Από τη Βουδαπέστη στο Παρίσι, τα αντιευρωπαϊκά κινήματα στρέφουν την προσοχή τους στις μεταρρυθμίσεις
Αν ο βρετανός πρωθυπουργός David Cameron αποχωρήσει την επόμενη εβδομάδα από τη σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με μια συμφωνία που θα αναθεωρεί τους όρους συμμετοχής της Βρετανίας στο ευρωπαϊκό μπλοκ, πολλοί από τους εταίρους τους θα ανασάνουν με ανακούφιση, όμως θα αρχίσουν να «ξεθάβουν» τις δικές τους λίστες επιθυμιών, επισημαίνεται σε δημοσίευμα του Bloomberg.
Καθώς τα λαϊκίστικα κόμματα και οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις αυξάνονται στην Ευρώπη, μια τελικώς επιτυχής στρατηγική του βρετανού πρωθυπουργού να θέτει αιτήματα, απειλώντας ότι θα αποχωρήσει από την Ε.Ε. αν δεν εκπληρωθούν, έχει δημιουργήσει εντύπωση στους εταίρους του, επισημαίνουν δύο ανώτεροι αξιωματούχοι.
Ορισμένοι βλέπουν την προσέγγισή του ως ένα μοντέλο για να προωθήσουν τα δικά τους αιτήματα, σημειώνουν οι αξιωματούχοι στο Bloomberg, μιλώντας υπό καθεστώς ανωνυμίας.
«Το γεγονός ότι ο David Cameron έγειρε έναν αριθμό ανησυχιών και όλες αυτές οι ανησυχίες αντιμετωπίστηκαν, δημιουργεί ένα πολιτικό προηγούμενο», σημειώνει ο Vincenzo Scarpetta, πολιτικός αναλυτής στη δεξαμενή σκέψης με έδρα το Λονδίνο, Open Europe.
«Η επαναδιαπραγμάτευση της Βρετανίας πρέπει να ειδωθεί μακροπρόθεσμα –ο Cameron έγειρε υπαρξιακά ερωτήματα σχετικά με το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης», σημειώνει.
Τα οικονομικά θεμέλια της Ευρώπης σείστηκαν από την κρίση χρέους και τώρα, τα εκατομμύρια πρόσφυγες πιέζουν τον κοινωνικό της ιστό, ενισχύοντας λαϊκίστικα κινήματα από τη Μαδρίτη στο Ελσίνκι και αναζωπυρώνοντας το αντιευρωπαϊκό αίσθημα στα κράτη του πρώην σοβιετικού μπλοκ.
Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στη Γαλλία, σημειώνει ο John Springford, υψηλόβαθμος αναλυτής στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Μεταρρυθμίσεων στο Λονδίνο.
Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι είναι πρόθυμοι να στέλνουν μηνύματα στο Εθνικό Μέτωπο της Marine Le Pen και το ευρύτερο γαλλικό εκλογικό σώμα «ότι αυτό το τρικ δεν δουλεύει», διότι «αν η Γαλλία καταστεί ευρωσκεπτικιστική, το πρότζεκτ αυτό θα καεί».
Το παράδοξο είναι, σύμφωνα με τους ευρωπαίους αξιωματούχους, όταν ενώ το μπλοκ θα είναι ισχυρότερο αν η Βρετανία παραμείνει στην Ε.Ε., οποιαδήποτε προσπάθεια να αντιγραφεί η στρατηγική του Cameron θα έχει αποσταθεροποιητικά αποτελέσματα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να αντιμετωπίσει δύσκολα χρόνια, σημειώνει ο Kevin Featherstone, καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής στο London School of Economics.
«Λαϊκίστικα κόμματα από τη Γαλλία, την Ουγγαρία και αλλού θα έκαναν διαφόρων ειδών αιτήματα, οπότε η Ευρώπη θα γινόταν a la carte», σημειώνει.
Αυτό σημαίνει «πολυπλοκότητα –ή χάος– στην αντιμετώπιση πολύ διαφορετικών απαιτήσεων».
Μια λίστα ανησυχιών, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε περισσότερο ουσιώδης απαιτήσεις για αλλαγή στην Ε.Ε., είναι η ακόλουθη:
• Ιταλία: Αντιμέτωπη με την εκρηκτική υποστήριξη του ευρωσκεπτικιστικού κινήματος των Πέντε Αστέρων και με την πίεση στον προϋπολογισμό της Ιταλίας, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Matteo Renzi αναζητεί χώρες της ζώνης του ευρώ για περισσότερο βαθιά ολοκλήρωση, με μεγαλύτερη ευελιξία στις δαπάνες.
Η στενότερη ολοκλήρωση ίσως να απαιτήσει τελικά αλλαγές των συνθηκών της Ε.Ε., κάτι που ο Cameron φαίνεται δεν κατάφερε αμέσως με την επαναδιαπραγμάτευσή του.
• Ουγγαρία: Ο πρωθυπουργός Viktor Orban έχει στρέψει την προσοχή του στο να καταστεί η Ε.Ε. ακόμη πιο χαλαρή ζώνη εμπορίου.
• Πολωνία: Έχοντας μια ευρέως φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση την περασμένη δεκαετία, η μεγαλύτερη χώρα της ανατολικής Ευρώπης εξέλεξε το συντηρητικό κόμμα του Νόμου και της Δικαιοσύνης στα τέλη του περασμένου έτους.
Στο μέλλον είναι πιθανόν να υπάρξουν προσπάθειες να αποτραπεί η υποχρέωση της χώρας να συμμετέχει στο ευρώ.
• Φινλανδία: Η βασική άποψη της Φινλανδίας για την Ευρώπη είναι ένας πυλώνας αντίθετος στις φιλοδοξίες των ανατολικών εθνών.
Αν η Φινλανδία είναι να προωθήσει μεταρρυθμίσεις, ίσως θα πρέπει να ενισχύσει την κεντρική εξουσία στην Κομισιόν πάνω από τη διακυβερνητική λήψη αποφάσεων.
Αυτό θα καθιστούσε πιο εύκολο για την Ε.Ε. να τιμωρήσει χώρες που δεν συμμορφώνονται με τους κανόνες δαπανών, αφήνοντας τους Φινλανδούς να τη γλιτώσουν με πλάγιο τρόπο.
• Γαλλία: Οποιαδήποτε επιρροή μπορεί να φέρει στη γαλλική ευρωπαϊκή πολιτική η Marine Le Pen, θα μπορούσε να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες.
Αν όχι, οι ηγέτες των βασικών κομμάτων ακόμη έχουν στραμμένη την προσοχή τους στην ακόμη στενότερη σύνδεση της ζώνης του ευρώ.
• Δανία: Το αντιμεταναστευτικό κόμμα της Δανίας κέρδισε περισσότερο από το ένα πέμπτο των ψήφων στις περυσινές εκλογές.
Η άποψη της Δανίας για την Ε.Ε. είναι παρόμοια με αυτή της Βρετανίας και αν η τελευταία ήταν να κάνει μια δεύτερη ώθηση για μεγαλύτερο έλεγχο στις κοινωνικές παροχές για τους μετανάστες, η Δανία μπορεί να το υποστήριζε.
• Ισπανία: Η πίεση του Brexit δίνει ελπίδα στους αυτονομιστές, που βλέπουν την Ε.Ε. να γίνεται περισσότερο ευέλικτη.
Όπως το έθεσε ο καταλανός πρόεδρος, Carles Puigdemont, σε συνέντευξή του στη Βαρκελώνη την περασμένη εβδομάδα, η συμφωνία του David Cameron δείχνει ότι η Ε.Ε. «έχει την ικανότητα να καταλήξει σε προτάσεις, ώστε η πολιτική πραγματικότητα να γίνει αποδεκτή».
www.bankingnews.gr
Καθώς τα λαϊκίστικα κόμματα και οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις αυξάνονται στην Ευρώπη, μια τελικώς επιτυχής στρατηγική του βρετανού πρωθυπουργού να θέτει αιτήματα, απειλώντας ότι θα αποχωρήσει από την Ε.Ε. αν δεν εκπληρωθούν, έχει δημιουργήσει εντύπωση στους εταίρους του, επισημαίνουν δύο ανώτεροι αξιωματούχοι.
Ορισμένοι βλέπουν την προσέγγισή του ως ένα μοντέλο για να προωθήσουν τα δικά τους αιτήματα, σημειώνουν οι αξιωματούχοι στο Bloomberg, μιλώντας υπό καθεστώς ανωνυμίας.
«Το γεγονός ότι ο David Cameron έγειρε έναν αριθμό ανησυχιών και όλες αυτές οι ανησυχίες αντιμετωπίστηκαν, δημιουργεί ένα πολιτικό προηγούμενο», σημειώνει ο Vincenzo Scarpetta, πολιτικός αναλυτής στη δεξαμενή σκέψης με έδρα το Λονδίνο, Open Europe.
«Η επαναδιαπραγμάτευση της Βρετανίας πρέπει να ειδωθεί μακροπρόθεσμα –ο Cameron έγειρε υπαρξιακά ερωτήματα σχετικά με το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης», σημειώνει.
Τα οικονομικά θεμέλια της Ευρώπης σείστηκαν από την κρίση χρέους και τώρα, τα εκατομμύρια πρόσφυγες πιέζουν τον κοινωνικό της ιστό, ενισχύοντας λαϊκίστικα κινήματα από τη Μαδρίτη στο Ελσίνκι και αναζωπυρώνοντας το αντιευρωπαϊκό αίσθημα στα κράτη του πρώην σοβιετικού μπλοκ.
Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στη Γαλλία, σημειώνει ο John Springford, υψηλόβαθμος αναλυτής στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Μεταρρυθμίσεων στο Λονδίνο.
Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι είναι πρόθυμοι να στέλνουν μηνύματα στο Εθνικό Μέτωπο της Marine Le Pen και το ευρύτερο γαλλικό εκλογικό σώμα «ότι αυτό το τρικ δεν δουλεύει», διότι «αν η Γαλλία καταστεί ευρωσκεπτικιστική, το πρότζεκτ αυτό θα καεί».
Το παράδοξο είναι, σύμφωνα με τους ευρωπαίους αξιωματούχους, όταν ενώ το μπλοκ θα είναι ισχυρότερο αν η Βρετανία παραμείνει στην Ε.Ε., οποιαδήποτε προσπάθεια να αντιγραφεί η στρατηγική του Cameron θα έχει αποσταθεροποιητικά αποτελέσματα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να αντιμετωπίσει δύσκολα χρόνια, σημειώνει ο Kevin Featherstone, καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής στο London School of Economics.
«Λαϊκίστικα κόμματα από τη Γαλλία, την Ουγγαρία και αλλού θα έκαναν διαφόρων ειδών αιτήματα, οπότε η Ευρώπη θα γινόταν a la carte», σημειώνει.
Αυτό σημαίνει «πολυπλοκότητα –ή χάος– στην αντιμετώπιση πολύ διαφορετικών απαιτήσεων».
Μια λίστα ανησυχιών, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε περισσότερο ουσιώδης απαιτήσεις για αλλαγή στην Ε.Ε., είναι η ακόλουθη:
• Ιταλία: Αντιμέτωπη με την εκρηκτική υποστήριξη του ευρωσκεπτικιστικού κινήματος των Πέντε Αστέρων και με την πίεση στον προϋπολογισμό της Ιταλίας, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Matteo Renzi αναζητεί χώρες της ζώνης του ευρώ για περισσότερο βαθιά ολοκλήρωση, με μεγαλύτερη ευελιξία στις δαπάνες.
Η στενότερη ολοκλήρωση ίσως να απαιτήσει τελικά αλλαγές των συνθηκών της Ε.Ε., κάτι που ο Cameron φαίνεται δεν κατάφερε αμέσως με την επαναδιαπραγμάτευσή του.
• Ουγγαρία: Ο πρωθυπουργός Viktor Orban έχει στρέψει την προσοχή του στο να καταστεί η Ε.Ε. ακόμη πιο χαλαρή ζώνη εμπορίου.
• Πολωνία: Έχοντας μια ευρέως φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση την περασμένη δεκαετία, η μεγαλύτερη χώρα της ανατολικής Ευρώπης εξέλεξε το συντηρητικό κόμμα του Νόμου και της Δικαιοσύνης στα τέλη του περασμένου έτους.
Στο μέλλον είναι πιθανόν να υπάρξουν προσπάθειες να αποτραπεί η υποχρέωση της χώρας να συμμετέχει στο ευρώ.
• Φινλανδία: Η βασική άποψη της Φινλανδίας για την Ευρώπη είναι ένας πυλώνας αντίθετος στις φιλοδοξίες των ανατολικών εθνών.
Αν η Φινλανδία είναι να προωθήσει μεταρρυθμίσεις, ίσως θα πρέπει να ενισχύσει την κεντρική εξουσία στην Κομισιόν πάνω από τη διακυβερνητική λήψη αποφάσεων.
Αυτό θα καθιστούσε πιο εύκολο για την Ε.Ε. να τιμωρήσει χώρες που δεν συμμορφώνονται με τους κανόνες δαπανών, αφήνοντας τους Φινλανδούς να τη γλιτώσουν με πλάγιο τρόπο.
• Γαλλία: Οποιαδήποτε επιρροή μπορεί να φέρει στη γαλλική ευρωπαϊκή πολιτική η Marine Le Pen, θα μπορούσε να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες.
Αν όχι, οι ηγέτες των βασικών κομμάτων ακόμη έχουν στραμμένη την προσοχή τους στην ακόμη στενότερη σύνδεση της ζώνης του ευρώ.
• Δανία: Το αντιμεταναστευτικό κόμμα της Δανίας κέρδισε περισσότερο από το ένα πέμπτο των ψήφων στις περυσινές εκλογές.
Η άποψη της Δανίας για την Ε.Ε. είναι παρόμοια με αυτή της Βρετανίας και αν η τελευταία ήταν να κάνει μια δεύτερη ώθηση για μεγαλύτερο έλεγχο στις κοινωνικές παροχές για τους μετανάστες, η Δανία μπορεί να το υποστήριζε.
• Ισπανία: Η πίεση του Brexit δίνει ελπίδα στους αυτονομιστές, που βλέπουν την Ε.Ε. να γίνεται περισσότερο ευέλικτη.
Όπως το έθεσε ο καταλανός πρόεδρος, Carles Puigdemont, σε συνέντευξή του στη Βαρκελώνη την περασμένη εβδομάδα, η συμφωνία του David Cameron δείχνει ότι η Ε.Ε. «έχει την ικανότητα να καταλήξει σε προτάσεις, ώστε η πολιτική πραγματικότητα να γίνει αποδεκτή».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών