Η Χίμκι βρίσκεται αντιμέτωπη με τη δυσκολότερη στιγμή της ιστορίας της και το μέλλον της δεύτερης ρωσικής δύναμης στο μπάσκετ είναι πλέον αβέβαιο.
Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός και αυτή η έκφραση μπορεί να ταιριάξει στην περίπτωση της Χίμκι, η οποία πλέον «φλερτάρει» σοβαρά με το ενδεχόμενο της διάλυσης. Η ρωσική ομάδα αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα καθ' όλη την διάρκεια της σεζόν και φέτος πραγματοποίησε την χειρότερη πορεία της στη Εuroleague.
Αν και αποτελούσε σταθερά τα τελευταία χρόνια την δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα στη Ρωσία, πίσω μόνο από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, και το μπάτζετ της ήταν ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη, φαίνεται πως η κακοδιαχείριση των οικονομικών δεδομένων προκάλεσε την έκρηξη της «φούσκας».
Η Χίμκι δεν παρέδωσε τον απαιτούμενο φάκελο στην VTB League για να εξασφαλίσει την συμμετοχή της στο πρωτάθλημα την επόμενη σεζόν, οι παίκτες που έχουν απομείνει στην ομάδα ετοιμάζουν τις... βαλίτσες, τα χρέη «φουσκώνουν» και το μέλλον της βρίσκεται στον... αέρα.
Τα πρώτα χρόνια ζωής και οι ευρωπαϊκές διακρίσεις
Αν και η Χίμκι δεν έχει πολλά χρόνια ζωής, καθώς ιδρύθηκε μόλις το 1997, κατάφερε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να προκαλέσει... ντόρο και να εξασφαλίσει την συμμετοχή της στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος. Το καλό αγωνιστικό πρόσωπο σε συνδυασμό με την γεμάτη... τσέπη, της επέτρεψε από την περίοδο 2004-05 να αγωνιστεί στο FIBA Europe League ή αλλιώς FIBA EuroChallenge και να κατακτήσει την τρίτη θέση.
Η φήμη της και η δυναμική της είχε ξεπεράσει τα σύνορα και τον Οκτώβριο του 2006 το ΝΒΑ την επέλεξε μαζί με άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες να αντιμετωπίσει σε φιλικό αγώνα τους Λος Άντζελες Κλίπερς. Αυτές οι αναμετρήσεις ήταν στο πλαίσιο του tour των οργανισμών του ΝΒΑ στη «Γηραιά Ήπειρο».
Μπορεί να μην πανηγύρισε ποτέ το πρωτάθλημα, όμως η Χίμκι έβρισκε τον τρόπο να τερματίζει σταθερά στις υψηλές θέσεις και κυρίως στην δεύτερη. Ο μόνος εγχώριος τίτλος που έχει να θυμάται είναι το Κύπελλο Ρωσίας την αγωνιστική περίοδο 2007-08, ενώ το 2010-11 πανηγύρισε τον τίτλο της νεοσύστατης διοργάνωσης VTB League (αγωνίζονται ομάδες από Ρωσία, Πολωνία, Λευκορωσία, Εσθονία και Καζακστάν).
Παρόλα αυτά είχε σταθερή παρουσία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις από το 2004 μέχρι και σήμερα και έχει να θυμάται δύο μεγάλες επιτυχίες στο Εurocup. Για την ακρίβεια κατέκτησε την διοργάνωση τις περιόδους 2011-12 και 2014-15 και παράλληλα την συμμετοχή της στη Euroleague.
Η ζωή στη Εuroleague και η άφιξη του Αλεξέι Σβεντ
Η Χίμκι δεν βρισκόταν ανάμεσα στις ομάδες τύπου Α που έχουν συνάψει συμφωνία με την Εuroleague για μακροχρόνια συνεργασία και για να βρεθεί στην διοργάνωση έπρεπε να εξασφαλίζει την συμμετοχή της μέσω της δεύτερης σε τάξη διοργάνωσή της ή μέσω της VTB League. Έμεινε μόλις δύο σεζόν στη FIBA και το 2006 μεταπήδησε στην... αγκαλιά του Τζόρντι Μπερτομέου.
Η πρώτη της επαφή με την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση πραγματοποιήθηκε το 2009, καθώς την προηγούμενη σεζόν ήταν φιναλίστ στο Εurocup, ενώ έχει δώσει το παρών μέχρι σήμερα συνολικά οκτώ φορές. Οι ακριβές μεταγραφές ξένων παικτών και τα παχυλά συμβόλαια δεν έφεραν ποτέ την ευτυχία, ούτε την συμμετοχή σε κάποιο Final Four.
Συνήθως η πορεία της στην διοργάνωση τελείωνε από την regular season, είτε από την φάση των 16, πριν διαμορφωθεί το νέο format. H καλύτερη χρονιά της μπορεί να θεωρηθεί το 2017-18, όταν προκρίθηκε στα πλέι οφ αλλά στο «εμφύλιο» ντέρμπι με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, βγήκε χαμένη στη σειρά (3-1).
Τα πρώτα μεγάλα ονόματα από την ξένη αγορά είχαν ήδη εμφανιστεί στην ομάδα , όμως η μεταγραφή του Αλεξέι Σβεντ το 2015 μπορεί να θεωρηθεί μία νίκη εντυπώσεων και εγωισμού, αποδεικνύοντας ότι μπορεί να συναγωνιστεί τα μεγάλα «πορτοφόλια» της Ευρώπης και κυρίως της μισητής συμπολίτισσάς της (ΤΣΣΚΑ).
Η μετακίνηση αυτή τάραξε τα νερά, καθώς μιλάμε για έναν χαρισματικό σκόρερ, σε καλή ηλικία τότε (27 ετών), γηγενή παίκτη και με τριετή παρουσία στο ΝΒΑ. Αυτό το πλούσιο «βιογραφικό» προκαλούσε αυτόματα και αύξηση στις απολαβές του και η Χίμκι έκανε την υπέρβαση και τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο αθλητή στην Ευρώπη. Για την ακρίβεια του πρόσφερε τριετές συμβόλαιο με συνολικές απολαβές 10,2 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή 3,4 τον χρόνο.
Η Χίμκι ακολούθησε αυτή την τακτική και με άλλους «τσιμπημένους» αθλητές, κυρίως από το εξωτερικό, καθώς η δεξαμενή παικτών στη Ρωσία ήταν περιορισμένη και είχε μεγάλο ανταγωνισμό, όμως τα συμβόλαια αφορούσαν κυρίως μονοετή συνεργασία. Οι ατομικές διακρίσεις ήταν πολλές για τον Αλεξέι Σβεντ, όπως του πρώτου σκόρερ, μέλος καλύτερης δεύτερης ομάδας και MVP στο Εurocup, όμως η ομαδική επιτυχία δεν ήρθε ποτέ.
Η οικονομική και αγωνιστική κατάρρευση της Χίμκι
Η Χίμκι αν και ξεκίνησε με τις καλύτερες προδιαγραφές την σεζόν, εν τέλει δεν εξελίχθηκε όπως περίμενε και «πλήρωσε» τους λάθους υπολογισμούς. Οι άνθρωποι της ομάδας έβλεπαν να καταρρέει μπροστά τους ότι είχαν χτίσει τα προηγούμενα χρόνια σαν κάστρο από τραπουλόχαρτα.
Το χεράκι του σε αυτή την δυσάρεστη έκβαση για την Χίμκι έβαλε και ο general manager του συλλόγου, Πάβελ Αστάκοφ, εξαιτίας των λανθασμένων αποφάσεών του. Το μπάτζετ του συλλόγου τα προηγούμενα χρόνια κυμαινόταν περίπου στα 33,3 εκατομμύρια ευρώ και βρισκόταν ψηλά στη λίστα των ομάδων της Εuroleague, ενώ φέτος είχε μία μικρή μείωση (25,5 εκατ.). Η πανδημία δεν την απέτρεψε στο να προσφέρει μεγάλα συμβόλαια, καθώς εκτός τον Αλεξέι Σβεντ, πρότεινε σε αρκετούς Αμερικανούς παίκτες επταψήφιο αριθμό αποδοχών (Ντέβιν Μπούκερ, Γκρεγκ Μονρό).
Η αγωνιστική εικόνα της ομάδας του Ρίμας Κουρτινάιτις φαινόταν ιδιαιτέρως προβληματική. Σίγουρα οι τραυματισμοί και τα κρούσματα που ξέσπασαν εντός των τειχών του συλλόγου, να επηρέασαν στην αρχή, όμως η κατάσταση δεν άλλαξε. Το κίνητρο και η διάθεση δεν υπήρχε από την πλευρά των περισσότερων παικτών και η «ρίζα» του προβλήματος αποδείχθηκε ότι ήταν άλλη.
Η καθυστέρηση των πληρωμών «ξίνισαν» τους περισσότερους Αμερικανούς αθλητές και μετά την αποχώρηση του Κουρτινάιτις από τον πάγκο του συλλόγου, ξεκίνησαν την δική τους επανάσταση και πήραν τον δρόμο της επιστροφής προς τις πατρίδες τους (Μπούκερ, Γερέμπκο, Μονρό, Μπέρτανς). Δημοσιεύματα του εξωτερικού έκαναν λόγο για οφειλές του συλλόγου της τάξεως των 3 εκατομμυρίων ευρώ προς τους παίκτες.
Αυτό έφτασε στα «αυτιά» της Εuroleague και με αφορμή την καταγγελία που έγινε στην Ένωση Παικτών της διοργάνωσης (ELPA), επέβαλλε απαγόρευση μεταγραφών για έναν μήνα στην Χίμκι μέχρι να διευθετηθεί το θέμα.
Η κατάσταση βρισκόταν πάνω σε τεντωμένο σχοινί και σαφώς επηρέασε την αγωνιστική πορεία της ομάδας, όπου σημείωσε μόλις 4 νίκες σε 30 αγώνες και κατέγραψε μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της διοργάνωσης. Δεν φαίνεται όμως ακόμη να υπάρχει φως στο τούνελ, καθώς η VTB League διαβεβαίωσε ότι έλαβε επίσημο γράμμα από την Χίμκι, όπου την ενημέρωσε ότι δεν μπορεί να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα την επόμενη σεζόν, λόγω των οφειλών της που βρίσκονται σε εκκρεμότητα.
Εφόσον δεν υπάρξει σύντομα κάποια λύση στο πρόβλημα, οι παίκτες που έχουν συμβόλαιο θα μείνουν ελεύθεροι και θα αναζητήσουν τον επόμενο σταθμό της καριέρας τους. Η Χίμκι θα αναγκαστεί να καλύψει τις «τρύπες» που έχει δημιουργήσει, διαφορετικά η μοναδική διέξοδος της θα είναι η διάλυση.
Νίκος Τσώτας
Αν και αποτελούσε σταθερά τα τελευταία χρόνια την δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα στη Ρωσία, πίσω μόνο από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, και το μπάτζετ της ήταν ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη, φαίνεται πως η κακοδιαχείριση των οικονομικών δεδομένων προκάλεσε την έκρηξη της «φούσκας».
Η Χίμκι δεν παρέδωσε τον απαιτούμενο φάκελο στην VTB League για να εξασφαλίσει την συμμετοχή της στο πρωτάθλημα την επόμενη σεζόν, οι παίκτες που έχουν απομείνει στην ομάδα ετοιμάζουν τις... βαλίτσες, τα χρέη «φουσκώνουν» και το μέλλον της βρίσκεται στον... αέρα.
Τα πρώτα χρόνια ζωής και οι ευρωπαϊκές διακρίσεις
Αν και η Χίμκι δεν έχει πολλά χρόνια ζωής, καθώς ιδρύθηκε μόλις το 1997, κατάφερε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να προκαλέσει... ντόρο και να εξασφαλίσει την συμμετοχή της στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος. Το καλό αγωνιστικό πρόσωπο σε συνδυασμό με την γεμάτη... τσέπη, της επέτρεψε από την περίοδο 2004-05 να αγωνιστεί στο FIBA Europe League ή αλλιώς FIBA EuroChallenge και να κατακτήσει την τρίτη θέση.
Η φήμη της και η δυναμική της είχε ξεπεράσει τα σύνορα και τον Οκτώβριο του 2006 το ΝΒΑ την επέλεξε μαζί με άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες να αντιμετωπίσει σε φιλικό αγώνα τους Λος Άντζελες Κλίπερς. Αυτές οι αναμετρήσεις ήταν στο πλαίσιο του tour των οργανισμών του ΝΒΑ στη «Γηραιά Ήπειρο».
Μπορεί να μην πανηγύρισε ποτέ το πρωτάθλημα, όμως η Χίμκι έβρισκε τον τρόπο να τερματίζει σταθερά στις υψηλές θέσεις και κυρίως στην δεύτερη. Ο μόνος εγχώριος τίτλος που έχει να θυμάται είναι το Κύπελλο Ρωσίας την αγωνιστική περίοδο 2007-08, ενώ το 2010-11 πανηγύρισε τον τίτλο της νεοσύστατης διοργάνωσης VTB League (αγωνίζονται ομάδες από Ρωσία, Πολωνία, Λευκορωσία, Εσθονία και Καζακστάν).
Παρόλα αυτά είχε σταθερή παρουσία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις από το 2004 μέχρι και σήμερα και έχει να θυμάται δύο μεγάλες επιτυχίες στο Εurocup. Για την ακρίβεια κατέκτησε την διοργάνωση τις περιόδους 2011-12 και 2014-15 και παράλληλα την συμμετοχή της στη Euroleague.
Η ζωή στη Εuroleague και η άφιξη του Αλεξέι Σβεντ
Η Χίμκι δεν βρισκόταν ανάμεσα στις ομάδες τύπου Α που έχουν συνάψει συμφωνία με την Εuroleague για μακροχρόνια συνεργασία και για να βρεθεί στην διοργάνωση έπρεπε να εξασφαλίζει την συμμετοχή της μέσω της δεύτερης σε τάξη διοργάνωσή της ή μέσω της VTB League. Έμεινε μόλις δύο σεζόν στη FIBA και το 2006 μεταπήδησε στην... αγκαλιά του Τζόρντι Μπερτομέου.
Η πρώτη της επαφή με την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση πραγματοποιήθηκε το 2009, καθώς την προηγούμενη σεζόν ήταν φιναλίστ στο Εurocup, ενώ έχει δώσει το παρών μέχρι σήμερα συνολικά οκτώ φορές. Οι ακριβές μεταγραφές ξένων παικτών και τα παχυλά συμβόλαια δεν έφεραν ποτέ την ευτυχία, ούτε την συμμετοχή σε κάποιο Final Four.
Συνήθως η πορεία της στην διοργάνωση τελείωνε από την regular season, είτε από την φάση των 16, πριν διαμορφωθεί το νέο format. H καλύτερη χρονιά της μπορεί να θεωρηθεί το 2017-18, όταν προκρίθηκε στα πλέι οφ αλλά στο «εμφύλιο» ντέρμπι με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, βγήκε χαμένη στη σειρά (3-1).
Τα πρώτα μεγάλα ονόματα από την ξένη αγορά είχαν ήδη εμφανιστεί στην ομάδα , όμως η μεταγραφή του Αλεξέι Σβεντ το 2015 μπορεί να θεωρηθεί μία νίκη εντυπώσεων και εγωισμού, αποδεικνύοντας ότι μπορεί να συναγωνιστεί τα μεγάλα «πορτοφόλια» της Ευρώπης και κυρίως της μισητής συμπολίτισσάς της (ΤΣΣΚΑ).
Η μετακίνηση αυτή τάραξε τα νερά, καθώς μιλάμε για έναν χαρισματικό σκόρερ, σε καλή ηλικία τότε (27 ετών), γηγενή παίκτη και με τριετή παρουσία στο ΝΒΑ. Αυτό το πλούσιο «βιογραφικό» προκαλούσε αυτόματα και αύξηση στις απολαβές του και η Χίμκι έκανε την υπέρβαση και τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο αθλητή στην Ευρώπη. Για την ακρίβεια του πρόσφερε τριετές συμβόλαιο με συνολικές απολαβές 10,2 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή 3,4 τον χρόνο.
Η Χίμκι ακολούθησε αυτή την τακτική και με άλλους «τσιμπημένους» αθλητές, κυρίως από το εξωτερικό, καθώς η δεξαμενή παικτών στη Ρωσία ήταν περιορισμένη και είχε μεγάλο ανταγωνισμό, όμως τα συμβόλαια αφορούσαν κυρίως μονοετή συνεργασία. Οι ατομικές διακρίσεις ήταν πολλές για τον Αλεξέι Σβεντ, όπως του πρώτου σκόρερ, μέλος καλύτερης δεύτερης ομάδας και MVP στο Εurocup, όμως η ομαδική επιτυχία δεν ήρθε ποτέ.
Η οικονομική και αγωνιστική κατάρρευση της Χίμκι
Η Χίμκι αν και ξεκίνησε με τις καλύτερες προδιαγραφές την σεζόν, εν τέλει δεν εξελίχθηκε όπως περίμενε και «πλήρωσε» τους λάθους υπολογισμούς. Οι άνθρωποι της ομάδας έβλεπαν να καταρρέει μπροστά τους ότι είχαν χτίσει τα προηγούμενα χρόνια σαν κάστρο από τραπουλόχαρτα.
Το χεράκι του σε αυτή την δυσάρεστη έκβαση για την Χίμκι έβαλε και ο general manager του συλλόγου, Πάβελ Αστάκοφ, εξαιτίας των λανθασμένων αποφάσεών του. Το μπάτζετ του συλλόγου τα προηγούμενα χρόνια κυμαινόταν περίπου στα 33,3 εκατομμύρια ευρώ και βρισκόταν ψηλά στη λίστα των ομάδων της Εuroleague, ενώ φέτος είχε μία μικρή μείωση (25,5 εκατ.). Η πανδημία δεν την απέτρεψε στο να προσφέρει μεγάλα συμβόλαια, καθώς εκτός τον Αλεξέι Σβεντ, πρότεινε σε αρκετούς Αμερικανούς παίκτες επταψήφιο αριθμό αποδοχών (Ντέβιν Μπούκερ, Γκρεγκ Μονρό).
Η αγωνιστική εικόνα της ομάδας του Ρίμας Κουρτινάιτις φαινόταν ιδιαιτέρως προβληματική. Σίγουρα οι τραυματισμοί και τα κρούσματα που ξέσπασαν εντός των τειχών του συλλόγου, να επηρέασαν στην αρχή, όμως η κατάσταση δεν άλλαξε. Το κίνητρο και η διάθεση δεν υπήρχε από την πλευρά των περισσότερων παικτών και η «ρίζα» του προβλήματος αποδείχθηκε ότι ήταν άλλη.
Η καθυστέρηση των πληρωμών «ξίνισαν» τους περισσότερους Αμερικανούς αθλητές και μετά την αποχώρηση του Κουρτινάιτις από τον πάγκο του συλλόγου, ξεκίνησαν την δική τους επανάσταση και πήραν τον δρόμο της επιστροφής προς τις πατρίδες τους (Μπούκερ, Γερέμπκο, Μονρό, Μπέρτανς). Δημοσιεύματα του εξωτερικού έκαναν λόγο για οφειλές του συλλόγου της τάξεως των 3 εκατομμυρίων ευρώ προς τους παίκτες.
Αυτό έφτασε στα «αυτιά» της Εuroleague και με αφορμή την καταγγελία που έγινε στην Ένωση Παικτών της διοργάνωσης (ELPA), επέβαλλε απαγόρευση μεταγραφών για έναν μήνα στην Χίμκι μέχρι να διευθετηθεί το θέμα.
Η κατάσταση βρισκόταν πάνω σε τεντωμένο σχοινί και σαφώς επηρέασε την αγωνιστική πορεία της ομάδας, όπου σημείωσε μόλις 4 νίκες σε 30 αγώνες και κατέγραψε μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της διοργάνωσης. Δεν φαίνεται όμως ακόμη να υπάρχει φως στο τούνελ, καθώς η VTB League διαβεβαίωσε ότι έλαβε επίσημο γράμμα από την Χίμκι, όπου την ενημέρωσε ότι δεν μπορεί να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα την επόμενη σεζόν, λόγω των οφειλών της που βρίσκονται σε εκκρεμότητα.
Εφόσον δεν υπάρξει σύντομα κάποια λύση στο πρόβλημα, οι παίκτες που έχουν συμβόλαιο θα μείνουν ελεύθεροι και θα αναζητήσουν τον επόμενο σταθμό της καριέρας τους. Η Χίμκι θα αναγκαστεί να καλύψει τις «τρύπες» που έχει δημιουργήσει, διαφορετικά η μοναδική διέξοδος της θα είναι η διάλυση.
Νίκος Τσώτας
Σχόλια αναγνωστών