«Ο μέσος ψηφοφόρος ψηφίζει με κριτήριο αυτό που θεωρεί προσωπικό του συμφέρον ακόμα κι αν ο πολιτικός τον κοροϊδεύει κατάμουτρα»
Ο Θάνος Τζήμερος με τη συνέντευξη που παραχώρησε στο www.bankingnews.gr (ΒΝ) δεν διεκδικεί δημοσιότητα και κυρίως δεν διεκδικεί ρόλο στην πολιτική με την παραδοσιακή άποψη αλλά επιθυμεί να αντιμετωπισθεί το οικονομικό πρόβλημα της χώρας που εξαιτίας της κακής εφαρμογής της πολιτικής έφθασε η Ελλάδα στο σημείο που βρίσκεται σήμερα.
Είναι σφόδρα επικριτικός και επιθετικός κατά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ φέρνοντας στο προσκήνιο τη σύσταση Ειδικού Δικαστηρίου για τα εγκληματικά λάθη που έφεραν το κλείσιμο των τραπεζών και των επιχειρήσεων το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Ο κ. Θάνος Τζήμερος μιλά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία όπως και ποιες είναι οι προοπτικές της χώρας και κυρίως ποιες προϋποθέσεις πρέπει να δημιουργηθούν άμεσα για να υπάρξει μέλλον.
Ο κ. Τζήμερος θεωρεί ότι η προστασία του δημόσιου τομέα σε βάρος του ιδιωτικού σε λίγο καιρό θα αφανίσει τον ιδιωτικό και στη συνέχεια θα συμπαρασύρει στο θάνατο και τον δημόσιο τομέα
Η συνέντευξη έχει ως εξής:
Η «Δημιουργία, ξανά!» έχει μέλλον ή πρόκειται για ένα κεφάλαιο που έκλεισε;
Δεν νομίζω ότι θα σας ενδιέφερε συνέντευξη με ένα κεφάλαιο που έκλεισε.
Το λέω διότι από το 2,2% του 2012, σήμερα είστε στο 0,53%. Θα διεκδικήσετε εκ νέου την ψήφο του ελληνικού λαού ή θα αναζητήσετε συνεργασία με κάποιο άλλο πολιτικό κόμμα;
Εμείς μπήκαμε στην πολιτική για να βγούμε από αυτή, αφού καθαρίσουμε τους στάβλους του Αυγεία. Όχι απλώς δεν μας ενδιαφέρει η πολιτική ως καριέρα αλλά θεωρούμε την επιδίωξή της ένα από τα αίτια της κατάντιας μας.
Έχουμε όμως συγκεκριμένους στόχους: να απαλλαγεί η χώρα από τους κατακτητές της, δηλαδή τους κρατιστές και τους στρατούς των πρώην αφισοκολλητών που διόρισαν.
Να αναλάβουν πολιτικό ρόλο άνθρωποι που ξέρουν από διοίκηση, διαχείριση, στόχους, χρονοδιαγράμματα, ρήτρες, λογοδοσία.
Να φέρουν την ανάκαμψη όσοι ξέρουν πώς παράγεται πλούτος. Θα φύγουμε από την πολιτική όταν η Ελλάδα γίνει ένα σύγχρονο, σοβαρό, ευρωπαϊκό κράτος που σέβεται τους πολίτες της.
Μέχρι τότε, έχουμε πολλά να κάνουμε και να πούμε.
Μην ξεχνάτε ότι εμείς βάλαμε στην πολιτική ατζέντα θέματα που όλο το πολιτικό σύστημα τα έσπρωχνε κάτω από το χαλί.
Αν η ΝΔ αποδείξει ότι έχει την ίδια ατζέντα, θα τη στηρίξουμε. Αλλιώς θα συνεχίσουμε την πορεία μας. Δεν είναι τόσο μοναχική όσο φαίνεται. Στην Περιφέρεια Αττικής πήραμε 3%. Πάντα αποκλεισμένοι από τα συστημικά ΜΜΕ.
Πολλοί ψηφοφόροι της ΝΔ και του Ποταμιού είναι περισσότερο κοντά μας, αλλά ψήφιζαν κόμματα με καλύτερη εκλογική προοπτική.
Το Ποτάμι αποφάσισε να αντιγράψει τον Κουβέλη και ξεράθηκε. Αν η ΝΔ αποδειχθεί άτολμη σε πραγματικά φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις θα έχει την ίδια μοίρα. Το απευχόμαστε. Αλλά θα είμαστε με το όπλο παρά πόδα, που έλεγαν κι οι… σύντροφοι!
Η Ελλάδα έχει πληθώρα κομμάτων αλλά οι λύσεις και οι πρωτοβουλίες ανήκουν στη κυβέρνηση ή σε έναν κυβερνητικό σχηματισμό. Αν ο ελληνικός λαός σας έδινε το ποσοστό που χρειάζεται για να μπείτε στη Βουλή είσθε έτοιμος να δώσετε ψήφο εμπιστοσύνης για το σχηματισμό κυβέρνησης; Σε τι πρέπει να συμφωνήσετε;
Σε πολλά. Να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Αλλαγή συνδικαλιστικού νόμου.
Η χώρα δεν κυβερνιέται όταν 10 εργατοπατέρες την παραλύουν για ψύλλου πήδημα. Συνδικαλιστική δράση μόνον εκτός ωραρίου εργασίας, χωρίς έξτρα άδειες ή αμοιβή (εκτός αν κάνει ρεφενέ το σωματείο) και απόφαση για απεργία από το 50% + 1 των εγγεγραμμένων και μόνο για θέματα καθαρά εργασιακά, αν ο εργοδότης δεν τηρεί τα συμφωνημένα.
Συμμετοχή σε παράνομη απεργία συνεπάγεται αυτόματη απόλυση και στον Ιδιωτικό και στον Δημόσιο τομέα. Κατάργηση κάθε φόρου που δεν αντιστοιχεί σε εισόδημα. Μείωση φορολογίας φυσικών και νομικών προσώπων στο 12%, με παράλληλη περικοπή των πρόωρων συντάξεων, όσων οι αναλογιστικές μελέτες αποδεικνύουν ότι είναι δυσανάλογα υψηλές σε σχέση με τις ασφαλιστικές εισφορές.
Από όσα έδωσες, από αυτά θα παίρνεις.
Δεν αρκούν; Λυπάμαι, δεν έχει άλλα.
Δεν μπορεί πλέον ο φορολογούμενος να συντηρεί στρατιές 50άρηδων του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ με συντάξεις - πρόκληση. Θυμάστε τον τύπο του ΟΤΕ με τα 2.700 τον μήνα που παραπονιόταν κιόλας, γιατί παλιότερα έπαιρνε περισσότερα; Αξιολόγηση στο Δημόσιο – τον τρόπο να τον συζητήσουμε – δομών και ανθρώπων με απόλυση όσων κριθούν ακατάλληλοι.
Κλείσιμο αντιπαραγωγικών ή πελατειακών δομών του Δημοσίου. Πληροφορική παντού με κατάργηση της υποχρέωσης του πολίτη να τρέχει δεξιά αριστερά για τα “χαρτιά του”. Ψήφο στους Έλληνες του εξωτερικού. Ίδρυση εταιρείας ηλεκτρονικά και έναρξη δραστηριότητας με υπεύθυνη δήλωση.
Αυστηρή εφαρμογή του νόμου στους πάντες χωρίς πολιτικό φίλτρο, είτε είναι μπαχαλάκηδες, είτε εφοπλιστές, είτε καταληψίες δημόσιων κτηρίων, είτε τσιγγάνοι στον Ασπρόπυργο που καίνε καλώδια. Ας ξεκινήσουμε μ’ αυτά, και βλέπουμε για τα υπόλοιπα.
Θεωρείτε ότι ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας;
Ο ελληνικός λαός δίνει πάντα ψήφο τιμωρίας των προηγούμενων. Ο μέσος ψηφοφόρος ψηφίζει με κριτήριο αυτό που θεωρεί προσωπικό του συμφέρον ακόμα κι αν ο πολιτικός τον κοροϊδεύει κατάμουτρα, όπως έκανε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Είμαι συνταξιούχος; Ψηφίζω αυτόν που μου τάζει μεγαλύτερη σύνταξη. Είμαι μισθωτός; Αυτόν που μου τάζει μεγαλύτερο μισθό. Έχω πάρει δάνειο; Αυτόν που μου τάζει προστασία. Είμαι φορολογούμενος; Αυτόν που μου τάζει μικρότερους φόρους. Το ότι όλα αυτά δεν γίνονται ταυτοχρόνως δεν με απασχολεί.
Θα ενθουσιασθώ έναν μήνα, θα απογοητευθώ τον επόμενο και μετά θα βρίζω αυτόν που ζητωκραύγαζα. Στις επόμενες εκλογές θα κάνω το ίδιο με τον αντίπαλό του. Για να δώσει κάποιος ψήφο εμπιστοσύνης θα πρέπει να έχει μελετήσει τη συνολική εικόνα και να έχει απαιτήσει από τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο του να του έχουν παρουσιάσει συγκεκριμένες, κοστολογημένες προτάσεις, όχι ευχολόγια.
Κι αυτό λίγοι ψηφοφόροι το κάνουν. Και, δυστυχώς, κανένα κόμμα - εκτός από τη Δημιουργία, ξανά! Η ΝΔ αποφεύγει να τοποθετηθεί με σαφήνεια στα φλέγοντα. Έτσι βλέπουμε ο ΣΥΡΙΖΑ να καταγράφει μεγάλη φθορά που δεν την κεφαλαιοποιεί η ΝΔ. Όμως, νομοτελειακά, τις επόμενες εκλογές θα τις κερδίσει η ΝΔ. Τι θα κάνει μετά είναι το μεγάλο ερώτημα.
Πιστεύετε ότι δεν θα προχωρήσει στις κρίσιμες μεταρρυθμίσεις;
Ο Κυριάκος ανέλαβε ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα.
Πρέπει πρώτα να μεταρρυθμίσει το κόμμα του και μετά τη χώρα. Κι αυτό πρέπει να γίνει “γλυκά” χωρίς να δημιουργήσει φυγόκεντρες αντιδράσεις. Πώς θα τα καταφέρει με τους πελατειακούς μηχανισμούς, τους λαϊκιστές, τους βαρώνους και όλη τη σαβούρα που κληρονόμησε; Δεν ξέρω. Οι μεταρρυμίσεις για να πετύχουν χρειάζονται ευρύτατη συναίνεση.
Ή αυταρχική διακυβέρνηση που θα αγνοήσει τη γάγγραινα του πολιτικού κόστους και θα τα παίξει όλα για όλα, για ένα διάστημα τουλάχιστον. Του εύχομαι να πετύχει.
Μπορεί να τα καταφέρει χωρίς τη συστράτευση όλων των φιλελεύθερων δυνάμεων;
Τις φιλελεύθερες δυνάμεις δεν τις γοητεύουν οι ασκήσεις ισορροπιών. Αν για να πετύχει χρειάζεται βοήθεια, θα πρέπει να ξέρουμε τι έχει στο μυαλό του. Μέχρι στιγμής βλέπουμε κάποιον που προσπαθεί να κρατήσει το κόμμα του ενωμένο εις βάρος του σαφούς πολιτικού στίγματος.
Δεν το κατακρίνω κατ’ αρχήν, σας είπα είναι πολύ δύσκολο project.
Αλλά η χώρα έχει καταρρεύσει και πρέπει οι μεταρρυθμίσεις να γίνουν σε τεκτονική κλίμακα. Αν αυτός είναι ο στόχος της ΝΔ, να συστρατευθούμε. Αλλά να ακούσουμε πρώτα ποιες μεταρρυθμίσεις θα κάνει και πότε. Γιατί αυτά που ακούμε τον τελευταίο καιρό είναι ένας πιο light κρατισμός.
Έχετε επικρίνει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όπως και τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Εκτιμάτε ότι στην Ελλάδα μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο όταν όλες οι δομές του κράτους (δημιούργημα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) αρνούνται να καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ τι θα μπορούσε να κάνει όταν όλα περιστρέφονται γύρω από ένα άδειο ταμείο;
Δεν αρνούνται να καταλάβουν μόνο ο δομές, αρνείται ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ. Μετά από δύο χρόνια κυβερνητικής θητείας (όχι όμως και πείρας, διότι πείρα αποκτάς όταν διαθέτεις λογική) μηρυκάζουν το ίδιο ψέμα: τα μνημόνια που φτωχοποίησαν τη χώρα! Πώς περιμένουμε να λύσουν ένα πρόβλημα άνθρωποι που δεν έχουν κατανοήσει ούτε την εκφώνησή του;
Αν ακόμα δεν έχουν καταλάβει ότι πρώτα χρεοκοπήσαμε, και μετά ήρθαν τα δανεικά της Ε.Ε. δηλαδή τα μνημόνια και μας έσωσαν από το να γίνουμε Βενεζουέλα και να ψάχνουμε τώρα για φαγητό στα σκουπίδια των Βουλγάρων, δεν πρόκειται να το καταλάβουν ποτέ.
Και δεν φταίει το ταμείο. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ξέχειλο να το εύρισκε, θα το άδειαζε σε dt. Εδώ με άδειο ταμείο και βάζει τον Καρανίκα σύμβουλο και τη συντρόφισσα ντητζέισα να διαλέγει μουσική για τα τρόλεϊ. Λίγα λεφτά να περίσσευαν, τα μισά Εξάρχεια θα μετακόμιζαν στο Μαξίμου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, το έχω πει από το 2011, είναι ψυχιατρικού και νομικού ενδιαφέροντος. Πρόκειται για συμμορία ιδεοληπτικών ηλιθίων και απατεώνων του περιθωρίου και του υποκόσμου. Δεν μπορούν ούτε περίπτερο να διοικήσουν - όχι να ανατάξουν την χώρα. Το μόνο που έχει να κάνουν είναι να ζητήσουν ένα τεράστιο συγγνώμη για τη ζημιά που έκαναν στη χώρα και να σηκωθούν να φύγουν. Αλλά για να τα κάνεις αυτά χρειάζεται τσίπα. Δηλαδή ηθικό υπόβαθρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ούτε για δείγμα.
Μετά από επτά χρόνια βαθιάς ύφεσης με ανέργους κοντά στο 1,5 εκατ. η Ελλάδα έχει περιθώρια επιβίωσης;
Η Ελλάδα μπορεί να γίνει Μονακό, Ελβετία και Σιγκαπούρη μαζί. Είναι μια χώρα με άπειρες δυνατότητες και τεράστια προοπτική. Μπορεί να γίνει παγκόσμιο κέντρο για πάμπολλους τομείς: από τον συνεδριακό τουρισμό μέχρι την υψηλή τεχνολογία κι από τις ανθρωπιστικές σπουδές μέχρι την ιστιοπλοΐα. Αρκεί να πάψει να είναι το τελευταίο σοβιετικό κράτος της Ευρώπης και να αντιληφθεί ότι πρώτα παράγεις πλούτο και μετά τον αναδιανέμεις.
Και πλούτο δεν παράγουν οι Δημόσιοι Οργανισμοί. Παράγει ο ιδιώτης που θα ρισκάρει. Το Δημόσιο λοιπόν πρέπει να γίνει επόπτης του οικονομικού παιχνιδιού και όχι ανταγωνιστής και το κόστος της λειτουργίας του να κρίνεται βάσει του αποτελέσματος, με λογοδοσία για κάθε ευρώ που παίρνει από τον φορολογούμενο.
Αυτό σημαίνει και απολύσεις;
Φυσικά!
Ένα λειτουργικό Δημόσιο και θα απολύει και θα προσλαμβάνει ανάλογα με τις ανάγκες του.
Σου λείπουν νοσηλευτές;
Τους προσλαμβάνεις.
Σου περισσεύουν κηπουροί, οδηγοί, κλητήρες, σφραγιδοκράτορες;
Τους απολύεις. Αλλιώς ο φορολογούμενος θα τσακίζεται κι η Ελλάδα θα συντρίβεται.
Και τι θα γίνουν όσοι απολυθούν;
Πλούσιοι, σε μια χώρα που θα αναπτύσσεται αλματωδώς, απαλλαγμένη από το βάρος της σίτισης των κομματικών στρατών, υπαλλήλων και συνταξιούχων. Αν θέλουν να δουλέψουν πραγματικά στον ιδιωτικό τομέα.
Αν δεν θέλουν και πιστεύουν ότι για έναν μεταφυσικό λόγο πρέπει να πληρώνονται για να κάθονται, θα γίνουν φτωχοί. Δεν θα έπρεπε; Δουλειά του Δημοσίου δεν είναι να μου βρει δουλειά. Είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε να έχω πολλές επιλογές για δουλειά. Σήμερα δεν έχω ούτε μία.
Η οικονομική κρίση έχει ως γενεσιουργό αίτιο την έλλειψη ρεαλιστικής πολιτικής;
Η κρίση οφείλεται στο ότι χρεοκοπήσαμε και συνεχίζουμε να καμωνόμαστε τους νεόπλουτους.
Και το ότι χρεοκοπήσαμε οφείλεται στο ότι πάντα το Δημόσιο ξόδευε περισσότερα από όσα εισέπραττε. Και τα ξόδευε αντιπαραγωγικά: σε κατανάλωση και διορισμούς.
Αντί οι κυβερνήσεις από το 2010 να μειώσουν φόρους και να περικόψουν αντίστοιχα δημόσιες δαπάνες, προτίμησαν να προστατέψουν, τάχα μου, τα κομματικά παιδιά και να ξεσκίσουν στη φορολογία το σύμπαν.
Προφανώς αυτό δεν είναι ρεαλιστική πολιτική.
Και λέω “τάχα μου” διότι ούτε και τα “ώριμα δικαιώματα” των δικών τους προστάτεψαν. Αναμενόμενο, αν έχεις πέντε δράμια μυαλό: κανένας δεν προστατεύεται όταν λεφτά δεν υπάρχουν.
Όταν πεθάνει ο ιδιωτικός τομέας θα πεθάνει και ο δημόσιος. Δεν είμαστε μακριά από αυτή τη στιγμή.
Όμως αυτές τις κυβερνήσεις ο λαός τις ψήφιζε. Και οι πολιτικοί προσπαθούσαν να τον ικανοποιήσουν. Δεν είναι κοινή η ευθύνη;
Μα το είπα στην αρχή.
Δεν είναι οι πολίτες άμοιροι ευθυνών. Υπεύθυνη πολιτική χρειάζεται υπεύθυνους ψηφοφόρους.
Όμως ο πολιτικός οφείλει να δείχνει τον δρόμο. Να εκπαιδεύει και να πείθει.
Αν είναι ουρά του ψηφοφόρου, δεν κάνει για τη δουλειά.
Υπάρχει πολιτική που μπορεί να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για τους ανέργους;
Φυσικά! Αυτή που ευνοεί το επιχειρείν.
Ο άνεργος θα βρει δουλειά αν κάποιος φτιάξει μια επιχείρηση και τον προσλάβει ή αν τη φτιάξει ο ίδιος. Ξέρετε άλλον τρόπο; Μια χώρα όμως που πυροβολεί τον εργοδότη, σκοτώνει και τον εργαζόμενο.
Γιατί οι άνεργοι δεν φτάνουν στην κάλπη; Γιατί νομίζετε είναι τόσο μεγάλη η αποχή;
Γιατί το σύστημα φρόντισε να κάνει τόσο απεχθή την πολιτική, που ένας αξιοπρεπής άνθρωπος σιχαίνεται ακόμα και να πάει να ψηφίσει διότι αισθάνεται ότι συμμετέχει στον εξευτελισμό. Βέβαια, αυτό υποβαθμίζει ακόμα περισσότερο το επίπεδο της πολιτικής. Και έτσι έχουμε έναν φαύλο κύκλο: όλο και μεγαλύτερη αποχή όλο και χειρότερη πολιτική.
Αν σ΄αυτό προσθέσετε και την κατάθλιψη που μας έχει κυριέψει, το σύνδρομο του μελλοθάνατου, η βεβαιότητα δηλαδή πως ό,τι και να κάνεις, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει, τα ποσοστά αποχής εξηγούνται.
Βέβαια, έτσι έχουμε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Δεν ψηφίζονται οι μεταρρυθμιστές, άρα δεν γίνονται μεταρρυθμίσεις, άρα τίποτε δεν αλλάζει. Άντε να το εξηγήσεις αυτό όμως σε έναν άνεργο που τον κοροϊδεύουν 40 χρόνια σερί και πλέον τα βλέπει όλα μαύρα.
Τι θα λέγατε σε έναν νέο που είναι άνεργος. Να μείνει ή να φύγει από την Ελλάδα;
Να φύγει τρέχοντας! Το λέω με πόνο, αλλά είναι η μόνη λύση. Έτσι όπως το πάμε, από τον έναν φορομπήχτη στον άλλον, η χώρα θα χρειαστεί δύο δεκαετίες τουλάχιστον, μόνο για να πιάσει τη βάση.
Θα καταστραφούν πολλές γενιές από την περιώνυμη γενιά του Πολυτεχνείου, κι από τα «πνευματικά» της τέκνα.
Εκτιμάται ότι θα έχουμε εκλογές το επόμενο εξάμηνο. Στο ενδεχόμενο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας ή θα επιστρέψει σε εκλογικά ποσοστά που θα τον απομακρύνουν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους;
Δεν ξέρω ποιος κάνει τέτοια εκτίμηση. Μια κυβέρνηση πέφτει αν χάσει τη δεδηλωμένη. Αυτοί θα ψηφίζουν τα πάντα, θα υπογράφουν τα πάντα, για να μην χάσουν την καρέκλα.
Κι ας τους φτύνουν οι πάντες. Πότε θα ξανακούσει ο Φίλης, ο Σκουρλέτης, η Σία, η Τασία, να τους προσφωνούν κύριε και κυρία Υπουργέ; Πότε θα ξαναπιάσουν τόσα λεφτά στα χέρια τους όλοι αυτοί οι αγράμματοι παρακμιακοί που θεωρούν την καριέρα χολέρα;
Από μια άποψη είναι καλύτερα έτσι.
Να καταλάβει και ο πλέον αφελής τι σημαίνει αριστερά. Και να γυρίσουν στο φυσικό τους χώρο: στους μπαχαλάκηδες, στους φραπέδες των Εξαρχείων, στην διεθνιστική αλληλεγγύη με τον Μαδούρο και τον Κιμ. Οι κομπάρσοι. Γιατί οι πρωταγωνιστές αυτής της τραγωδίας θα πρέπει να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη. Και να μιλάμε κάποτε για την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ όπως οι Αλβανοί για τον Εμβέρ Χότζα και οι Ρουμάνοι για τον Τσαουσέσκου.
Υπονοείτε ότι… πρέπει να εκτελεστεί ο Τσίπρας;
Ευτυχώς για εκείνον, η θανατική ποινή έχει καταργηθεί. Τα υπόλοιπα θα τα βρει η Δικαιοσύνη, διότι οι χειρισμοί που οδήγησαν στο κλείσιμο των Τραπεζών, στην εξαέρωση του κεφαλαίου εκατοντάδων χιλιάδων μετόχων, στο κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, σε νέες στρατιές ανέργων και, παρά τρίχα, σε τραγικές περιπέτειες εκτός ευρώ, είναι εγκλήματα κακουργηματικού χαρακτήρα.
Πάντως, για να του... χτίσω υπερασπιστική γραμμή, αν επικαλεσθεί μειωμένο καταλογισμό, δεν θα βρεθούν και πολλοί να το αμφισβητήσουν.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Είναι σφόδρα επικριτικός και επιθετικός κατά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ φέρνοντας στο προσκήνιο τη σύσταση Ειδικού Δικαστηρίου για τα εγκληματικά λάθη που έφεραν το κλείσιμο των τραπεζών και των επιχειρήσεων το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Ο κ. Θάνος Τζήμερος μιλά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία όπως και ποιες είναι οι προοπτικές της χώρας και κυρίως ποιες προϋποθέσεις πρέπει να δημιουργηθούν άμεσα για να υπάρξει μέλλον.
Ο κ. Τζήμερος θεωρεί ότι η προστασία του δημόσιου τομέα σε βάρος του ιδιωτικού σε λίγο καιρό θα αφανίσει τον ιδιωτικό και στη συνέχεια θα συμπαρασύρει στο θάνατο και τον δημόσιο τομέα
Η συνέντευξη έχει ως εξής:
Η «Δημιουργία, ξανά!» έχει μέλλον ή πρόκειται για ένα κεφάλαιο που έκλεισε;
Δεν νομίζω ότι θα σας ενδιέφερε συνέντευξη με ένα κεφάλαιο που έκλεισε.
Το λέω διότι από το 2,2% του 2012, σήμερα είστε στο 0,53%. Θα διεκδικήσετε εκ νέου την ψήφο του ελληνικού λαού ή θα αναζητήσετε συνεργασία με κάποιο άλλο πολιτικό κόμμα;
Εμείς μπήκαμε στην πολιτική για να βγούμε από αυτή, αφού καθαρίσουμε τους στάβλους του Αυγεία. Όχι απλώς δεν μας ενδιαφέρει η πολιτική ως καριέρα αλλά θεωρούμε την επιδίωξή της ένα από τα αίτια της κατάντιας μας.
Έχουμε όμως συγκεκριμένους στόχους: να απαλλαγεί η χώρα από τους κατακτητές της, δηλαδή τους κρατιστές και τους στρατούς των πρώην αφισοκολλητών που διόρισαν.
Να αναλάβουν πολιτικό ρόλο άνθρωποι που ξέρουν από διοίκηση, διαχείριση, στόχους, χρονοδιαγράμματα, ρήτρες, λογοδοσία.
Να φέρουν την ανάκαμψη όσοι ξέρουν πώς παράγεται πλούτος. Θα φύγουμε από την πολιτική όταν η Ελλάδα γίνει ένα σύγχρονο, σοβαρό, ευρωπαϊκό κράτος που σέβεται τους πολίτες της.
Μέχρι τότε, έχουμε πολλά να κάνουμε και να πούμε.
Μην ξεχνάτε ότι εμείς βάλαμε στην πολιτική ατζέντα θέματα που όλο το πολιτικό σύστημα τα έσπρωχνε κάτω από το χαλί.
Αν η ΝΔ αποδείξει ότι έχει την ίδια ατζέντα, θα τη στηρίξουμε. Αλλιώς θα συνεχίσουμε την πορεία μας. Δεν είναι τόσο μοναχική όσο φαίνεται. Στην Περιφέρεια Αττικής πήραμε 3%. Πάντα αποκλεισμένοι από τα συστημικά ΜΜΕ.
Πολλοί ψηφοφόροι της ΝΔ και του Ποταμιού είναι περισσότερο κοντά μας, αλλά ψήφιζαν κόμματα με καλύτερη εκλογική προοπτική.
Το Ποτάμι αποφάσισε να αντιγράψει τον Κουβέλη και ξεράθηκε. Αν η ΝΔ αποδειχθεί άτολμη σε πραγματικά φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις θα έχει την ίδια μοίρα. Το απευχόμαστε. Αλλά θα είμαστε με το όπλο παρά πόδα, που έλεγαν κι οι… σύντροφοι!
Η Ελλάδα έχει πληθώρα κομμάτων αλλά οι λύσεις και οι πρωτοβουλίες ανήκουν στη κυβέρνηση ή σε έναν κυβερνητικό σχηματισμό. Αν ο ελληνικός λαός σας έδινε το ποσοστό που χρειάζεται για να μπείτε στη Βουλή είσθε έτοιμος να δώσετε ψήφο εμπιστοσύνης για το σχηματισμό κυβέρνησης; Σε τι πρέπει να συμφωνήσετε;
Σε πολλά. Να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Αλλαγή συνδικαλιστικού νόμου.
Η χώρα δεν κυβερνιέται όταν 10 εργατοπατέρες την παραλύουν για ψύλλου πήδημα. Συνδικαλιστική δράση μόνον εκτός ωραρίου εργασίας, χωρίς έξτρα άδειες ή αμοιβή (εκτός αν κάνει ρεφενέ το σωματείο) και απόφαση για απεργία από το 50% + 1 των εγγεγραμμένων και μόνο για θέματα καθαρά εργασιακά, αν ο εργοδότης δεν τηρεί τα συμφωνημένα.
Συμμετοχή σε παράνομη απεργία συνεπάγεται αυτόματη απόλυση και στον Ιδιωτικό και στον Δημόσιο τομέα. Κατάργηση κάθε φόρου που δεν αντιστοιχεί σε εισόδημα. Μείωση φορολογίας φυσικών και νομικών προσώπων στο 12%, με παράλληλη περικοπή των πρόωρων συντάξεων, όσων οι αναλογιστικές μελέτες αποδεικνύουν ότι είναι δυσανάλογα υψηλές σε σχέση με τις ασφαλιστικές εισφορές.
Από όσα έδωσες, από αυτά θα παίρνεις.
Δεν αρκούν; Λυπάμαι, δεν έχει άλλα.
Δεν μπορεί πλέον ο φορολογούμενος να συντηρεί στρατιές 50άρηδων του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ με συντάξεις - πρόκληση. Θυμάστε τον τύπο του ΟΤΕ με τα 2.700 τον μήνα που παραπονιόταν κιόλας, γιατί παλιότερα έπαιρνε περισσότερα; Αξιολόγηση στο Δημόσιο – τον τρόπο να τον συζητήσουμε – δομών και ανθρώπων με απόλυση όσων κριθούν ακατάλληλοι.
Κλείσιμο αντιπαραγωγικών ή πελατειακών δομών του Δημοσίου. Πληροφορική παντού με κατάργηση της υποχρέωσης του πολίτη να τρέχει δεξιά αριστερά για τα “χαρτιά του”. Ψήφο στους Έλληνες του εξωτερικού. Ίδρυση εταιρείας ηλεκτρονικά και έναρξη δραστηριότητας με υπεύθυνη δήλωση.
Αυστηρή εφαρμογή του νόμου στους πάντες χωρίς πολιτικό φίλτρο, είτε είναι μπαχαλάκηδες, είτε εφοπλιστές, είτε καταληψίες δημόσιων κτηρίων, είτε τσιγγάνοι στον Ασπρόπυργο που καίνε καλώδια. Ας ξεκινήσουμε μ’ αυτά, και βλέπουμε για τα υπόλοιπα.
Θεωρείτε ότι ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας;
Ο ελληνικός λαός δίνει πάντα ψήφο τιμωρίας των προηγούμενων. Ο μέσος ψηφοφόρος ψηφίζει με κριτήριο αυτό που θεωρεί προσωπικό του συμφέρον ακόμα κι αν ο πολιτικός τον κοροϊδεύει κατάμουτρα, όπως έκανε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Είμαι συνταξιούχος; Ψηφίζω αυτόν που μου τάζει μεγαλύτερη σύνταξη. Είμαι μισθωτός; Αυτόν που μου τάζει μεγαλύτερο μισθό. Έχω πάρει δάνειο; Αυτόν που μου τάζει προστασία. Είμαι φορολογούμενος; Αυτόν που μου τάζει μικρότερους φόρους. Το ότι όλα αυτά δεν γίνονται ταυτοχρόνως δεν με απασχολεί.
Θα ενθουσιασθώ έναν μήνα, θα απογοητευθώ τον επόμενο και μετά θα βρίζω αυτόν που ζητωκραύγαζα. Στις επόμενες εκλογές θα κάνω το ίδιο με τον αντίπαλό του. Για να δώσει κάποιος ψήφο εμπιστοσύνης θα πρέπει να έχει μελετήσει τη συνολική εικόνα και να έχει απαιτήσει από τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο του να του έχουν παρουσιάσει συγκεκριμένες, κοστολογημένες προτάσεις, όχι ευχολόγια.
Κι αυτό λίγοι ψηφοφόροι το κάνουν. Και, δυστυχώς, κανένα κόμμα - εκτός από τη Δημιουργία, ξανά! Η ΝΔ αποφεύγει να τοποθετηθεί με σαφήνεια στα φλέγοντα. Έτσι βλέπουμε ο ΣΥΡΙΖΑ να καταγράφει μεγάλη φθορά που δεν την κεφαλαιοποιεί η ΝΔ. Όμως, νομοτελειακά, τις επόμενες εκλογές θα τις κερδίσει η ΝΔ. Τι θα κάνει μετά είναι το μεγάλο ερώτημα.
Πιστεύετε ότι δεν θα προχωρήσει στις κρίσιμες μεταρρυθμίσεις;
Ο Κυριάκος ανέλαβε ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα.
Πρέπει πρώτα να μεταρρυθμίσει το κόμμα του και μετά τη χώρα. Κι αυτό πρέπει να γίνει “γλυκά” χωρίς να δημιουργήσει φυγόκεντρες αντιδράσεις. Πώς θα τα καταφέρει με τους πελατειακούς μηχανισμούς, τους λαϊκιστές, τους βαρώνους και όλη τη σαβούρα που κληρονόμησε; Δεν ξέρω. Οι μεταρρυμίσεις για να πετύχουν χρειάζονται ευρύτατη συναίνεση.
Ή αυταρχική διακυβέρνηση που θα αγνοήσει τη γάγγραινα του πολιτικού κόστους και θα τα παίξει όλα για όλα, για ένα διάστημα τουλάχιστον. Του εύχομαι να πετύχει.
Μπορεί να τα καταφέρει χωρίς τη συστράτευση όλων των φιλελεύθερων δυνάμεων;
Τις φιλελεύθερες δυνάμεις δεν τις γοητεύουν οι ασκήσεις ισορροπιών. Αν για να πετύχει χρειάζεται βοήθεια, θα πρέπει να ξέρουμε τι έχει στο μυαλό του. Μέχρι στιγμής βλέπουμε κάποιον που προσπαθεί να κρατήσει το κόμμα του ενωμένο εις βάρος του σαφούς πολιτικού στίγματος.
Δεν το κατακρίνω κατ’ αρχήν, σας είπα είναι πολύ δύσκολο project.
Αλλά η χώρα έχει καταρρεύσει και πρέπει οι μεταρρυθμίσεις να γίνουν σε τεκτονική κλίμακα. Αν αυτός είναι ο στόχος της ΝΔ, να συστρατευθούμε. Αλλά να ακούσουμε πρώτα ποιες μεταρρυθμίσεις θα κάνει και πότε. Γιατί αυτά που ακούμε τον τελευταίο καιρό είναι ένας πιο light κρατισμός.
Έχετε επικρίνει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όπως και τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Εκτιμάτε ότι στην Ελλάδα μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο όταν όλες οι δομές του κράτους (δημιούργημα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) αρνούνται να καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ τι θα μπορούσε να κάνει όταν όλα περιστρέφονται γύρω από ένα άδειο ταμείο;
Δεν αρνούνται να καταλάβουν μόνο ο δομές, αρνείται ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ. Μετά από δύο χρόνια κυβερνητικής θητείας (όχι όμως και πείρας, διότι πείρα αποκτάς όταν διαθέτεις λογική) μηρυκάζουν το ίδιο ψέμα: τα μνημόνια που φτωχοποίησαν τη χώρα! Πώς περιμένουμε να λύσουν ένα πρόβλημα άνθρωποι που δεν έχουν κατανοήσει ούτε την εκφώνησή του;
Αν ακόμα δεν έχουν καταλάβει ότι πρώτα χρεοκοπήσαμε, και μετά ήρθαν τα δανεικά της Ε.Ε. δηλαδή τα μνημόνια και μας έσωσαν από το να γίνουμε Βενεζουέλα και να ψάχνουμε τώρα για φαγητό στα σκουπίδια των Βουλγάρων, δεν πρόκειται να το καταλάβουν ποτέ.
Και δεν φταίει το ταμείο. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ξέχειλο να το εύρισκε, θα το άδειαζε σε dt. Εδώ με άδειο ταμείο και βάζει τον Καρανίκα σύμβουλο και τη συντρόφισσα ντητζέισα να διαλέγει μουσική για τα τρόλεϊ. Λίγα λεφτά να περίσσευαν, τα μισά Εξάρχεια θα μετακόμιζαν στο Μαξίμου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, το έχω πει από το 2011, είναι ψυχιατρικού και νομικού ενδιαφέροντος. Πρόκειται για συμμορία ιδεοληπτικών ηλιθίων και απατεώνων του περιθωρίου και του υποκόσμου. Δεν μπορούν ούτε περίπτερο να διοικήσουν - όχι να ανατάξουν την χώρα. Το μόνο που έχει να κάνουν είναι να ζητήσουν ένα τεράστιο συγγνώμη για τη ζημιά που έκαναν στη χώρα και να σηκωθούν να φύγουν. Αλλά για να τα κάνεις αυτά χρειάζεται τσίπα. Δηλαδή ηθικό υπόβαθρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ούτε για δείγμα.
Μετά από επτά χρόνια βαθιάς ύφεσης με ανέργους κοντά στο 1,5 εκατ. η Ελλάδα έχει περιθώρια επιβίωσης;
Η Ελλάδα μπορεί να γίνει Μονακό, Ελβετία και Σιγκαπούρη μαζί. Είναι μια χώρα με άπειρες δυνατότητες και τεράστια προοπτική. Μπορεί να γίνει παγκόσμιο κέντρο για πάμπολλους τομείς: από τον συνεδριακό τουρισμό μέχρι την υψηλή τεχνολογία κι από τις ανθρωπιστικές σπουδές μέχρι την ιστιοπλοΐα. Αρκεί να πάψει να είναι το τελευταίο σοβιετικό κράτος της Ευρώπης και να αντιληφθεί ότι πρώτα παράγεις πλούτο και μετά τον αναδιανέμεις.
Και πλούτο δεν παράγουν οι Δημόσιοι Οργανισμοί. Παράγει ο ιδιώτης που θα ρισκάρει. Το Δημόσιο λοιπόν πρέπει να γίνει επόπτης του οικονομικού παιχνιδιού και όχι ανταγωνιστής και το κόστος της λειτουργίας του να κρίνεται βάσει του αποτελέσματος, με λογοδοσία για κάθε ευρώ που παίρνει από τον φορολογούμενο.
Αυτό σημαίνει και απολύσεις;
Φυσικά!
Ένα λειτουργικό Δημόσιο και θα απολύει και θα προσλαμβάνει ανάλογα με τις ανάγκες του.
Σου λείπουν νοσηλευτές;
Τους προσλαμβάνεις.
Σου περισσεύουν κηπουροί, οδηγοί, κλητήρες, σφραγιδοκράτορες;
Τους απολύεις. Αλλιώς ο φορολογούμενος θα τσακίζεται κι η Ελλάδα θα συντρίβεται.
Και τι θα γίνουν όσοι απολυθούν;
Πλούσιοι, σε μια χώρα που θα αναπτύσσεται αλματωδώς, απαλλαγμένη από το βάρος της σίτισης των κομματικών στρατών, υπαλλήλων και συνταξιούχων. Αν θέλουν να δουλέψουν πραγματικά στον ιδιωτικό τομέα.
Αν δεν θέλουν και πιστεύουν ότι για έναν μεταφυσικό λόγο πρέπει να πληρώνονται για να κάθονται, θα γίνουν φτωχοί. Δεν θα έπρεπε; Δουλειά του Δημοσίου δεν είναι να μου βρει δουλειά. Είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε να έχω πολλές επιλογές για δουλειά. Σήμερα δεν έχω ούτε μία.
Η οικονομική κρίση έχει ως γενεσιουργό αίτιο την έλλειψη ρεαλιστικής πολιτικής;
Η κρίση οφείλεται στο ότι χρεοκοπήσαμε και συνεχίζουμε να καμωνόμαστε τους νεόπλουτους.
Και το ότι χρεοκοπήσαμε οφείλεται στο ότι πάντα το Δημόσιο ξόδευε περισσότερα από όσα εισέπραττε. Και τα ξόδευε αντιπαραγωγικά: σε κατανάλωση και διορισμούς.
Αντί οι κυβερνήσεις από το 2010 να μειώσουν φόρους και να περικόψουν αντίστοιχα δημόσιες δαπάνες, προτίμησαν να προστατέψουν, τάχα μου, τα κομματικά παιδιά και να ξεσκίσουν στη φορολογία το σύμπαν.
Προφανώς αυτό δεν είναι ρεαλιστική πολιτική.
Και λέω “τάχα μου” διότι ούτε και τα “ώριμα δικαιώματα” των δικών τους προστάτεψαν. Αναμενόμενο, αν έχεις πέντε δράμια μυαλό: κανένας δεν προστατεύεται όταν λεφτά δεν υπάρχουν.
Όταν πεθάνει ο ιδιωτικός τομέας θα πεθάνει και ο δημόσιος. Δεν είμαστε μακριά από αυτή τη στιγμή.
Όμως αυτές τις κυβερνήσεις ο λαός τις ψήφιζε. Και οι πολιτικοί προσπαθούσαν να τον ικανοποιήσουν. Δεν είναι κοινή η ευθύνη;
Μα το είπα στην αρχή.
Δεν είναι οι πολίτες άμοιροι ευθυνών. Υπεύθυνη πολιτική χρειάζεται υπεύθυνους ψηφοφόρους.
Όμως ο πολιτικός οφείλει να δείχνει τον δρόμο. Να εκπαιδεύει και να πείθει.
Αν είναι ουρά του ψηφοφόρου, δεν κάνει για τη δουλειά.
Υπάρχει πολιτική που μπορεί να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για τους ανέργους;
Φυσικά! Αυτή που ευνοεί το επιχειρείν.
Ο άνεργος θα βρει δουλειά αν κάποιος φτιάξει μια επιχείρηση και τον προσλάβει ή αν τη φτιάξει ο ίδιος. Ξέρετε άλλον τρόπο; Μια χώρα όμως που πυροβολεί τον εργοδότη, σκοτώνει και τον εργαζόμενο.
Γιατί οι άνεργοι δεν φτάνουν στην κάλπη; Γιατί νομίζετε είναι τόσο μεγάλη η αποχή;
Γιατί το σύστημα φρόντισε να κάνει τόσο απεχθή την πολιτική, που ένας αξιοπρεπής άνθρωπος σιχαίνεται ακόμα και να πάει να ψηφίσει διότι αισθάνεται ότι συμμετέχει στον εξευτελισμό. Βέβαια, αυτό υποβαθμίζει ακόμα περισσότερο το επίπεδο της πολιτικής. Και έτσι έχουμε έναν φαύλο κύκλο: όλο και μεγαλύτερη αποχή όλο και χειρότερη πολιτική.
Αν σ΄αυτό προσθέσετε και την κατάθλιψη που μας έχει κυριέψει, το σύνδρομο του μελλοθάνατου, η βεβαιότητα δηλαδή πως ό,τι και να κάνεις, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει, τα ποσοστά αποχής εξηγούνται.
Βέβαια, έτσι έχουμε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Δεν ψηφίζονται οι μεταρρυθμιστές, άρα δεν γίνονται μεταρρυθμίσεις, άρα τίποτε δεν αλλάζει. Άντε να το εξηγήσεις αυτό όμως σε έναν άνεργο που τον κοροϊδεύουν 40 χρόνια σερί και πλέον τα βλέπει όλα μαύρα.
Τι θα λέγατε σε έναν νέο που είναι άνεργος. Να μείνει ή να φύγει από την Ελλάδα;
Να φύγει τρέχοντας! Το λέω με πόνο, αλλά είναι η μόνη λύση. Έτσι όπως το πάμε, από τον έναν φορομπήχτη στον άλλον, η χώρα θα χρειαστεί δύο δεκαετίες τουλάχιστον, μόνο για να πιάσει τη βάση.
Θα καταστραφούν πολλές γενιές από την περιώνυμη γενιά του Πολυτεχνείου, κι από τα «πνευματικά» της τέκνα.
Εκτιμάται ότι θα έχουμε εκλογές το επόμενο εξάμηνο. Στο ενδεχόμενο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας ή θα επιστρέψει σε εκλογικά ποσοστά που θα τον απομακρύνουν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους;
Δεν ξέρω ποιος κάνει τέτοια εκτίμηση. Μια κυβέρνηση πέφτει αν χάσει τη δεδηλωμένη. Αυτοί θα ψηφίζουν τα πάντα, θα υπογράφουν τα πάντα, για να μην χάσουν την καρέκλα.
Κι ας τους φτύνουν οι πάντες. Πότε θα ξανακούσει ο Φίλης, ο Σκουρλέτης, η Σία, η Τασία, να τους προσφωνούν κύριε και κυρία Υπουργέ; Πότε θα ξαναπιάσουν τόσα λεφτά στα χέρια τους όλοι αυτοί οι αγράμματοι παρακμιακοί που θεωρούν την καριέρα χολέρα;
Από μια άποψη είναι καλύτερα έτσι.
Να καταλάβει και ο πλέον αφελής τι σημαίνει αριστερά. Και να γυρίσουν στο φυσικό τους χώρο: στους μπαχαλάκηδες, στους φραπέδες των Εξαρχείων, στην διεθνιστική αλληλεγγύη με τον Μαδούρο και τον Κιμ. Οι κομπάρσοι. Γιατί οι πρωταγωνιστές αυτής της τραγωδίας θα πρέπει να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη. Και να μιλάμε κάποτε για την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ όπως οι Αλβανοί για τον Εμβέρ Χότζα και οι Ρουμάνοι για τον Τσαουσέσκου.
Υπονοείτε ότι… πρέπει να εκτελεστεί ο Τσίπρας;
Ευτυχώς για εκείνον, η θανατική ποινή έχει καταργηθεί. Τα υπόλοιπα θα τα βρει η Δικαιοσύνη, διότι οι χειρισμοί που οδήγησαν στο κλείσιμο των Τραπεζών, στην εξαέρωση του κεφαλαίου εκατοντάδων χιλιάδων μετόχων, στο κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, σε νέες στρατιές ανέργων και, παρά τρίχα, σε τραγικές περιπέτειες εκτός ευρώ, είναι εγκλήματα κακουργηματικού χαρακτήρα.
Πάντως, για να του... χτίσω υπερασπιστική γραμμή, αν επικαλεσθεί μειωμένο καταλογισμό, δεν θα βρεθούν και πολλοί να το αμφισβητήσουν.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών