Το γεγονός αυτής της εκπληκτικής διατήρησης ήταν αρκετό για να «βαφτιστεί» «Ωραία Κοιμωμένη» και θεωρείται η πιο όμορφη και καλοδιατηρημένη μούμια του κόσμου.
Ο τίτλος της «Ωραίας Κοιμωμένης» δόθηκε σε μια μούμια που είναι εξαιρετικά καλά διατηρημένη, με έναν τρόπο που της δίνει μια... αλλόκοτη ζωντάνια, ακόμη και 100 χρόνια μετά, αφού ανοιγοκλείνει μέχρι και τα μάτια της!
Η Rosalia Lombardo πέθανε από πνευμονία το 1920, όταν ήταν μόλις δύο ετών, ως αποτέλεσμα της ισπανικής γρίπης, μία εβδομάδα πριν από τα δεύτερα γενέθλιά της.
Ο πατέρας της, Mario Lombardo, μη μπορώντας να αντέξει το θάνατό της κόρης του, ζήτησε από τον Σικελό καθηγητή χημείας και ταριχευτή Alfredo Salafia, να διατηρήσει το σώμα της.
Το σώμα της ταριχεύθηκε τοποθετήθηκε σε ένα γυάλινο φέρετρο και κατόπιν στις κατακόμβες των Καπουτσίνων στο Παλέρμο στην Ιταλία.
Μάλιστα, ήταν ένα από τα τελευταία σώματα που έγιναν δεκτά στις κατακόμβες.
Το μόνο πλέον που ίσως μαρτυρά πως η Rosalia δεν πέθανε λίγες ημέρες πριν, είναι το οξειδωμένο φυλαχτό της Παναγίας που βρίσκεται τοποθετημένο στην κουβέρτα που τη σκεπάζει.
Το γεγονός αυτής της εκπληκτικής διατήρησης ήταν αρκετό για να «βαφτιστεί» «Ωραία Κοιμωμένη» και θεωρείται η πιο όμορφη και καλοδιατηρημένη μούμια του κόσμου.
Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή της Rosalia και μέχρι πρόσφατα, ακόμη λιγότερο ήταν γνωστά για τις μεθόδους διατήρησης που ο Salafia χρησιμοποίησε.
Η ταρίχευση ως πράξη διατήρησης της σορού των νεκρών έχει αρχαίες ρίζες που χρονολογούνται στην αρχαία Αίγυπτο και περίπου 3200 χρόνια π.Χ.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι ταριχευτές αφαιρούσαν τα εσωτερικά όργανα πριν ξεπλύνουν τις κοιλότητες του σώματος με κρασί και τις γεμίσουν με άλατα.
Μέσα στις επόμενες 40 ημέρες, το σώμα άρχιζε να στεγνώνει και να μουμιοποιείται.
Τα εσωτερικά όργανα τα οποία είχαν πλυθεί, καλύπτονταν με ρητίνη και τυλίγονταν με λινό ύφασμα.
Ενίοτε επανατοποθετούνταν πίσω στο σώμα ή αποθηκεύονταν σε σκεύη.
Αγγειακή ταρίχευση
Αυτή η μέθοδος είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που χρησιμοποιείται σήμερα, κατά την οποία τα υγρά αντλούνται μέσω του αγγειακού συστήματος της σορού.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι επίσης πολύ διαφορετικό.
Αντί για στεγνές και αφυδατωμένες μούμιες το αποτέλεσμα μπορεί να μοιάζει περισσότερο με άνθρωπο που κοιμάται.
Η αγγειακή ταρίχευση έγινε δημοφιλής στα μέσα του 19ου αιώνα και συνηθίζονταν αρκετά στα σώματα στρατιωτών που έπρεπε να επιστρέψουν στις πατρίδες τους για ταφή.
Για πολλά χρόνια, η μέθοδος Salafia παρέμενε ένα μυστήριο.
Αυτό συνέβαινε έως ότου ο Dario Piombino – Mascali από το Ινστιτούτο Mummies and the Iceman στο Bolzano εντοπίσει συγγενείς του Salafia οι οποίοι είχαν στην κατοχή τους μια σειρά από χειρόγραφα έγγραφα του ταριχευτή της.
Στις σημειώσεις αποκαλύφθηκε πως στο σώμα της μικρής Rosalia είχε εγχυθεί ένα μείγμα φορμόλης, αλάτων ψευδαργύρου, αλκοόλ, σαλικυλικού οξέως και γλυκερίνης.
Το τελευταίο συστατικό ήταν αυτό που εμπόδισε το σώμα του μικρού κοριτσιού από το στέγνωμα.
Τα άλατα ψευδαργύρου που προκάλεσαν την ακαμψία εμπόδισαν το πρόσωπο από το να συρρικνωθεί και να τραβηχτεί προς τα μέσα κρατώντας το σφριγηλό.
Σχεδόν 100 χρόνια μετά το θάνατό της η Rosalia μοιάζει αλλόκοτα ζωντανή και απροσδόκητα ωραία!
Το 2009, μια μαγνητική τομογραφία του πτώματος παρήγαγε την πρώτη 3D απεικόνιση του μικρού κοριτσιού και αποκάλυψε ότι όλα τα όργανά της ήταν απολύτως ανέπαφα.
Σε time-lapse φωτογραφίες, τα μάτια Rosalia δείχνουν να ανοιγοκλείνουν και να αποκαλύπτουν τις μπλε ίριδες της να είναι σχεδόν άθικτες από την αποσύνθεση
H κίνηση των βλεφάρων πιθανότατα προκαλείται από τις αλλαγές στη θερμοκρασία δωματίου και την υγρασία στις κατακόμβες, όμως έχει τροφοδοτήσει πολλές δοξασίες που θέλουν το πνεύμα της Rosalia να επιστρέφει στο σώμα.
Απαντώντας στις φήμες, ο Piombino-Mascali δήλωσε: «Πρόκειται για μια οπτική ψευδαίσθηση που δημιουργείται από το φως που περνά από τα παράθυρα της πλευράς, το οποίο κατά τη διάρκεια της ημέρας μεταβάλλεται... τα μάτια της δεν είναι εντελώς κλειστά, και στην πραγματικότητα δεν υπήρξαν ποτέ».
Η φήμη της ως “Ωραία Κοιμωμένη” προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο και όλοι προσπαθούν να φύγουν με μια φωτογραφία της.
www.bankingnews.gr
Η Rosalia Lombardo πέθανε από πνευμονία το 1920, όταν ήταν μόλις δύο ετών, ως αποτέλεσμα της ισπανικής γρίπης, μία εβδομάδα πριν από τα δεύτερα γενέθλιά της.
Ο πατέρας της, Mario Lombardo, μη μπορώντας να αντέξει το θάνατό της κόρης του, ζήτησε από τον Σικελό καθηγητή χημείας και ταριχευτή Alfredo Salafia, να διατηρήσει το σώμα της.
Το σώμα της ταριχεύθηκε τοποθετήθηκε σε ένα γυάλινο φέρετρο και κατόπιν στις κατακόμβες των Καπουτσίνων στο Παλέρμο στην Ιταλία.
Μάλιστα, ήταν ένα από τα τελευταία σώματα που έγιναν δεκτά στις κατακόμβες.
Το μόνο πλέον που ίσως μαρτυρά πως η Rosalia δεν πέθανε λίγες ημέρες πριν, είναι το οξειδωμένο φυλαχτό της Παναγίας που βρίσκεται τοποθετημένο στην κουβέρτα που τη σκεπάζει.
Το γεγονός αυτής της εκπληκτικής διατήρησης ήταν αρκετό για να «βαφτιστεί» «Ωραία Κοιμωμένη» και θεωρείται η πιο όμορφη και καλοδιατηρημένη μούμια του κόσμου.
Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή της Rosalia και μέχρι πρόσφατα, ακόμη λιγότερο ήταν γνωστά για τις μεθόδους διατήρησης που ο Salafia χρησιμοποίησε.
Η ταρίχευση ως πράξη διατήρησης της σορού των νεκρών έχει αρχαίες ρίζες που χρονολογούνται στην αρχαία Αίγυπτο και περίπου 3200 χρόνια π.Χ.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι ταριχευτές αφαιρούσαν τα εσωτερικά όργανα πριν ξεπλύνουν τις κοιλότητες του σώματος με κρασί και τις γεμίσουν με άλατα.
Μέσα στις επόμενες 40 ημέρες, το σώμα άρχιζε να στεγνώνει και να μουμιοποιείται.
Τα εσωτερικά όργανα τα οποία είχαν πλυθεί, καλύπτονταν με ρητίνη και τυλίγονταν με λινό ύφασμα.
Ενίοτε επανατοποθετούνταν πίσω στο σώμα ή αποθηκεύονταν σε σκεύη.
Αγγειακή ταρίχευση
Αυτή η μέθοδος είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που χρησιμοποιείται σήμερα, κατά την οποία τα υγρά αντλούνται μέσω του αγγειακού συστήματος της σορού.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι επίσης πολύ διαφορετικό.
Αντί για στεγνές και αφυδατωμένες μούμιες το αποτέλεσμα μπορεί να μοιάζει περισσότερο με άνθρωπο που κοιμάται.
Η αγγειακή ταρίχευση έγινε δημοφιλής στα μέσα του 19ου αιώνα και συνηθίζονταν αρκετά στα σώματα στρατιωτών που έπρεπε να επιστρέψουν στις πατρίδες τους για ταφή.
Για πολλά χρόνια, η μέθοδος Salafia παρέμενε ένα μυστήριο.
Αυτό συνέβαινε έως ότου ο Dario Piombino – Mascali από το Ινστιτούτο Mummies and the Iceman στο Bolzano εντοπίσει συγγενείς του Salafia οι οποίοι είχαν στην κατοχή τους μια σειρά από χειρόγραφα έγγραφα του ταριχευτή της.
Στις σημειώσεις αποκαλύφθηκε πως στο σώμα της μικρής Rosalia είχε εγχυθεί ένα μείγμα φορμόλης, αλάτων ψευδαργύρου, αλκοόλ, σαλικυλικού οξέως και γλυκερίνης.
Το τελευταίο συστατικό ήταν αυτό που εμπόδισε το σώμα του μικρού κοριτσιού από το στέγνωμα.
Τα άλατα ψευδαργύρου που προκάλεσαν την ακαμψία εμπόδισαν το πρόσωπο από το να συρρικνωθεί και να τραβηχτεί προς τα μέσα κρατώντας το σφριγηλό.
Σχεδόν 100 χρόνια μετά το θάνατό της η Rosalia μοιάζει αλλόκοτα ζωντανή και απροσδόκητα ωραία!
Το 2009, μια μαγνητική τομογραφία του πτώματος παρήγαγε την πρώτη 3D απεικόνιση του μικρού κοριτσιού και αποκάλυψε ότι όλα τα όργανά της ήταν απολύτως ανέπαφα.
Σε time-lapse φωτογραφίες, τα μάτια Rosalia δείχνουν να ανοιγοκλείνουν και να αποκαλύπτουν τις μπλε ίριδες της να είναι σχεδόν άθικτες από την αποσύνθεση
H κίνηση των βλεφάρων πιθανότατα προκαλείται από τις αλλαγές στη θερμοκρασία δωματίου και την υγρασία στις κατακόμβες, όμως έχει τροφοδοτήσει πολλές δοξασίες που θέλουν το πνεύμα της Rosalia να επιστρέφει στο σώμα.
Απαντώντας στις φήμες, ο Piombino-Mascali δήλωσε: «Πρόκειται για μια οπτική ψευδαίσθηση που δημιουργείται από το φως που περνά από τα παράθυρα της πλευράς, το οποίο κατά τη διάρκεια της ημέρας μεταβάλλεται... τα μάτια της δεν είναι εντελώς κλειστά, και στην πραγματικότητα δεν υπήρξαν ποτέ».
Η φήμη της ως “Ωραία Κοιμωμένη” προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο και όλοι προσπαθούν να φύγουν με μια φωτογραφία της.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών