑ και της Δύσης. Από την άλλη, πολλά φιλοπαλαιστινιακά κινήματα - ιδίως όσα συνδέονται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τη Hamas - πλαισιώνουν τη σύγκρουση με θρησκευτικούς όρους.
Σύμφωνα με τον Vidino, οι ομάδες αυτές επιδεικνύουν στρατηγική ευελιξία: μιλούν με θρησκευτική γλώσσα εντός μουσουλμανικών κοινοτήτων, αλλά παρουσιάζουν τη Χαμάς ως εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα υπέρ των παλαιστινιακών δικαιωμάτων όταν απευθύνονται στην Αριστερά.
Αν και δεν υπάρχει άμεση οργανική σύνδεση μεταξύ του Askatasuna και αυτών των κινημάτων, η επιχείρηση έχει έντονο συμβολικό βάρος, σηματοδοτώντας το τέλος της ανοχής προς ριζοσπαστικά περιβάλλοντα.
Όπως καταλήγει ο Vidino:
«Η ενέργεια της ιταλικής κυβέρνησης εντάσσεται σε μια ευρύτερη δυτική τάση αυξημένης προσοχής απέναντι στη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τη Hamas. Υπάρχει ανησυχία ότι, μετά τις μαζικές φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις των τελευταίων μηνών, ένα τμήμα του κινήματος θα μπορούσε να λάβει ισλαμιστική τροπή, με πιθανό κίνδυνο μελλοντικής τζιχαντιστικής ριζοσπαστικοποίησης».
Η επιχείρηση κατά του Askatasuna αποτελεί έτσι μια πολιτική και συμβολική κίνηση στο πλαίσιο μιας εθνικής στρατηγικής αποτροπής της σύμπλεξης ριζοσπαστικών κινημάτων.
www.bankingnews.gr
Η επιχείρηση προκάλεσε δύο ημέρες ταραχών στους δρόμους και έντονες πολιτικές αντιδράσεις, αναδεικνύοντας μια ευρύτερη σύγκρουση μεταξύ του κράτους και ριζοσπαστικών κινημάτων.
«Η εκκένωση του Askatasuna είναι μόνο η αρχή: μπουλντόζες εναντίον κοινωνικών κέντρων που έχουν μετατραπεί σε άντρα εγκληματιών», δήλωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ηγέτης της Λέγκα, Matteo Salvini.
Ο Salvini παρουσίασε την επιχείρηση ως μέρος μιας γενικευμένης καταστολής που έχει διατάξει η κυβέρνηση της Giorgia Meloni.
Διπλή στρατηγική της κυβέρνησης
Ανώτεροι Ιταλοί αξιωματούχοι αναφέρουν ότι η στρατηγική κινείται σε δύο παράλληλους άξονες:
1. Τη στοχοποίηση εξτρεμιστικών δικτύων της άκρας Αριστεράς που δρουν υπό την ετικέτα της Antifa.
2. Την παράλληλη εστίαση σε φιλοπαλαιστινιακές ομάδες, τις οποίες η κυβέρνηση θεωρεί ιδεολογικά ευθυγραμμισμένες με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τη Hamas.
Αναλυτές εκτιμούν ότι η εκκένωση του Askatasuna αποτελεί κομβικό βήμα σε αυτή τη μακρόχρονη διπλή στρατηγική, ιδίως εν μέσω ανησυχιών ότι οι πρόσφατες φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις έχουν επιταχύνει τη σύγκλιση αυτών των χώρων.
Αυτή η σύγκλιση, σύμφωνα με την κυβέρνηση, αυξάνει τους κινδύνους για την ασφάλεια και τη δημόσια τάξη.
«Ομάδες στην Ιταλία που συνδέονται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα έχουν χρησιμοποιήσει τις διαδηλώσεις για να επεκτείνουν την επιρροή τους στην ιταλική πολιτική και στις μουσουλμανικές κοινότητες», δήλωσε ο Lorenzo Vidino, ειδικός στην τρομοκρατία και διευθυντής προγράμματος για τον εξτρεμισμό στο Πανεπιστήμιο George Washington.
Τι ήταν το Askatasuna
Ιδρυμένο στα μέσα της δεκαετίας του 1990, το Askatasuna εξελίχθηκε σε κέντρο μαχητικού αντικαπιταλιστικού ακτιβισμού, κινητοποιήσεων της Antifa και διεθνιστικών υποθέσεων.
Με τα χρόνια, οι δράσεις του συχνά κινούνταν στο όριο μεταξύ κοινωνικού ακτιβισμού και ένοπλου αγώνα. Το κέντρο καλλιέργησε δεσμούς με ριζοσπαστικά κινήματα στη Χώρα των Βάσκων — το όνομα Askatasuna είναι βασκικό και σημαίνει «ελευθερία» — καθώς και με κουρδικές οργανώσεις.
Αρκετά μέλη του ερευνήθηκαν και διώχθηκαν για συμμετοχή σε ένοπλες συγκρούσεις στη Συρία στο πλευρό κουρδικών πολιτοφυλακών, γεγονός που προσέλκυσε πανεθνική προσοχή στην ιδεολογική αποδοχή της ένοπλης πάλης από την ομάδα.
Σχέσεις με την τοπική εξουσία
Το Askatasuna διατηρούσε και δεσμούς με τμήματα της θεσμικής Αριστεράς. Είχε μια άτυπη συμφωνία ανοχής με τον δήμο του Τορίνο, ο οποίος παραδοσιακά ελεγχόταν από κεντροαριστερές διοικήσεις.
Αυτή η σχέση επέτρεψε στο κέντρο να συνεχίσει να λειτουργεί παρά τις νομικές εκκρεμότητες.
Τα τελευταία χρόνια, το Askatasuna συνδέθηκε επίσης με φιλοπαλαιστινιακές κινητοποιήσεις στην πόλη. Οι εισαγγελικές αρχές το κατηγορούν για εμπλοκή σε επιθέσεις κατά του πολιτιστικού συγκροτήματος Officine Grandi Riparazioni (OGR) και της αμυντικής εταιρείας Leonardo, η οποία - σύμφωνα με ακτιβιστές - προμηθεύει όπλα στο Ισραήλ.
Αν και δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι το κέντρο οργάνωσε ή καθοδήγησε όλες τις διαδηλώσεις, η δημόσια σύνδεσή του με τις κινητοποιήσεις είναι δεδομένη.
Το σημείο καμπής
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η βίαιη επίθεση στα γραφεία της εφημερίδας La Stampa στις 29 Νοεμβρίου, με κατηγορίες ότι η εφημερίδα στηρίζει το Ισραήλ. Η επίθεση σημειώθηκε κατά τη διάρκεια πανεθνικής απεργίας με συμμετοχή ομάδων Antifa και φιλοπαλαιστινιακών κινημάτων.
Οι εισαγγελείς υποστηρίζουν ότι η επίθεση πραγματοποιήθηκε από άτομα συνδεδεμένα με το Askatasuna, σηματοδοτώντας - όπως λένε - τη μετάβαση από την «ανεκτή παρανομία» στην άμεση πολιτική βία.
Αξιωματούχοι της πόλης δήλωσαν ότι το περιστατικό έθεσε τέλος στην άτυπη ανοχή προς το κέντρο. Ο δήμαρχος του Τορίνο ανέφερε:
«Ό,τι συνέβη στη La Stampa αποτελεί ρήξη με το παρελθόν. Κανένας χώρος δεν μπορεί να νομιμοποιείται αν καταφεύγει στη βία. Η ελευθερία της έκφρασης δεν μπορεί να συνυπάρχει με επιθέσεις κατά του Τύπου».
Πολιτικός και συμβολικός χαρακτήρας
Το επεισόδιο έδωσε στην κυβέρνηση πολιτικό περιθώριο να κινηθεί αποφασιστικά, με περιορισμένες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση. Οι υποστηρικτές του Askatasuna χαρακτήρισαν την εκκένωση ως προσπάθεια «ποινικοποίησης του αγώνα για την Παλαιστίνη».
Η επιχείρηση συμβολίζει την καταστολή όχι μόνο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και των μαχητικών φιλοπαλαιστινιακών κινημάτων, εν μέσω φόβων για αυξανόμενη σύγκλιση αυτών των χώρων.
Παρά τις ιδεολογικές διαφορές, ο Vidino σημειώνει ότι τα κινήματα αυτά βρίσκουν κοινό έδαφος στον εντοπισμό κοινών εχθρών.
Η ριζοσπαστική Αριστερά συχνά βλέπει το Ισραήλ ως προέκταση των ΗΠΑ και της Δύσης. Από την άλλη, πολλά φιλοπαλαιστινιακά κινήματα - ιδίως όσα συνδέονται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τη Hamas - πλαισιώνουν τη σύγκρουση με θρησκευτικούς όρους.
Σύμφωνα με τον Vidino, οι ομάδες αυτές επιδεικνύουν στρατηγική ευελιξία: μιλούν με θρησκευτική γλώσσα εντός μουσουλμανικών κοινοτήτων, αλλά παρουσιάζουν τη Χαμάς ως εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα υπέρ των παλαιστινιακών δικαιωμάτων όταν απευθύνονται στην Αριστερά.
Αν και δεν υπάρχει άμεση οργανική σύνδεση μεταξύ του Askatasuna και αυτών των κινημάτων, η επιχείρηση έχει έντονο συμβολικό βάρος, σηματοδοτώντας το τέλος της ανοχής προς ριζοσπαστικά περιβάλλοντα.
Όπως καταλήγει ο Vidino:
«Η ενέργεια της ιταλικής κυβέρνησης εντάσσεται σε μια ευρύτερη δυτική τάση αυξημένης προσοχής απέναντι στη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τη Hamas. Υπάρχει ανησυχία ότι, μετά τις μαζικές φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις των τελευταίων μηνών, ένα τμήμα του κινήματος θα μπορούσε να λάβει ισλαμιστική τροπή, με πιθανό κίνδυνο μελλοντικής τζιχαντιστικής ριζοσπαστικοποίησης».
Η επιχείρηση κατά του Askatasuna αποτελεί έτσι μια πολιτική και συμβολική κίνηση στο πλαίσιο μιας εθνικής στρατηγικής αποτροπής της σύμπλεξης ριζοσπαστικών κινημάτων.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών