12 Αυγούστου 1948: O Μπομπ Ματίας, νικά την αναιμία και τους βετεράνους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και βρίσκεται στην κορυφή του βάθρου ενός άγνωστου- μέχρι τότε- κόσμου!
Γράφει η Σταυρούλα Μουστακάτου
Εκείνη η βροχερή νύχτα της 12ης Αυγούστου στο ερημικό Στάδιο Γουέμπλεϊ, όπου ο λιγοστός φωτισμός επέτρεπε απλά να διακρίνεις φιγούρες, έμελλε να είναι η πιο… χρυσή για το αιώνιο «Παιδί» του δεκάθλου. Ο Αμερικάνος αθλητής, Μπομπ Ματίας, στα 17 του χρόνια μετατράπηκε σε έναν εθνικό ήρωα, που ήρθε αντιμέτωπος τόσο με την αναιμία, όσο και με βετεράνους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η παρουσία του Ματίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948, οφείλεται κατά κύριο λόγο στην προτροπή του καθηγητή λυκείου και προπονητή του, Βίρτζιλ Τζάκσον, μετά τις επιτυχίες του σε σχολικά πρωταθλήματα στίβου.
Ο κόσμος του δεκάθλου ήταν άγνωστος για τον ίδιο που κλήθηκε να εξοικειωθεί με τις διαστάσεις των κανόνων και της πειθαρχίας μέσω των σελίδων ενός Φινλανδικού βιβλίου, λίγους, μόλις, μήνες πριν τους Αγώνες. Είχε, άλλωστε να «δοκιμαστεί» απέναντι στη διάγνωση της αναιμίας, η οποία τον ανάγκαζε να κοιμάται ανά τακτά χρονικά διαστήματα προκειμένου να ανακτά τις δυνάμεις του.
Κάτι τέτοιο δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο στην πορεία του! Ο Μπομπ έγινε το χρυσό «Παιδί» του Λονδίνου σε ένα διήμερο, το οποίο ξεκίνησε με τρίτη θέση και έληξε ονειρικά, με το πέταγμα του δίσκου στα 44 μέτρα να του δίνει το σύνθημα της πρωτιάς. Ήταν ο νεότερος αθλητής που «κατακτούσε» την κορυφή του βάθρου στον στίβο… Ένας τίτλος που κρατά το όνομά του μέχρι και σήμερα!
Αποσύρθηκε έχοντας το απόλυτο σε 11 συμμετοχές σε δέκαθλο από όλες τις διοργανώσεις, ενώ η λέξη «ήττα» τον συνόδευσε μόνο στην περίπτωση του καρκίνου που του στέρησε τη ζωή το 2006 στα 75 του χρόνια.
Είχε ήδη καθιερώσει την παρουσία του στο «Πάνθεον» του Hall of Fame για την Ολυμπιακή ομάδα των Αμερικανών το 1983, αλλά και στη μνήμη κάθε λάτρη του κλασικού αθλητισμού!
Σχόλια αναγνωστών