Γράφει ο Πάνος Δημητρίου
Το BNSports ξετυλίγει το κουβάρι αυτής της περίεργης ιστορίας πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο και συγκεκριμένα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αργεντινής το 1978 που βρισκόταν σε εξέλιξη. Οι Γάλλοι είχαν κληρωθεί στον Α’ όμιλο με αντιπάλους την Ιταλία, την Ουγγαρία και την διοργανώτρια Αργεντινή του δικτάτορα Βιντέλα. Οι δυο πρώτοι αγώνες που έδωσαν εναντίον της Ιταλίας και της Αργεντινής είχαν κριθεί στις λεπτομέρειες με τους «πετεινούς» να βρίσκονται στην πλευρά των ηττημένων (2-1).
Ο τελευταίος αγώνας, χωρίς βαθμολογικό ενδιαφέρον απέναντι στους Μαγυάρους, ήταν προγραμματισμένος να διεξαχθεί στη Μαρ ντελ Πλάτα στις 10 Ιουνίου. Την εποχή εκείνη, μεγάλο μέρος των τηλεθεατών διέθεταν ασπρόμαυρους δέκτες, για το λόγο αυτό πριν την έναρξη της διοργάνωσης οι υπεύθυνοι της FIFA είχαν ενημερώσει τις ομάδες να έχουν σκούρες και ανοιχτές εμφανίσεις στη κατοχή τους. Για την συγκεκριμένη αναμέτρηση, είχε δοθεί έγκαιρα μάλιστα, η οδηγία στις ομοσπονδίες των δύο χωρών ότι η Γαλλία θα έπρεπε να κατέβει στο γήπεδο με λευκές και μπλε εμφανίσεις και οι Ούγγροι με κόκκινη φανέλα και άσπρα σορτς.
Λίγο πριν την έναρξη του Μουντιάλ όμως, οι ιθύνοντες της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας θα έκαναν δεύτερες σκέψεις και θα αποφάσιζαν πως η Γαλλία θα έπρεπε να εμφανιστεί με μπλε φανέλα (την παραδοσιακή της) και οι αντίπαλοι με ολόλευκες (εκτός έδρας εμφάνιση).
Κάπου εκεί θα ξεκινούσε μια κωμικοτραγική κατάσταση που θα έφερνε σε κίνδυνο ακόμη και τη διεξαγωγή του αγώνα. Ο υπεύθυνος της γαλλικής ομοσπονδίας δεν είχε δώσει την απαιτούμενη σημασία στο τελευταίο έγγραφο της FIFA. Συνέπεια τούτου, οι δυο ομάδες να βγουν για το καθιερωμένο ζέσταμα με τους μεν Γάλλους να φορούν κόκκινες κάλτσες και τους Ούγγρους κόκκινες φόρμες.
O αρχηγός της Γαλλίας, Ανρί Μισέλ και ενώ η προθέρμανση βρισκόταν σε εξέλιξη, υποψιάστηκε ότι κάτι δεν πάει καλά και απευθυνόμενος στον αντίπαλο του, Άντρας Τόροκσικ, αναρωτήθηκε για το χρώμα της φανέλας της Ουγγαρίας.
Όταν έλαβε την απάντηση ότι το χρώμα ήταν λευκό πάγωσε, αφού διαπίστωσε ότι ο ίδιος και οι συμπαίκτες του φορούσαν τα ίδια χρώματα. Μάλιστα σε ερώτηση που τέθηκε από τους διοργανωτές στην αποστολή τους για το που βρίσκονταν οι μπλε φανέλες, εκείνοι τους απάντησαν πως βρίσκονταν 400 χλμ μακριά, στο ξενοδοχείο τους, στο Μπουένος Άιρες!
Πανικοβλημένοι οι άνθρωποι της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας θα αναζητούσαν μια άμεση λύση στο πρόβλημα και θα τα κατάφερναν σχετικά σύντομα, αφού κατέφυγαν για βοήθεια στο ερασιτεχνικό σωματείο της περιοχής, της Ατλέτικο Κίμπερλευ. Μετά από συζητήσεις ζήτησαν και δανείστηκαν τις εμφανίσεις της. Μόνο που τα χρώματα της ομάδας ήταν το λευκό με πράσινες ρίγες. Καμία σχέση με το μπλε και το άσπρο των Γάλλων. Αποτελούσε όμως τη μοναδική εναλλακτική λύση για να ξεκινήσει ο αγώνας.
Η ιστορία όμως δεν είχε τελειώσει. Οι ιθύνοντες διαπίστωσαν πως οι εμφανίσεις δεν είχαν τυπωμένα νούμερα στο πίσω μέρος τους. Η Κίμπερλευ δεν έφερε αντίρρηση να τυπωθούν τα νούμερα, είχε όμως να διαθέσει μόνο 14 εμφανίσεις στην αποστολή των Γάλλων!
Οι «πετεινοί» από την άλλη, συμμετέχοντας σε μια επίσημη διοργάνωση της FIFA είχαν δηλώσει συγκεκριμένα νούμερα σε κάθε ποδοσφαιριστή πριν την έναρξη της διοργάνωση, ως όφειλαν.
Μάλιστα τα είχαν κατανείμει από το 2 έως το 8 για τους αμυντικούς, 9 έως 15 για τους παίκτες του κέντρου και 16-20 για τους επιθετικούς. Εξαίρεση στον κανόνα θα αποτελούσε ο Μισέλ Πλατινί που στην πρώτη μεγάλη διοργάνωση με την Εθνική είχε κρατήσει το Νο 14.
Λαμβάνοντας όλα τα παραπάνω υπόψη ο αγώνας θα καθυστερούσε προκειμένου να τυπωθούν τα διαθέσιμα νούμερα και να μοιραστούν στους προσωρινούς κατόχους τους έστω και αν δεν θα ήταν τα ίδια με αυτά των προηγούμενων αγώνων της Γαλλίας στο Μουντιάλ.
Η έναρξη του αγώνα καθυστέρησε τελικά 45λεπτά, όμως ούτε αυτή ούτε οι υπόλοιπες αντιξοότητες θα πτοούσαν τους διεθνείς ποδοσφαιριστές της Γαλλίας που φορώντας τη «γούρικη» όπως αποδείχτηκε, λευκή και πράσινη εμφάνιση θα επικρατούσαν εύκολα με 3-1. Στις κερκίδες θα είχαν και την υποστήριξη των διοικούντων και ποδοσφαιριστών της Ατλέτικο Κιμπερλευ που με περηφάνεια παρακολουθούσαν και ζητωκραύγαζαν υπέρ τους.
Ήταν η μοναδική φορά που η Γαλλία φόρεσε αυτά τα χρώματα σε επίσημο τουρνουά και ποιος ξέρει… εάν οι βιομηχανίες αθλητικής ένδυσης θελήσουν κάποια στιγμή να τιμήσουν τους αφανείς ήρωες ενός ερασιτεχνικού συλλόγου, να μην είναι και η τελευταία!
Σχόλια αναγνωστών