Η Αθήνα έχει μια μακρά και ένδοξη ιστορία στη μοδιστρική, αναφέρει η αρθρογράφος της Independent
Στις εβδομάδες μόδας στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στο Μιλάνο, η Melissa Twigg της Independent ρώταγε: είναι η Αθήνα ο επόμενος προορισμός υψηλής ραπτικής;
Κατά τη σύντομη επίσκεψή της στην Αθήνα, η δημοσιογράφος της Independent ανακάλυψε τα μικρά ατελιέ ραπτικής στην Πλάκα.
"Προς στιγμή νόμιζα ότι ήμουν στο Παρίσι.
Ή στο Μιλάνο.
Αλλά βρισκόμουν πιο ανατολικά από το κέντρο βάρους της ευρωπαϊκής μόδας: σε ένα αθηναϊκό διαμέρισμα στην άκρη της Πλάκας", αναφέρει χαρακτηριστικά.
Κι εκεί ανακαλύπτεις την πολυτέλεια των χειροποίητων, όμορφα κατασκευασμένων ενδυμάτων που ταιριάζουν πραγματικά στο σώμα των απλών ανθρώπων,
Μάλιστα, μπορεί κανείς να παραγγείλει ένα demi-couture φόρεμα για μόλις 700 ευρώ.
Ή να ζητήσει να αντιγράψει ένα από μια φωτογραφία για μόλις 70 ευρώ, συν το κόστος υφάσματος.
Αυτό έρχεται φυσικά σε σύγκρουση με τα έξι ή και επτά ψηφία στα ποσά που θα περίμενε κανείς να πληρώσει στη Γαλλία.
Και όπως το Παρίσι, σε όλη την ελληνική πρωτεύουσα υπάρχει μια ποικιλία από εξειδικευμένα εργαστήρια, το καθένα με μια ξεχωριστή ικανότητα.
Και στο Κολωνάκι και στο Ψυχικό οι σχεδιαστές με τους τεχνίτες τους εργάζονται για να δημιουργήσουν μοναδικά ρούχα, τα οποία αρχίζουν με ένα σκίτσο ακουαρέλα και τελειώνουν σε φορέματα από μετάξι.
Μερικοί - όπως το Atelier Loukia, η Celia Kritharioti και η Costarellos - θυμίζουν το Εργοστάσιο Σοκολάτας, με ατελείωτα δωμάτια με πολύχρωμα μετάξια, κουμπιά και χιλιάδες κεντημένα παπούτσια, καπέλα και τσάντες.
Η παλιά ετικέτα Deux Hommes, από τους Δημήτρη Αλεξάκη και Γρηγόρη Τριανταφύλλου, εμφανίζουν δημιουργίες από κεντημένο μετάξι, πλούσια βελούδα, σιφόν και πούλιες.
Ή υπάρχει Celia Kritharioti - μια εκ των σεβαστών σχεδιαστών της Αθήνας, η οποία έχει δημιουργήσει κομμάτια για τις Jennifer Lopez, Gwyneth Paltrow, Heidi Klum και ακόμη και την Kim Kardashian.
"Οι πρόγονοί μου έφεραν το Parisian haute couture και την τεχνογνωσία στην Αθήνα το 1906, όταν ξεκίνησαν τη μάρκα, την οποία και ακολουθούμε δεκαετίες", λέει η Kritharioti.
«Από τότε που ήμουν μικρό κορίτσι, θυμάμαι να ταξιδεύω κάθε εποχή στο Παρίσι με τη μητέρα μου για να παρακολουθώ όλα τα ιδιωτικά shows υψηλής ραπτικής.
Σήμερα, δημιουργούμε τα πάντα με το χέρι και ακολουθούμε τους κανόνες του Παρισιού».
Και έπειτα υπάρχει η ΜΙ-RO, με επικεφαλής τον Δημήτρη Μαστρόκαλο και Γιάννη Ράπτη, έχει ένα πολύ σύγχρονο, καθαρής αισθητικής χώρο, ενώ εξακολουθούν να επικεντρώνονται στο κομψό βραδινό.
"Πιστεύουμε ότι οι Έλληνες σχεδιαστές του σήμερα είναι λίγο πιο εξωστρεφείς", λέει ο Μαστρόκαλος.
"Ίσως λόγω της οικονομικής κρίσης που η χώρα μας βρέθηκε τα τελευταία χρόνια ή ίσως επειδή η αισθητική και οι αναφορές της είναι πιο διεθνείς.
Σίγουρα, η αύξηση του τουρισμού έχει επίσης συμβάλει, καθώς οι επισκέπτες από όλο τον κόσμο έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τους Έλληνες σχεδιαστές και πόσο αξιοσημείωτη είναι η δουλειά τους".
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους η Αθήνα μπόρεσε να κρατήσει την κορώνα της μόδας του Παρισιού.
Όπως και σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, έχει μια μακρά και ένδοξη ιστορία στη μοδιστρική - αλλά σε αντίθεση με το Λονδίνο, το οποίο εκτός της Jermyn Street έχει χάσει μεγάλο μέρος της βιομηχανίας - ενώ τα ενοίκια στην Αθήνα έχουν μείνει χαμηλά, επιτρέποντας στους ειδικευμένους σχεδιαστές να διατηρήσει τα αστέρια της.
Καθώς η οικονομία συρρικνώθηκε, τα ξένα προϊόντα έχουν επίσης καταστεί δαπανηρά.
Μέσα από αυτή την αναταραχή, οι ράφτες, οι κόπτες και οι μικροί σχεδιαστές έχουν ακμάσει, χρησιμοποιώντας ελληνικά υλικά και χρεώνοντας τους πελάτες τους σε μετρητά για να αποφύγουν φόρους.
Πολλοί σχεδιαστές υποψιάζονται τη σαφή έλλειψη κρατικής στήριξης, αν και αυτό βοήθησε κάπως την εισροή τεχνιτών από τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Αυτοί οι πρόσφυγες και οικονομικοί μετανάστες βοήθησαν στην αναβίωση της βιομηχανίας και εξασφάλισαν ότι υπάρχουν αρκετοί καλά εκπαιδευμένοι σχεδιαστές στην Αθήνα.
Παρόλα αυτά, η θέση της Αθήνας ως κόμβου είναι επισφαλής - και ποτέ δεν θα καταστρέψει το Παρίσι ως την πρωτεύουσα της υψηλής ραπτικής του κόσμου.
Αλλά σε μια δύσκολη στιγμή, η άνθιση της βιομηχανίας είναι θαυμάσια.
Και δίνει στους τουρίστες έναν ακόμη λόγο για να εξερευνήσουν την Ελλάδα πέρα από τις θάλασσες και τις παραθαλάσσιες ταβέρνες, καταλήγει η Twigg.
www.bankingnews.gr
Κατά τη σύντομη επίσκεψή της στην Αθήνα, η δημοσιογράφος της Independent ανακάλυψε τα μικρά ατελιέ ραπτικής στην Πλάκα.
"Προς στιγμή νόμιζα ότι ήμουν στο Παρίσι.
Ή στο Μιλάνο.
Αλλά βρισκόμουν πιο ανατολικά από το κέντρο βάρους της ευρωπαϊκής μόδας: σε ένα αθηναϊκό διαμέρισμα στην άκρη της Πλάκας", αναφέρει χαρακτηριστικά.
Κι εκεί ανακαλύπτεις την πολυτέλεια των χειροποίητων, όμορφα κατασκευασμένων ενδυμάτων που ταιριάζουν πραγματικά στο σώμα των απλών ανθρώπων,
Μάλιστα, μπορεί κανείς να παραγγείλει ένα demi-couture φόρεμα για μόλις 700 ευρώ.
Ή να ζητήσει να αντιγράψει ένα από μια φωτογραφία για μόλις 70 ευρώ, συν το κόστος υφάσματος.
Αυτό έρχεται φυσικά σε σύγκρουση με τα έξι ή και επτά ψηφία στα ποσά που θα περίμενε κανείς να πληρώσει στη Γαλλία.
Και όπως το Παρίσι, σε όλη την ελληνική πρωτεύουσα υπάρχει μια ποικιλία από εξειδικευμένα εργαστήρια, το καθένα με μια ξεχωριστή ικανότητα.
Και στο Κολωνάκι και στο Ψυχικό οι σχεδιαστές με τους τεχνίτες τους εργάζονται για να δημιουργήσουν μοναδικά ρούχα, τα οποία αρχίζουν με ένα σκίτσο ακουαρέλα και τελειώνουν σε φορέματα από μετάξι.
Μερικοί - όπως το Atelier Loukia, η Celia Kritharioti και η Costarellos - θυμίζουν το Εργοστάσιο Σοκολάτας, με ατελείωτα δωμάτια με πολύχρωμα μετάξια, κουμπιά και χιλιάδες κεντημένα παπούτσια, καπέλα και τσάντες.
Η παλιά ετικέτα Deux Hommes, από τους Δημήτρη Αλεξάκη και Γρηγόρη Τριανταφύλλου, εμφανίζουν δημιουργίες από κεντημένο μετάξι, πλούσια βελούδα, σιφόν και πούλιες.
Ή υπάρχει Celia Kritharioti - μια εκ των σεβαστών σχεδιαστών της Αθήνας, η οποία έχει δημιουργήσει κομμάτια για τις Jennifer Lopez, Gwyneth Paltrow, Heidi Klum και ακόμη και την Kim Kardashian.
"Οι πρόγονοί μου έφεραν το Parisian haute couture και την τεχνογνωσία στην Αθήνα το 1906, όταν ξεκίνησαν τη μάρκα, την οποία και ακολουθούμε δεκαετίες", λέει η Kritharioti.
«Από τότε που ήμουν μικρό κορίτσι, θυμάμαι να ταξιδεύω κάθε εποχή στο Παρίσι με τη μητέρα μου για να παρακολουθώ όλα τα ιδιωτικά shows υψηλής ραπτικής.
Σήμερα, δημιουργούμε τα πάντα με το χέρι και ακολουθούμε τους κανόνες του Παρισιού».
Και έπειτα υπάρχει η ΜΙ-RO, με επικεφαλής τον Δημήτρη Μαστρόκαλο και Γιάννη Ράπτη, έχει ένα πολύ σύγχρονο, καθαρής αισθητικής χώρο, ενώ εξακολουθούν να επικεντρώνονται στο κομψό βραδινό.
"Πιστεύουμε ότι οι Έλληνες σχεδιαστές του σήμερα είναι λίγο πιο εξωστρεφείς", λέει ο Μαστρόκαλος.
"Ίσως λόγω της οικονομικής κρίσης που η χώρα μας βρέθηκε τα τελευταία χρόνια ή ίσως επειδή η αισθητική και οι αναφορές της είναι πιο διεθνείς.
Σίγουρα, η αύξηση του τουρισμού έχει επίσης συμβάλει, καθώς οι επισκέπτες από όλο τον κόσμο έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τους Έλληνες σχεδιαστές και πόσο αξιοσημείωτη είναι η δουλειά τους".
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους η Αθήνα μπόρεσε να κρατήσει την κορώνα της μόδας του Παρισιού.
Όπως και σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, έχει μια μακρά και ένδοξη ιστορία στη μοδιστρική - αλλά σε αντίθεση με το Λονδίνο, το οποίο εκτός της Jermyn Street έχει χάσει μεγάλο μέρος της βιομηχανίας - ενώ τα ενοίκια στην Αθήνα έχουν μείνει χαμηλά, επιτρέποντας στους ειδικευμένους σχεδιαστές να διατηρήσει τα αστέρια της.
Καθώς η οικονομία συρρικνώθηκε, τα ξένα προϊόντα έχουν επίσης καταστεί δαπανηρά.
Μέσα από αυτή την αναταραχή, οι ράφτες, οι κόπτες και οι μικροί σχεδιαστές έχουν ακμάσει, χρησιμοποιώντας ελληνικά υλικά και χρεώνοντας τους πελάτες τους σε μετρητά για να αποφύγουν φόρους.
Πολλοί σχεδιαστές υποψιάζονται τη σαφή έλλειψη κρατικής στήριξης, αν και αυτό βοήθησε κάπως την εισροή τεχνιτών από τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Αυτοί οι πρόσφυγες και οικονομικοί μετανάστες βοήθησαν στην αναβίωση της βιομηχανίας και εξασφάλισαν ότι υπάρχουν αρκετοί καλά εκπαιδευμένοι σχεδιαστές στην Αθήνα.
Παρόλα αυτά, η θέση της Αθήνας ως κόμβου είναι επισφαλής - και ποτέ δεν θα καταστρέψει το Παρίσι ως την πρωτεύουσα της υψηλής ραπτικής του κόσμου.
Αλλά σε μια δύσκολη στιγμή, η άνθιση της βιομηχανίας είναι θαυμάσια.
Και δίνει στους τουρίστες έναν ακόμη λόγο για να εξερευνήσουν την Ελλάδα πέρα από τις θάλασσες και τις παραθαλάσσιες ταβέρνες, καταλήγει η Twigg.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών