γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Οδεύουμε προς τις πιο κρίσιμες εκλογές στα… τυφλά, εν μέσω οργής, ρεβανσισμού και παραπληροφόρησης - Η ιστορική αποτυχία της διανόησης (πολιτικοί, συγγραφείς, δημοσιογράφοι) που δεν μπόρεσαν να πείσουν για το τι είναι το μνημόνιο…
Αν οι κυβερνήσεις που είχαν την ευθύνη της χώρας από το 1974 έως το 2010 ευθύνονται για την πτώχευση (σε πολλά επίπεδα) της Ελλάδας και την αδυναμία παραγωγικής ώθησης και νέου οράματος, αυτό που έγινε από το 2010 και εντεύθεν, είμαι μια χρεοκοπία όλης της διανόησης και της λεγόμενης πνευματικής… ελίτ, πολιτικής, καλλιτεχνικής κ.λπ.
Εδώ και πέντε χρόνια η χώρα σπαράσσεται από έναν ιδιότυπο… εμφύλιο που δεν γίνεται με όπλα και… κονσερβοκούτια, αλλά κινείται στη βάση ιδεολογικών φραγμάτων, μέσω της επανόδου ιδεολογικοπολιτικών διλημμάτων άλλων εποχών. Κοινός παρανομαστής όλου αυτού του ιδιότυπου εμφυλίου, ο λαϊκισμός. Λαμβάνει χώρα ο απόλυτος εγκλωβισμός σε ιδεοληψίες άλλων καιρών και άλλων εποχών, εν μέσω μυστικών και… ψεμάτων, μέσω κενών δοξασιών, διαδόσεων και λανθάνουσας προπαγάνδας!
Όλη η διανόηση, όλη η πολιτική τάξη, όλοι οι συγγραφείς και οι δημοσιογράφοι δεν κατάφεραν –συλλογικά και αποτελεσματικά, όχι μεμονωμένα– να απαντήσουν (και να πείσουν την κοινωνία) στο τεράστιο ζήτημα:
Το μνημόνιο έφερε την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση, ή η κατάσταση της χώρας επί δεκαετίες οδήγησε στην πτώχευση, άρα και στην ανάγκη μνημονίου μέσω σύμβασης επιτήρησης με τους δανειστές;
Δεν κατάφεραν να απαντήσουν στο κεφαλαιώδες ζήτημα αν έφταιγε ο τρόπος διακυβέρνησης και η «ανάπτυξη» μέσω υπερκατανάλωσης των τελευταίων 10ετιών, ή –για την τωρινή κατάντια– φταίνε οι πολιτικές του… μνημονίου, έστω και αυτές που τελικώς εφαρμόστηκαν!
Η χώρα έχει χρεοκοπήσει - πτωχεύσει αρκετές φορές από την ίδρυση του ελληνικού κράτους επί Καποδίστρια. Προϊστορία πτωχεύσεων υπάρχει, μάλιστα – σ’ όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις - με νόμισμα διαφορετικό από το σημερινό… Και μάλιστα χωρίς να βρίσκεται υπό την… αιγίδα μνημονίων, επιτηρήσεων, δανειακών συμβάσεων και… τρόικας!
Μέσα σε μια πρωτοφανώς γενικευμένη σύγχυση, λοιπόν, με πληθώρα… ψεμάτων, στρεβλών δοξασιών, προφητειών, δογμάτων και σεναρίων… συνωμοσίας, η χώρα οδεύει προς νέες εκλογές!
Η Ελλάδα οδηγείται σε μια ακόμη πρόωρη εκλογική αναμέτρηση από τις πολλές (σχεδόν πάντα πρόωρες) που έχουν γίνει τα τελευταία 40 χρόνια! Οδηγείται σε μια εκλογική αναμέτρηση, ενώ ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας παραμένει ακόμη στο… σκοτάδι σχετικά με το τι σημαίνει μνημόνιο, σύμβαση με τους ξένους δανειστές, συμφωνία μεταρρυθμίσεων για νοικοκύρεμα, σύμβαση δανεισμού με τη σύναψη ανταποδοτικών υποχρεώσεων κ.λπ.
Εύλογα, αναλόγως με την άγνοιά του για το τι ακριβώς είναι το μνημόνιο, αυτό το μεγάλο τμήμα της κοινωνίας θα ψηφίσει! Εκδικητικά, «τυφλά», οργισμένα, συμφεροντολογικά, κοντόφθαλμα, πελατειακά, λειτουργώντας μόνο με συναίσθημα και σχεδόν καθόλου με λογική!
Τι είναι το μνημόνιο και οι «μνημονιακές» πολιτικές;
Τι είναι το μνημόνιο;
Η αποτυχία όλης της διανόησης και όλης της πνευματικής ελίτ, λοιπόν, είναι ότι –ύστερα από μια πενταετία– δεν μπόρεσε να πείσει για το τι πραγματικά είναι το μνημόνιο και οι συμβάσεις υποχρεώσεων με τους δανειστές.
Το μνημόνιο, λοιπόν, με όλα τα τεράστια λάθη που εξ αρχής έγιναν, καθώς φτιάχτηκε στο… πόδι, δεδομένου ότι η Ελλάδα ήταν το πρώτο «αίμα» των αγορών, τουλάχιστον στην Ευρώπη, είναι ένα σύνθετο πλέγμα υποχρεώσεων, δεν είναι… ένα πράγμα, ούτε μια έννοια.
Γενικά μιλώντας, το μνημόνιο είναι ένα πρόγραμμα επιτήρησης, καθοδήγησης, τεχνικής συνδρομής και «ασφαλούς» δανειακής στήριξης! Η κρίση χρέους έφερε στην Ελλάδα τους δανειστές, έφερε τα μνημόνια και την επιτήρηση, ώστε η χώρα να εκσυγχρονίσει την οικονομία, το δημόσιο και όλη τη διάρθρωσή της.
Κι άλλες χώρες μπήκαν στα μνημόνια, έκαναν τις αλλαγές, έκαναν τις μεταρρυθμίσεις τους, προχώρησαν σε δομικές – ρηξικέλευθες αλλαγές βάζοντας ακόμη και… πρωθυπουργούς στη φυλακή (βλέπε Ζοζέ Σόκρατες στην Πορτογαλία). Κάποιες βγήκαν από τα μνημόνια! Το πολιτικό τους σύστημα πέτυχε το έλασσον της συνεννόησης.
Στην Ελλάδα, ακόμη και πέντε χρόνια μετά την πτώχευση, τα κόμματα συνεχίζουν να μάχονται με όρους του παρελθόντος, ο λαϊκισμός συνεχίζει να… βασιλεύει, τα σενάρια συνωμοσίας να «κυβερνούν», με τους ξένους που επιβουλεύονται τον φυσικό πλούτο της χώρας!
Οι στρεβλώσεις και ο… αυτισμός της χώρας Vs του μνημονίου – Ερωτήματα…
Τι είναι οι μνημονιακές πολιτικές; Μήπως το συμμάζεμα και νοικοκύρεμα μιας χώρας, που μέχρι πριν από τέσσερα έτη δεν ήξερε πόσους δημόσιους υπαλλήλους… πληρώνει, είναι… φασιστική επιλογή της κας Μέρκελ;
Η πάταξη της διαφθοράς και της ρεμούλας στο χώρο των φαρμάκων, των παρασκευασμάτων και όλης της… βιομηχανίας της υγείας είναι λάθος επιλογή της κας Μέρκελ;
Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση και η διατήρηση αρχείων και στοιχείων δεν είναι υποχρέωση μιας χώρας και μιας κυβέρνησης που σέβεται τα χρήματα των πολιτών – ασφαλισμένων;
Η δημιουργία Εθνικού Κτηματολογίου δεν είναι Εθνική Υποχρέωση μιας χώρας που έχει δει –επί δεκαετίες– να γίνεται το ιστορικό και μνημειώδες πλιάτσικο σε βουνά, ποτάμια και λαγκάδια από τους εργολάβους μέσω της «βιομηχανίας» των πυρκαγιών και του «πλυντηρίου» των πολεοδομιών;
Η διακοπή των μαϊμού συντάξεων – χιλιάδων συντάξεων εντελώς παράνομων, είτε για πρόωρη… γήρανση, είτε για δήθεν αναπηρία, είτε για δήθεν… θανάτους, δεν είναι υποχρέωση μιας ευνομούμενης κοινωνίας; Χιλιάδες συνάνθρωποί μας, χριστιανοί μάλιστα στο… θρήσκευμα, έκλεβαν τη χώρα και τους συμπατριώτες τους! Αβάδιστα και αβασάνιστα, πληρώνονταν επί χρόνια ανενόχλητοι στον… χώρο τους!
Μήπως το γεγονός ότι έχουμε τους μεγαλύτερους δείκτες διαφθοράς σε όλη την Ευρώπη είναι κάτι που περιποιεί τιμή για το πολιτικό σύστημα, την παιδεία, και τη χώρα μας; Αυτό δεν έπρεπε να αλλάξει; Υπήρχε πρωτύτερα η πολιτική βούληση να αλλάξει;
Μήπως δεν έπρεπε να υπάρξει ένα τέλος, ένας καλύτερος έλεγχος στη λειτουργία και στην οικονομική «άβυσσο» των ΜΚΟ; Μήπως για την κατάργηση γελοίων φορέων και σωματείων που χρηματοδοτούνταν με εκατ. ευρώ, χρειαζόταν μνημόνιο;
Ο λαϊκισμός, το ψεύτικο θρήσκευμα και το ανύπαρκτο δίλημμα
Πάνω στο ανύπαρκτο δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο πάτησε όλος ο λαϊκισμός που καθηλώνει τη χώρα και είναι η κυρίαρχη αιτία καταστροφής και στασιμότητας εδώ και δεκαετίες. Πάνω σ’ αυτό το ανύπαρκτο δίλημμα πάτησαν και πατούν όλοι οι… έμποροι του πόνου και της οργής των πολιτών, κλέβοντας την ψήφο τους ξεδιάντροπα, κλέβοντας και υποθηκεύοντας όμως παράλληλα το μέλλον των παιδιών τους.
Τα επιχειρήματα όσων έχουν επιλέξει να "τσουβαλιάσουν" και να απορρίψουν συλλογικά το μνημόνιο, είναι αληθοφανή, πολλές φορές εύγλωτα και "δίκαια", ειδικά όταν αγγίζουν ένστικτα και συναισθήματα ενός ταλαιπωρημένου λαού.
Αυτό που δεν υπάρχει, είναι η… πρόταση για το πώς θα διορθωθεί η κατάσταση, η γενναιότητα ανάληψης ευθύνης για το από τούδε και στο εξής, πάντα υπό την (απαραίτητη) παραδοχή ότι η χώρα πτώχευσε...
Πάνω σ’ αυτό το ανύπαρκτο δίλημμα πάτησε όλος ο παρασιτικός συνδικαλισμός και οι συντεχνίες που επί δεκαετίες λυμαίνονταν τις μεγάλες ελληνικές (κρατικές) επιχειρήσεις, έχοντας ήδη καταστρέψει τις περισσότερες εξ αυτών…
Ο Στέλλιος Ράμφος έχει πει πολύ εύστοχα ότι οι Έλληνες αρνούνται να ενηλικιωθούν… Τουτέστιν, αρνούνται να δουν την πραγματικότητα κατάμουτρα… Κρύβονται πίσω από ιδεοληψίες, βρίσκουν «κακούς» και μπαμπούλες έξω από τον εαυτό τους, βρίσκουν εχθρούς που εποφθαλμιούν τα σπίτια τους, το αμάξι τους, τη χώρα και τις θάλασσές τους!
Το μωσαϊκό των ψεύτικων δοξασιών και η αδυσώπητη αλήθεια
Την ίδια ώρα που διεθνώς η φωτιά… φουντώνει πάλι, η χώρα συνεχίζει να «χάνεται» σε γελοία διλήμματα που άλλες δημοκρατίες τα έχουν λύσει εδώ και δεκαετίες! Στην Ελλάδα της τηλεοπτικής δημοκρατίας και του άκρατου λαϊκισμού, οι οπαδικές συμπεριφορές συνεχίζουν να «κυβερνούν» το πολιτικό σύστημα!
Αδυναμία συνεννόησης ακόμη και στα απλά. Οδεύουμε προς τις εκλογές, εν μέσω πλήρους σύγχυσης, μέσα σ’ ένα πρωτοφανές… μωσαϊκό «απόψεων» και ιδεοληψιών, που σε πολλές περιπτώσεις σε άλλα κράτη θα αποτελούσαν αντικείμενο... ιατρικής φροντίδας και επιτήρησης.
Φασίστες που νομίζουν ότι είναι αναρχικοί, ψεκασμένοι ακροδεξιοί που νομίζουν ότι είναι θιασώτες της ελληνικής παιδείας, αμόρφωτοι κομπλεξικοί που νομίζουν ότι είναι η επιτομή της αρχαίας ελληνικής διανόησης, «κολλημένοι» κρατικιστές που νομίζουν ότι είναι αριστεροί, διεφθαρμένοι συνδικαλιστές που νομίζουν ότι μάχονται για το δίκιο του αγώνα, πουλημένοι («σοσιαλιστές») ψηφοφόροι που νομίζουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να λουφάρουν και να πληρώνονται, επειδή κάποτε κολλούσαν αφίσες του Αντρέα.
Τα κόμματα που είχαν την «αντιπροσωπεία» διακυβέρνησης στη μεταπολίτευση, αρνούνται ή αδυνατούν να πουν όλη την αλήθεια στους πελάτες – ψηφοφόρους.
Αρνούνται να πουν την αλήθεια στους πελάτες (πρώην ή νυν αφισοκολλητές) ψηφοφόρους ότι η χώρα δεν έχει την οικονομία να συντηρήσει σύστημα με τους (ποσοστιαία) νεότερους συνταξιούχους στην Ευρώπη, με γενναία «τυφλά» εφάπαξ χωρίς πρότερες αντίστοιχες εισφορές!
Απλώς δεν γίνεται. Δεν είναι θέμα ιδεολογίας, απλώς δεν γίνεται.
Η χώρα δεν μπορεί να συντηρήσει αυτό το τερατώδες δημόσιο που φτιάχτηκε μέσω του πελατειακού συστήματος και της εκπόρνευσης ψήφου, «βυζαίνοντας» φορολογικά τον ιδιωτικό τομέα μέχρι πάταξης και ολικής ισοπέδωσής του!
Αυτά που ζητούν οι ξένοι, έπρεπε να τα είχαμε εδώ και 10ετίες πράξει! Μπορούμε να τους διώξουμε! Το κανόνι θα είναι εκκωφαντικό. Αλλά θα πρέπει να ξέρουμε ότι οι συντάξεις, τα εφάπαξ, το… όμορφο γενναιόδωρο δημόσιο, θα πάψει να υπάρχει…
Πραγματικά διλήμματα (και) για τις εκλογές
Τα πραγματικά διλήμματα και τα στοιχήματα από τούδε και στο εξής πρέπει να είναι:
Θέλουμε να ενισχυθεί η αστική δημοκρατία μέσω ισχυροποίησης των θεσμών;
Θέλουμε να διαλύσουμε οριστικά το πελατειακό κράτος και το κράτος της συναλλαγής, της διαπλοκής και των… φίλιων πολιτικών δυνάμεων;
Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα κράτος που δεν θα «κυβερνάται» από τους κομματικούς μηχανισμούς και τις πολιτικές «κάστες» αλλά θα κυριαρχεί η αξιοκρατία μέσω πιστής εφαρμογής του συντάγματος παντού;
Και τέλος... Μπορούν όλα αυτά να τα δώσουν ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ οι ελληνικές κυβερνήσεις, όλων των «ρευμάτων;».
Υπάρχει κανένας που πιστεύει ότι όλα τα παραπάνω θα εφαρμοστούν σ’ ένα (ελληνικό) κράτος με τους υπάρχοντες πολιτικούς, την υπάρχουσα κουλτούρα και δομή, τη συγκεκριμένη παιδεία ψηφοφόρων και την παγιωμένη κουλτούρα; Αν ναι, γιατί δεν εφαρμόστηκαν τόσες δεκαετίες;
Όχι, ελπίδα να εφαρμοστούν όλα αυτά υπάρχει μόνο μέσω της διεθνούς επιτήρησης. Άλλωστε, δεκάδες θεσμικές αλλαγές σε όλους τους τομείς έγιναν την τελευταία 5ετία, τέτοιες που δεν είχαν γίνει επί δεκαετίες! Ακόμη και η δικαιοσύνη, θαρρείς ότι... θυμήθηκε τον θεσμικό της ρόλο, "αγγίζοντας" για πρώτη φορά ακόμη και το... άβατο των προυχόντων του πολιτικοοικονομικού στερεώματος...
Δυστυχώς, αλλά αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
www.bankingnews.gr
Εδώ και πέντε χρόνια η χώρα σπαράσσεται από έναν ιδιότυπο… εμφύλιο που δεν γίνεται με όπλα και… κονσερβοκούτια, αλλά κινείται στη βάση ιδεολογικών φραγμάτων, μέσω της επανόδου ιδεολογικοπολιτικών διλημμάτων άλλων εποχών. Κοινός παρανομαστής όλου αυτού του ιδιότυπου εμφυλίου, ο λαϊκισμός. Λαμβάνει χώρα ο απόλυτος εγκλωβισμός σε ιδεοληψίες άλλων καιρών και άλλων εποχών, εν μέσω μυστικών και… ψεμάτων, μέσω κενών δοξασιών, διαδόσεων και λανθάνουσας προπαγάνδας!
Όλη η διανόηση, όλη η πολιτική τάξη, όλοι οι συγγραφείς και οι δημοσιογράφοι δεν κατάφεραν –συλλογικά και αποτελεσματικά, όχι μεμονωμένα– να απαντήσουν (και να πείσουν την κοινωνία) στο τεράστιο ζήτημα:
Το μνημόνιο έφερε την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση, ή η κατάσταση της χώρας επί δεκαετίες οδήγησε στην πτώχευση, άρα και στην ανάγκη μνημονίου μέσω σύμβασης επιτήρησης με τους δανειστές;
Δεν κατάφεραν να απαντήσουν στο κεφαλαιώδες ζήτημα αν έφταιγε ο τρόπος διακυβέρνησης και η «ανάπτυξη» μέσω υπερκατανάλωσης των τελευταίων 10ετιών, ή –για την τωρινή κατάντια– φταίνε οι πολιτικές του… μνημονίου, έστω και αυτές που τελικώς εφαρμόστηκαν!
Η χώρα έχει χρεοκοπήσει - πτωχεύσει αρκετές φορές από την ίδρυση του ελληνικού κράτους επί Καποδίστρια. Προϊστορία πτωχεύσεων υπάρχει, μάλιστα – σ’ όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις - με νόμισμα διαφορετικό από το σημερινό… Και μάλιστα χωρίς να βρίσκεται υπό την… αιγίδα μνημονίων, επιτηρήσεων, δανειακών συμβάσεων και… τρόικας!
Μέσα σε μια πρωτοφανώς γενικευμένη σύγχυση, λοιπόν, με πληθώρα… ψεμάτων, στρεβλών δοξασιών, προφητειών, δογμάτων και σεναρίων… συνωμοσίας, η χώρα οδεύει προς νέες εκλογές!
Η Ελλάδα οδηγείται σε μια ακόμη πρόωρη εκλογική αναμέτρηση από τις πολλές (σχεδόν πάντα πρόωρες) που έχουν γίνει τα τελευταία 40 χρόνια! Οδηγείται σε μια εκλογική αναμέτρηση, ενώ ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας παραμένει ακόμη στο… σκοτάδι σχετικά με το τι σημαίνει μνημόνιο, σύμβαση με τους ξένους δανειστές, συμφωνία μεταρρυθμίσεων για νοικοκύρεμα, σύμβαση δανεισμού με τη σύναψη ανταποδοτικών υποχρεώσεων κ.λπ.
Εύλογα, αναλόγως με την άγνοιά του για το τι ακριβώς είναι το μνημόνιο, αυτό το μεγάλο τμήμα της κοινωνίας θα ψηφίσει! Εκδικητικά, «τυφλά», οργισμένα, συμφεροντολογικά, κοντόφθαλμα, πελατειακά, λειτουργώντας μόνο με συναίσθημα και σχεδόν καθόλου με λογική!
Τι είναι το μνημόνιο και οι «μνημονιακές» πολιτικές;
Τι είναι το μνημόνιο;
Η αποτυχία όλης της διανόησης και όλης της πνευματικής ελίτ, λοιπόν, είναι ότι –ύστερα από μια πενταετία– δεν μπόρεσε να πείσει για το τι πραγματικά είναι το μνημόνιο και οι συμβάσεις υποχρεώσεων με τους δανειστές.
Το μνημόνιο, λοιπόν, με όλα τα τεράστια λάθη που εξ αρχής έγιναν, καθώς φτιάχτηκε στο… πόδι, δεδομένου ότι η Ελλάδα ήταν το πρώτο «αίμα» των αγορών, τουλάχιστον στην Ευρώπη, είναι ένα σύνθετο πλέγμα υποχρεώσεων, δεν είναι… ένα πράγμα, ούτε μια έννοια.
Γενικά μιλώντας, το μνημόνιο είναι ένα πρόγραμμα επιτήρησης, καθοδήγησης, τεχνικής συνδρομής και «ασφαλούς» δανειακής στήριξης! Η κρίση χρέους έφερε στην Ελλάδα τους δανειστές, έφερε τα μνημόνια και την επιτήρηση, ώστε η χώρα να εκσυγχρονίσει την οικονομία, το δημόσιο και όλη τη διάρθρωσή της.
Κι άλλες χώρες μπήκαν στα μνημόνια, έκαναν τις αλλαγές, έκαναν τις μεταρρυθμίσεις τους, προχώρησαν σε δομικές – ρηξικέλευθες αλλαγές βάζοντας ακόμη και… πρωθυπουργούς στη φυλακή (βλέπε Ζοζέ Σόκρατες στην Πορτογαλία). Κάποιες βγήκαν από τα μνημόνια! Το πολιτικό τους σύστημα πέτυχε το έλασσον της συνεννόησης.
Στην Ελλάδα, ακόμη και πέντε χρόνια μετά την πτώχευση, τα κόμματα συνεχίζουν να μάχονται με όρους του παρελθόντος, ο λαϊκισμός συνεχίζει να… βασιλεύει, τα σενάρια συνωμοσίας να «κυβερνούν», με τους ξένους που επιβουλεύονται τον φυσικό πλούτο της χώρας!
Οι στρεβλώσεις και ο… αυτισμός της χώρας Vs του μνημονίου – Ερωτήματα…
Τι είναι οι μνημονιακές πολιτικές; Μήπως το συμμάζεμα και νοικοκύρεμα μιας χώρας, που μέχρι πριν από τέσσερα έτη δεν ήξερε πόσους δημόσιους υπαλλήλους… πληρώνει, είναι… φασιστική επιλογή της κας Μέρκελ;
Η πάταξη της διαφθοράς και της ρεμούλας στο χώρο των φαρμάκων, των παρασκευασμάτων και όλης της… βιομηχανίας της υγείας είναι λάθος επιλογή της κας Μέρκελ;
Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση και η διατήρηση αρχείων και στοιχείων δεν είναι υποχρέωση μιας χώρας και μιας κυβέρνησης που σέβεται τα χρήματα των πολιτών – ασφαλισμένων;
Η δημιουργία Εθνικού Κτηματολογίου δεν είναι Εθνική Υποχρέωση μιας χώρας που έχει δει –επί δεκαετίες– να γίνεται το ιστορικό και μνημειώδες πλιάτσικο σε βουνά, ποτάμια και λαγκάδια από τους εργολάβους μέσω της «βιομηχανίας» των πυρκαγιών και του «πλυντηρίου» των πολεοδομιών;
Η διακοπή των μαϊμού συντάξεων – χιλιάδων συντάξεων εντελώς παράνομων, είτε για πρόωρη… γήρανση, είτε για δήθεν αναπηρία, είτε για δήθεν… θανάτους, δεν είναι υποχρέωση μιας ευνομούμενης κοινωνίας; Χιλιάδες συνάνθρωποί μας, χριστιανοί μάλιστα στο… θρήσκευμα, έκλεβαν τη χώρα και τους συμπατριώτες τους! Αβάδιστα και αβασάνιστα, πληρώνονταν επί χρόνια ανενόχλητοι στον… χώρο τους!
Μήπως το γεγονός ότι έχουμε τους μεγαλύτερους δείκτες διαφθοράς σε όλη την Ευρώπη είναι κάτι που περιποιεί τιμή για το πολιτικό σύστημα, την παιδεία, και τη χώρα μας; Αυτό δεν έπρεπε να αλλάξει; Υπήρχε πρωτύτερα η πολιτική βούληση να αλλάξει;
Μήπως δεν έπρεπε να υπάρξει ένα τέλος, ένας καλύτερος έλεγχος στη λειτουργία και στην οικονομική «άβυσσο» των ΜΚΟ; Μήπως για την κατάργηση γελοίων φορέων και σωματείων που χρηματοδοτούνταν με εκατ. ευρώ, χρειαζόταν μνημόνιο;
Ο λαϊκισμός, το ψεύτικο θρήσκευμα και το ανύπαρκτο δίλημμα
Πάνω στο ανύπαρκτο δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο πάτησε όλος ο λαϊκισμός που καθηλώνει τη χώρα και είναι η κυρίαρχη αιτία καταστροφής και στασιμότητας εδώ και δεκαετίες. Πάνω σ’ αυτό το ανύπαρκτο δίλημμα πάτησαν και πατούν όλοι οι… έμποροι του πόνου και της οργής των πολιτών, κλέβοντας την ψήφο τους ξεδιάντροπα, κλέβοντας και υποθηκεύοντας όμως παράλληλα το μέλλον των παιδιών τους.
Τα επιχειρήματα όσων έχουν επιλέξει να "τσουβαλιάσουν" και να απορρίψουν συλλογικά το μνημόνιο, είναι αληθοφανή, πολλές φορές εύγλωτα και "δίκαια", ειδικά όταν αγγίζουν ένστικτα και συναισθήματα ενός ταλαιπωρημένου λαού.
Αυτό που δεν υπάρχει, είναι η… πρόταση για το πώς θα διορθωθεί η κατάσταση, η γενναιότητα ανάληψης ευθύνης για το από τούδε και στο εξής, πάντα υπό την (απαραίτητη) παραδοχή ότι η χώρα πτώχευσε...
Πάνω σ’ αυτό το ανύπαρκτο δίλημμα πάτησε όλος ο παρασιτικός συνδικαλισμός και οι συντεχνίες που επί δεκαετίες λυμαίνονταν τις μεγάλες ελληνικές (κρατικές) επιχειρήσεις, έχοντας ήδη καταστρέψει τις περισσότερες εξ αυτών…
Ο Στέλλιος Ράμφος έχει πει πολύ εύστοχα ότι οι Έλληνες αρνούνται να ενηλικιωθούν… Τουτέστιν, αρνούνται να δουν την πραγματικότητα κατάμουτρα… Κρύβονται πίσω από ιδεοληψίες, βρίσκουν «κακούς» και μπαμπούλες έξω από τον εαυτό τους, βρίσκουν εχθρούς που εποφθαλμιούν τα σπίτια τους, το αμάξι τους, τη χώρα και τις θάλασσές τους!
Το μωσαϊκό των ψεύτικων δοξασιών και η αδυσώπητη αλήθεια
Την ίδια ώρα που διεθνώς η φωτιά… φουντώνει πάλι, η χώρα συνεχίζει να «χάνεται» σε γελοία διλήμματα που άλλες δημοκρατίες τα έχουν λύσει εδώ και δεκαετίες! Στην Ελλάδα της τηλεοπτικής δημοκρατίας και του άκρατου λαϊκισμού, οι οπαδικές συμπεριφορές συνεχίζουν να «κυβερνούν» το πολιτικό σύστημα!
Αδυναμία συνεννόησης ακόμη και στα απλά. Οδεύουμε προς τις εκλογές, εν μέσω πλήρους σύγχυσης, μέσα σ’ ένα πρωτοφανές… μωσαϊκό «απόψεων» και ιδεοληψιών, που σε πολλές περιπτώσεις σε άλλα κράτη θα αποτελούσαν αντικείμενο... ιατρικής φροντίδας και επιτήρησης.
Φασίστες που νομίζουν ότι είναι αναρχικοί, ψεκασμένοι ακροδεξιοί που νομίζουν ότι είναι θιασώτες της ελληνικής παιδείας, αμόρφωτοι κομπλεξικοί που νομίζουν ότι είναι η επιτομή της αρχαίας ελληνικής διανόησης, «κολλημένοι» κρατικιστές που νομίζουν ότι είναι αριστεροί, διεφθαρμένοι συνδικαλιστές που νομίζουν ότι μάχονται για το δίκιο του αγώνα, πουλημένοι («σοσιαλιστές») ψηφοφόροι που νομίζουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να λουφάρουν και να πληρώνονται, επειδή κάποτε κολλούσαν αφίσες του Αντρέα.
Τα κόμματα που είχαν την «αντιπροσωπεία» διακυβέρνησης στη μεταπολίτευση, αρνούνται ή αδυνατούν να πουν όλη την αλήθεια στους πελάτες – ψηφοφόρους.
Αρνούνται να πουν την αλήθεια στους πελάτες (πρώην ή νυν αφισοκολλητές) ψηφοφόρους ότι η χώρα δεν έχει την οικονομία να συντηρήσει σύστημα με τους (ποσοστιαία) νεότερους συνταξιούχους στην Ευρώπη, με γενναία «τυφλά» εφάπαξ χωρίς πρότερες αντίστοιχες εισφορές!
Απλώς δεν γίνεται. Δεν είναι θέμα ιδεολογίας, απλώς δεν γίνεται.
Η χώρα δεν μπορεί να συντηρήσει αυτό το τερατώδες δημόσιο που φτιάχτηκε μέσω του πελατειακού συστήματος και της εκπόρνευσης ψήφου, «βυζαίνοντας» φορολογικά τον ιδιωτικό τομέα μέχρι πάταξης και ολικής ισοπέδωσής του!
Αυτά που ζητούν οι ξένοι, έπρεπε να τα είχαμε εδώ και 10ετίες πράξει! Μπορούμε να τους διώξουμε! Το κανόνι θα είναι εκκωφαντικό. Αλλά θα πρέπει να ξέρουμε ότι οι συντάξεις, τα εφάπαξ, το… όμορφο γενναιόδωρο δημόσιο, θα πάψει να υπάρχει…
Πραγματικά διλήμματα (και) για τις εκλογές
Τα πραγματικά διλήμματα και τα στοιχήματα από τούδε και στο εξής πρέπει να είναι:
Θέλουμε να ενισχυθεί η αστική δημοκρατία μέσω ισχυροποίησης των θεσμών;
Θέλουμε να διαλύσουμε οριστικά το πελατειακό κράτος και το κράτος της συναλλαγής, της διαπλοκής και των… φίλιων πολιτικών δυνάμεων;
Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα κράτος που δεν θα «κυβερνάται» από τους κομματικούς μηχανισμούς και τις πολιτικές «κάστες» αλλά θα κυριαρχεί η αξιοκρατία μέσω πιστής εφαρμογής του συντάγματος παντού;
Και τέλος... Μπορούν όλα αυτά να τα δώσουν ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ οι ελληνικές κυβερνήσεις, όλων των «ρευμάτων;».
Υπάρχει κανένας που πιστεύει ότι όλα τα παραπάνω θα εφαρμοστούν σ’ ένα (ελληνικό) κράτος με τους υπάρχοντες πολιτικούς, την υπάρχουσα κουλτούρα και δομή, τη συγκεκριμένη παιδεία ψηφοφόρων και την παγιωμένη κουλτούρα; Αν ναι, γιατί δεν εφαρμόστηκαν τόσες δεκαετίες;
Όχι, ελπίδα να εφαρμοστούν όλα αυτά υπάρχει μόνο μέσω της διεθνούς επιτήρησης. Άλλωστε, δεκάδες θεσμικές αλλαγές σε όλους τους τομείς έγιναν την τελευταία 5ετία, τέτοιες που δεν είχαν γίνει επί δεκαετίες! Ακόμη και η δικαιοσύνη, θαρρείς ότι... θυμήθηκε τον θεσμικό της ρόλο, "αγγίζοντας" για πρώτη φορά ακόμη και το... άβατο των προυχόντων του πολιτικοοικονομικού στερεώματος...
Δυστυχώς, αλλά αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών