Mises Institute: Πώς η ΕΕ προωθεί πολιτικές εμπορικού προστατευτισμού
Οι αντιρρήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι της κατασκευής ενός εργοστασίου της Volkswagen σε ένα κράτος μη μέλος της ΕΕ, αποκαλύπτουν ότι η γραφειοκρατία των Βρυξελλών δεν θέλει πραγματικά να βοηθήσει τα φτωχά έθνη αναφέρει σε ανάλυσή του το think tank Mises Institute.
Σύμφωνα με το Mises Institute οι πολιτικοί και οι τεχνοκράτες της ΕΕ επιθυμούν να παρουσιαστούν ως προοδευτικοί και διαφωτισμένοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής.
Αλλά αυτή η ενάρετη μάσκα υποχώρησε την περασμένη εβδομάδα, όταν η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen ανακοίνωσε ότι η νέα της εργοστασιακή μονάδα θα κατασκευαστεί στην Τουρκία αντί για ένα έθνος της ΕΕ.
Σύμφωνα με δηλώσεις του γερμανού πολιτικού Reinhard Bütikofer του κόμματος των Πρασίνων, η απόφαση της Volkswagen «προκάλεσε μεγάλη ανησυχία» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η ανησυχία αυτή προκλήθηκε όπως δήλωσε ο κ. Bütikofer λόγω της «όλο και πιο επιδεινούμενης κατάστασης του κράτους δικαίου, της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης και της δημοκρατίας κάτω από τον Πρόεδρο Erdogan».
Επίσης αποκάλυψε ότι η Volkswagen ενδέχεται να δικαστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή λόγω παραβίασης των κανόνων ανταγωνισμού που δεσμεύουν τα κράτη μέλη.
Αν η Επιτροπή ακολουθήσει αυτή την απειλή, θα είναι αρνητικό για τη Volkswagen, αρνητικό για τους αγοραστές αυτοκινήτων και, ιδιαίτερα, αρνητικό για τους Τούρκους.
Η Volkswagen σχεδιάζει να επενδύσει 1 δισεκατομμύριο ευρώ στο εργοστάσιο, το οποίο θα απασχολεί περίπου 4.000 εργαζόμενους.
Η Βουλγαρία ήταν η δεύτερη προτιμώμενη επιλογή αλλά, ως μέλος της ΕΕ, δεσμεύτηκε από τη χρηματοδότηση κανονισμών που περιόριζαν τόσο το χώρο διαπραγματεύσεων της Volkswagen όσο και της βουλγαρικής κυβέρνησης.
Ωστόσο, ενώ οι επιχειρήσεις δεν είναι φιλανθρωπικές οργανώσεις, είναι αναμφισβήτητο ότι η Τουρκία επωφελείται περισσότερο από αυτή την επένδυση, σε σχετικούς όρους, από ό,τι θα είχε η Βουλγαρία (ή η Ρουμανία ή η Σερβία, οι οποίες θεωρήθηκαν επίσης από τη VW).
Η Τουρκία έχει ποσοστό ανεργίας 13% σε σύγκριση με το 5% της Βουλγαρίας.
Το πιο σημαντικό είναι ότι η Τουρκία έχει μεγαλύτερη πολιτική ένταση από τη Βουλγαρία και έτσι το γεγονός ότι η VW είναι πρόθυμη να δημιουργήσει ένα εργοστάσιο στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα, τόσο διεθνώς όσο και εσωτερικά, για την ανάγκη για πολιτική σταθερότητα.
Ωστόσο, ο δημοσιογράφος Ivan Dikov υποστηρίζει ότι «στη Βουλγαρία ή τη Ρουμανία, η επένδυση της Volkswagen θα ενίσχυε τεράστια τη μεσαία τάξη και, ως εκ τούτου, τον φιλοδυτικό, φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό της αντίστοιχης κοινωνίας (που έχουν προσβληθεί από ξένες δυνάμεις τα τελευταία χρόνια) της αντίστοιχης χώρας να συμβάλει πολύ περισσότερο στην ευημερία, τη δυναμική και την ανάπτυξη ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Ο Dikov δεν γνωρίζει το γεγονός ότι υποστηρίζει ότι η VW υποστηρίζει μια μεσαία τάξη, η οποία είναι εξ ορισμού σχετικά καλά, πέρα από την υποστήριξη μιας φτωχής τάξης, η οποία είναι η ομάδα που επωφελείται περισσότερο από την επένδυση της VW στην Τουρκία.
Ως εκ τούτου, είναι ειρωνικό το γεγονός ότι το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τίθεται από τους εκπροσώπους της ΕΕ ως ένσταση κατά της απόφασης της VW.
Το επιχείρημα φαίνεται να είναι ότι μια χώρα πρέπει να έχει το πολιτικό της σπίτι εν τάξει πριν οποιαδήποτε επιχείρηση μπορεί με καλή συνείδηση να επενδύσει εκεί.
Ωστόσο, η ιστορία των περισσότερων ευρωπαϊκών εθνών δείχνει ότι η οικονομική ανάπτυξη προηγήθηκε πριν από κάθε επέκταση των πολιτικών ελευθεριών.
Τις περισσότερες φορές, η οικονομική πρόοδος οδηγεί σε φιλελεύθερη δημοκρατία, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη δεδομένου ότι η επιχείρηση είναι πιο αποτελεσματική όταν είναι ελεύθερη, ενώ οι κυβερνήσεις προσπαθούν πάντα να περιορίζουν τα δικαιώματα των πολιτών όσο το δυνατόν περισσότερο.
Ο προστατευτισμός απαιτεί πολιτική συνύπαρξη.
Και παρόλο που το ελεύθερο εμπόριο ήταν ένα από τα βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης πριν από σχεδόν τρεις δεκαετίες, το αληθινό προστατευτικό πρόσωπο της ΕΕ γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο.
Όπως ισχυρίζεται ο οικονομολόγος Ryan Bourne του Ινστιτούτου Cato, «η ΕΕ στην εσωτερική της αγορά είναι υπέρ του ελεύθερου εμπορίου αλλά εκτός της Ένωσης προωθεί πολιτικές προστατευτισμού.
Αυτό είναι ιδιαίτερα προφανές όταν βλέπουμε ορισμένα δασμούς όπως τα πορτοκάλια να εφαρμόζονται εποχιακά ως προστασία έναντι τη συγκομιδή της Νότιας Αφρικής».
Είτε πρόκειται για τυχαίο είτε για σχεδιασμό, αυτή η πολιτική είναι ένα οικονομικό «μαχαίρι» για χάραξη που αποσκοπεί στο να διαχωρίσει τις φτωχότερες χώρες, όπως η Τουρκία, από τα οφέλη του ελεύθερου εμπορίου με τα πλουσιότερα έθνη.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με το Mises Institute οι πολιτικοί και οι τεχνοκράτες της ΕΕ επιθυμούν να παρουσιαστούν ως προοδευτικοί και διαφωτισμένοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής.
Αλλά αυτή η ενάρετη μάσκα υποχώρησε την περασμένη εβδομάδα, όταν η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen ανακοίνωσε ότι η νέα της εργοστασιακή μονάδα θα κατασκευαστεί στην Τουρκία αντί για ένα έθνος της ΕΕ.
Σύμφωνα με δηλώσεις του γερμανού πολιτικού Reinhard Bütikofer του κόμματος των Πρασίνων, η απόφαση της Volkswagen «προκάλεσε μεγάλη ανησυχία» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η ανησυχία αυτή προκλήθηκε όπως δήλωσε ο κ. Bütikofer λόγω της «όλο και πιο επιδεινούμενης κατάστασης του κράτους δικαίου, της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης και της δημοκρατίας κάτω από τον Πρόεδρο Erdogan».
Επίσης αποκάλυψε ότι η Volkswagen ενδέχεται να δικαστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή λόγω παραβίασης των κανόνων ανταγωνισμού που δεσμεύουν τα κράτη μέλη.
Αν η Επιτροπή ακολουθήσει αυτή την απειλή, θα είναι αρνητικό για τη Volkswagen, αρνητικό για τους αγοραστές αυτοκινήτων και, ιδιαίτερα, αρνητικό για τους Τούρκους.
Η Volkswagen σχεδιάζει να επενδύσει 1 δισεκατομμύριο ευρώ στο εργοστάσιο, το οποίο θα απασχολεί περίπου 4.000 εργαζόμενους.
Η Βουλγαρία ήταν η δεύτερη προτιμώμενη επιλογή αλλά, ως μέλος της ΕΕ, δεσμεύτηκε από τη χρηματοδότηση κανονισμών που περιόριζαν τόσο το χώρο διαπραγματεύσεων της Volkswagen όσο και της βουλγαρικής κυβέρνησης.
Ωστόσο, ενώ οι επιχειρήσεις δεν είναι φιλανθρωπικές οργανώσεις, είναι αναμφισβήτητο ότι η Τουρκία επωφελείται περισσότερο από αυτή την επένδυση, σε σχετικούς όρους, από ό,τι θα είχε η Βουλγαρία (ή η Ρουμανία ή η Σερβία, οι οποίες θεωρήθηκαν επίσης από τη VW).
Η Τουρκία έχει ποσοστό ανεργίας 13% σε σύγκριση με το 5% της Βουλγαρίας.
Το πιο σημαντικό είναι ότι η Τουρκία έχει μεγαλύτερη πολιτική ένταση από τη Βουλγαρία και έτσι το γεγονός ότι η VW είναι πρόθυμη να δημιουργήσει ένα εργοστάσιο στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα, τόσο διεθνώς όσο και εσωτερικά, για την ανάγκη για πολιτική σταθερότητα.
Ωστόσο, ο δημοσιογράφος Ivan Dikov υποστηρίζει ότι «στη Βουλγαρία ή τη Ρουμανία, η επένδυση της Volkswagen θα ενίσχυε τεράστια τη μεσαία τάξη και, ως εκ τούτου, τον φιλοδυτικό, φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό της αντίστοιχης κοινωνίας (που έχουν προσβληθεί από ξένες δυνάμεις τα τελευταία χρόνια) της αντίστοιχης χώρας να συμβάλει πολύ περισσότερο στην ευημερία, τη δυναμική και την ανάπτυξη ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Ο Dikov δεν γνωρίζει το γεγονός ότι υποστηρίζει ότι η VW υποστηρίζει μια μεσαία τάξη, η οποία είναι εξ ορισμού σχετικά καλά, πέρα από την υποστήριξη μιας φτωχής τάξης, η οποία είναι η ομάδα που επωφελείται περισσότερο από την επένδυση της VW στην Τουρκία.
Ως εκ τούτου, είναι ειρωνικό το γεγονός ότι το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τίθεται από τους εκπροσώπους της ΕΕ ως ένσταση κατά της απόφασης της VW.
Το επιχείρημα φαίνεται να είναι ότι μια χώρα πρέπει να έχει το πολιτικό της σπίτι εν τάξει πριν οποιαδήποτε επιχείρηση μπορεί με καλή συνείδηση να επενδύσει εκεί.
Ωστόσο, η ιστορία των περισσότερων ευρωπαϊκών εθνών δείχνει ότι η οικονομική ανάπτυξη προηγήθηκε πριν από κάθε επέκταση των πολιτικών ελευθεριών.
Τις περισσότερες φορές, η οικονομική πρόοδος οδηγεί σε φιλελεύθερη δημοκρατία, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη δεδομένου ότι η επιχείρηση είναι πιο αποτελεσματική όταν είναι ελεύθερη, ενώ οι κυβερνήσεις προσπαθούν πάντα να περιορίζουν τα δικαιώματα των πολιτών όσο το δυνατόν περισσότερο.
Ο προστατευτισμός απαιτεί πολιτική συνύπαρξη.
Και παρόλο που το ελεύθερο εμπόριο ήταν ένα από τα βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης πριν από σχεδόν τρεις δεκαετίες, το αληθινό προστατευτικό πρόσωπο της ΕΕ γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο.
Όπως ισχυρίζεται ο οικονομολόγος Ryan Bourne του Ινστιτούτου Cato, «η ΕΕ στην εσωτερική της αγορά είναι υπέρ του ελεύθερου εμπορίου αλλά εκτός της Ένωσης προωθεί πολιτικές προστατευτισμού.
Αυτό είναι ιδιαίτερα προφανές όταν βλέπουμε ορισμένα δασμούς όπως τα πορτοκάλια να εφαρμόζονται εποχιακά ως προστασία έναντι τη συγκομιδή της Νότιας Αφρικής».
Είτε πρόκειται για τυχαίο είτε για σχεδιασμό, αυτή η πολιτική είναι ένα οικονομικό «μαχαίρι» για χάραξη που αποσκοπεί στο να διαχωρίσει τις φτωχότερες χώρες, όπως η Τουρκία, από τα οφέλη του ελεύθερου εμπορίου με τα πλουσιότερα έθνη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών