γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Σύννεφα έχουν αρχίσει να συγκεντρώνονται πάνω από την ασιατική οικονομία, με τη UBS να «προσγειώνει» τις προσδοκίες των επενδυτών για την ανάπτυξη της περιοχής, αποδομώντας στην ουσία τις αιτίες πάνω στις οποίες έχουν στηριχθεί αυτές οι προσδοκίες.
Σύμφωνα με τον αναλυτή της UBS, Duncan Wooldridge, οι αγορές στηρίζουν ην αισιοδοξία τους για την ανάπτυξη και τα κέρδη το επόμενο έτος σε τρεις παράγοντες: α) οι ΗΠΑ δεν θα πέσουν στον «δημοσιονομικό γκρεμό», β) η Ευρώπη θα έχει λύσει τα προβλήματα της και γ) η Κίνα θα στηρίξει την υπόλοιπη Ασία από το τέλμα.
Α) Ελπίδα νούμερο ένα είναι ότι οι ΗΠΑ δεν θα πέσουν σε "δημοσιονομικό γκρεμό" στις αρχές του 2013.
Ως «δημοσιονομικός γκρεμός» νοείται η πολιτική των αυτόματων περικοπών δαπανών και των αυξήσεων φόρων που φτάνουν το 5% του ΑΕΠ των ΗΠΑ και που έχουν προγραμματιστεί για την 1η Ιανουαρίου 2013. Το Γραφείο Προϋπολογισμού της χώρας εκτιμά ότι αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει ύφεση στην αμερικανική οικονομία κατά 1,3% το πρώτο εξάμηνο του 2013, ενώ η ανάπτυξη θα είναι μόλις στο 0,5% το επόμενο έτος. Ο μόνος τρόπος για να σημειώσουν οι ΗΠΑ ανάπτυξη κοντά στο 2,5% το επόμενο έτος, είναι οι πολιτικοί να αθετήσουν τις δεσμεύσεις και να στηρίξουν με άλλους τρόπους την ανάπτυξη.
Η αβεβαιότητα όμως που υπάρχει γύρω από την αμερικανική οικονομία, και στο πως αυτή μπορεί να ξεπεράσει τις αρνητικές επιπτώσεις της κρίσης στην ευρωζώνη, θα έχει αρνητική επίδραση στις ιδιωτικές επενδύσεις σε περιοχές όπως η Ασία, λόγω της αβεβαιότητας για τις προοπτικές των εξαγωγών της Ασίας. Εξαγωγείς της Ασίας είναι πολύ πιο πιθανό να αναδιπλωθούν και να τηρήσουν στάση αναμονής.
Β) Ελπίδα νούμερο δύο είναι ότι η Ευρώπη μπορεί να συνεχίσει λύνοντας τα προβλήματα της
Υπάρχει κίνδυνος η Ευρώπη να μας δώσει αρνητικές εκπλήξεις; Αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πολιτική, αλλά αυτό που αναμφισβήτητα γνωρίζουμε είναι ότι η ευρωπαϊκή πολιτική είναι αντιδραστική. Δηλαδή, λαμβάνονται αποφάσεις μόνο όταν δουν την οικονομία να επιδεινώνεται. Έτσι για εκείνους που πιστεύουν ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά, οφείλει κανείς να παραδεχθεί ότι η περαιτέρω επιδείνωση είναι πιθανόν να αποτελεί προϋπόθεση για το είδος της αλλαγής στην πολιτική της Ευρώπης. Αποσπασματικά μέτρα πολιτικής για την αντιμετώπιση μίας ολοένα και κλιμακούμενης κρίσης δεν πρέπει να προσφέρουν ελπίδα και αισιοδοξία, τουλάχιστον για την Ασία. Αν μη τι άλλο οι κίνδυνοι στην Ευρώπη μεταδίδονται άμεσα σε ολόκληρο τον κόσμο, πόσο μάλλον και στην Ασία η οποία ήδη αντιμετωπίζει κινδύνους.
Γ) Ελπίδα αριθμός τρία είναι η Κίνα. Μπορεί η Κίνα να βγάλει την Ασία από το σημερινό τέλμα;
Στην πραγματικότητα, η Κίνα έχει περιορισμένες δυνατότητες να διαδραματίσει τον παγκόσμιο ή περιφερειακό ρόλο του προστάτη. Εν μέρει, αυτό συμβαίνει επειδή το εσωτερικό της χρέος οδηγείται προς το 190% του ΑΕΠ και είναι ιδιαίτερα υψηλό στον τομέα των επιχειρήσεων. Και όπως έχουμε επισημάνει αρκετές φορές η συνέχιση της κινεζικής ανάπτυξης δεν θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα με το 2009, όταν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές και τα περιθώρια μεγαλύτερα.
Το άλλο μεγάλο ζήτημα της χώρας είναι ότι η ανάπτυξη της χώρας βασίζεται στην κατασκευή. Η πολιτική απάντηση της Κίνας στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση ήταν πολύ επιτυχής, ακριβώς επειδή στηρίχθηκε στους κλάδους της στέγασης και της κατασκευής των υποδομών. Αλλά κοιτάξτε διάγραμμα:
Η κινεζική κατασκευή τώρα έχει αρχίσει και φθίνει ως ποσοστό του ΑΕΠ. Είναι δύσκολο να δούμε συνέχιση αυτής της τάσης, τουλάχιστον με τους ίδιους ρυθμούς.
www.bankingnews.gr
Α) Ελπίδα νούμερο ένα είναι ότι οι ΗΠΑ δεν θα πέσουν σε "δημοσιονομικό γκρεμό" στις αρχές του 2013.
Ως «δημοσιονομικός γκρεμός» νοείται η πολιτική των αυτόματων περικοπών δαπανών και των αυξήσεων φόρων που φτάνουν το 5% του ΑΕΠ των ΗΠΑ και που έχουν προγραμματιστεί για την 1η Ιανουαρίου 2013. Το Γραφείο Προϋπολογισμού της χώρας εκτιμά ότι αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει ύφεση στην αμερικανική οικονομία κατά 1,3% το πρώτο εξάμηνο του 2013, ενώ η ανάπτυξη θα είναι μόλις στο 0,5% το επόμενο έτος. Ο μόνος τρόπος για να σημειώσουν οι ΗΠΑ ανάπτυξη κοντά στο 2,5% το επόμενο έτος, είναι οι πολιτικοί να αθετήσουν τις δεσμεύσεις και να στηρίξουν με άλλους τρόπους την ανάπτυξη.
Η αβεβαιότητα όμως που υπάρχει γύρω από την αμερικανική οικονομία, και στο πως αυτή μπορεί να ξεπεράσει τις αρνητικές επιπτώσεις της κρίσης στην ευρωζώνη, θα έχει αρνητική επίδραση στις ιδιωτικές επενδύσεις σε περιοχές όπως η Ασία, λόγω της αβεβαιότητας για τις προοπτικές των εξαγωγών της Ασίας. Εξαγωγείς της Ασίας είναι πολύ πιο πιθανό να αναδιπλωθούν και να τηρήσουν στάση αναμονής.
Β) Ελπίδα νούμερο δύο είναι ότι η Ευρώπη μπορεί να συνεχίσει λύνοντας τα προβλήματα της
Υπάρχει κίνδυνος η Ευρώπη να μας δώσει αρνητικές εκπλήξεις; Αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πολιτική, αλλά αυτό που αναμφισβήτητα γνωρίζουμε είναι ότι η ευρωπαϊκή πολιτική είναι αντιδραστική. Δηλαδή, λαμβάνονται αποφάσεις μόνο όταν δουν την οικονομία να επιδεινώνεται. Έτσι για εκείνους που πιστεύουν ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά, οφείλει κανείς να παραδεχθεί ότι η περαιτέρω επιδείνωση είναι πιθανόν να αποτελεί προϋπόθεση για το είδος της αλλαγής στην πολιτική της Ευρώπης. Αποσπασματικά μέτρα πολιτικής για την αντιμετώπιση μίας ολοένα και κλιμακούμενης κρίσης δεν πρέπει να προσφέρουν ελπίδα και αισιοδοξία, τουλάχιστον για την Ασία. Αν μη τι άλλο οι κίνδυνοι στην Ευρώπη μεταδίδονται άμεσα σε ολόκληρο τον κόσμο, πόσο μάλλον και στην Ασία η οποία ήδη αντιμετωπίζει κινδύνους.
Γ) Ελπίδα αριθμός τρία είναι η Κίνα. Μπορεί η Κίνα να βγάλει την Ασία από το σημερινό τέλμα;
Στην πραγματικότητα, η Κίνα έχει περιορισμένες δυνατότητες να διαδραματίσει τον παγκόσμιο ή περιφερειακό ρόλο του προστάτη. Εν μέρει, αυτό συμβαίνει επειδή το εσωτερικό της χρέος οδηγείται προς το 190% του ΑΕΠ και είναι ιδιαίτερα υψηλό στον τομέα των επιχειρήσεων. Και όπως έχουμε επισημάνει αρκετές φορές η συνέχιση της κινεζικής ανάπτυξης δεν θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα με το 2009, όταν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές και τα περιθώρια μεγαλύτερα.
Το άλλο μεγάλο ζήτημα της χώρας είναι ότι η ανάπτυξη της χώρας βασίζεται στην κατασκευή. Η πολιτική απάντηση της Κίνας στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση ήταν πολύ επιτυχής, ακριβώς επειδή στηρίχθηκε στους κλάδους της στέγασης και της κατασκευής των υποδομών. Αλλά κοιτάξτε διάγραμμα:
Η κινεζική κατασκευή τώρα έχει αρχίσει και φθίνει ως ποσοστό του ΑΕΠ. Είναι δύσκολο να δούμε συνέχιση αυτής της τάσης, τουλάχιστον με τους ίδιους ρυθμούς.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών