Rubin (γεωστρατηγικός αναλυτής): Υποκρισία η κατακραυγή ΗΠΑ - ΟΗΕ για το Ισραήλ

Υποκρισία σχετικά με τη στάση που κρατούν σε ό,τι αφορά τις επιχειρήσεις που διεξάγει το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας καταλογίζει σε ΗΠΑ και ΟΗΕ ο γνωστός αναλυτής Michael Rubin.
Όπως επισημαίνει, «λίγοι υπερασπίζονται το Ισλαμικό Κράτος. Επρόκειτο για μια σκληρή οργάνωση…
Τα μέλη της υποδούλωσαν μειονότητες, βίασαν γυναίκες και βασάνισαν παιδιά και άνδρες…
Γκρέμισαν ομοφυλόφιλους από πολυώροφα κτίρια και εκτέλεσαν νεαρούς άνδρες για παραβάσεις όπως το κάπνισμα ενός τσιγάρου ή η παρακολούθηση ενός αγώνα ποδοσφαίρου».
Ωστόσο, ο αγώνας εναντίον τους δεν ήταν εύκολος, επισημαίνει ο αναλυτής.
Το 2014, το Ισλαμικό Κράτος κατέλαβε τη Μοσούλη, μια πόλη στο μέγεθος του Σαν Ντιέγκο.
Έκανε πρωτεύουσά της τη Ράκα, μια συριακή πόλη στο μέγεθος του Μαϊάμι.
«Τρία χρόνια αργότερα και οι δύο πόλεις είχαν απαλλαγεί από τη μάστιγα του Ισλαμικού Κράτους, αλλά σε μεγάλο βαθμό ήταν ακόμη κατεστραμμένες».
Για να αποκτήσει κάποιος πρόσβαση στη Ράκα πρέπει να διανύσει μίλια από συντρίμμια αυτών που κάποτε ήταν πολυκατοικίες.
Το Ισλαμικό Κράτος δεν ισοπέδωσε τη Ράκα.
Ο αμερικανικός βομβαρδισμός το έκανε.
Οι Κούρδοι της Συρίας πολέμησαν μαζί με τα στρατεύματα των ΗΠΑ, προχωρώντας τετράγωνο- τετράγωνο για να απαλλάξουν την πόλη από τον ISIS.
Λόγω της θυσίας τους, η ζωή είχε αρχίσει να επιστρέφει στη Ράκα.
Μια νεανική ομάδα ποδοσφαίρου έπαιξε στο στάδιο που μόλις λίγα χρόνια πριν το Ισλαμικό Κράτος χρησιμοποιούσε ως φυλακή και κέντρο βασανιστηρίων.
Κάποια καταστήματα στην αγορά είχαν ανοίξει, πουλούσαν φαλάφελ και φρούτα, νυφικά, παιχνίδια και σχολικά είδη.
Η Μοσούλη ήταν επίσης σε κακή κατάσταση.
Και πάλι, δεν ήταν το Ισλαμικό Κράτος που κατέστρεψε την πόλη, αλλά μάλλον οι αστικές μάχες που ήταν απαραίτητες για την απελευθέρωσή της.
Αεροπορικοί βομβαρδισμοί και μάχες πόρτα - πόρτα κατέστρεψαν περισσότερα από 130.000 σπίτια.
Το Ισλαμικό Κράτος ήταν αδίστακτο.
Πολλά σπίτια έφεραν τα σημάδια της έκρηξης από βομβιστή αυτοκτονίας.
Στο αποκορύφωμα των μαχών της Ράκα και της Μοσούλης, άμαχοι εγκλωβισμένοι και στις δύο πόλεις υπέφεραν.
Τα τρόφιμα και το νερό ήταν σε έλλειψη. Υπήρχαν λίγα φάρμακα. Το ρεύμα ήταν κομμένο για μέρες.
Ωστόσο, ούτε οι κάτοικοι ούτε η διεθνής κοινότητα ζήτησαν από τους Κούρδους της Συρίας, τον ιρακινό στρατό ή τους Αμερικανούς εταίρους τους να παύσουν πυρ για να επιτρέψουν στους διεθνείς οργανισμούς να δημιουργήσουν ανθρωπιστικούς διαδρόμους.
Η ορμή είχε σημασία.
Το να επιτραπεί στην Τουρκία να στείλει προμήθειες θα σήμαινε παροχή βοήθειας στο Ισλαμικό Κράτος σε βάρος των αμάχων που τρομοκρατούσε η ακραία ισλαμιστική οργάνωση.
Ακόμη και μια κατάπαυση του πυρός θα επέτρεπε στο Ισλαμικό Κράτος να ανασυνταχθεί, να αναδιοργανωθεί και να χρησιμοποιήσει τους ντόπιους ως ανθρώπινες ασπίδες.
Οι κάτοικοι υπέφεραν, αλλά κατάλαβαν ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει μέση λύση στον αγώνα για την εξάλειψη της τρομοκρατικής ομάδας.
Όταν αντιμετωπίζετε μια φωλιά από σφήκες, η χειρότερη επιλογή είναι να την χτυπήσετε με ένα ραβδί και μετά να σταματήσετε για να επιτρέψετε στα συμπαθή αν και ελαφρώς επικίνδυνα έντομα να ξεφύγουν.

«Πάμε στη Γάζα…»

Kαι τώρα πάμε στη Γάζα, προτρέπει ο Michael Rubin και προσθέτει: «Υπάρχει μικρή διαφορά μεταξύ της θεολογίας του Ισλαμικού Κράτους και της Hamas.
Η απόρριψη των εθνικών συνόρων από το Ισλαμικό Κράτος και η ρητορική της Hamas που συνδέεται με ένα παλαιστινιακό εθνικό κίνημα μπορεί να σημαίνει ελαφρώς διαφορετικούς στόχους, αλλά όχι διαφορετικές θεολογίες.
Και οι δύο ομάδες εξελίχθηκαν από τις πιο επιθετικές και ακραίες πτέρυγες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Παρότι το Ισλαμικό Κράτος κυνηγούσε τους Σιίτες και τους Γεζίντι, ενώ η Hamas καταδίκαζε τους Εβραίους, σε καθημερινή βάση, οι Σουνίτες ήταν αυτοι που υπέφεραν περισσότερο.
Όταν Αμερικανοί πολιτικοί, αυτόκλητοι ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή ειρήνης ή, εν προκειμένω, ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Antonio Guterres ζητούν κατάπαυση του πυρός, θα πρέπει να εξηγούν αν θα είχαν τις ίδιες απαιτήσεις από εκείνους που επεδίωκαν να απελευθερώσουν το Ιράκ και τη Συρία από τη φρίκη του Ισλαμικού Κράτους.
Θα έβαζαν σε κίνδυνο οι μεσαίου επιπέδου αξιωματικοί του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ τα αμερικανικά στρατεύματα με κλήσεις και διαρροές που απαιτούσαν κατάπαυση του πυρός;
Όσο για τον Guterres, έγινε γενικός γραμματέας εν μέσω της Μάχης της Μοσούλης και πριν από την τελική μάχη της Ράκα.
Θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί απαιτεί από το Ισραήλ να σταματήσει τις επιχειρήσεις, όταν δεν απαίτησε να το κάνουν αυτοί που διεξήγαναν μια πολύ λιγότερο ακριβή και πιο καταστροφική εκστρατεία σε πόλεις μεγαλύτερες από τη Γάζα;
Ο πόλεμος είναι κόλαση και η αστική μάχη ακόμα περισσότερο.
Ωστόσο, «η διεθνής επιθυμία να νικηθεί το Ισλαμικό Κράτος συγκρινόμενη με την επιφυλακτικότητα να επιτραπεί στο Ισραήλ να αναλάβει τις ίδιες ενέργειες δείχνει εκπληκτική υποκρισία» καταλήγει ο Rubin.

O δρ. Michael Rubin είναι Senior Fellow στο American Enterprise Institute (AEI).

www.bankingnews.gr