Financial Times: Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτοί είναι οι τελευταίοι μήνες του D. Trump στον Λευκό Οίκο
Ο αμερικανός πρόεδρος μπορεί πάντα να ανακτήσει το χαμένο έδαφος.
Ο αντίπαλός του, ο J. Biden, έχει επωφεληθεί από μια διακριτικότητα που δεν θα κρατήσει μέχρι τις εκλογές.
Μια στρατιωτική αψιμαχία, ένα εμβόλιο για τον κορωνοϊό, και η προεκλογική εκστρατεία μπορεί να αλλάξει ριζικά, άγνωστο υπέρ ποιου αναφέρουν σε ανάλυσή τους οι Financial Times.
Τούτων λεχθέντων, δεν είναι αδύνατο να εκτιμήσει κανείς το μέλλον του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος μετά τον Trump.
Και να αντιληφθεί ότι η απειλή του για τον φιλελευθερισμό είναι μια ερασιτεχνική εκδοχή αυτών που θα ακολουθήσουν.
Το ότι οι διάδοχοι του Trump θα διατηρήσουν την ουσία των απόψεών του, αν δεν τις καταστήσουν ακόμη πιο ακραίες, είναι προφανές.
Η εκλογική βάση που έχει διαμορφωθεί από τον νατιβισμό του αμερικανού προέδρου θα τιμωρήσει οποιαδήποτε παρέκκλιση.
Αν προκύψει κάτι καινούργιο, θα είναι η έμφαση στις ικανότητες της κυβέρνησης.
Η απουσία αυτού του σημείου βοηθούσε ιδιαίτερα τους φιλελεύθερους τα τελευταία χρόνια.
Πριν από την πανδημία, η αλλεργία του Trump με τις λεπτομέρειες και τις γραφειοκρατικές διαδικασίες είχε θετικά αποτελέσματα.
Τον εμπόδισε να χτίσει τείχος στα σύνορα με το Μεξικό, να ανατρέψει το Obamacare και να καταργήσει το δικαίωμα ιθαγένειας εκ γεννήσεως.
Ετσι, με εξαίρεση την εξωτερική πολιτική όπου ο πρόεδρος έχει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, ο λαϊκισμός του δεν μπόρεσε να νικήσει την Ουάσινγκτον.
Η τετραετία του σημαδεύτηκε περισσότερο από προθέσεις παρά από αποτελέσματα.
Αυτό που πρέπει να ανησυχήσει τους Δημοκρατικούς είναι η επόμενη δόση λαϊκισμού.
Οι Ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί που αναμένεται να θέσουν υποψηφιότητα για την προεδρία το 2024 (ο αντιπρόεδρος M. Pence, οι γερουσιαστές T. Koton και J. Hoouli, ο υπουργός Εξωτερικών M. Pompeo) είναι πολιτισμικά πιο συντηρητικοί από τον Trump και ικανότεροι από αυτόν να μετατρέψουν τα ένστικτά τους σε νόμους.
Αυτός είναι ο εφιάλτης των φιλελευθέρων: μια λαϊκιστική ατζέντα στα χέρια των insiders.
Όσο τις απόψεις αυτές τις εξέφραζαν εκκεντρικοί και ερασιτέχνες, όπως η S. Paylin, τα πράγματα ήταν ελεγχόμενα.
Αδυνατώντας να τα βγάλουν πέρα με τα δημοκρατικά αντίβαρα της Ουάσινγκτον, οι λαϊκιστές είχαν την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία.
Το πρόβλημα αρχίζει όταν υιοθετούν το ίδιο πρόγραμμα άνθρωποι με θεσμικές γνώσεις.
Οι γερουσιαστές Koton και Hoouli, οι νεότεροι σε αυτόν τον θάλαμο της γεροντοκρατίας, αποτελούν την εμπροσθοφυλακή.
Το γεγονός ότι ο Hoouli, που θέλει να καταργήσει τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, θεωρείται ο ηπιότερος εκ των δύο, λέει πολλά.
Ο Koton δεν θέλει κινέζους φοιτητές να σπουδάζουν θετικές επιστήμες στα αμερικανικά πανεπιστήμια.
Οι άνθρωποι αυτοί πέρασαν από το κατεστημένο (ένοπλες δυνάμεις και νομικές επιστήμες) προτού γίνουν πολιτικοί.
Ξέρουν να συντάσσουν νόμους εκτός από το να γράφουν tweets.
Γνωρίζουν τους θεσμούς που θέλουν να μεταμορφώσουν.
Οι αμερικανοί φιλελεύθεροι δεν είχαν ως τώρα να αντιμετωπίσουν ένα μίγμα λαϊκιστικών ιδεών και επιχειρησιακών ικανοτήτων.
Αλλά αυτό τελειώνει.
Η ιστορία ίσως καταγράψει ότι ο ρόλος του Trump ήταν να ενσταλάξει στο κόμμα του ένα σύνολο ιδεών για μια γενιά.
Η εφαρμογή τους στην πράξη θα ήταν έτσι κι αλλιώς έργο ανθρώπων με μεγαλύτερη πειθαρχία.
Δυστυχώς για τους φιλελεύθερους, αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν.
www.bankingnews.gr
Ο αντίπαλός του, ο J. Biden, έχει επωφεληθεί από μια διακριτικότητα που δεν θα κρατήσει μέχρι τις εκλογές.
Μια στρατιωτική αψιμαχία, ένα εμβόλιο για τον κορωνοϊό, και η προεκλογική εκστρατεία μπορεί να αλλάξει ριζικά, άγνωστο υπέρ ποιου αναφέρουν σε ανάλυσή τους οι Financial Times.
Τούτων λεχθέντων, δεν είναι αδύνατο να εκτιμήσει κανείς το μέλλον του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος μετά τον Trump.
Και να αντιληφθεί ότι η απειλή του για τον φιλελευθερισμό είναι μια ερασιτεχνική εκδοχή αυτών που θα ακολουθήσουν.
Το ότι οι διάδοχοι του Trump θα διατηρήσουν την ουσία των απόψεών του, αν δεν τις καταστήσουν ακόμη πιο ακραίες, είναι προφανές.
Η εκλογική βάση που έχει διαμορφωθεί από τον νατιβισμό του αμερικανού προέδρου θα τιμωρήσει οποιαδήποτε παρέκκλιση.
Αν προκύψει κάτι καινούργιο, θα είναι η έμφαση στις ικανότητες της κυβέρνησης.
Η απουσία αυτού του σημείου βοηθούσε ιδιαίτερα τους φιλελεύθερους τα τελευταία χρόνια.
Πριν από την πανδημία, η αλλεργία του Trump με τις λεπτομέρειες και τις γραφειοκρατικές διαδικασίες είχε θετικά αποτελέσματα.
Τον εμπόδισε να χτίσει τείχος στα σύνορα με το Μεξικό, να ανατρέψει το Obamacare και να καταργήσει το δικαίωμα ιθαγένειας εκ γεννήσεως.
Ετσι, με εξαίρεση την εξωτερική πολιτική όπου ο πρόεδρος έχει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, ο λαϊκισμός του δεν μπόρεσε να νικήσει την Ουάσινγκτον.
Η τετραετία του σημαδεύτηκε περισσότερο από προθέσεις παρά από αποτελέσματα.
Αυτό που πρέπει να ανησυχήσει τους Δημοκρατικούς είναι η επόμενη δόση λαϊκισμού.
Οι Ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί που αναμένεται να θέσουν υποψηφιότητα για την προεδρία το 2024 (ο αντιπρόεδρος M. Pence, οι γερουσιαστές T. Koton και J. Hoouli, ο υπουργός Εξωτερικών M. Pompeo) είναι πολιτισμικά πιο συντηρητικοί από τον Trump και ικανότεροι από αυτόν να μετατρέψουν τα ένστικτά τους σε νόμους.
Αυτός είναι ο εφιάλτης των φιλελευθέρων: μια λαϊκιστική ατζέντα στα χέρια των insiders.
Όσο τις απόψεις αυτές τις εξέφραζαν εκκεντρικοί και ερασιτέχνες, όπως η S. Paylin, τα πράγματα ήταν ελεγχόμενα.
Αδυνατώντας να τα βγάλουν πέρα με τα δημοκρατικά αντίβαρα της Ουάσινγκτον, οι λαϊκιστές είχαν την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία.
Το πρόβλημα αρχίζει όταν υιοθετούν το ίδιο πρόγραμμα άνθρωποι με θεσμικές γνώσεις.
Οι γερουσιαστές Koton και Hoouli, οι νεότεροι σε αυτόν τον θάλαμο της γεροντοκρατίας, αποτελούν την εμπροσθοφυλακή.
Το γεγονός ότι ο Hoouli, που θέλει να καταργήσει τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, θεωρείται ο ηπιότερος εκ των δύο, λέει πολλά.
Ο Koton δεν θέλει κινέζους φοιτητές να σπουδάζουν θετικές επιστήμες στα αμερικανικά πανεπιστήμια.
Οι άνθρωποι αυτοί πέρασαν από το κατεστημένο (ένοπλες δυνάμεις και νομικές επιστήμες) προτού γίνουν πολιτικοί.
Ξέρουν να συντάσσουν νόμους εκτός από το να γράφουν tweets.
Γνωρίζουν τους θεσμούς που θέλουν να μεταμορφώσουν.
Οι αμερικανοί φιλελεύθεροι δεν είχαν ως τώρα να αντιμετωπίσουν ένα μίγμα λαϊκιστικών ιδεών και επιχειρησιακών ικανοτήτων.
Αλλά αυτό τελειώνει.
Η ιστορία ίσως καταγράψει ότι ο ρόλος του Trump ήταν να ενσταλάξει στο κόμμα του ένα σύνολο ιδεών για μια γενιά.
Η εφαρμογή τους στην πράξη θα ήταν έτσι κι αλλιώς έργο ανθρώπων με μεγαλύτερη πειθαρχία.
Δυστυχώς για τους φιλελεύθερους, αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών